Morgunblaðið - 04.12.1998, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 4. DESEMBER 1998 4^.
JÓHANN ÁRNI
SÆVARSSON
+ Jóhann Árni
Sævarsson
fæddist í Reykjavík
22. júní 1976. Hann
lést af slysförum 8.
nóvember síðastlið-
inn á görgæsludeild
Landspítalans og
fór útför hans fram
frá Laugarnes-
kirkju 17. nóvem-
ber.
Horfíð er nú sumarið og
sólin
í sálu minni hefur gríma
völd.
í æsku léttu ís og myrkur jólin;
nú einn ég sit um vetrarkvöld.
Því eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að segja,
að sumarið líður alltof fljótt.
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
mér alltaf sýnist ég sjái þig.
Ég rýni út um rifumar
ég reyndar sé þig alls staðar.
Pá napurt er.
Það næðir hér
og nístir mig.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Að lokinni kistu-
lagningu og jarðarför
þinni sit ég hér í návist
minninga um merkan
vin sem fallinn er frá
og rita fátækleg orð
um það helsta sem
upp í hugann kemur.
Ótímabært andlát þitt
eisku vinur var reiðarslag, en það
er ekki okkar að vita hver situr á
fremsta bekk næst. I sorginni
verðum við að lifa í sátt við Guð á
slíkum stundum og vona að hann
veiti okkur styrk til þess að takast
á við það sem orðið er.
Jóhann Arni, eða „Jói“ eins og
hann var oftast kallaður, ólst upp
og bjó Miðtúninu í Reykjavík eins
og ég. Vináttubönd sköpuðust
milli okkar þegar við vorum mjög
ungir. Eg var fjórum árum eldri
en Jói og ég man er ég hitti hann í
fyrsta skipti. Hann var svo lítill að
ég gerði ekki einu sinni ráð fyrir
að hann vissi hvað hann héti svo
ég spurði pabba hans að því. I
Miðtúninu og nágrenni var mikið
af börnum, leikfélögum mínum í
æsku. Jói var þar vinur okkar
allra því í huga hans voru allir
jafnir. Hann skildi aldrei neinn
eftir útundan og oftar en ekki var
það hann sem sameinaði okkur
krakkana í vináttu með því að
vera eins hlutlaus og hann var.
Það voru líka allir krakkarnir vin-
ir Jóa og ef hann var ekki með þá
vantaði eitthvað. Helstu leiktæki
okkar á yngri árum voru kassabíl-
ar, sem nær allir komu úr minni
smiðju, og ekki síst hafði Jói gam-
an af þeiri kúnstugu iðju minni
ásamt öðrum. Einnig var stund-
um farið í hina ýmsu leiki og upp-
ákomur í friðsælu götunni okkar,
stundum á hverju einasta kvöldi,
vetur, sumar, vor og haust. Ald-
ursmunur okkar skildi okkur þó
svolítið að á táningsárunum en
maður hitti samt Jóa alltaf öðru
ALFREÐ BJARNI
JÖRGENSEN
+ Alfreð Bjarni
Jörgensen
fæddist í Reykjavík
29. apríl 1960. Hann
lést af slysförum
hinn 12. nóvember
síðastliðinn og fór
útför hans frarn frá
Grensáskirkju 20.
nóvember.
Við Alli áttum að
mæta 1 vinnu fimmtu-
daginn 12. nóvember
síðastliðinn. Klukkan
tíu var Alli ekki kom-
inn. Þetta var kannski
allt í lagi, hann var ekki alltaf
stundvís. Eg hringdi í gemsann
hans og fékk ekkert svar. Eg hélt
áfram að vinna en hringdi af og til.
Hann var nú reyndar vanur að
vera í sambandi ef eitthvað breytt-
ist. Um þrjúleytið hringi ég austur
í Votmúla upp á von og óvon, mig
grunaði að hann hefði farið austur.
Það er svarað og eftir stutta þögn
kemur prestur í símann og til-
kynnir mér að Alfreð vinur minn
hafi látist í hörmulegu slysi.
Minningin um kvöldið áður fer í
gegnum huga minn. Við kláruðum
verk seint um kvöldið og ég hélt að
hann myndi fara vestur í bæ en
mér fannst hann samt vera fyrir
aftan mig í umferðinni og það
reyndist rétt. Gemsinn minn hring-
ir hjá mér í bílnum uppi í Arbæ og
Alli segir: „Slakaðu aðeins á, fílof-
axið mitt er í bílnum hjá þér.“ Eftir
að við skildum í Árbænum hefur
hann kannski hugsað sem svo fyrst
hann væri kominn þetta „langt
austur“ því ekki að skella sér í Vot-
múla. Ferð hans varð lengri en
okkur gat grunað.
Við Alli kynntumst á miðjum átt-
unda áratugnum. Síðan hefur Alli
verið vinur minn í leik og síðar í
stai-fí. Við brölluðum margt saman í
hestamennskunni og skemmtum
okkur ætíð vel. A síðustu árum fór-
um við að vinna saman og bættum
hvor annan upp, hann var múrari
og ég dúkari.
Eitt sinn vorum við að flísaleggja
niðri í bæ í bókaverslun sem var
með kaffihús innandyra. Þar feng-
um við okkur gjarnan kaffi og spáð-
um mikið í gestina. Við urðum
ásáttir um að við værum ekki kaffi-
húsatýpur, við vorum miklu heldur
kaffíbrúsakallar í bláum vinnugöll-
um.
Ef ég yrði þessi kaffihúsatýpa þá
myndi ég taka mér listamannsnafn-
ið, Alfreidó Gabríanó De Múró sagði
Alli og horfði sposkur yfir kaffiboll-
ann. I vinnunni með Alla var dagur-
inn fljótur að líða. Við unnum í
skorpum, svo áttum við
það til inni á milli að
taka slugstúra og rúnta
um hesthúsahverfín,
bflasölui- og verkfæra-
búðir. Hann var alltaf
fullur af hugmyndum
um að kaupa þetta og
hitt; hesta, bfla, verk-
færi og hús. Við vorum
nýbúnir að innrétta
hesthúsin okkar við
Heimsenda. Alli var
hjálpsamur og ef hann
frétti af góðum dfl vildi
hann að vinir hans nytu
góðs af honum ekki síð-
ur en hann sjálfur og ég naut oft
góðs af dflunum hans Alla.
Það er eins og Alla hafí verið
kippt af baki í miðri á, þegar
straumur lífsins ólgar mest, þegar
lífíð er svo mikils virði. Hann ætlaði
einmitt að fara að gera svo margt,
hugmyndirnar voru miklar, fram-
tíðin var björt.
Vertu sæll, vinur og hvíldu í friði.
Astvinum öllum votta ég mína
dýpstu samúð.
Hannes Einarsson.
Enn i lífsins hörpu hefur strengur
hrokkið undan örlaganna slætti
alltof skjótt er genginn góður drengur
grunlaus sínu skapadægri mætti.
Enga þögn nú rýfíir rödd hans lengur.
Árla morguns gekk um gullna hliðið
nú grátum við, þó birti um síðir él
því undarlega gerð er alheimsvél.
Seinna, þegar verður langt um liðið
ljúf fer minning hans um sálarsviðið
hvar sem glæstir fákar freyða mél.
Mín sál er hljóð, nú hugur klökkur kveður
kæri vin, við sjáumst ei að sinni
en meðan geisa lífsins válynd veður
verður okkur hjálp í návist þinni
og hvemig sem allt fer og hvað sem skeður
hvergi bangnir glæðum fyrri kynni
er dvínar hinsti tónn í hörpu minni.
Ingólfiir Klausen.
GUÐJON O.
HANSSON
+ Guðjón Ó. Hansson fædd-
ist í Ólafsvík 26. júlí 1921.
Hann lést á Landspítalanum
hinn 23. nóvember síðastliðinn
og fór útför hans fram frá
Hallgrímskirkju 1. desember.
Guðjón Hansson ökukennari er
látinn. Hann var formaður Ökukenn-
arfélags íslands í tólf ár einmitt á
þeim ái-um sem félagið reis upp eftir
mikla lægð sem verið hafði í starf-
semi þess um nokkurt skeið. Með
þeim félögum sem þá voni með hon-
um í stjórn beitti hann sér fyrir út-
gáfu kennslubókarinnar Akstur og
umferð sem Sigurjón Sigurðsson þá-
verandi lögreglustjóri var fenginn tfl
að skrifa. Eftir því sem best er vitað
er þetta upphaf að kennslubókaú-
gáfu félagsins sem staðið hefur síð-
an. Guðjón var formaður félagsins
1968 þegar tekin var upp hægi-i um-
ferð á íslandi. Á því ári gekkst félag-
ið fyrir stofnun ökuskóla sem fékk
nafnið Fræðslumiðstöð Ökukennara-
félags Íslands, sem starfar ennþá
undir nafninu Ökuskólinn í Mjódd.
Guðjón bar hag Ökukennarafé-
lagsins og ökuskólans ætíð fyrir
brjósti. Það sópaði af Guðjóni hvar
sem hann fór og margar ræðumar
hélt hann á fundum þar sem mönn-
um var lesinn pistillinn. Á 40 ára af-
mæli Ökukennarafélagsins var hann
gerður að heiðursfélaga sem þakk-
læti fyrir það brautryðjandastarf
sem hann vann fyrir félagið. Guðjón
lést hinn 23. nóvember síðastliðinn á
fyrsta degi fimmtugasta og þriðja
árs félagsins en það var stofnað 22.
nóvember 1946.
Að leiðarlokum þökkum við Guðjóni
samfylgdina og vottum aðstandend-
um hans samúð.
Stjórn Okukennarafélags
Islands.
Lrjisdrykkjur
Upplýsingar í símum
562 7575 & 5050 925
| HOTEL LOFTLEIÐiR
yrCSlANOAIV MOTSS.S
Glæsileg KAFFIHLAÐBORÐ
FALLEGIR SALIR
OG MJÖG GÓÐ ÞJÓNUSTA
hvoru. í lítilli fjarlægð fylgdist ég
með honum verða að manni og þá
fóru leiðir okkar að liggja saman
á ný, þó svo að kannski hafí það
verið að of litlu leyti samt. Við átt-
um stundum orð saman og fórum
einstaka sinnum saman að
skemmta okkur, það var alltaf
góðs viti að hitta Jóa, hann var
„vinur í raun“. Á seinni árum er
mér sérstaklega í minni hvernig
við stundum hittum hvor á annan
við heimavígstöðvarnar, þá oft
seint að kvöldlagi, og tókum tal
saman. Jói var þeim kosti gæddur
að þegar talað var við hann hlust-
aði hann af athygli og hafði ávallt
gaman af hverju því sem maður
hafði að segja. I þeim samræðum
var oft slegið á létta strengi og
stundum entumst við langt fram á
nótt í samræðum um heima og
geima. Á köldum vetrarkvöldum
var mér stundum orðið svo kalt á
tánum að ég fann vart fyrir þeim,
eyrun voru svo frosin að þau líkt-
ust einna helst postulíni og hend-
ur mínar svo kaldar að þeim var
vart orðið almennilega hlýtt dag^.
inn eftir. Þrátt fyrir þetta var nær
vonlaust að kveðja Jóa og segja
góða nótt, því það var svo gaman
að tala við hann, hann gaf mér svo
margt með áheyrn sinni.
Elsku vinur, það er sárt að
þurfa að kveðja þig í hinsta sinn
með þessum orðum. Guð blessi þig
og færi þér þökk fyrir allt það sem
þú gafst mér og öllum þeim sem
þig nú syrgja á þinni alltof stuttu
ævi.
Sævar, Svandís, Olga Dís, aðrir
aðstandendur og vinir. Með miimU
dýpstu samúð vona ég að Guð veiti
ykkur allan þann stuðning sem þið
þurfíð á þessum erfiðu tímum í lífí
okkar allra.
Rúnar Sigurjónsson.
+
Þökkum öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og vináttu við andlát og útför
ÞÓRARINS VIGFÚSSONAR,
Mararbraut 11,
Húsavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Sjúkrahúsi
Þingeyinga.
Magda Vigfússon,
Hinrik Þórarinsson, Svava Karlsdóttir,
Helga Þórarinsdóttir, Ólafur Karlsson,
Bergþóra Guðjónsdóttir, Höskuldur Sigurjónsson
og fjölskyldur.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR S. SCHEVING
frá Heiðarhvammi,
Vestmannaeyjum.
Sigfús Helgi Scheving,
Björn ívar Karlsson,
Sigurður Örn Karlsson,
Hrafn Karlsson,
Sesselja K. Karlsdóttir,
Ásdís Ástþórsdóttir,
Helga Jónsdóttir,
Margrét V. Eiríksdóttir,
Anna María Baldvinsdóttir,
Stefán Brandur Stefánsson,
barnabörn og langömmubörn.
+
Þökkum auðsýnda samúð við andlát föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
FRIÐGEIRS ÁGÚSTSSONAR,
áður til heimilis
á Álfhólsvegi 30,
Kópavogi.
Starfsfólki Minni-Grundar við Hringbraut 50
og deildar 14E á Landsþítalanum eru færðar
bestu þakkir fyrir góða umönnun og hlýhug.
Jónas Friðgeirsson, Sigurveig Runólfsdóttir,
Sigurveig Friðgeirsdóttir, Jón Pétur Sveinsson,
Ágúst Friðgeirsson, Sigurbjörg Traustadóttir,
Ásgeir Friðgeirsson, Natasa Babic-Friðgeirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð vegna
andláts og útfarar
ARNFRÍÐAR JÓNSDÓTTUR,
Veghúsum 31.
Guð blessi ykkur öll.
Arnar Björgvinsson,
Jón Elvar Björgvinsson, Kolbrún Steinsdóttir,
Guðbjörg Björgvinsdóttir,
Ágúst Björgvinsson, Guðriður Dóra Halldórsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og systkini hinnar látnu.