Morgunblaðið - 23.09.1998, Síða 42

42 MIÐVIKUDAGUR 23. SEPTEMBER 1998
I DAG
MORGUNBLAÐIÐ
i
i
Staflanlegir, sterkir stólarfyrir veitingasali o.fl.
Til afgreiðslu straxl [rT¥T\ húsgögn
tJLjLsJSt Ármúla 44
Raðgreiðslur ífegaBaási:
sími 553 2035
Námskeið
ERT ÞÚ AÐ MEÐHÖNDLA FISK
Á RÉTTAN HÁTT?
Rannsóknir sýna ótvírætt að hægt er að auka verðmætasköpun í
fiskiðnaði verulega með réttri hráefnismeðferð. Rannsóknastofnun
fiskiðnaðarins býður nú hagnýtt námskeið um meðhöndlun fisks,
þar sem sérfræðingar Rf. leiðbeina um bætta meðferð á afla og
útskýra samband meðferðar og verðmætasköpunar.
Námskeiðið er ætlað sjómönnum, stjórnendum og öðrum
starfsmönnum í fiskvinnslu, útflutningi og fiskmörkuðum.
Leiðbeinendur: Sigurjón Arason og Birna Guðbjörnsdóttir.
Námskeiðið verður haldið þriðjudaginn 29. september í
Sjávarútvegshúsinu, Skúlagötu 4 og stendur frá kl. 9.00-16.00.
Þátttökugjald er 14.500, innifalið eru vönduð námsgögn og
veifingar.
Nánari upplýsingar er að finna á heimasíðu
Rf., http://www.rfisk.is/utgafa/namskeid, og í síma 562 0240.
Rannsóknastofnun
fískiðnaðaríns
icKur s vmumydrnrdoi. öuu/huu snumngar
ifrír belgur og tromla • Sjálfvirkt magnskynjunarkerfi - nýjasta tækni.
:y- Logic" enginn 1/2 takki • „ÖKO“ kerfi (sparar sápu) • Öll þvottakerfi
Ullar vagga • Þvottahæfni „B" þeytivinduafkösí ,,C“ ®-i-

- - - —„r.
w
BRÆÐURNIR
DIORMSSONHF
Lágmúla 8 • Sími 5332800
'V-V'

VELVAKANPI
Svarað í síma 569 1100 frá 10-12 og 13-15
frá mánudegi til föstudags
Enn um
VELVAKANDA barst
eftirfarandi:
„Eins og ég hef áður
bent á í pistli þeim er
birtist hér eftir mig þann
25. ágúst sl. í Morgun-
blaðinu eru ákaflega
margir krakkar sem
krota svokölluð „tag“ á
veggi hér í borg. En því
fer fjarri að ég þekki
marga sem þetta iðka,
eins og höfundur pistils-
ins „Betur má ef duga
skal“, sem birtist hér 1
Velvakanda 13. septem-
ber sl., virðist álykta.
Víst er það að mér þykir
þetta krot til óprýði, en
þó mætti sameina í
gi’affitíverkum óhefð-
bundna ljóðlist, myndlist
og þessi „tag“ með því að
vegglistamaður gerði
bakgrunn og myndi með
skiljanlegri „tagskrift“
skrifa eitthvert ljóð.
Þætti mér og sjálfsagt
fleira fólki ánægjulegt ef
einhver flinkur vegg-
listamaður tæki þetta til
umhugsunar svo menn-
ingarheimar unga fólks-
ins og þess gamla geti að
einhverju leyti samein-
ast.“
Þreytt ungmenni.
„Drekkið allir hér af“
„23. JÚLÍ sl. beindi ég
hér þeirri fyrirspurn til
biskupsembættisins
hvenær og hver hafi
ákveðið að víkja frá fyr-
irmælum Jesú við síð-
ustu kvöldmáltíðina með
læriseinunum, sem að of-
an era tilfærð, þ.e. nú er
brauðið (oblátan) aðeins
vætt í víninu með ídýf-
ingu?
Ekkert svar hefur
borist frá embættinu en
Hjördís tekur að sér að
svara hér 5. ágúst sl. og
segir: „Hef ég heyrt að
ástæða þess sé að verið
sé að koma á móts við
fólk svo það þurfi ekki að
drekka úr sama bikar og
aðrir og því hafi verið
komið á þegar eyðni kom
upp til að forðast smit-
un.“ Svo mörg voru
hennar orð. En löngu
fyrir eyðni voru ýmsir
tregir til að bergja af
sama bikar (kaleik) og
aðrir. Þá komu til sög-
unnar svonefndir „sér-
bikarar" þ.e. litlir bikar-
ar, sem aðeins einn
drakk úr, sem það kaus
frekar. Sú aðferð var
víða tíðkuð m.a. í dönsku
kirkjunni og hefði áfram
dugað, einnig á tímum
eyðni og annaraa smit-
sjúkdóma. Með litlu bik-
urunum var áfram
drukkið af borði Jesú,
sem áréttaði: „Gjörið
þetta svo oft sem þér
drekkið í mina minn-
ingu.“ Nú er aðeins vætt.
Er það fullnægjandi?
Þökk sé Hjördísi íyrir
hennar viðleitni, en hvað
hefur embætti biskups
um málið að segja?
Vonandi kemur
fullnægjandi svar.“
Einn úr söfnuðinum.
5000 króna
fundarverðlaun!
SVONA kvensólgler-
augu týndust í sumar í
Garðabæ. Finnandi vin-
samlega hringi í síma
557 4062.
Guðbjörn
er týndur
GUÐBJÖRN er hvítur
og rauðgulur fress,
eyrnamerktur en ólar-
laus.
Hann týndist frá Efsta-
sundi 85 fyrir viku. Þeir
sem hafa orðið hans var-
ir hafi samband í síma
555 2699 eða 581 3841.
ÞESSIR duglegu krakkar söfnuðu með tombólu kr.
2.243 til styrktar Rauða krossi íslands. Þau heita
Hörður Freyr Brynjólfsson, Tinna Björg Friðþórs-
dóttir og Hörður Sigurðsson. Á myndina vantar
Tönju Georgsdóttur og Lóu Ólafíu.
Hlutavelta
HÖGNI HREKKVÍSI
v, sÞtu f u
YÍKVERJI er í hópi margra
blóðgjafa þessa lands. Að vísu
hafði hann látið undir höfuð leggj-
ast um nokkuð langa hríð að
skreppa í heimsókn í Blóðbankann
þegar hann heyrði í sumar hálfgert
neyðarkall frá Blóðbankanum í út-
varpinu og brást þegar við kallinu.
Nú fyrir skömmu var hringt í Vík-
verja og hann beðinn að koma og
gefa blóð. Sannast sagna er
heimsókn í Blóðbankann ávallt
ánægjuleg. Starfsfólk þar er yfir-
máta elskulegt í viðmóti, þakklátt
fyi-ir blóðgjöfina, og gestrisið. Því
er ekki að neita, að þótt blóðgjöfin
sé að mati Víkverja sjálfsögð sam-
félagsleg skylda, sem kostar
blóðgjafann nákvæmlega ekki neitt
nema örlitla umhyggju fyrir náung-
anum, hefur Víkverji það alltaf á til-
finningunni þegar blóðgjöf er lokið,
að hann hafi nú gert eitthvað virki-
lega gott. Þessa ánægjulegu tilfinn-
ingu skýrir Víkverji með elskulegu,
hlýlegu og þakklátu viðmóti starfs-
fólksins, sem lætur blóðgjafana
beinlínis fá það á tilfinninguna, að
þeir hafi verið að gera starfsmönn-
um persónulegan greiða.
• ••
LÓÐBÚSKAPURINN í Blóð-
bankanum er ekki jafnblómleg-
ur um þessar mundir og æskilegt
væri, samkvæmt því sem starfs-
mennirnir upplýstu Víkverja um í
heimsókn hans í bankann. Sögðust
þeir hafa þurft að hafa mikið fyrir
því að ná til blóðgjafa að undan-
förnu. Þeir hefðu ritað blóðgjöfum á
skrám hjá bankanum bréf og farið
þess á leit að gefið yrði blóð við
fyrstu hentugleika. Síðan hefði
bréfaskriftunum verið fylgt eftir
með símhringingum, en samt sem
áður hefðu undirtektir verið heldur
dræmar. Víkverji vill því nota þetta
tækifæri til þess að hvetja gamla
blóðgjafa til að skreppa í heimsókn í
Blóðbankann og þá, sem gætu
hugsað sér að gerast nýir blóðgjaf-
ar, að skrá sig hjá bankanum.
xxx
EKKI getur Víkverji borið öllum
heilbrigðisstofnunum og
starfsmönnum þeirra jafngóða sögu
og Blóðbankanum. Fyrir skömmu
varð sonur Víkverja fyrir lítilshátt-
ar handarmeiðslum, sem ekki var
vitað um hversu alvarleg væru og
því var hann sendur úr skólanum á
slysavarðstofuna. Þetta var um
hádegisbil og ekki að sjá að annir
væru ógurlegar á slysavarðstofunni
þennan góðviðrisdag. Barnið beið
fyrst í tæpa tvo klukkutíma, áður en
það var kallað inn á deildina, þar
sem önnur styttri bið eftir lækni
hófst. Læknir tók sér eins og hálfa
mínútu til þess að líta á höndina og
ákveða að drengurinn ætti nú að
fara í röntgenmyndatöku. Þar hófst
þriðja biðin, sem varði í tæpan
klukkutíma, og að myndatöku lok-
inni enn ein biðin eftir röntgen-
myndinni og loks enn ein biðin niðri
á slysadeild, eftir því að læknirinn
gæfi sér aðra hálfa mínútu til að líta
á röntgenmyndina og gefa svo
hjúkrunarkonu fyrirmæli um plást-
ur og spelku á fingur.
xxx
ESSI heimsókn drengsins á
slysadeildina tók fjóra klukku-
tíma, en að hans sögn vora aðrir sem
þurftu að bíða mun lengur og kvört-
uðu mun sárar en hann, en ávallt fyr-
ir daufum eyram starfsmanna slysa-
deildar. Hver skyldi biðtíminn vera,
þegar raunveralegt álag er á
starfsmönnum deiklarinnar?
Víkveiji skrifar
B