Morgunblaðið - 02.04.1998, Page 40

40 FIMMTUDAGUR 2. APRÍL 1998
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 2. APRÍL 1998 41V
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI: Árvakur hf„ Reykjavík.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Hallgrímur B. Geirsson.
RITSTJÓRAR: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
SAMKEPPNI A
LÁNAMARKAÐI
HARÐORÐ gagnrýni kom nýlega fram á ríkisvaldið
fyrir að skekkja samkeppnisstöðu á lánamarkaði hér
innanlands, bæði með því að mismuna lánastofnunum og
skapa þeim ólík rekstrarskilyrði. Gagnrýnandinn var Guð-
mundur Hauksson, sparisjóðsstjóri Sparisjóðs Reykjavík-
ur og nágrennis.
Guðmundur kvað bindiskyldu innlánsstofnana og stimp-
ilgjöld vera enn við lýði, þrátt fyrir rökstudda gagnrýni
og þessi skatttekja íþyngdi mjög fjármálafyrirtækjum.
Sparisjóðsstjórinn segir samkeppnin við lífeyrissjóðina
erfiða, en þeir bjóða nú félagsmönnum sínum mjög hag-
stæð lán. Þeir byggja ekki rekstur sinn á vaxtamun eins
og innlánsstofnanir og þurfa heldur ekki að binda hluta af
eignum sínum á lágum vöxtum í Seðlabanka og loks eru
þeir ekki skattskyldir. Það væri rangt af löggjafanum að
mismuna fyrirtækjum á sama markaði jafn gróflega og
gert væri.
Sparisjóðsstjórinn gagnrýndi ásókn ríkissjóðs í sparifé
landsmanna með stanzlausri auglýsingaherferð. Helmingi
ódýrara væri fyrir ríkissjóð að afla fjár á heildsölumark-
aði, þ.e.a.s. á verðbréfamarkaðinum, í stað þess að höfða
ávallt til einstaklinga með ærnum kostnaði. Skattareglur
kvað hann og mismuna fyrirtækum á lánamarkaði.
Það hlýtur að teljast meginverkefni stjórnvalda að sjá
til þess, að samkeppnisstaða fyrirtækja á þessum markaði
sem öðrum sé sem jöfnust og þeim sé ekki mismunað.
Gagnrýni sparisjóðsstjórans vekur athygli á því, að svo er
ekki. Fjármálamarkaðurinn hefur verið í örri þróun und-
anfarin ár og fyrir dyrum stendur einkavæðing ríkisbank-
anna og væntanlega sameining með einhverjum hætti.
Ríkið hefur ekkert sjálfgefið hlutverk á fjármálamarkaði
og á að draga sig að fullu út af honum. Ljóst er, að heil-
brigð samkeppni er það sem færir landsmönnum mesta
ávinninginn af rekstri fjármálastofnana, bætta þjónustu,
lægri vexti og annan kostnað. Til þess að samkeppnin á
fjármálamarkaði skili sem mestri hagkvæmni er nauðsyn-
legt, að stjórnvöld skapi fyrirtækjunum starfsumhverfi,
sem treystir sem jafnasta samkeppnisstöðu þeirra.
SESS
ÍSLENDINGASAGNANNA
UNDANFARNA daga hefur Morgunblaðið sagt frá
góðum viðtökum sem ensk heildarútgáfa á íslend-
ingasögunum hefur verið að fá hjá erlendum gagnrýnend-
um og bókmenntamönnum. Það er rétt sem þar kemur
fram að Islendingasögurnar eru heimsbókmenntir og eiga
að skipa heiðurssæti í evrópskri menningarsögu. Sömu-
leiðis er óhætt að taka undir orð tékkneska rithöfundar-
ins, Milans Kunderas, að þótt máttur sagnanna sé mikill
hefðu áhrif þeirra orðið mun meiri ef þær hefðu verið
skrifaðar á máli stórþjóðar, „og við hefðum litið á þær
sem forboða eða jafnvel grundvöll hinnar evrópsku skáld-
sögu“. Kannski þessar þýðingar, sem erlendir gagn-
rýnendur eru sammála um að séu mjög vandaðar, verði til
þess að íslendinga sögurnar fái þann sess í evrópskri
menningarsögu sem þær eiga skilið og raunar er gagn-
rýnandi Times Literary Supplement, Carolyne Larr-
ington, fullviss um að þær muni verða það.
Af fyrrnefndum umsögnum þarf annars enginn að
velkjast í vafa um stöðu sagnanna í bókmenntasögunni.
Nóbelsverðlaunaskáldið, Seamus Heaney, segir að enska
útgáfan færi okkur heim sanninn um að þær standi bók-
menntum landanna við Miðjarðarhaf fyllilega á sporði.
Breska lárviðarskáldið, Ted Hughes, kallar sögurnar „eitt
af undrum heimsbókmenntanna“ og að „hin vestræna nú-
tímahefð í realískri frásagnarlist eigi upptök sín í þeim“.
Og Kurt Vonnegut segist fyrst nú eftir útkomu þessara
þýðinga gera sér grein fyrir skuld sinni sem sagnaþular
við hina forníslensku höfunda.
Viðbrögð erlendra bókmenntamanna gefa sannarlega
til kynna að ný ensk heildarútgáfa á sögunum hefur verið
orðin tímabær, þótt auðvitað hefði hún mátt koma fyrr.
Nú er mikilvægt að markaðssetning á útgáfunni takist vel
svo að flestir fái að njóta þessa fjársjóðs okkar.
Bylting hefur orðið í aðgengi almennings að ræðum alþingismanna
STARFSMENN þingfunda-
sviðs Alþingis hafa á undan-
förnum mánuðum unnið
hörðum höndum að því að
gera ræður þingmanna aðgengilegar
almenningi fyrr en áður.
Á þingfundasviði starfa 12 manns
eingöngu að útgáfu ræðuhluta Al-
þingistíðinda og frá því um áramót
hefur verið í gangi tveggja mánaða
tilraun þar sem kannað er hversu
raunhæft það sé að stefna að útgáfu
allra þingræðna einungis 24-36 tím-
um eftir að þær eru fluttar. Ætlunin
er að meta síðan árangurinn að til-
rauninni lokinni og ákveða hvort
verkefninu verður haldið áfram.
Útgáfudeild þingfundasviðs Ai-
þingis er staðsett í Vonarstræti og
því veitir forstöðu Vigdís Jónsdóttir.
Hún sagði í samtali við blaðamann
Morgunblaðsins að forsætisnefnd Al-
þingis hefði samþykkt í ágúst 1997 að
gera tilraun með flýtiútgáfu þing-
ræðna. Sigurður Jónsson, sem er
hægri hönd Vigdísar á skrifstofu
þingfundasviðs og verkstýrir tilraun- VIGDÍS Jónsdóttir er forstöðumaður þingfundasviðs Alþingis og Sigurður Jónsson stýrir tilraunaverkefninu.
MARIA Gréta Guðjónsdóttir og Sigurlín Hermannsdóttir,
NANNA Gunnarsdóttir fjarvinnsluritari við störf sín.
Kröfu upplýsinga-
þjóðfélagsins sinnt
Þingræður hafa allt frá endurreisn Alþingis
1845 lítt verið aðgengilegar almenningi.
Prentun Alþingistíðinda getur dregist nokkuð
þannig að aðgangur að nýlegum ræðum þing-
manna hefur reynst harla erfíður. Nýverið
varð alger bylting í þessum málum og frá
áramótum hefur almenningur getað kynnt
sér ræður þingmanna á netsíðu Alþingis sól-
arhring eftir að þær voru fluttar. Davíð Logi
Sigurðsson kynnti sér þessar breytingar.
MUN þessi útgáfa heyra sögunni til á næstu öld?
Askrifendum fækkar
að Alþingistíðindum
inni, bætti því við að þessi tilraun
væri gerð til að svara kröfum sam-
tímans.
„Þær kröfur hafa gerst háværar í
seinni tíð, frá fjölmiðlum og almenn-
ingi yfírhöfuð að flýta og auðvelda að-
gang að þingræðum. Einnig má nefna
t.d. félagasamtök sem hafa áhuga á
því að fylgjast með því sem er að ger-
ast á Alþingi í hagsmunamálum sín-
um. Loks má nefna einstaklinga sem
telja sig eiga hagsmuna að gæta og
vilja fylgjast með hvað er sagt í mál-
um sem þá snerta; fólk sem hefur
áhuga á málefnum einstakra þing-
manna, hvað þingmaður gerir og seg-
ir á þingi og svo framvegis. Yfirleitt
eru það einhver hitamál sem hafa
komið upp og þá vilja menn fá að-
gang að ræðum strax. Helst um leið
og þingmaðurinn lýkur máli sínu á
Alþingi. Þá sættir fólk sig ekkert við
það að þurfa að bíða í hálfan mánuð
eða fímm vikur eftir útgáfu þingtíð-
inda til að geta fylgst með málunum."
Hér er um byltingu að ræða hvað
allt aðgengi almennings að verkum
þingmanna varðar en Sigurður segir
að starfsmenn Alþingis fínni það
kannski ekki svo mikið sjálfír. Hann
samsinnir því þó að þessi auðveldi að-
gangur að þingræðum sé í raun hluti
af hinu ört stækkandi upplýsinga-
þjóðfélagi.
„Almenningur er að venjast því að
nota vefínn og oft fer mikill tími í að
kenna fólki að nota þessa tækni, leita
að tilteknum málum og þess háttar.
Oft hringir einhver og spyr um mál
sem snertir gjöld á díselbíla, svo
dæmi sé tekið, veit ekkert frekar um
hvað málið snýst. Þetta er kannski
atvinnubílstjóri úti í bæ sem hefur
grun um að það eigi að fara leggja
einhvem auka skatt á sig og vill
kynna sér málið.“
Netsíða Alþingis
opnuð 1994
Vigdís segir að vinnsluferli ræðu-
hluta Alþingistíðinda hafí jafnan ver-
ið með þeim hætti að þingræður
hverrar viku séu prentaðar í hefti
sem reynt hafí verið að koma út í síð-
asta lagi á fimmtudegi næstu viku á
eftir. Þetta hafi ekki alltaf teldst og
stundum dragist útgáfa þingtíðinda
nokkuð.
Netsíða Alþingis var tekin í notkun
árið 1994 og þá strax var hafíst handa
við að koma þingræðum í aðgengilegt
form þar en þær voru reyndar aldrei
settar inn á vef þingsins fyn- en þær
voru tilbúnar til prentunar í Alþingis-
tíðindum. Ef prentuðu útgáfunni
seinkaði þá seinkaði vefútgáfunni
TILKOMA þingræðna á veraldar-
vefnum hefur nú þegar breytt til-
verugrundvelli hinna prentuðu Al-
þingistíðinda. Sigurður Jónsson
sagði að áskrifendum Alþingistíð-
inda hefði fækkað mjög undanfarin
misseri, sennilega hefðu um 100
manns sagt upp áskriftinni enda
teldu margir sig geta verið án
prentuðu útgáfunnar nú þegar ræð-
ur þingmanna eru svo aðgengilegar
sem raun ber vitni.
María Gréta Guðjónsdóttir og Sig-
urlín Hermannsdóttir, ritstjórar
ræðuhluta Alþingistíðinda, sögðust
hins vegar ekki telja að hin prent-
aða útgáfa myndi líða undir lok. Það
væri jú lagaleg skylda að prenta Al-
þingistfðindi og þar að auki vildu
ýmsir halda sig við pappírinn. Hitt
væri annað mál að með aukinni
tölvueign og aðgangi að Veraldar-
vefnum kæmi þeim sjálfsagt til með
að íjölga sem nýttu sér vefútgáfuna
á kostnað þeirrar prentuðu. Áhuga-
vert væri hins vegar að velta því
fyrir sér hver þróunin yrði í fram-
tíðinni, t.d. hvað varðaði störf fræði-
manna og annarra sem vitna oft til
umræðna á Alþingi.
einnig og því varð tilvera vefútgáf-
unnar í raun ekki til þess að ræður
bærust fyrr til almennings.
Haustið 1995 var hins vegar næsta
skrefið tekið en þá var opnað fyrir
aðgang að ræðum innan þings. Vigdís
segir að innanhússaðgangurinn hafí
hins vegar verið mjög takmarkaður
og í raun hafí aðeins verið um að
ræða ræður á vinnslustigi sem starfs-
menn Alþingis gátu nýtt sér. „Við
opnuðum aðgang fyrir þingmenn og
starfsmenn að ræðunum um leið og
búið var að slá þær inn. Þær voru
auðvitað hráar, þ.e. óyfirfarnar, ná-
kvæmlega eins og þingmaður flutti
þær í ræðustóli, auk hugsanlegra inn-
sláttarmistaka. Þetta er í grófum
dráttum forsaga vefútgáfunnar á
þingræðum.“
Vigdís segir að nú í haust hafí svo
verið hafínn undirbúningur að hrað-
ari vinnslu og birtingu þingræðna á
vefnum og Sigurður samsinnir því:
„Við fórum að herða á okkur til að ná
því markmiði að hefja tilraunina á
haustmánuðum. I raun fór hún hins
vegar ekki í gang fyrr en í janúarlok
en við vorum samt farin að æfa
vinnubrögðin aðeins."
Auknar kröfur gerðar
til starfsfólks
Vigdís segir að á þingfundasviði
starfi 12 manns við útgáfu þingræðna
og er verk þeirra fólgið í því að vinna
þá 500-600 ræðutíma sem teknir eru
upp á hverju ári. Um er að ræða
ræðuritara og ræðulesara, sem lesa
yfír og lagfæra þann texta sem ræðu-
ritarar slá inn, og ritstjóra sem eru
tveir. Að auki er ritstjóri efnisyfirlits
sem efnisgreinir þingræður og þing-
mál og býr til efnisyfirlit Aiþingistíð-
inda og loks starfar tæknimaður á
vegum þingfundasviðs en hann tekur
upp alla fundi og skráir á meðan ýms-
ar upplýsingar er varða umræður á
þingfundi. Hann hefur aðsetur í þing-
húsinu sjálfu. Flestir starfsmenn
þingfundasviðs taka þátt í þeirri til-
raun sem nú stendur yfir en þar að
auki var bætt við tveimur fjarvinnslu-
riturum.
Vigdís segir að mikið álag hafi ver-
ið á starfsfólkinu undanfarna mánuði,
enda hafi vinnutilhögun breyst tals-
vert. Hún segir að starfsfólkið hafí
staðið sig ákaflega vel. „Við höfum
krafist sjálfstæðari vinnubragða en
áður, t.d. verða ræðuiesarar að fuli-
vinna textann að mestu leyti þar sem
þeir opna nú aðgang að ræðunum á
vef Aiþingis."
Sá tími sem fer í að fullvinna ræður
hvers dags fer eftir lengd þingfunda.
Þannig skiptir máli hvort fundur
+
Morgunblaðið/Ásdís
ÚLFAR Sveinbjörnsson, tæknimaður f Alþingishúsinu, hefur vart misst af
þingræðu síðustu fímmtán árin. Hann tekur upp allar þingræður og
skráir. Upptökur eru nú á stafrænu formi sem er bylting frá þeim tíma
þegar faðir Úlfars sinnti sama starfi fyrr á öldinni.
Nanna Gunnarsdóttir fjarvinnsluritari
Slæmt að
hætta í miðri
þingræðu
dregst á langinn því þá þarf að hefja
næsta dag á því að vinna upp það sem
gerðist kvöldið áður og þá er ekki
hægt að taka til við ræður nýs dags
fyrr en að því loknu. Ræðurnar eru
svo aðgengilegar til langframa á net-
inu. Nú er verið að slá inn efnisyfirlit
eldri Alþingistíðinda til hægðarauka
og er sú vinna komin aftur til ársins
1961.
Að sögn Vigdísar er það tveggja
mánaða verkefni sem nú er í gangi
tilraun til að verða við kröfum sam-
tímans um opnara samfélag. Það
hefði það meginmarkmið að allar
ræður væru komnar yfirlesnar inn á
vefínn daginn eftir fiutning þeirra.
Sigurður benti á að munurinn væri
samt sá á þessari vefútgáfu og prent-
aðri útgáfu þingtíðinda að þingmönn-
um gæfist ekki kostur á að gera at-
hugasemdir við ræðurnar áður en
þær birtust á vefnum. Því væri hér
ekki um að ræða lokagerð
ræðna eins og þær ættu
eftir að birtast í Alþingis-
tíðindum. „Margir þing-
menn yfirfara ekki ræður
sínar heldur treysta okkur
alveg fyrir textanum.“
Vigdís bætti því við að
það væri einmitt mikil-
vægt að benda á að hér væri um
bráðabirgðaútgáfu að ræða. „Já, ræð-
urnar á vefnum eru merktar „bráða-
birgðaútgáfa, bein tilvitnun óheimil“.
Þegar prentaða útgáfan er tilbúin eru
þingmenn búnir að skila athuga-
semdum sínum og ritstjórar útgáf-
unnar búnir að yfirfara allar ræður
og þá er sú útgáfa sett inn á vefinn í
stað bráðabirgðaútgáfunnar.“
Tveir verktakar ráðnir
Þingmenn hafa lýst ánægju sinni
með framtakið að sögn þeirra Vigdís-
ar og Sigurðar. „Það er auðvitað
mjög sterkt fyrir þá,“ sagði Sigurður,
„að geta vísað áhugasömum kjósend-
um í kannski nýleg orð sín um þing-
mái. Að kjósandinn geti fundið ræð-
una á netinu.“ í því sambandi segir
Sigurður að hér áður fyrr hafi þing-
menn getað fengið ræðum sínum
kippt fram fyrir í vinnslu ef þeim lá
mikið á. „Nú erum við hins vegar að
reyna að halda því til streitu að af-
greiða ræðurnar í þeirri röð sem þær
eru fluttar. Markmiðið er að koma
öllum ræðum á netið í síðasta lagi 36
tímum eftir að þær eru fluttar.“
Aðspurður um það hvort hann
héldi að þingmenn gerðu sér grein
fyi-ir þvi starfi sem lægi að baki hjá
starfsmönnum þingfundasviðs sagð-
ist Sigurður halda að svo væri. „Þing-
menn vita nú nokk af okkur hér á
þinginu en þeir átta sig þó kannski
ekki á því að hver klukkutími í upp-
töku tekur 16-20 tíma í vinnslu áður
en lokaútgáfa er sett á netið. „
Aðspurð kváðust þau Vigdís og
Sigurður ekki telja að lagt hefði verið
út í þessa tilraun ef ekki væri gert
ráð fyrir að henni yrði
haldið áfram. Þótt vissu-
lega væri ekki hægt að slá
því fóstu á þessu stigi
segjast þau gera ráð fyrir
að framhald verði á ef allt
gengur upp.
Sigurður sagðist ekki
vita hversu mikinn auka-
kostnað tilraunin hefði í for með sér.
„Vissulega þurftum við að ráða tvo
fjarvinnsluritara, verktaka úti í bæ,
það þurfti að kaupa tölvubúnað og
skrifa þó nokkuð af hugbúnaði; og
loks þurfti ISDN-tengingu, sem fell-
ur að vísu saman við uppfærslu á sím-
stöð þingsins. En auðvitað er alls
kyns fylgikostnaður samfara til-
raunastarfsemi."
Hins vegar voru þau Sigurður og
Vigdís sammála um að það væri gam-
an að geta hjálpað fólki að nýta sér
nýja tækni og sýna því hversu auð-
velt það væri að gera þessa hluti
sjálft. Þannig væri hinn almenni
borgari orðinn miklu meiri þátttak-
andi í því sem væri að gerast á Al-
þingi.
NANNA Gunnarsdóttir var ráðin
sem verktaki af þingfundasviði
Alþingis til að aðstoða við innslátt
þingræðna. Hún vinnur heima hjá sér
og segir starfsheitið fjarvinnsluritari
vera býsna lýsandi því hún komi varla
niður í Alþingi núorðið. Öll samskipti
sem hún eigi við samstarfsfólk þing-
fundasviðs fari að mestu fram í gegn-
um síma eða tölvur, og þá helst ef
eitthvað bjátar á.
„Eg eyddi um það bil tveimur vik-
um inni á Alþingi fyrir jólin til að
hægt væri að sýna mér framkvæmd
ræðuritunarinnar, og setja mig inn í
öll mál þessu tengd, en að öðru leyti
hef ég ósköp lítið samband við þau
nema eitthvað komi upp á.“
Öll vélritun er eins
Sá tækjakostur sem komið hefur
verið upp á heimili Nönnu er í eigu
Alþingis en þar er um að ræða öfluga
tölvu auk heyi'nartækja og fótstigis
sem notað er við meðferð hljóðefnis,
en allar ræður berast ritm'um þing-
ræðna á spólum sem tæknimaður
þingfundasviðs tekm’ upp í þingsal.
Nanna segir að vinna sín fari fram
á þann hátt að hún sækir fímmtán
mínútna hljóðeiningu í gagnagrunn
Alþingis sem hún er nettengd í gegn-
um ISDN-símalínu. Hún merkir í þar
til gerð hólf á skjánum að hún hafí
tekið umrædda spólu og sækir sér
síðan ritvinnsluforritið sem notað er
við vinnslu þingræðna.
Eftir að uppslætti ræðunnar er lok-
ið vistar Nanna skjalið og sendir aft-
m' til þingfundasviðs en þar tekur
hlustari við og athugar hvort hún hafí
haft rétt eftir þingmanni. Að hlustara
loknum tekur lesari við en hann ber
ekki saman við hijóðbandið líkt og
hlustarinn heldur einbeitir sér að
textanum, leitast við að laga málfar,
setningaskipan og svo framvegis. Eft-
ir að hann hefur lokið vinnu sinni er
textanum sleppt út á netið.
„Ræðan er náttúrulega í flestum til-
fellum miklu lengri eða miklu styttri
en 15 mínútur og það er afar sjaldan
sem maður hitth' á að hefja störf í
upphafi þingi'æðu. Ég þarf því oft að
byrja innslátt inni í miðri ræðu, og
jafnvel inni í miðri setningu, og maður
veit því kannski lítið um samhengið í
ræðunni. Ég vélrita svo textann og
skila honum til Alþingis í ritfoiTni í
gegnum nettenginguna."
Nanna sagðist ekki hafa unnið á
þennan hátt áður en að hún hefði
unnið mikið við vélritun sem sé nú
svo sem alltaf eins. „Ég er svona 30
til 50 mínútur að vélrita hverja 15
mínútna hljóðeiningu. Samningur
minn við Alþingi hljóðar upp á að ég
taki 6 ræðuhluta á dag að jafnaði en
það er stundum minna og stundum er
það meira. Það fer bara eftir álagi.“
Jólianna Sigurðardóttir
talar skýrast
Nanna efaðist um að hún hefði vél-
ritað eftir öllum þingmönnum Alþing-
is en sýndist í fljótu bragði sem þing-
mennirnir væru flestir vel máli farnir.
„Sumir hafa þægilegri raddir en aðrir
og það hefur líka sitt að segja. Mér
finnst t.d. voðalega gott að hlusta á
Jóhönnu Sigurðardóttur. Hún talar
skýrt. Það hefur ekkert með pólitík
að gera því ég er mjög ópólitísk."
Nanna sagði að það væri nú upp og
ofan hvort hún fylgdist með þeim um-
ræðum sem hún væri að slá inn.
„Stundum hlusta ég af athygli og þá
verð ég spennt að vita framhaldið ef
ég þarf að hætta í miðri ræðu. Það er
oft sem maður gæti alveg hugsað sér
að halda áfram með tiltekið umræðu-
efni til að heyra hvernig málinu lykt-
ar.“
Aðspurð sagði Nanna að verkefnið
hefði hingað til gengið vel þótt vissu-
lega hefðu komið upp nokkrir tækni-
legir hnökrar. „Stundum hefur reynst
erfítt að ná sambandi við netið,
vandamál hafa komið upp hvað varð-
ar minnisstærð í tölvunni því þetta
tekur meira pláss en menn héidu.
Þetta er allt í þróun, held ég, það er
bara eðli þessa verks. Samt hpfur
þetta gengið vonum framar. Ég gerði
satt best að segja ráð fyrir að það
yrðu fleiri vandamál."
Mikilvægt
að liðka limina
Fjrrir hádegi vinnur Nanna á skrif-
stofu Könnunar hf., sem hefur umboð
fyrir erlend tryggingafélög, og situr í
flestum tilfellum við tölvuskjá frá því
átta að morgnana. Hún sagðist því
vera þeirri stund fegnust á kvöldin
þegar hún stæði upp frá tölvunni.
„Ég sit nefnilega stundum líka við
hina tölvuna mína og stunda þýðingar
þannig að maður verður auðvitað
þreyttur. Þetta eru dálítið langar set-
ur. Ég hef samt tamið mér að standa
upp á milli ræðuhluta til að rétta úr
mér og liðka alla limi. Ég held það
skipti miklu máli.“
Þeir möguleikar sem fjarvinnsla
gefur hrífa Nönnu mjög. „Ég er að
taka við textanum alveg ferskum. Það
er það sem er svo spennandi. Ég er
kannski að taka við textanum korteri
eftir að þingmaður lýkur máli sínu og
samt er ég ekki einu sinni í Alþingis-
húsinu. Það finnst mér stórmerkilegt.
„Hver
klukkutími í
upptöku tekur
16-20 tíma í
vinnslu“