Morgunblaðið - 15.01.1999, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 15. JANÚAR 1999 45^
alltaf nóg um að vera því húsið var
stórt og oft margt um manninn og
var oft hægt að hjálpa til við ýmsa
hluti.
Það var mjög margt sem þú vildir
kenna mér þegar ég kom til ykkar,
svo sem að veiða. Alltaf fékk maður
að koma með upp á völl til að hitta
alla þína vini og vinnufélaga.
Það var yndislegt að þú skyldir
geta fylgt ömmu í nýja og fallega
íbúð ykkar sem þið fluttuð í 19. des-
ember. Þessi veikindi eru búin að
vera erfíð fyrir ykkur ömmu. Það
var ótrúlegt að finna vilja þinn og
kraft í erfiðri baráttu gegn sjúk-
dómi, sem á endanum hafði yfir-
höndina. En, afí, þú ert svo sannar-
lega búinn að skila þínu. Það var
ánægjulegt að fá að verja þessum
tíma með þér og ömmu þessa síð-
ustu daga. Hún frænka mín hún
Elínborg var svo ánægð með hvað
þú tókst vel á móti henni og varst
áhugasamur um nýjasta lífið sem
fjölskyldan á von á eftir nokkra
mánuði. Ég og amma vorum hjá þér
síðasta sólarhringinn og reyndum
að hjálpa þér eins og þuifti til að
þér liði vel. Á miðnætti á fimmtu-
daginn setti ég hringinn minn sem
mamma mín gaf mér í 20 ára af-
mælisgjöf á höndina þína því við er-
um jú alnafnar og skammstöfun á
nafni okkar var á þessum hring, Hr-
ingurinn var á hönd þinni til 10.50 á
fóstudeginum þegar ég þurfti að
fara til Vestmannaeyja. Þá kvaddi
ég þig í síðasta sinn í þessu lífi.
Tuttugu mínutum síðar hringdi
pabbi í mig og tilkynnti mér að þú
værir dáinn. Þegar ég kom til baka
var mikil ró og friður yfir þér, og þú
hafðir fengið langþráða hvíld. Eg
mun oft hugsa til þín og ég lofa þér
að fræga beta- tækið þitt fer í gler-
kassa í minningu um þig, elsku afi
minn.
Elsku amma mín og pabbi, megi
Guð styrkja okkur ölL
Takk fyrir alla stundirnar, elsku
afi minn.
Þinn
Erling Adolf Agústsson.
Elsku afi, við viljum með
nokkrum orðum þakka fyrir allar
þær góðu stundir sem við áttum
með þér og ömmu. Þær eru margar
góðar minningarnar sem við eigum
úr Njarðvík. Alltaf hlökkuðum við
jafnmikið til að koma til ykkar
ömmu á sumrin. Þar var okkur
alltaf sinnt af alúð og tímann gáfuð
þið okkur allan. Það vai' alveg sama
hvort maður var að koma eða fara,
við vorum alltaf hlaðnir gjöfum og
sumarið var alltaf fljótt að líða þeg-
ar við fengum að vera hjá ykkur.
Ég man hvað okkur fannst alltaf
gaman þegar þú fórst með okkur að
veiða, hvort sem það var niður á
höfn í Njarðvík eða hvort við fórum
eitthvað lengra. Amma var búin að
kappklæða okkur og smyrja nesti
og síðan var lagt í hann. Þessar
veiðiferðir voru æði fjörugar og
man ég ávallt þegar Gunnar Birgir
frændi fékk að fara með okkur og
hann krækti í mesta feng sem hann
mun nokkurn tímann fá, sem varst
þú. Ég veit ekki hvort þú veist hvað
ég er þakklátur fyrir alla þá hjálp
sem ég fékk frá þér. Ómetanleg var
sú hjálp sem þú veittir mér þegar
ég stundaði háskólanám mitt og bjó
einn i Reykjavík.
Kæri afi, við munum sakna þín
mikið en huggum okkur við það að
þú ert á góðum stað þar sem veik-
indi eru óþekkt og við vitum að við
eigum eftir að hittast á æðri stað.
Bless afi, þótt þú sért farinn
munt þú alltaf lifa í hjarta okkar.
Magnús og Jón Helgi.
Okkur langar að minnast móður-
bróður, frænda og vinar okkar, Erl-
ings Ágústssonar. Þegar við feng-
um fréttirnar um að Eriing væri
látinn var sem tíminn stæði í stað
og minningarnar um hlýjan mann
komu hvei' af annarri. Ein minning
er þó okkur nær en aðrar, en það er
skemmtari sem hann gaf okkur eft-
ir að þau hjón fluttust til Reykjavík-
ur, en Erling var mikill músíkant.
Þetta hljóðfæri mun tala hans máli
á okkar heimili.
Við sendum fjölskyldu þinni sam-
úðarkveðjur. Hvíl í friði.
Svanur, Bylgja og fjölskylda.
Góður vinur og félagi hefur kvatt
þetta líf. Erling Ágústsson var Vest-
mannaeyingur í bestu merkingu
þess orðs, og ætíð minntist hann ára
sinna þar með mikilli ánægju og
virðingu. Og þó að hann flytti upp á
fastalandið aðeins rúmlega þrítugur
hafði hann þegar áorkað ýmsu sem
gerði hann þjóðkunnan. Á þessum
árum söng hann inn á hljómplötm'
nokkur dægurlög, með eigin textum,
sem flest urðu feikivinsæl og heyr-
ast oft enn í dag á öldum hljóð-
vakans um 40 árum síðar. Erling var
bæði rafvirki og útvarpsvh'ki að
mennt og hafði til að bera mikið
næmi og áhuga á öllu, sem laut að
útvarps- og sjónvarpstækni. Á Eyja-
árum sínum, þegar landinn hafði að-
eins gamla Ríkisútvarpið og engum
tónlistarstöðvum var til að dreifa, þá
kom hann sér upp hljóðupptöku-
tækjum til að hljóðrita tónlist er-
lendra „sjóræningjastöðva" sem svo
voru kallaðar og þessu efni útvarp-
aði hann síðan í Eyjum frá eigin út-
varpsstöð. Heyrt hef ég eldri brott-
flutta Eyjamenn minnast þessara
útsendinga með glampa í augum.
Upp úr 1960 fluttist Erling með
fjölskyldu sinni til Njarðvíkur, þar
setti hann á stofn eigin raftækja-
vinnustofu, sem hann starfrækti allt
fram á þennan áratug, að hann
venti sínu kvæði í kross og opnaði
gæludýraverslun, sem hann rak
nánast til æviloka.
Ég kynntist Erling fyrst að heitið
getur á miðjum áttunda áratugnum,
aðallega vegna kynna hans og föður
míns, en milli þeirra ríkti mikil
tryggð og vinátta og víst er um það,
að Erling saknaði vinar í stað við
fráfall hans.
Þegar myndbandsbyltingin hóf
innreið sína hérlendis hófst nýr
kapítuli í lífi hans. Þá voru fæstir,
sem áttu slík tæki, enda voru þau
dýr. Svo voru heldur engar kvik-
myndir til leigu eða sölu eins og nú
tíðkast. En Erling dó ekki ráðalaus.
Stofnað var óformlegt félag um
sjónvarpsstöð. Hann útbjó sjálfur
sérstök loftnet fyrir eigendurna,
efni var útvegað erlendis og sjón-
varpað var heiman frá honum. Þetta
ævintýri fékk þó tiltölulega skjótan
endi, því „varðhundar valdsins"
komu og gerðu tæki og tól upptæk í
nafni laganna, málið týndist reynd-
ar í kerfinu og gufaði upp.
Það sem einkenndi skaphöfn Erl-
ings fyrst og fremst var hans létta
lund og bjarta bros. Ekki var hann
þó skaplaus, síður en svo, en ef hann
skipti skapi, þá stóð það ævinlega
stutt. Mér er minnisstætt er Ung-
mennafélag Njai-ðvíkur varð 40 ára.
Þá var haldin vegleg hátíð sem enn
er í fersku minni. Var mjög reynt að
vanda til allra þátta og fengnh-
margir frægir skemmtikraftar. Mér
var falið að athuga hvort Erling væri
fáanlegur til að syngja þama.
Honum fannst þetta í fyrstu al-
deilis fráleitt. „Ég hef ekkert átt við
þetta í tugi ára, svo er röddin farin
og kjarkurinn brostinn." Eftir
nokkrar atlögur samþykkti hann að
reyna þetta. Sest var niður og sam-
inn sérstakur söngtexti af þessu til-
efni við eitt af vinsælu gömlu lögun-
um hans. Það er skemmst frá að
segja, að sá gamli „átti salinn“ og
ætlaði fagnaðarlátum seint að linna.
Eitt sameiginlegt hugðarefni átt-
um við, það var vissan um líf að
loknu þessu, þau mál ræddum við
oft seint og snemma og er það
bjargfóst trú mín, að nú hafi þeir
náð saman á ný faðir minn og hann.
Kannske aftur verði tekinn upp
þráðurinn og sungið „Þú ert ungur
enn“. Ég get ekki látið hjá líða að
minnast vináttu hans og greiðvikni
við yngri systkini mín eftir lát föður
okkar. Að lokum langar mig að til-
einka vini okkar þessar hendingar
úr kvæði Einars Benediktssonar:
Eitt bros getur dimmu í dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Far þú í friði. Friður Guðs þig
blessi. Samúðar- og vinarkveðjur
sendum við hjónin Ingibjörgu og
börnum þeirra.
Hilinar Hafsteinsson.
+ Sigurður Júlíus-
son var fæddur í
Hafnarfirði 4. októ-
ber 1928. Hann lést
á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 7. jan-
úar siðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Júlíus Sigurðs-
son, skipstjóri frá
Akranesi, og Mar-
grét Gísladóttir frá
Hafnarfirði. Systk-
ini Sigurðar eru
Gísli, f. 1927, yfir-
verkfræðingur,
Kristín, f. 1931,
kennari, Hallgeir, f. 1937, verk-
fræðingur, búsettur í Þýska-
"landi.
Sigurður var tvígiftur. Fyrri
kona hans var Guðbjörg Sigurð-
ardóttir, f. 5. ágúst 1932, og
eignuðust þau tvær dætur sam-
an. 1) Margrét, f. 19. ágúst
1953, dætur hennar eru: íris, f.
1972 og ffildur, f. 1983. 2) Elísa-
bet, f. 21. maí 1964, maki Eyþór
Elsku pabbi minn. Það er erfitt
að skrifa þessi orð sem eiga að vera
kveðjuorð til þín. Erfitt að hugsa
sér að heyra ekki röddina þína
framar né sjá glettnisblikið í aug-
unum eða heyra hnyttin tilsvörin.
Alltaf gast þú svarað öllu sem
við þurftum að leita svara við,
hvert sem málefnið var. Hver á nú
að hjálpa við krossgátur og
myndagátur þegar ég er komin í
strand?
Elsku pabbi, ævi þín var ekki
létt, hörðust voru átökin við
Bakkus, en svo fór að lokum að þú
hafðir betur og gast síðan miðlað af
reynslu þinni til annarra. Það held
ég að hafi verið þín bestu ár þegar
þú varst í stakk búinn að hjálpa
öðrum.
En uppúr stendur ávallt í minn-
ingunni umhyggja þín og ást til
okkar dætra þinna, þar varst þú
alltaf tilbúinn að gera allt sem í
þínu valdi stóð fyrir okkur. Fyrir
það er ég eilíflega þakklát.
Guð veri með þér, elsku pabbi
minn, ég veit að við hittumst
hinumegin.
Þín
Margrét (Gréta).
Elsku besti fallegi pabbi minn.
Það er erfitt til þess að hugsa að
fá ekki lengur að njóta þinna inni-
legu fóðurlegu faðmlaga og um-
hyggju sem gáfu mér styrk.
Þú varst sá maður sem ég ávallt
leit upp til og dýrkaði frá því ég
man eftir mér, enda dáðist ég að
baráttuvilja þínum og sjálfsbjarg-
arviðleitni í þínum erfiðu veikind-
um.
Ég er þakklát fyi'ir að þú hafir
verið pabbi minn og afi barnanna
minna, sem sakna þín svo mikið.
Það veitir mér styrk í sorginni að
vita til þess að þú verður ávallt hjá
mér í minningunni.
Guð geymi þig og verndi, elsku
pabbi minn.
Þín dóttir
Elísabet (Lísa).
Við Sigurður Júlíusson kynnt-
umst fyrst 1970 og vorum vinir upp
frá því. Ég fann strax að það var
mikið gott í þessum manni. Sigurð-
ur var Hafnfirðingur eins og ég.
Foreldrar okkar voru vinafólk og
hafði móðir Sigurðar starfað með
foreldrum mínum við kirkjustarf
um áratuga skeið. En á þeim tíma
lágu leiðir okkar Sigurðar ekki
saman.
Sigurður var hæglátur, auð-
mjúkur, hjálplegur, hreinskilinn og
greindur. Hann var mjög góður
málamaður og starfaði lengi sem
túlkur við franska sendiráðið í
Reykjavík.
Sigurður átti lengi við áfengis-
Guðlaugsson, f. 19.
nóvember 1962,
börn þeirra eni Sig-
urður, f. 1984,
Telma Guðbjörg, f.
1992 og Guðlaugur
Andri, f. 1997.
Seinni kona Sigurð-
ar var Nicole og býr
hún í Frakklandi,
dóttir þeirra er
Sarah, f. 29. desem-
ber 1971. Þau slitu
samvistum.
Sigurður varð
stúdent frá Mennta-
skólanum í Reykja-
vík 1949 og lauk BA-prófi í
frönsku og ensku frá háskóla á
íslandi og í Belgíu. Auk þess
Iauk hann prófi sem löggiltur
skjalaþýðandi í frönsku og
ensku. Hann starfaði um árabil í
franska sendiráðinu og á seinni
árum sem ráðgjafi hjá SÁÁ.
Utför Sigurðar fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
vanda að stríða og háði erfiða
glímu við þann sjúkdóm í mörg ár,
en það birti til hjá honum. Hann
leitaði sér hjálpar og lagði sig allan
fram við að ná aftur tökum á lífi
sínu og hjálpaði öðrum að ná tök-
um á sínu. Síðustu 20 árin lifði
hann án þess að bragða áfengi.
Hann hafði fullnaðarsigur.
Sigurður starfaði sem áfengis-
ráðgjafi hjá SÁA í 12 ár eða þang-
að til starfsþrek hans þraut vegna
annars sjúkdóms sem enginn réð
við. Sigurður barðist við þann sjúk-
dóm í mörg ár og sýndi fádæma
hugprýði.
Sigurður leit aldrei á ráðgjafa-
starf sitt sem upphefð, hann leit
aðeins á sig sem venjulegan mann,
sem hafði verið svo lánsamur að
komast undan áfengisánauðinni og
launaði það síðan með því að hjálpa
öðrum sem áttu við sama vandamál
að stríða. Og lagði hann sig fram
við það af fremsta megni allt til
dauðadags. Hann var ráðgjafi af
Guðs náð.
Um leið og ég kveð þig, kæri vin-
ur, votta ég dætrum þínum, systk-
inum og fjölskyldum þeirra mína
dýpstu samúð. Guð fylgi þér á vit
nýrra verkefna, Siggi minn.
Þorsteinn Garðarsson.
Félagi okkar úr FH, Sigurður
Júlíusson, er fallinn frá. Hann lést
7. janúar sl. eftir langvarandi og
erfið veikindi.
Sigurður var innfæddur Hafn-
firðingur, kominn af rótgrónu fólki
hér í bæ. Hann bjó lengst af og síð-
ustu árin á Skúlaskeiði 5, í litlu
timburhúsi við Hellisgerði, skrúð-
garð okkar Hafnfirðinga, en for-
eldrar hans byggðu það hús á sín-
um tíma og fluttu inn í það á brúð-
kaupsdeginum. í þessu húsi átti
hann sína æskudrauma og undi þar
hag sínum.
Sigurður gekk hefðbundna
skólagöngu í Hafnarfirði, í Bama-
skóla Hafnarfjarðar, sem nú er
Lækjarskóli, síðan í Flensborg og
svo lá leiðin í Menntaskólann í
Reykjavík, þar sem hann lauk
stúdentsprófi árið 1949. Öll gengu
þau systkinin menntaveginn, enda
áttu þau öll létt með lærdóminn. Þá
lá leið Sigurðar í Háskólann og
þaðan í framhaldsnám til Belgíu.
Þar lauk hann BA-prófi í ensku og
frönsku og rómönskum málum og
fékk síðar réttindi sem löggiltur
skjalaþýðandi. Hann kom heim og
hóf störf í Franska sendiráðinu,
þar sem hann starfaði lengst af.
Síðar varð hann meðferðarfulltrúi
hjá SÁÁ.
Sá þáttur í lífi Sigurðai' Júlíus-
sonar sem við í FH viljum minnast
sérstaklega, er þátttaka hans í
fjöldamörg ár í frjálsíþróttum.
Hann hóf ungur að keppa, og bar
af hér í Firðinum í kastgreinunum.
Hann átti Hafnarfjarðarmet í
kringlukasti og kúluvarpi, sem
stóðu í áratugi. Þetta var á gullald-
arárum frjálsra íþrótta hér á landi
um og eftir 1950. Óneitanlega stóð
Sigurður í skugga þeirra, sem
gerðu garðinn frægan, en hann var
engu að síður sterkur hlekkur í
keðju okkar FH-inga og þá Hafn-
firðinga á frjálsíþróttamótum.
Frjálsíþróttasaga okkar er orðin
nokkuð löng, og er á margan hátt
merkileg, því að hún nær aftur til
upphafs hennar hér á landi. Þessi
íþróttagrein hefur verið stunduð
samfellt hér í bæ frá 1920 og fram
til þessa dags, líkt og hjá þeim
íþróttafélögum í Reykjavík, sem ■
lengst hafa starfað að þessum
greinum íþrótta.
Við í frjálsíþróttadeild FH hugs-
um með hlýhug og þakklæti til Sig-
urðar fyrir þátttöku hans og störf í
þágu frjálsra íþrótta. Hann bjó all-
an sinn íþróttaferil við þær frum-
stæðu og takmörkuðu aðstæður,
sem voi'u hér í Firðinum á þessum
árum, t.d. á Hörðuvöllum og á
gömlu skólamölinni, því var Sig-
urður einn af þeim fjölmörgu félög-
um í FH sem sóttu æfingar og
keppni til Reykjavíkur, á gamla
Melavöllinn. Þar gat hann sinnt
sínu aðaláhugamáli meðal þeirra,
sem æfðu við margfalt betri að-
stæður.
Það er og hefur verið mikill og
góður uppgangur í frjálsíþróttum í
FH nú síðustu ár. Siggi Júl, eins og
við kölluðum hann oft, fylgdist vel
með, honum var akkur í að við-
halda þcssari uppbyggingu og að
árangur yrði sem bestur, svo og að
aðstæður bötnuðu. Sú varð raunin,
þegar sl. vor var vígður glæsilegur
frjálsíþróttavöllur að Kaplakrika
og þá fagnaði Siggi Júl innilega
þeirri velgengni sem átt hefur sér
stað í FH, þó sérstaklega í frjálsí- *
þróttadeildinni. FH-ingar kveðja
nú félaga sinn, Sigurð Júlíusson,
hinstu kveðju og votta fjölskyldu
hans dýpstu samúð.
Frjálsíþróttadeild FH.
Með nokkrum orðum vil ég
minnast vinar míns, Sigurðar Júlí-
ussonar. Kynni okkar Sigga Júl,
eins og við heimilisfólkið kölluðum
hann í daglegu tali, hófust nokkru
áður en hann gerðist ráðgjafi hjá
SÁÁ að Staðarfelli í Dölum,
skömmu eftir að sú meðferðarstöð
var opnuð. Eitt sinn er Siggi var í
helgarfríi hittumst við á heimili
mínu í morgunkaffi og ákváðum
við í framhaldi af því að gera það
að föstum sið þegar færi gæfist;
sú varð raunin því oft áttum við
eftir að spjalla saman í gegnum
árin. {
Ekki fór á milli mála að starf
hans á Staðarfelli hentaði honum
vel, og efa ég ekki að þar hefur ,
hann mörgum hjálpað og gefið góð
ráð. Siggi var náttúruunnandi og •
útivistarmaður mikill, og keppandi '
í frjálsíþróttum á sínum yngri ár- \
um. Eitt sinn er hann birtist heima |
snemma vors var hann óvenju
brúnn og hraustlegur. Þegar hann ;
var spurður hverju sætti var svarið I
á þá leið að hann færi daglega í Á;
langar gönguferðir, síðan væri
hvflst í skjólgóðum lautum og ekki s
væri verra að smáskafl væri í nánd [
til þess að auka á litinn. Siggi var '
áhugaljósmyndari og kunni vel að
festa á filmu samspil ljóss og nátt-
úru svo úr urðu fallegar myndir
enda mörg litbrigðin í okkar fal-
lega umhverfi.
Fyrir nokkrum árum fór að bera
á heilsubresti hjá þessum hrausta
manni. Þar var illvígur sjúkdómur
farinn að gera vart við sig. Ekki
æðraðist Siggi og er við áttum ,
spjall saman rétt fyrir jól á heimili ^
hans átti hann enn von um að eitt-
hvað myndi rætast úr, en það fór á
annan veg.
Að leiðarlokum viljum við hjónin
þakka vináttu við góðan dreng og
sendum dætrum Sigurðar og fjöl-
skyldum þeirra samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hans.
Sverrir Þórólfsson.
SIGURÐUR
JÚLÍUSSON