Morgunblaðið - 26.04.1998, Blaðsíða 33

32 SUNNUDAGUR 26. APRÍL1998
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 26. APRÍL 1998 33
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI
FRAMKVÆMDASTJÓRI
RITSTJÓRAR
SAMKVÆMT nýrri skoðana-
könnun, sem Félagsvísinda-
stofnun Háskóla íslands hefur
gert fyrir Morgunblaðið, fengi
Reykjavíkurlistinn 60,9% at-
kvæða í borgarstjórnarkosning-
unum í Reykjavík, sem fram fara
eftir nokkrar vikur, ef kosið yrði
nú, en Sjálfstæðisflokkurinn ein-
ungis 39,1%. Þessi niðurstaða
svo skömmu fyrir kosningar er
að sjálfsögðu mikið áhyggjuefni
fyrir Sjálfstæðisflokkinn, sem
áratugum saman hafði meiri-
hluta í borgarstjórn Reykjavíkur.
Þessi niðurstaða í skoðana-
könnun Félagsvísindastofnunar
er þeim mun umhugsunarverð-
ari, sem Sjálfstæðisflokkurinn
hefur sýnt mikinn og raunar
óvenjulegan styrk í skoðana-
könnunum á landsvísu í langan
tíma og ríkisstjórn undir forystu
hans býr við mjög sterka stöðu.
Yfirleitt hefur þetta verið með
öðrum hætti, þ.e. að Sjálfstæðis-
flokkurinn í borgarstjórn Reykja-
víkur hefur verið mjög sterkur
en meiri sveiflur í fylgi flokksins
á landsvísu.
Þessi staða svo skömmu fyrir
kosningar er líka athyglisverð
vegna þess, að Reykjavíkurlist-
inn hefur, a.m.k. ekki fram að
þessu, sýnt fram á það með rök-
um að valdataka hans fyrir fjór-
um árum hafi ráðið nokkrum
úrslitum um hag og velferð borg-
arbúa og höfuðborgarinnar.
Reykjavíkurlistinn hefur ekki
hingað til sýnt fram á að nokkur
Árvakur hf., Reykjavík.
Hallgrímur B. Geirsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
umtalsverð umskipti hafi orðið í
stjórn höfuðborgarinnar á því
kjörtímabili, sem nú er að líða.
Forsvarsmenn hans geta sagt að
þeir hafi haldið í horfinu en tæp-
ast meira. Vaxtarbroddurinn á
höfuðborgarsvæðinu á síðustu
fjórum árum hefur verið Kópa-
vogur en ekki Reykjavík.
Hvað veldur þá hinni sterku
stöðu Reykjavíkurlistans og
veikri stöðu Sjálfstæðisflokks-
ins? Ein skýringin getur verið sú,
að Sjálfstæðisflokkurinn í borg-
arstjórn Reykjavíkur hafi ekki á
yfirstandandi kjörtímabili haft
nein þau málefni fram að færa í
borgarmálum, sem vakið hafi
athygli borgarbúa. Ef svo er má
spyija hvers vegna? Hér er um
að ræða þann stjórnmálaflokk,
sem í áratugi hefur haft forystu
um glæsilega uppbyggingu höf-
uðborgarinnar. Er kannski búið
að koma málum borgarinnar og
borgarbúa svo vel fyrir, að ekki
sé fyrir mörgu að beijast?
Er skýringin sú, að borgarbúar
treysti frambjóðendum Sjálf-
stæðisflokksins og forystumönn-
um í borgarmálum síður en full-
trúum Reykjavíkurlistans? Satt
bezt að segja er erfitt að sjá
hvers vegna svo ætti að vera.
Frambjóðendur beggja listanna
voru kjörnir í prófkjörum, sem
almenn þátttaka var í og erfitt
að sjá, hvernig hægt hefði verið
að standa að málum með lýðræð-
islegri hætti en gert var á vegum
Sjálfstæðisflokksins. Prófkjörs-
reglur Reykjavíkurlistans voru
eins og menn muna flóknari og
tryggðu alls ekki að þeir, sem
hefðu mest fylgi, fengju efstu
sætin.
Á næstu vikum munu borg-
arbúar gera kröfu til þess að
Reykjavíkurlistinn geri grein fyr-
ir orðum og efndum. Hveiju lof-
uðu frambjóðendur listans fyrir
fjórum árum og hvað hafa þeir
gert. Það gefur kjósendum
nokkra vísbendingu um við
hveiju má búast af hálfu listans
á næsta kjörtímabili.
Til frambjóðenda Sjálfstæðis-
flokksins verður gerð sú krafa,
að þeir geri grein fyrir þeim
málefnum, sem þeir mundu beij-
ast fyrir á næsta kjörtímabili,
næðu þeir meirihluta. í þeim efn-
um skiptir máli, að frambjóðend-
ur flokksins taki á grundvallar-
málum en leggi minni áherzlu á
yfirborðsmál. Til mikils er að
vinna vegna þess, að það yrði
verulegt áfall fyrir Sjáífstæðis-
flokkinn ef vinstri menn héldu
meirihluta í borgarstjórn Reykja-
víkur tvö kjörtímabil í röð.
NORSK-
ÍSLENZKI
SÍLDAR-
STOFNINN
AUNDÁNFÖRNUM mánuð-
um hafa nokkrir ráðherrar
og þingmenn stjórnarflokkanna
ítrekað lýst þeirri skoðun, að vel
gæti komið til greina, að selja
réttinn til veiða úr norsk-íslenzka
síldarstofninum og fært fram þau
rök fyrir því, að öðru máli gegndi
um þennan stofn en fiskistofnana
á íslandsmiðum. Morgunblaðið
hefur tekið þessi ummæli for-
ystumanna stjórnarflokkanna al-
varlega og trúað því að hugur
fylgdi máli.
Nú er bersýnilegt, að stjórnar-
flokkarnir hyggjast ekki fylgja
þessum hugmyndum fram heldur
haga úthlutun veiðiréttar með öðr-
um hætti. í ljósi fyrri yfirlýsingu
ráðherra og þingmanna er ekki til
of mikils mælzt, að þeir geri efnis-
lega grein fyrir því, hvers vegna
þeir hafa horfíð frá fýrri hugmynd-
um í þessum efnum.
STAÐANI
BORGARSTJÓRNAR-
KOSNINGUM
í UPPHAFI
• Þorgils sögu
skarða segir Sturla
Þórðarson Þórði Hit-
nesingi draum sem er
eins konar fyrirboði
þess sem gerist eftir
að Þorgils er kominn út til íslands.
Þar er Sturlar lifandi kominn með
dulræna hæfileika sína og áhuga á
þeim efnum. Sturlu dreymdi að
Þórður faðir hans kæmi til hans og
segði að Viðbjörn væri kominn með
skipi í Eyjafjörð og ætti Böðvar,
frændi þeirra, dýrið sem væri „held-
ur ólmt“.
Þannig er íslandsreisa Þorgils
skarða undirbúin með svipuðum
hætti og örlagaatburðir Brennu-
Njáls sögu.
Sturlu dreymir viðstöðulaust í
Þorgils sögu og enginn hefði haft
áhuga á þeim draumförum annar
en hann sjálfur. Hann tíundar ávallt
drauma sem fyrirburði, hvar sem
hann kemur því við. Sturla segir
Þórði Hítnesingi fyrir um mannvíg
og bardaga, þegar hann sækir hann
heim að Staðarhóli, og er það
sturluleg frásögn í Þorgils sögu.
Og þá ekkisíður þegar Sturla segir
fyrir um dauða Helga keis, heima-
manns síns. Sú frásögn hefði ekki
stungið í stúf við efni og stíl Njáls
sögu.
Sturla Þórðarson þekkti einnig
villur í þoku einsog frá er sagt í
Njálu eftir víg Þorvalds, fyrsta
manns Hallgerðar. í Þorgils sögu
segir: „En í því slær
yfir þoku svo myrkri
að enginn þeirra sá
annan. Skyldi þar með
þeim Hrafni. Riðu þeir
Hrafn þá aftur, en
Sturla dró undan og
var nú lokið um sættir með þeim
Hrafni og Ásgrími og Sturlu“.
I Þorgils sögu er sagt frá
• Sturlu Þórðarsyni og hög-
um hans með þeim hætti að bendir
eindregið til að hann hafi skrifað
söguna sjálfur. Persónulegir hagir
hans eru tíundaðir með þeim hætti;
ráðahagur Ingibjargar dóttur hans
og Halls Gizurarsonar, lýsing Ingi-
bjargar sem þó er einungis 13 eða
14 ára þegar hún er Halli gefin
(„væn kona og kurteis og kvenna
högust“); furðuleg lýsing á fjár-
skorti Sturlu og heimsókn til hans
að Staðarhóli, jafnvel lýst torfvinnu
þar og hversdagslegum störfum og
er slíkt undantekning í pólitísku
vafstri og vígaferlum. Þama er
brugðið upp mynd af bóndanum á
hlaðinu heima hjá sér en hvorki
skáldinu, stjórnmálamanninum né
þessum vopnum búna ævintýra-
manni sem hvarvetna bregður fyrir
í sögunum. Þarna er hversdagshetja
að störfum.
Sturla Þórðarson kemur einnig
mjög við Þórðar sögu kakala og er
nafn hans raunar einsog rauður
þráður gegnum þessar sögur allar,
Islendinga sögu, Þórðar sögu og
Þorgils sögu. Hann er víða í ferðum
og þátttakandi í öllum helztu at-
burðum og bardögum aldar sinnar.
Þó að fullvíst megi telja að tíu
fyrstu kaflar Þorgils sögu sem ger-
ast í Noregi séu skrásettir eftir
honum sjálfum, enda engin nýlunda
á þessum árum að ævisagnaritun
væri með slíku sniði, þá er Ijóst af
mörgum lýsingum að enginn skrifar
nema sá sem viðstaddur hefur ver-
ið.
Auk Þorgils sögu skarða
• stendur íslendinga saga
Njálu og öðrum íslendinga sögum
næst að stíl, bardagalýsingum,
fyndni og efnistökum, en sumt,
einkum í Svínfellinga sögu og
Sturlu sögu, svo og Þorgils sögu
að sjálfsögðu og jafnvel Þórðar sögu
kakala, er einnig með svipuðu marki
brennt. Mannlýsingar í Sturlu sögu,
íslendinga sögu, Svínfellinga sögu
og Þorgils sögu eru líkastar per-
sónulýsingum Islendinga sagna.
Allar ausa þessar sögur meira
og minna af sama brunni.
Þórðar saga kakala er varla
• skrifuð með þeirri snerpu
sem einkennir stíl Þorgils sögu og
beztu kafla íslendinga sögu, en
minnir þó á margt í þeim. Mér virð-
ist stíllinn á Arons sögu Hjörleifs-
sonar mun yngri en á öðrum sögum
Sturlungu og e.t.v. slappari eða
teygðari. Þar er augljós andúð á
illvirkjum sturlunga, þ.e. Sturlu og
Sighvati, og kemur engum á óvart.
Vísurnar eru unglegar.
M.
HELGI
spjall
REYKJAVÍKURBRÉF
Laugardagur 25. apríl
ÞAÐ þarf sterk bein
til að þola góða daga.
Þannig hljóðar gamalt
spakmæli. Það er vert
að gefa því gaum í góð-
ærinu sem nú gengur
yfir íslenzkan þjóðarbú-
skap. Þetta spakmæli
kom upp í huga bréfritara þegar hann las
skrif í Vísbendingu (12. tbl. 1998), viku-
riti um viðskipti og efnahagsmál, um upp-
sveifluna í efnahagslífinu, sem og frétta-
skýringu Jóns G. Haukssonar, ritstjóra
Fijálsrar verzlunar (3. tbl. 1998), um
meinta kaupgleði okkar íslendinga. Frétta-
skýringin ber yfirskriftina „Er góðærið að
snúast í „góðæði“? Þar segir m.a.:
„Kaupæði fólks við opnun tveggja stór-
markaða með raftæki og tölvur, BT og
ELKO, hefur orðið til þess að sumir nefna
góðærið núna einfaldlega „góðæðið“. Það
er Tæknival sem rekur BT í Skeifunni en
BYKO stendur að ELKO í Smáranum í
Kópavogi. Báðar verzlanirnar voru opnað-
ar klukkan tíu á laugardagsmorgni og í
bæði skiptin biðu æstir viðskiptavinir í
löngum röðum. Þótt flestum hafi þótt röð-
in með ólíkindum þegar ELKO opnaði í
endaðan febrúar, en þar beið fólk í næstum
15 stiga frosti á einum kaldasta degi vetr-
arins, sló opnun BT, laugardaginn 21.
marz sl., öllu við. Þeir fyrstu hófu að bíða
kvöldið áður. Röðin virtist orðin endalaus
þegar verzlunin opnaði. Og ekki nóg með
það! Æstur múgurinn ruddist inn þegar
tekið var úr lás. Það hófst kapphlaup um
alla verzlunina ...“
Góðærið birtist m.ö.o. ekki einvörðungu
í töflum og Iínuritum Þjóðhagsstofnunar.
Það segir til sín með margvíslegum hætti
í kviku þjóðlífsins, samanber tilvitnaða
frásögn í Fijálsri verzlun. Það birtist í
Smára- og Lindahverfum í Kópavogi, sem
eru dæmi um byggðahverfi er nánast
spretta upp hin síðari misserin. Verzlunar-
hallir rísa, nýir bílar streyma inn í landið,
utanferðir seljast eins og heitar lummur.
Þannig mætti áfram telja. En spurning
er, hvort við kunnum með góðærið að fara;
hvort við höfum forsjálni til að festa það
í sessi til framtíðar.
Þensluein-
kenni
KAUPMATTUR
hefur vaxið um rúm
10% á síðustu 12
mánuðum. Kaup-
máttaraukningin
telst 20% frá árinu 1995 talið. Ríkisstjórn-
in ákvað og síðastliðið vor að lækka tekju-
skattshlutfallið um 4% á tveggja ára tíma-
bili. Það hefur þegar verið lækkað um 3%
og lækkar um 1% til viðbótar í ársbyijun
1999. Þá hafa lífeyrisiðgjöld verið gerð
skattfijáls á nýjan leik. Lækkun skatthlut-
falls og skattfrelsi iðgjalda jafngildir 6-7%
lækkun tekjuskatts á árabilinu 1995 til
og með 1999.
Skráð atvinnuleysi hefur farið ört
minnkandi, var 3,7% fólks á vinnualdri í
marzmánuði sl. en 4,4% á sama tíma í
fyrra. Hærri launatekjur og aukin umsvif
og velta í atvinnulífi hafa skilað ríkissjóði
og sveitarsjóðum dijúgum tekjuauka. Gert
er ráð fyrir afgangi á ríkissjóði bæði árin
1997 og 1998, en hann hefur verið rekinn
með halla samfellt frá árinu 1985. Samtím-
is hefur dregið verulega úr ásókn hins
opinbera á takmarkaðan lánsfjármarkað,
sem talin hefur verið meginorsök hárra
vaxta hér á landi lengi undanfarið. Láns-
fjárþörf ríkissjóðs verður nánast engin á
líðandi ári og hefur minnkað um 7 til 8
milljarða króna frá því í fyrra. Þessi árang-
ur segir sitt um stefnu ríkisstjórnarinnar
í efnahagsmálum. Friðrik Sophusson frá-
farinn fjármálaráðherra skilaði umtalsvert
betra ríkisbúi en hann tók við.
Vísbending lýsir góðærinu með þessum
hætti:
„Uppsveiflan í efnahagslífinu hefur nú
staðið í fjögur ár. Þegar hún hófst var
atvinnuleysi nokkurt og atvinnutæki og
húsnæði ónotað. Smám saman hefur
ástandið breytzt, fjárfesting fyrirtækjanna
hefur vaxið og nokkur spenna hefur mynd-
ast á vinnumarkaði. Verðbólga hefur bært
á sér og viðskiptahalli hefur myndast á
ný. Einkaneyzla hefur einnig vaxið mikið
upp á síðkastið. Gripið hefur verið til
ýmissa ráðstafana til að slá á þensluna,
m.a. var fyrirhuguðum framkvæmdum í
vegamálum frestað. Búist er við aukningu
á botnfiskafla en Þjóðhagsstofnun gerir
ráð fyrir samdrætti í loðnuveiðum. Afla-
heimildir þorsks eru 218 þúsund tonn á
yfirstandandi fiskveiðiári en fóru lægst í
155 þúsund tonn á kvótaárinu 1994/1995.
Ekki er órökrétt að álykta sem svo að
verndarstefna stjórnvalda hafi gengið upp.
Gert er ráð fyrir að útflutningsframleiðsla
sjávarafurða verði óbreytt á þessu ári.
Reiknað hefur verið með að útflutningur
á áli muni aukast um 50% frá því sem var
á síðasta ári. Einnig er búizt við aukningu
á útflutningi vöru og þjónusta við erlenda
ferðamenn hefur skilað auknum tekjum
svo og nýjungar á sviði líftækni og lyfjaiðn-
aðar.“
Oflítill
sparnaður
ÞJÓÐHAGSSPA
fyrir líðandi ár
stendur til áfram-
haldandi hagsældar
hér á landi. En
þrátt fyrir þetta alltumlykjandi góðæri fer
Iítið fyrir þjóðhagslegum sparnaði. Hann
er allt of lítill, bæði miðað við það sem
æskilegt verður að teljast og það sem
gerizt með forsjálum þjóðum. Þjóðarút-
gjöld aukast hraðbyri og viðskiptahalli
hefur myndast við umheiminn á nýjan leik.
í nýlegri ályktun Samtaka iðnaðarins seg-
ir m.a. um þetta efni:
„Þensla í íslenzku hagkerfi er augljós.
Seðlabanki íslands hefur hækkað vexti í
tvígang á rúmu ári til þess að sporna við
því að hún fari úr böndum. Afleiðingin er
innstreymi gjaldeyris sem aftur hefur leitt
til hækkaðs gengis íslenzku krónunnar.
Hækkandi gengi krónunnar og aukinn
munur á innlendum og erlendum vöxtum
kemur niður á samkeppnisstöðu íslenzkra
fyrirtækja. Iðnaðurinn fær færri krónur
fyrir útfluttar vörur en á sama tíma lækka
innfluttar vörur í verði. Við þetta bætist
að íslenzku fyrirtækin þurfa að greiða
hærri vexti en erlendir keppinautar. Þess-
ar aðgerðir Seðlabankans hefðu að mati
Samtaka iðnaðarins verið óþarfar ef nægu
aðhaldi hefði verið beitt í fjármálum ríkis
og sveitarfélaga...
Þjóðhagslegur sparnaður á íslandi er
of lítill og við því verður að bregðast.
Hann nægir ekki til að fjármagna nema
þijá fjórðu af fjárfestingu nýliðins árs sem
þó var tæplega í meðallagi þess sem gerizt
í OECD-ríkjum og aðeins helmingur þeirr-
ar fjárfestingar sem hér var á sjöunda
áratugnum. Afleiðing af þessu er við-
skiptahalli og erlend skuldasöfnun.
Við núverandi aðstæður gætu stjórnvöld
hvatt einstaklinga til aukins sparnaðar.
Ríki og sveitarfélög ættu einnig að skila
verulegum rekstrarafgangi og greiða niður
skuldir. Eitt meginverkefni stjórnvalda á
að vera að beita aðhaldi í fjármálum sínum
miðað við eðlilega fjárfestingu í hagkerfinu
og halda jafnvægi í viðskiptum við útlönd.
Takist að beita nægu aðhaldi í þeirri upp-
sveiflu sem nú gengur yfir þarf ekki að
fella gengið í lok hennar. Ef það tekst
verður það í fyrsta sinn í sögu lýðveldis-
ins. Það mun auka traust markaðarins á
stöðugleika krónunnar, lækka langtíma-
vexti og hvetja til fjárfestingar í íslenzku
atvinnulífi.“
í UPPLÝSINGA-
bréfi fjármálaráð-
herra, sem hefur
yfírskriftina
„Framfarir og fyr-
irhyggja", segir
m.a. um árangurinn af stjórnarstefnunni:.
„Stefnan í efnahagsmálum frá árinu
1991 hefur verið árangursrík. Þetta sést
m.a. af því að bandarísku matsfyrirtækin
Standard & Poor’s og Moondy’s hafa
hækkað mat á lánshæfni íslands á grund-
velli þessa árangurs og stöðugleika sem
Framfarir
og fyrir-
hyggja
ríkt hefur að undanförnu. Stöðugleikinn
hefur einnig stuðlað að auknum áhuga
erlendra fjárfesta á íslandi.“
Fjármálaráðherra tíundar nokkur dæmi
um framfarir í íslenzkum efnahagsmálum
á þessu árabili:
• Verðbólga verður á bilinu 1,5-2,5%
fimmta árið í röð, í fyrsta sinn í sögu lýð-
veldisins. Áður var óðaverðbólga eitt helzta
einkenni íslenzks efnahagslífs.
• Grynnkað hefur verið á skuldum ríkis-
sjóðs. Heildarskuldir lækka í 43% af lands-
framleiðslu á þessu ári - úr 51,5% árið
1995. Þegar þess er gætt að árlegur vaxta-
kostnaður ríkissjóðs er lítið eitt lægri en
öll útgjöld menntamálaráðuneytisins má
ljóst vera hve brýnt er að lækka þessar
skuldir, m.a. til að skapa svigrúm til að
lækka skatta eða auka framlög til mikil-
vægra verkefna.
• Lánsfjárþörf ríkissjóðs verður engin á
líðandi ári. Það ætti að skila sér í lægri
vöxtum en ella. Sala hlutabréfa í eigu ríkis-
ins gegnir veigamiklu hlutverki í þessu
sambandi.
• Atvinnuleysi hefur minnkað úr 5% árið
1995 í 3,5% nú. Það er minna hér en í
nær öllum aðildarríkjum OECD.
• Halli á viðskiptum við útlönd, sem að
hiuta til stafar af auknum stóriðjufram-
kvæmdum, kallar á hinn bóginn á við-
spyrnu, m.a. með því að örva sparnað og
treysta stöðu ríkisfjármála enn frekar.
Á LÍÐANDI ÁRA-
’ur orðið
íslenzkum
og efna-
hagsmálum. Efna-
hagsstjórn á þessum áratug og raunsæir
kjarasamningar hafa breytt áður viðvar-
andi verðbólgu í stöðugleika, sem var for-
senda batans í atvinnu- og efnahagslífi
þjóðarinnar. Atvinnuvegir og atvinnuör-
yggi hafa styrkzt. Ráðstöfunartekjur
heimilanna og skatttekjur hins opinbera
hafa og vaxið umtalsvert í kjölfar upp-
sveiflunnar. Tímamótaárangur hefur og
náðst í ríkisbúskapnum, sem nú er rekinn
með tekjuafgangi í fyrsta sinn síðan 1985.
í nýlegri samantekt kemur fram að ef
ekki hefði verið gripið til aðgerða til að
stemma stigu við aukningu ríkisútgjalda
allt frá árinu 1991 væri halli ríkissjóðs á
þessu ári um 17 milljarðar króna í stað
ráðgerðs tekjuafgangs.
Fyrr í þessu bréfi er vikið að hættuteikn-
um í efnahagslífinu. Þau eru þrenns kon-
ar: 1) byijandi þensla, 2) viðskiptahalli,
3) ónógur þjóðhagslegur sparnaður. Við
ríkjandi aðstæður er mjög mikilvægt að
ríki og sveitarfélög beiti áfram ströngu
útgjaldaaðhaldi, m.a. til að draga úr þjóð-
arútgjöldum og slá á þenslu. Stjórnsýslu-
stigin tvö, ríkið og sveitarfélögin, þurfa
að skila góðum tekjuafgangi og greiða
íhópfyrir- ^g he
hygg^uþjoða atvinnu-
umtalsvert niður opinberar skuldir næstu
misseri og ár. Jafnframt er mikilvægt að
stuðla með öllum tiltækum ráðum að aukn-
um sparnaði, bæði þjóðhagslegum sparn-
aði og almennun sparnaði heimila og ein-
staklinga. Peningalegur sparnaður ein-
staklinga var til skamms tíma nánast eng-
inn, utan iðgjöld í lífeyrissjóði, sem marg-
ir hveijir standa vel að vígi. Á þessu sviði
höfum við íslendingar lengi verið eftirbát-
ar annarra þjóða. Ástæðan er meðal ann-
ars sú að peningalegur sparnaður fólks
brann til ösku í verðbólgu 8. og 9. áratug:
arins. Nú er öldin önnur sem betur fer. í
stað verðbólgu býr fólk við stöðugleika.
Margs konar spamaðarform bjóðast.
Stjórnvöld eiga að ganga á undan með
góðu sparnaðareftirdæmi - og ýta undir
almennan sparnað, m.a. eftir skattaleiðum.
Það þarf sterk bein til að þola góða
daga. Og það getur verið erfiðara að varð-
veita hagsæld en vinna til hennar. Það er
á hinn bóginn allra hagur, yngri sem eldri,
kvenna sem karla, landsbyggðarfólks sem
höfuðborgarbúa, að hagsældin verði fest
í sessi til framtíðar. Það verður aðeins
gert með því að varðveita stöðugleikann
í efnahagslífinu, styrkja samkeppnishæfni
íslenzkra atvinnuvega - og fara að dæmi
fyrirhyggjuþjóða um sparnað heiidar og
einstaklinga. Fylkjum liði með þeim þjóð-
um sem kosið hafa að tjalda lengur en til
einnar nætur í túni hagsældar og velferðar.
Tímamótaárang-
ur hefur náðst í
ríkisbúskapnum
sem nú er rekinn
með tekjuafgangi
í fyrsta sinn síðan
1985. í nýlegri
samantekt kemur
fram að ef ekki
hefði verið gripið
til aðgerða til að
stemma stigu við
aukningu ríkisút-
gjalda allt frá ár-
inu 1991, væri
halli ríkissjóðs á
þessu ári um 17
miiljarðar króna í
stað ráðgerðs
tekjuafgangs.
V