Morgunblaðið - 26.04.1998, Blaðsíða 38

38 SUNNUDAGUR 26. APRÍL 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÁRNI INGIMUNDARSON,
Vfðilundi 12i,
Akureyri,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju fimmtu-
daginn 30. apríl kl. 10.00.
Auður Kristinsdóttir,
Guðrún Árnadóttir, Ólafur Huxley Ólafsson,
Kristín S. Árnadóttir, Friðrik Vagn Guðjónsson,
Árni Huxley Ólafsson, Elisabeth Andersen,
Finnur Friðriksson, Kristín Sóley Björnsdóttir,
Auður Inga Ólafsdóttir, Hildur Friðriksdóttir
og langafabörn.
+
Ástkær eiginkona mín, dóttir, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og systir,
GUÐRÚN FRÍMANNSDÓTTIR
píanókennari,
Lálandi 22,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 28. apríl kl. 13.30.
Ferdinand Alfreðsson,
Margrét Stefánsdóttir,
Frímann Ari Ferdinandsson, Sigurveig Ágústsdóttir,
Helga Margrét Ferdinandsdóttir,
Kristinn Alfreð Ferdinandsson,
Guðrún Ósk Frímannsdóttir,
Hanna Frímannsdóttir,
Höskuldur Frímannsson.
+
Elskulegur faðir, tengafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR GUÐMUNDSSON
málarameistari,
Kópavogsbraut 10,
sem andaðist mánudaginn 20. apríl síðast-
liðinn, verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju
þriðjudaginn 28. apríl kl. 15.00.
Samúel Guðmundsson, Ásta Guðmundsdóttir,
Einar Þór Samúelsson, Ásta Hjördfs Valdimarsdóttir,
Tanja Dögg Einarsdóttir,
Guðmundur Jónsson, Sigurður Jónsson,
Kristján Jónsson.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
LAUFEY OTTADÓTTIR,
Vesturgötu 41,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavik
þriðjudaginn 28. apríl kl. 15.00.
Finnur Kolbeinsson, Guðrún Pálsdóttir,
Anna Lovísa Johannessen, Jóhannes Johannessen,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskulegur sonur minn, faðir, fósturfaðir,
tengdafaðir, bróðir og afi,
SIGURKARL ELLERT MAGNÚSSON
vörubifreiðastjóri,
frá Hólmavfk,
Mörkinni 8,
Reykjavík,
lést á Landspitalanum þriðjudaginn 21. apríl.
Jarðsett verður frá Bústaðakirkju fimmtudaginn 30. apríl kl. 13.30.
Arndís Sigurðardóttir,
Ragnheiður Sigurkarlsdóttir, Arnar Andersen,
Hafdís Björg Sigurðardóttir, Óskar Ásgeirsson,
Sigrún Magnúsdóttir,
Erna Magnúsdóttir, Örlaugur Elíasson,
Ingi Þór Arnarson,
Birkir Arnarson,
Svanur Arnarson,
Valdfs Ingunn Valdimarsdóttir.
HERMANN
SAMÚELSSON
+ Hermann Samú-
elsson fæddist í
Valhöll á Patreks-
flrði hinn 24. apríl
1938. Hann lést á
heimili sínu í Reykja-
vík 15. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hans eru Samúel
Jónsson frá Suður-
eyri í Tálknafirði, f.
11.1.
1969, og Helga
Magnúsdóttir frá
Patreksfirði, f. 17.1.
1920. Síðar hóf
Helga sambúð með
Ara Vilbergssyni frá Stöðvar-
firði, f. 6.5. 1925, d. 10.8. 1988.
Hermann ólst upp á Patreksfírði
til 12 ára aldur en þá flutti hann
til Reykjavíkur ásamt fjölskyldu
sinni. Hann var elstur sex systk-
ina sem eru Björgvin, f. 7.1.1942,
d. 18.12. 1985, Ásdís, f. 21.3.
1945, Jón Sævar, f. 17.12. 1950,
tílfar, f. 3.12. 1953, og Jónína, f.
20.9. 1955.
Hinn 1.12. 1962 kvæntist Her-
mann Sigrúnu Garðarsdóttur
húsmóður og starfsstúlku á
Skálatúnsheimilinu í Mosfellsbæ.
Hún er dóttir Þóru Sigtryggs-
dóttur frá Akureyri, f.
02.02.1919, og Garðars Hólm
Pálssonar frá Skagafirði, f. 2.1.
1916, d. 31.7. 1984, en þau slitu
samvistum. Fósturfaðir hennar
er Páll Þórir Jóhannsson frá
Stokkseyri. f. 9.9.
1921. Hermann og
Sigrún eignuðust
þijú börn. Þau eru :
1) Helga Björg,
kennari, f. 18.7.
1962, gift Guðmundi
Þ. Guðmundssyni
gagnastjóra RB og
handknattleiksþjálf-
ara. Synir þeirra eru
Hermann, f. 9.1.
1990, Guðmundur
Lúðvík, f. 15.6. 1992,
og Arnar Gunnar, f.
4.7. 1996. 2) Páll
Þórir pípulagninga-
maður, f. 16.5. 1964, giftur Ástu
Mósesdóttur húsmóður. Þeirra
börn eru Móses, f. 23.9. 1988, og
Sigrún, f. 29.12. 1990. 3) Samúel
pípulagningamaður, f. 31.5. 1970.
Hermann lærði pípulagnir hjá
Helga Guðmundssyni pípulagn-
ingameistara í Reykjavík (d. okt.
1973) og lauk sveinsprófi 1964.
Hann fékk meistararéttindi
19.11. 1971. Þegar Helgi féll frá
stofnaði hann fyrirtækið Hitaver
ásamt Þóri Bjarnasyni og Magn-
úsi Einarssyni en þeir voru allir
starfsmenn hjá Helga. Hermann
setti á fót sitt eigið fyrirtæki í
október 1989. Synir hans hafa nú
alfarið tekið við rekstrinum.
títför Hermanns fer fram frá Bú-
staðakirkju á morgun, mánudag-
inn 27. aprfl, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Það var sorgardagur í fjölskyld-
unni þegar faðir okkar greindist
með illkynja krabbamein á síðast-
liðnu ári sem rekja má til þess að
hann hafði unnið með asbest mörg-
um árum áður. Hann tók þessum
fréttum með jafnaðargeði og hélt ró
sinni og yfírvegun allt þar til yfír
lauk. Pabbi hafði alltaf sterkar
taugar til æskustöðva sinna. Hann
ólst upp við góðar aðstæður í faðmi
fjölskyldunnar og náttúru Vest-
fjarða. Mörg sumur fór hann með
móðurömmu sinni, Björgu Bjarna-
dóttur, að Botni í Geirþjófsfirði þar
sem hún var ráðskona eftir að Hild-
ur systir hennar lést frá mörgum
börnum. I Botni var hann yngstur
margra bama og talaði hann oft um
hvað honum leið vel þar. Honum
fannst hann vera mikils metinn þar
sem hann fékk ákveðin hlutverk til
að inna af hendi eins og að reka
kýmar, sækja hestana og vinna við
heyskap.
Eftir að pabbi fluttist til Reykja-
víkur fór hann á sumrin til afa og
ömmu sinnar á Suðureyri í Tálkna-
firði og þar átti hann góðar stundir
með frændsystkinum sínum, ömmu
og afa. Hann fór sína fyrstu ferð til
Suðureyrar aðeins hálfsmánaðar
gamall þegar hvalstöðin var í fullum
gangi og allt iðaði af mannlífí.
í Reykjavík bjó pabbi í Ferjuvogi
sem var rétt hjá Hálogalandi og var
það hans aðal viðvemstaður næstu
árin og þar hófst hans íþróttaferill.
Hann spilaði með meistaraflokki ÍR
í handknattleik frá 1953 og síðar
einnig með íslenska landsliðinu.
Hann var góður íþróttamaður og
fylgdist vel með öllu sem var að ger-
ast í íþróttum. Þegar við elstu
systkinin komum í heiminn hætti
hann að stunda handknattleik til að
geta sinnt fjölskyldu sinni betur.
Pabbi og mamma voru samrýnd
og mikið útivistarfólk og munum við
eftir mörgum skemmtilegum útileg-
um í hvíta botnlausa tjaldinu. Veiði-
stöngin var þá ávallt með í för og
góða skapið hans pabba. Foreldrar
okkar reistu sér sumarbústað í
Ketlubyggð fyrir austan Hellu og
þar urðu samverustundir fjölskyld-
unnar margar í veiði, útiveru og
spilamennsku. Þar útbjó afi sér-
stakt leiksvæði fyrir afabörnin og
sinnti þeim af mikilli kostgæfni.
Hann fór í margar gönguferðir með
þau um nágrenni bústaðarins og oft
komu bömin til baka rennandi blaut
og skítug eftir að hafa fengið að
sulla og vaða með afa. Það var alltaf
hlýlegt og gott að koma í heimsókn
til pabba og mömmu hvort sem það
var í sumarbústaðinn eða í Hraun-
bæinn.
Við bræðumir störfuðum með
föður okkar og áttum við alltaf gott
samstarf. Hann miðlaði sinni miklu
þekkingu af kostgæfni og munum
við búa að reynslu og verkkunnáttu
hans um ókomna framtíð.
Pabbi var vinamargur og kynnt-
ist mörgum góðum vinum í gegnum
vinnunna. Samskipti hans við annað
fólk og heiðarleiki var alla tíð til fyr-
irmyndar.
Við systkinin fengum gott vega-
nesti frá föður okkar sem gaf okkur
ást og kærleika. Við emm mjög
þakklát fyrir hversu mikinn tíma
pabbi gaf sér til að sinna okkur.
Ailtaf gátum við leitað til hans með
öll okkar vandamál því hann var
góður hlustandi og átti auðvelt með
að gefa okkur góð ráð. Við viljum
þakka Heimahlynningu Kraþba-
meinsfélagsins, öilu frændfólki og
vinum sem hafa sýnt okkur hlýhug
og stuðning í þessum erfiðu veikind-
um föður okkar.
Við kveðjum föður okkar með
miklum söknuði og viljum þakka
honum fyrir allt sem hann gerði fyr-
ir okkur.
Elsku mamma og amma Helga,
guð styrki ykkur og leiðbeini í þess-
ari miidu sorg.
Helga Björg, Páll Þórir
og Samúel.
Þegar ég settist niður til að skrifa
minningargrein um tengdaföður
minn var mér nokkur vandi á hönd-
um, því mig langaði að segja svo
margt um þennan einstaka mann
sem við erum nú að kveðja. Fyrsta
orðið sem kom upp í hugann var
orðið „góður“. Já, því að Hermann
Samúelsson var svo sannarlega góð-
ur maður. Hann var góður faðir,
eiginmaður, bróðir, sonur, tengda-
faðir og afi og hann var líka góður
vinur. Það var fyrir átján árum sem
ég hitti Hermann fyrst og eftir því
sem við kynntumst betur varð mér
ljóst hversu góðan mann hann hafði
að geyma. Hann var ætíð yfirvegað-
ur og rólegur og það var þægilegt
að vera návistum við hann. í öll
þessi ár sá ég hann aldrei missa
stjóm á skapi sínu, sama á hverju
gekk.
Ég átti því láni að fagna að eiga
tvö sameiginleg áhugamál með
tengdafóður mínum, en það voru
handbolti og stangveiðar. Hann
fylgdist mjög vel með handboltan-
um og þær vom ófáar stundirnar
sem fóra í að ræða um handbolta.
Hermann lék á árunum 1953-1964
með meistaraflokki karla í IR og
var aðeins 15 ára þegar hann lék
sinn fyrsta meistaraflokksleik. Her-
mann var valinn í íslenska landsliðið
árið 1958 og lék með því til ársins
1961. Hann tók meðal annars þátt í
Heimsmeistarakeppninni í A-
Þýskalandi árið 1958, en það var í
fyrsta skiptið sem íslenska landshð-
ið tók þátt í slíkri keppni.
Hermann var einkar laginn veiði-
maður og áttu árnar á Suðurlandi
hug hans allan. Sjóbirtingurinn var
í miklu uppáhaldi hjá honum og þeir
vora margir boltafiskamir sem
hann hafði landað um ævina. Ég
man alltaf þegar hann sýndi mér í
fyrsta skipti fallega veiði úr uppá-
halds ánni sinni sem samanstóð af
fallegum og mjög vænum sjóbirt-
ingum og sagði: „Sjáðu, svona eiga
þeir að vera, spikfeitir og bjartir."
Ég tel það mikil forréttindi að hafa
fengið tækifæri til að veiða með
Hermanni, því í veiðinni sameinuð-
ust svo margir af hans miklu mann-
kostum. Ég gleymi aldrei yfirveg-
uninni og tillitsseminni við veiðarn-
ar. Það var aldrei um að ræða að
hann æsti sig yfir því þó hann væri
búinn að setja í stóran fisk heldur
tókst hann á við fiskinn af rósemi og
yfirvegun. Mér er líka minnisstætt
hversu mikið hann gladdist yfir
veiði annarra. Ég lærði mikið um
leyndardóma stangveiðinnar í þau
skipti sem ég fór með honum til
veiða og mér þótti mikið til þess
koma hversu góður hann var í því
sjá út veiðistaði þar sem annaðhvort
var að finna lax eða sjóbirting.
Hennann var sérstaklega barn-
góður og nærgætinn maður og nutu
bamabömin þess mjög vel að vera
samvistum við hann. Þær vora ófá-
ar stundimar sem hann varði með
þeim í leik og hann sat oft löngum
stundum með þeim við að sulla í eld-
húsvaskinum, teikna eða púsla. Son-
um mínum þótti alltaf spennandi
þegar heimsækja átti afa Hermann
og ömmu Sigrúnu, hvort sem það
var í Hraunbæinn eða í sumarbú-
staðinn, vegna þess að þeir vissu að
það yrði tekið svo vel á móti þeim.
Samband Hermanns og Sigrúnar
var einstakt og var hjónaband
þeirra með þeim hætti að aldrei bar
skugga á. Gangkvæm virðing, til-
litssemi og umhyggja einkenndi
þeirra samband alla tíð. Þau áttu
sameiginleg áhugamál sem voru
stangveiðin og það að dvelja í sælu-
reit þeirra hjóna skammt frá Gunn-
arsholti. Hermann hafði lagt mikla
vinnu í smíði þessa sumarbústaðar
og ber bústaðurinn og næsta um-
hverfi hans vott um dugnað hans og
elju.
Það var fyrir tæpu ári að Her-
mann greindist með þann banvæna
sjúkdóm sem síðan dró hann til
dauða. Ég heyrði hann samt aldrei
kvarta eða barma sér þó svo að ég
vissi að honum liði oft á tíðum mjög
illa. Hans andlegi styrkur kom
greinilega fram í baráttunni við
þennan erfiða sjúkdóm.
Elsku Sigrún, Helga Björg, Palli,
Sammi, Helga amma, systkini og
aðrir ættingjar, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð því að missir
ykkar er mikill. En minningin um
þennan einstaka mann mun ætíð
lifa þótt hann sé nú horfinn á vit
feðranna.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur. _
(Ur Hávamálum)
Guðmundur Þ. Guðmundsson.
Hann Hemmi er dáinn löngu fyrir
aldur fram. Einhverjum gæti fund-
ist ekki eiga við að segja svona um
nær sextugan mann en Hemmi átti
svo mikið eftir af andlegu og líkam-
legu atgervi og hafði svo margt að
gefa.
Ég kynntist Hemma fyrir 25 ár-
um þegar ég flutti ásamt fjölskyldu