Morgunblaðið - 28.02.1999, Side 30

30 SUNNUDAGUR 28. FEBRÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Islendingar geta keypt af útivistar-
vörum?
„Það er mikil vakning til útivistar
meðal þjóðarinnar og hefur verið
síðustu árin. íslendingar taka ekki
þátt í slíku með annað en góðan bún-
að. Það má segja að það sé alltaf að
koma eitthvað nýtt. í dag er útivi-
starfatnaður t.d. tískuvara. Stór
vaxtarbroddur hjá okkur er t.d. ný
tegund skíða, svokölluð „cai'ving“ og
hálf-“carving“ skíði, sem hafa verið
að ryðja sér til rúms. Þau eru
þannig sniðin að þau henta bæði
byrjendum og ósköp venjulegum
skíðamönnum miklu betur heldur en
gömlu skíðin. Mjög margh- eru að
koma sér upp svona skíðum og
þarna erum við einnig með sérstæða
þjónustu sem felst í því að fólk getur
leigt af okkur svona skíði og ef því
líkar við þau getur það keypt skíðin
og látið leigugjaldið ganga upp í
kaupin. Fólk heíúr tekið þessu mjög
vel og nýtt sér í ríkum mæli.
Mikill vaxtarbroddur er einnig í
snjóbrettum, en með þeim er auk
þess að koma stór hópur af nýjum
viðskiptavinum. Við finnum líka al-
veg sérstaklega vel fýrir þessu í vet-
ur, því þetta er fyrsti alvöru skíða-
veturinn í mörg ár. Samhliða þessu
öllu hefur mikill vaxtarbroddur hjá
okkur einmitt verið í aukinni heild-
verslun.
Hefur ekki dregið úr sölu hjá ykk-
ur að stórfelld aukning hefur verið á
gistingu til sveita?
„Ekki er það nú merkjanlegt, en
ferðamönnum innanlands hefur líka
fjölgað gífurlega frá þeim árum er
leiga bar sig vegna skorts á gist-
ingu. Það er fullt af ferðalöngum
sem eru alltaf í tjöldum og aðrir sem
eru kannski eina nótt í tjaldi og aðra
hjá Ferðaþjónustu bænda eða inni á
einhverju hóteli.
Það hafa orðið ákveðin vatnaskil í
þessum efnum. Áður var mjög al-
gengt að maður þyrfti að svara
spurningunni: Þola þessi tjöld ykkar
íslenska veðráttu? Svarið við því er
já, þ.e.a.s. alla venjulega sumarveðr-
áttu. En ef við erum að tala um 12
vindstig þá þarf tjöld sem eru
þrisvar sinnum þyngri og fjórum
sinnum dýrari. Kjarni málsins felst í
sveigjanleika. Menn fara með tjald-
ið, en ef veðrið gerist verra en geng-
ur og gerist þá reyna menn að koma
sér í hús. Ekki þar fyrir, það er ekk-
ert sjálfgefið að þessi venjulegu
tjöld sem við erum að selja gætu
ekki hugsanlega staðið af sér 12
vindstig. Það er með ólíkindum hvað
þau standa í vondum veðrum."
Gistir þú sjálfur í tjaldi þegar þú
ferðast úti á landi?
„Já ég geri það, eða gerði það.
Sannast sagna þá er langmest að
gera hjá okkur á sumrin og því
vinnst lítill tími til að fara út á land
og slaka á.
Þú talar mikið um uppsveiflu og
vöxt, er ekki húsnæðið að springa
utan a.f starfseminni?
„Jú, það má eiginlega segja það,
enda ætlum við fljótlega að bæta úr
þvi. Við höfum byggingarleyfi fyrir
300 fermetra húsi, og kjallara undir,
rétt við lóðina okkar í Vatnsmýrinni.
Stefnan er að vinda sér í bygging-
una síðsumars þegar fer að hægjast
um eftir sumarvei’tíðina."
Hversu stór fjárfesting er það?
„Við viljum fá að byggja hús í
anda starfseminnar, þ.e.a.s. úr
bjálkum eða límtré. Ef það fæst
sleppum við mjög ódýrt. Gróf kostn-
aðaráætlun er 20 milljónir. Það væri
í anda þess sem við gerðum í nýju
versluninni okkar á Laugaveginum,
en þar innréttuðum við í hólf og gólf
með íslenskum rekavið. Það kemur
feiknalega vel og skemmtilega út.
Annars eru sviptingar þarna.
KEA-Nettó vill koma þarna inn,
byggja við Umferðarmiðstöðina og
hefja verslunarrekstur. Gangi það
eftir hafa þeir óskað efth' því að við
komum inn til þeirra. Við erum því í
þeirri aðstöðu nú að bíða og sjá til.
Við erum ákveðin í að láta til skarar
skríða, en vitum kannski ekki ná-
kvæmlega hvað verður ofan á. En
okkur liggur á og KEA-Nettó liggur
einnig á og því verður eitthvað gert
þarna á næstu mánuðum. Tíminn
leiðir í ljós hvað það verður."
Væri það jafn góður kostur fyrir
ykkur að vera undir þaki með öðru
fyrirtæki?
„Það þarf bara að skoða það mál.
í fljótu bragði segir okkur ekkert að
það þurfi að vera neitt verra.“
Verslun með
villandi nafni
Morgunblaðið/Golli
fyrstu var velta fyi-irtækisins allt að
100 prósent í tengslum við leiguna,
en í dag er hún um 5 prósent henn-
ar.“
Þið heitið samt enn þá Sportleig-
an, er það ekki villandi?
„Við höfum nú reynt að auðkenna
okkur sem verslun, t.d. með því að
rita það skýrum stöfum á húsið okk-
ar í Vatnsmýrinni og nýja verslunin
okkar, á Laugavegi 25 heitir Útivist-
arbúðin. Eigi að síður er það rétt
sem þú segir, það er erfitt að kom-
ast út úr ákveðinni tiltrú sem fest
hefur við okkur og við finnum fyrir
því að mjög margir álíta enn í dag að
við séum leigufyrirtæki.
Engu að síður er mikið að gera
hjá okkur og við erum t.d. með um
það bil 10% markaðshlutdeild í
skíðavörum. Við finnum að það er
mikið til stór hópur viðskiptavina
sem heldur tryggð við okkur og
hann fer stækkandi. Það er ekki
bara vegna góðs vöruvals, heldur
einnig vegna þess að við bjóðum upp
á eitt og annað sem ekki er annars
staðar að fá. Við erum til dæmis þeir
einu sem taka notaðan skíðabúnað
upp í nýjan svo ég nefni eitt dæmi,“
segir Einar.
Einar segir að fljótlega hafi við-
legubúnaður fyrir sumarferðir ekki
verið látinn duga, enda hafi eigend-
ur fyrirtækisins ætlað því að starfa
árið um kring. Það var þvi tekið til
við að leigja út skíðabúnað og það
fór á sömu leið, það gekk vel fyrstu
árin, en í dag er sá búnaður hrein-
lega seldur til neytenda í verslunum
fyrirtækisins. Með vaxandi verslun-
arrekstri hefur heildverslun Sport-
leigunnar aukist verulega og fyrir-
tækið hefur þekkt vörumerki innan
sinna vébanda. Má t.d. nefna sló-
vensku skíðin frá Elan og sænsku
viðleguvörurnar frá Fjellreven.
„Það hefur verið góður stígandi í
þessu hjá okkur. Við héldum í horf-
inu á kreppuárunum í byrjun ára-
tugarins, en annars hefur þetta ver-
ið góð og sígandi lukka. Engin stór
stökk, en það er ljóst að Islendingar
GUÐRÚN og Einar í verslun sinni
VIÐSKIFnAIVINNULÍF
Á SUNNUDEGI
►Landsmenn margir, einkum þó þeir sem í Reykjavík búa
munu kannast við fyrirtækið Sportleiguna sem verið hefur til
húsa um nokkurt árabil í stöku húsi beint á móti Umferðarmið-
stöðinni. Það er að vísu hægt að fá viðlegu- og skíðabúnað
leigðan hjá Sportleigunni, en miðað við starfsemina hin seinni
ár er nafnið vægast sagt villandi því þarna er á ferðinni versl-
un með slíkan búnað, verslun með umtalsverða markaðshlut-
deild og þekkt vörumerki á sinni könnu. Einar Eiríksson hefur
rekið þetta fyrirtæki frá upphafí, eða frá árinu 1971.
EINAR Eirlksson og Guðrún Axelsdóttir.
ÚR Útivistarbúðinni, Laugavegi 25.
eru jafnt og þétt að átta sig á því að
gæðavörur af þessu tagi eru ekki á
lakara verði hér á landi. Það er bein-
línis fráleitt annað en að kaupa þetta
hér heima, sjáðu t.d. þessi hundruð
ef ekki þúsund íslendinga sem fara í
Alpana á skíði á hverjum vetri. Hví-
lík fásinna að eyða dýrmætum dög-
um af fríinu í að rápa í verslanir
ytra. Svo er merkilegt hvað erlendu
ferðamennirnir þurfa oft að kaupa
mikið þegar þeir eru hingað komnir.
Það vantar kannski svefnpokann,
eða regnfótin. Alltaf eitthvað. Þeir
kvarta ekkert undan verðinu og
raunar er ótrúlegt hvað þeir sinna
því lítt að geta verslað skattfrjálst.
Þetta fólk sem á að vera svo frægt
fyrir útsjónarsemina, en hirðir svo
lítið um að fá skattinn til baka. Eg
hef reyndar fundið fyrir því að
margir þeirra halda að við séum í
EB og þar er ekkert slíkt kerfi.
Vaxtarbroddar og stórhugur
Eru engin takmörk fyrir því hvað
eftir Guðmund Guðjónsson
EINAR er fæddur í Reykja-
vík árið 1944 og eftir nokk-
uð hefðbundna skólagöngu
menntaði hann sig í fisk-
rækt. „Það sýndist vera snjall kost-
ur á sínum tíma, það var mikil vaxt-
argrein og ég vann við fiskrækt hjá
ýmsum aðilum um tíma, en við sölu-
störf í hjáverkum. Eg sá fljótt að
viðskiptin áttu betur við mig og gáfu
auk þess meira af sér. Eg sé ekki
eftir að hafa sagt skilið við fiskrækt-
ina eftir allar þær hönnungar sem
yfir þá starfsgrein hafa dunið,“ segir
Einar. Upp úr þessu stofnaði hann
Sportleiguna og eiginkona hans
Guðrún Axelsdóttir er fjármála-
stjóri fyrirtækisins. Þau eiga tvö
uppkomin börn, Eirík B. Einarsson,
framkvæmdastjóra Iðnós, og Ás-
laugu Einarsdóttur, sem er sál-
fræðinemi við HÍ.
Fyrirtækið var fyrstu árin í stöku
húsi syðst á Laufásveginum, gömlu
Gróðrarstöðinni. Þetta var árið
1971, en árið 1978 flutti fyrirtækið
um set í Vatnsmýrina er móðir Ein-
: ars seldi húsið sem fjölskyldan hafði
búið í í marga áratugi. Árið 1994
keypti Einar hins vegar húsið aftur
og flutti fyrirtækið að hluta þangað
á nýjan leik, skrifstofuna og lager-
inn.
Sem fyrr segir er í dag fyrst og
fremst um ferðamannaverslun að
; ræða, en fyrrum byrjaði fyrirtækið
sem leiga, eins og nafnið bendir til.
„Við byrjuðum á þeim árum sem
ferðamönnum fór að fjölga fyrir al-
vöru. Erlendum ferðamönnum stór-
fjölgaði, en menn voru eiginlega
ekki í stakk búnir að taka á móti
fjöldanum því það vantaði sárlega
gistingu. Menn áttu ekki þennan
viðlegubúnað almennt og á þeim ár-
um voru tjöld þung og illviðráðan-
leg. Göngutjöld sem menn þekkja i
dag voru ekki til. Það var því mikið
sótt eftir því að leigja svona lagað og
við fengum því fljúgandi start. Það
var gríðarlega mikið að gera, eigin-
lega of mikið og við réðum varla við
það,“ segir Einar.
Hvað geturðu sagt okkur um um-
svifíp?
„Ég get nefnt að við vorum með
upp undir 200 tjöld og eftir því af
svefnpokum og dýnum. Mest voru
þetta tjöld frá gömlu Belgjagerðinni
og einnig Tjaldborg á Hellu. Við
vildum heldur kaupa þetta innan-
lands. Þetta gekk svona í þó nokkur
ár, gert var fyrst út á erlenda ferða-
menn, en innlendir komu einnig inn
og áttu sínar stóru stundir, t.d. þeg-
ar útihátíðir voru haldnar. Smám
saman fór þörfin fyrir svona leigu
minnkandi og í dag má heita að allir
eigi þennan búnað og hann er allur
orðinn léttur og meðfærilegur. í