Morgunblaðið - 21.06.1998, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+ Guðmundur Jó-
hannsson fædd-
ist á Patreksfírði
31. mai 1941. Hann
lést á hjartadeild
Landspitalans 7.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Hólmfríður
Guðmundsdóttir frá
Laugardal í Tálkna-
fírði, f. 19.11. 1903,
d. 2.5. 1989, og Jó-
hann Magnússon
frá Patreksfirði, f.
2.9. 1904, d. 18.7.
1971. Systkini Guð-
mundar eru Magnús, Hjördís og
Álfhildur.
Hinn 5. desember 1964
kvæntist Guðmundur Guðrúnu
Álfgeirsdóttur, f. 14.11. 1939.
Elsku pabbi! Þar kom að því að
hjarta þitt hætti að tifa. Heima á
stofugólfínu hjá ykkur mömmu eft-
ir ánægjulegt kvöld. Því miður báru
lífgunartilraunir ekki tilætlaðan ár-
angur og sú staðreynd að þú kemu-
ur ekki aftur er ekki raunveruleg
því tómarúmið sem þú skilur eftir
þig er svo stórt. Við erum svo lítil
án þín. Hver á nú að sjá um svo
margt sem var þín sérgrein á heim-
ilinu, eins og að grilla fyrir okkur í
sumar? Þú varst svo mikið fyrir
mat, pabbi minn, og þeir sem komu
til þín máttu ekki fara svangir út.
Hjarta þitt hafði svo sannarlega
iátið þig vita af sér síðustu árin. Þú
sagðir alltaf að þetta væri bara
millirifjagigt þegar fyrstu óþægind-
in fóru að bæra á sér fyrir rúmum
10 árum. Síðan var það ljóst að svo
var ekki og hófst þá þín hjartasaga
sem við þekkjum og vitum nú end-
inn á.
Það eru margar minningarnar
sem ég get yljað mér við nú þegar
þú ert farinn, pabbi minn. Ég var
víst alltaf mikil pabbastelpa og var
svo heppin að vera elst af stelpun-
um þínum. Mínar íyrstu minningar
eru frá Kaplaskjólsveginum þar
sem við bjuggum okkar fyrstu ár.
Jói afí, Fía amma, Hadda og Jói
frændi bjuggu þá í sama húsi og
við, sannkölluð stórfjölskylda. Þá
var stutt fyrir okkur tvö að fara
niður á höfn að skoða skipin meðan
mamma eldaði sunnudagsmatinn.
Sjórinn var mikill vinur þinn frá því
í bernsku á Patreksfirði og leitaði
hugur þinn oft til þess tíma. Þú
sagðir stundum að þig hefði langað
til að verða skipstjóri og sigla um
höfin blá. Nú getur þú loksins látið
draum þinn rætast.
Ég man þegar þú varst með Hús-
gagnaverslun Reykjavíkur og ég
var að hjálpa þér á skrifstofunni við
að fylla út eyðublöð sem áttu að
fara í bankann eða að pakka inn
jólagjöfum fyiir þá sem þú vildir
gleðja. Þetta voru góðir tímar og
varst þú afar stoltur af búðinni
þinni á tveimur hæðum með þess-
um fína gosbrunni í. Líf þitt og yndi
var að selja húsgögn og varstu mik-
ill smekkmaður í þeim efnum.
Pabbi minn, líf þitt var ekki alltaf
dans á rósum, en þú hafðir trú á
sjálfum þér hvemig sem allt gekk.
Hugsun þín til síðasta dags var sú
að hætta ekki að vinna þó þrekið
væri minna vegna hjartasjúkdóms
þíns. Hugrekki þitt og þrautseigja
verða mér alltaf minnisstæð ásamt
léttri lund og góðu skopskyni.
Stelpurnar mínar voru heppnar að
fá að kynnast þér. Heiðdísi tekur
andlát þitt sárt og hún saknar þín
mikið, góða afa síns eins og hún
segir. Harpa hefur ekki eins mikið
vit, en hún veit að þú ert hjá Guði
og öllum englunum.
Elsku pabbi, þetta verða kveðju-
orðin mín til þín. Hafðu þakkir fyrir
svo margt sem þú kenndir mér um
lífið og þann stuðning sem þú hefur
sýnt mér gegnum tíðina. Þín mun
ég sakna sárt.
Börn Guðmundar
og Guðrúnar eru: 1)
Olga Björk, f. 5.4.
1963, gift Snorra
Hreggviðssyni,
þeirra börn eru
Heiðdís, f. 28.10.
1987, og Harpa, f.
2.11. 1994. 2) Hólm-
fríður, f. 16.7. 1968 ,
í sambúð með Sig-
hvati Bjarnasyni,
þeirra bam er
Fannar Freyr, f.
18.6. 1997. 3) Jó-
hanna Hjördís, f.
25.7. 1971, í' sambúð
með Jóhannesi R. Ólafssyni,
þeirra barn er Dagný Björk, f.
19.12. 1995.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hins látna.
Mér finnst ég varla heill né hálfur maður
og heldur ósjálfbjarga, því er ver.
Ef værir þú hjá mér viidi ég glaður
verða betri en ég er.
Því eitt sinn verða allir menn að deyja,
eftir bjartan daginn kemur nótt.
Eg harma það en samt ég verð að segja
að sumarið líður alltof fjjótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson.)
Olga Björk.
Elsku pabbi minn! Það er svo
erfitt að trúa því að þú sért dáinn.
Síðast þegar ég hitti þig varstu svo
kátur og þér leið svo vel. Þú grillað-
ir fyrir okkur mömmu og Fannar
Frey, litla dóttursoninn þinn, sem
þér þótti svo vænt um. Tveimur
tímum eftir að ég fór frá þér veikt-
ist þú svo skyndilega og við tók erf-
iður tími á gjörgæsludeildinni. Við
héldum alltaf í þá veiku von að þú
kæmist til meðvitundar á ný, en sú
varð ekki raunin. Andlát þitt bar að
á hjartadeildinni þremur dögum
síðar.
Elsku pabbi, missir okkar er mik-
ill því þú varst svo stór hluti af lífi
okkar. Það er erfitt að hugsa til
þess að ég eigi ekki eftir að sjá þig
meir og fá að halda utan um þig. Þú
varst svo góður og kærleiksríkur
maður, hugsaðir fyrst um aðra og
svo um sjálfan þig. Þannig varstu,
hræddur um að vera að gera öðrum
ónæði og vildir láta lítið fyrir þér
fara.
Þegar sonur minn, Fannar Freyr,
kom í heiminn fyrir ári varstu svo
glaður og stoltur afi. Hann var
fyrsti dóttursonurinn af bamabörn-
unum þínum. Oft var kátt á hjalla
þegar við hittumst öll fjölskyldan
heima hjá ykkur mömmu og þú
dansaðir og söngst fyrir litlu bama-
bömin þín. Nú dansa þau án þín og
sakna þín mikið. Brúmma bók verð-
ur alltaf bókin hans afa því þú
þreyttist aldrei á að lesa hana upp-
hátt fyrir þau.
Mitt hlutverk nú er að varðveita
minninguna um þig og segja Fann-
ari Frey hversu góður afi þú varst.
Ég minnist þess þegar þið
mamma komuð í heimsókn til mín
og ég var svo kvíðin yfir væntanleg-
um niðurstöðum stærðfræðiprófsins
sem ég tók. Innst inni var eins og
þú vissir að kvíði minn væri ástæðu-
laus, þú hringdir í kennara minn og
komst sigri hrósandi inn í stofu til
mín og sagðir að ég hefði náð próf-
inu. Þú varst jafn stoltur og hefðir
þú tekið prófið sjálfur. Fórst að
leggja drög að útskriftarveislu fyrir
mig, sem var haldin heima hjá ykk-
ur mömmu viku áður en þú lést. Þú
naust þín svo vel í gestgjafahlut-
verki og vildir taka vel á móti fólki.
Elsku pabbi, þið mamma stóðuð
svo sannarlega vel saman í blíðu
sem stríðu. Það er erfitt að horfast í
augu við að þú standir ekki við hlið
hennar núna og njótir sumarsins
með henni, sem var þinn uppáhalds-
tími. Það fyllir enginn það skarð
sem þú skilur eftir þig, en við stelp-
urnar þínar þrjár verðum við hlið
mömmu eins og við getum. Lífið
heldur áfram hjá okkur hinum í
minningu þinni. Ég er þakklát fyrir
að hafa átt þig sem fóður.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson.)
Þín dóttir
Hólmfríður.
Nú er hann látinn, blessaður
tengdafaðir minn, góður vinur og
félagi, Guðmundur Jóhannsson.
Þó mér sé tregt penna að hræra
vegna eftirsjár og sorgar þá langar
mig samt að hripa nokkur fátækleg
kveðjuorð á blað til að minnast
þessa væna manns sem var hvers
manns hugljúfi. Hann var væntan-
lega hvíldinni feginn eftir langvar-
andi hjartakveisu sem hafði mikil
áhrif á hann og hans nánustu síð-
ustu árin en það má hann Gummi
eiga að aldrei gaf hann upp vonina
um bjartari tíð með blóm í haga.
Sölustörf voru hans yndi og ævi-
starf en hann hafði því miður ekki
alltaf erindi sem erfiði þegar krón-
ur og aurar voru annars vegar.
Öðlingur og góðmenni eru orð sem
eiga að öðrum ólöstuðum betur við
Gumma en flesta aðra menn sem ég
hefi kynnst um ævina. Ég á honum
að þakka gjörbreytta og jákvæðari
lífssýn ásamt reynslu af ýmsum
toga sem mörgum gefst ekki tæki-
færi til að öðlast á heilli mannsævi.
Gummi var vinur vina sinna og góð-
hjartaður úr hófi fram en með of
stórt hjarta í þess orðs fyllstu
merkingu þar sem það brást honum
að lokum án þess að tími gæfist til
að kveðja. Alltaf er sárt að sjá á eft-
ir sínum nánustu og ekki síst þeim
sem eru ungir, eiga framtíðina fyrir
sér eða hafa ekki náð að koma í
verk öllu því góða sem þeir höfðu í
hyggju. Betri afa er vart hægt að
hugsa sér og hafa dætur mínar
misst mikinn og góðan vin sem
erfitt verður að bæta. Hann var
Olgu minni, systrum hennar og
tengdamóður minni mikill
hai-mdauði og get ég einungis von-
að að tíminn lækni þau sár sem þarf
að græða.
Mér er sárt að kveðja þig og mun
ætíð minnast þess góða sem þú
skildir eftir í huga mér og minna og
vona að þér farnist vel í heimi fram-
liðinna.
Þinn tengdasonur,
Snorri Hreggviðsson.
Með þessum orðum kveð ég þig
elsku pabbi minn.
Guðdóras elskueðlið djúpa,
inn til þín ég mæni klökk.
Ó, ég þarf að krjúpa, kijúpa,
koma til þín heitri þökk.
Án þín hefði’ eg gæfu glatað,
Guð, sem vakir yfir mér.
Án þín hefði’ eg aldrei ratað,
og þó gat ég vantreyst þér.
Ó, að trúa, treysta mega,
treysta þér sem vini manns,
Drottinn Guð, að elska’ og eiga
æðstu hugsjón kærleikans.
(Ólöf Sigurðard.)
Guð geymi þig.
Þín dóttir,
Jóhanna Hjördis.
Lóukvak og léttfætt
lömb á grundum
kalla hug minn heim,
á hljóðum stundum
hvíslar hjartað: geym
þann hreina söknuð.
Komið er kvöld um fjöll
og kyrrðin vöknuð.
(Snorri Hjartarson.
)
A sólbjörtum sumardegi, þegar
náttúran skartaði sínu fegursta,
kvaddi hann Guðmundur bróðir
minn þetta jarðlíf. Hann var yngst-
ur okkar systkina og þar sem níu ár
GUÐMUNDUR
JÓHANNSSON
SUNNUDAGUR 21. JÚNÍ 1998 35
.... I .— ■ I
skildu okkur að er mér í fersku
minni 31. maí árið 1941 þegar hann
leit fyrst dagsins ljós.
Það ríkti mikil ánægja í fjöl-
skyldunni þegar lítill bróðir kom í
heiminn, sjötta barn foreldra okk-
ar, það fjórða sem lifði, tvö létust í
frumbernsku. Hann ólst upp við
mikið ástríki í föðurhúsum og var
hvers manns hugljúfi, hafði létta
lund og var vinmargur. Það var
gott að alast upp á Patreksfirði á
þessum árum. I minningunni eru
þessir dagar fullir af sólskini og
fjörðurinn spegilsléttur. Æsku-
heimili okkar stóð rétt við sjóinn og
stundaði faðir okkar lengst af sjó-
mennsku, enda heillaðist Guðmund-
ur ávallt af sjónum. Hann fylgdist
vel með þegar bátarnir komu að
landi og hvernig fiskaðist. Á unga
aldri stundaði Guðmundur íþróttir
af miklu kappi. Þá var lítið um full-
komin íþróttatæki og er mér minn-
isstætt þegar stangarstökkið átti
hug hans allan og hann notaðist við
stórt prik til að stökkva á yfir
þvottasnúru. En ánægjan var ekki
minni þó tækin væru ekki fullkomin
og margir sigrar voru unnir.
Mér er minnisstætt þegar sonur
minn, sem nú er látinn, fæddist
hvað bróðir minn fagnaði honum.
Hann var þá aðeins 14 ára gamall
og var sonur minn fyrsta systkina-
barnið sem hann eignaðist. Hann
reyndist honum góður frændi og
fyrir það vil ég þakka. Mér var þá
ljóst að hann yrði góður faðir þegar
hann sjálfur eignaðist börn, enda
reyndist það orð að sönnu. Hann
eignaðist þrjár dætur með sinni
ágætu konu, Guðrúnu Álfgeirsdótt-
ur, og var ástríkur heimilisfaðir,
Barnabömin eru orðin fjögur og
voru þau honum afar kær. Þeir sem
þekktu Guðmund vissu að fjöl-
skylda hans var ávallt í fyrirrúmi
hjá honum og er hans sárt saknað.
-blómgróinnrimi
að baki mér þverhnípt
bjargið umleikið.
flöktandi gliti,
sól skín á vfldna,
fugiana í ijörunni
og féð í brekkunni
lagðhvítt í sólgrænu
halli við sjóinn
ég sat þama lengi
og gleymdi ég var aðeins
gestur sem hlýtur
að ganga burt innan
léttfleygrar stundar
og kveðja með þakklæti
fegurð og fagnað
hins friðsæla göfula
lífs, hverfa
til vegar þangað
sem vagninn bíður -
(Snorri Hjartarson.)
Blessuð sé minning bróður míns,
Guðmundar Jóhannssonar.
Hjördís Jóhannsdóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, dóttir og
systir,
RAGNHILDUR HAFDÍS
GUÐMUNDSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Kópavogskirkju þriðju-
daginn 23. júní kl. 15.00.
Páll Þórarinsson,
Ingi Hrafn Pálsson,
Þórarinn Árni Pálsson,
Jón Guðmann Pálsson,
Árni Guðmannsson,
Sóley Huld Árnadóttir,
Dagný Hrund Árnadóttir,
Signý Hlíf Árnadóttir.
+
INGIBJÖRG ÓLAFSDÓTTIR,
Vogaseli 5,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni þriðjudag-
inn 23. júní kl. 13.30.
Sigrún Guðmundsdóttir, Böðvar Magnússon,
Gunnar Pétursson.
+
Eiginmaður minn,
BJÖRGVIN KR. HANNESSON,
Hjallaseli 27,
Reykjavik,
sem lést þann 14. júní, verður jarðsettur frá
Seljakirkju þriðjudaginn 23. júní kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigurveig Sólmundsdóttir.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu
við andlát og útför móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
STEFANÍU SIGURBJÖRNSDÓTTUR
frá Vopnafirði,
Hátúni 10.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Vífilsstaða-
spítala.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.