Morgunblaðið - 15.04.1999, Blaðsíða 56

56 FIMMTUDAGUR 15. APRÍL 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
KAROLINA KRISTIN
BJÖRNSDÓTTIR
saman. Þarna gátum við legið tímun-
um saman, bara við tvær, þangað til
mamma kom og sótti okkur í morg-
unmat. Það er nú samt ekki eina
minning mín um hana, langt í frá, því
að við áttum margar góðar stundir
saman. Þegar ég var í pössun hjá
henni fór hún með mig í langa
göngutúra um Hafnarfjörð þar sem
hún sýndi mér alla álfhólana og
merkilegu staðina. Þá gáfum við líka
alltaf fuglunum, tíndum ber og unn-
um í kartöflugarðinum og prjónuð-
um jafnvel eitthvað fallegt. Þegar við
voram búnar fóram við svo inn í eld-
hús og fengum okkur kandís, en
amma átti alltaf til kandís.
Eg held að hún amma mín hafi
verið besta amma sem ég hefði get-
að átt. Hún kenndi mér svo margt.
Eg vona bara að hún hafí gert sér
grein fyrir því hversu mikið okkur
þótti vænt um hana og hversu mikið
mark hún setti á líf okkar allra.
Með þökk fyrir allt, elsku amma
mín.
Jóna Björk Gísladóttir.
+ Karólína Kristín
Björnsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 22.
nóvember 1919.
Hún lést á Hrafn-
istu í Hafnarfirði
29. mars síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Þjóðkirkjunni í
Hafnarfirði 8. aprfl.
Nú er hún amma mín
farin á betri stað og eft-
ir situr fullt af minning-
um um hana, góðum
minningum, sem ég mun halda sem
fastast í. Kærasta minning mín um
hana er samt án efa „morgnamir
okkar“, en hún var vön að koma og
sofa heima hjá okkur
reglulega og þá áttum
við okkar stundir sam-
an. Eg hlakkaði alltaf
óskaplega mikið til
þeirra, en þá vaknaði
ég fyrir allar aldir á
morgnana og skreið
upp í til hennar. Þar
kúrði ég hjá henni
þangað tfl hún vaknaði
og tók þá sögustundin
við. Hún kunni alltaf
fullt af skemmtilegum
sögum, sögum af
prakkarastrikum
mömmu þegar hún var
lítfl, biblíusögum, þjóðsögum, ævin-
týram o.fl. Einnig kunni hún ara-
grúa af vísum og söngvum sem hún
kenndi mér og við sungum síðan
HULDA
VALDIMARSDÓTTIR
RITCHIE
+ Hulda Valdi-
marsdóttir
Ritchie fæddist í
Hnífsdal við ísa-
fjarðardjúp 22. des-
ember 1917. Hún
lést á Landspítalan-
um 26. mars síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá
Fossvogskirkju 31.
mars.
Þú sagðir mér með
bros á vör að þú ætlað-
ir að lifa fram að hinum
og þessum atburði
hvort sem það var útskrift, barna-
barnabarn eða tiltekinn aldur. Ég
sussaði á þig brosandi en sá ekki
fram á að þú myndir nokkum tím-
ann fara héðan. Þú varst nefnilega
alltaf svo lifandi þrátt fyrir að ein-
hver gleymdi að segja líkamanum
það.
Það ríkti alltaf mikil gleði á heim-
ili ykkar afa á Víðimelnum og fyrir
lítinn krakka var það oft eins og
paradís á jörð. Þama voru leikföng,
góðgæti, píanó til að glamra á með
ömmu, og afi til að teikna með. Jólin
voru draumi líkust og alltaf fékk
maður nóg af gjöfum. Þið fenguð
aldrei nóg af barnabörnunum og oft
þurfti mörg hopp á húsgögnunum
til að þið rækjuð okkur af þeim.
Þú hafðir alltaf mikla trú á góðri
menntun og gegnum allt mitt fram-
haldsnám fylgdistu vel með og
hvattir mig. Alltaf gat maður komið
heim til þín og fengið að læra. Eitt
sinn er ég var í basli með stærð-
fræðina þá var hóað í einkakennara.
Afram skyldi hann. Ég á margt þér
að þakka, amma mín, þú þreyttist
aldrei á að gleðja fólk í kringum þig
og vildir ekkert fá í staðinn.
Fólk sem hafði hitt þig í fyrsta
sinn smitaðist af gleði þinni og
mannlegum áhuga og oft heyrði
maður sem krakki: „Þú átt frábæra
ömmu!“ „Þú átt frábæra ömmu!“
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlið 35 ♦ Sími 581 3300
AUan sólarhrínginn. www.utfararstofa.ehf.is/
Allir sem þig þekktu
vilja vera eins og þú
þegar þeir eldast.
Manstu eftir „War of
the Worlds“-kassett-
unni sem þú áttir? Við
gerðum alla aðra vit-
lausa með þessu tón-
verki. Eða „delicious“-
namminu okkar? Þú
fannst alltaf svona smá
„ritual" (þrátt fyrir
mikinn áhuga á ís-
lenskri tungu og mál-
vemd mátti ég alltaf
nota slettur þegar ég
talaði við þig) fyrir
hvern og einn. Síðustu árin var
„ritualið" fyrir þig, mig og Halldóra
að panta pizzu eða kjúkling um
helgar og áttum við þá margar
ánægjulegar stundir. Við munum
aldrei gleyma þér.
Steinar og Ilalldóra.
Fyrirmynd mín, ó, hvað ég á eft-
ir að sakna þín, elsku amma. Hvað
er ég án þín? Ég veit að þér líður
vel þar sem þú ert, en þú fórst
alltof snemma, það var svo margt
sem ég átti eftir að segja þér og
gera fyrir þig. Hver á að ala mig
upp og segja mér fyrir verkum?
Fyrir hvern á ég að baka núna?
Hver ætlar að gefa mér kort með
rósum á afmælisdaginn minn?
Hvern á ég nú að naglalakka? Þeg-
ar enginn annar var til staðar gat
ég verið viss um hvar þig var að
finna, ef ég þurfti að tala um eitt-
hvað eða bulla á dönsku. Við
systkinin getum sagt að þú hafir
verið okkur meira sem auka-
mamma en amma. Tvær yndislegar
mömmur. Mamma tók upp alla
góðu punktana frá þér, því þið eig-
ið það sameiginlegt að gefa ykkur
tíma til að hlusta á það sem aðrir
hafa að segja, gefa ráð og vona að
farið sé eftir þeim. Þú gerðir allt
sem þú gast til að hjálpa okkur í
gegnum erfíða tíma og tókst þátt í
gleði okkar og ég veit að þú heldur
því áfram. Tónlistin heldur áfram
að hljóma, og þegar ég heyri í
Scott Joplin mun ég hugsa til þín
og afa og vita að þið eruð loks sam-
GÓLFEFNABÚÐIN
Borgartúni 33
æða flísar
f^jiyæða parket
óð verð
i^yóð þjónusta
an eftir langa bið, rétt eins og þú
talaðir oft um.
Hafðu það gott, elsku amma mín.
Rósa.
Hún var óvenju útskeif kona.
Fyrir ekki alls löngu í algerum
þurraþræsingi við JL-húsið, vestast
í Vesturbænum, sé ég á bak konu.
Hún er nokkuð stíf í göngulagi enda
af léttasta skeiði en óvenju útskeif.
Þar fer hún Hulda, hugsaði ég með
mér. Ég var glöð og langaði til að
stríða henni. Nú ert þú farin, Hulda
mín. Ég sé á bak þér. Óhrædd, glað-
beitt og vongóð heldur þú á vit þess
sem koma skal. Þú varst mamma
hennar Normu vinkonu og þú varst
alltaf skemmtileg og þú varst alltaf
góð. Ég veit núna að þetta góða var
örlæti þitt.
Nú ertu farin og ekki hægt að
stríða þér meir og þó: Hún var
óvenju útskeif kona ... Ég heyri vel
dillandi hlátur þinn en ég heyri ekki
alveg hverju þú svarar.
Þakka þér samfylgdina, elsku
Hulda.
Þuríður.
Við hittum Huldu fyrst á gistihúsi
á Austfjörðum fyrir tuttugu og
fímm árum. í kvöldmat voru pylsur
og kartöflur og sætsúpa. Við höfð-
um aldrei séð sætsúpu og við héld-
um að þetta væri sósa svo við hellt-
um henni yfír pylsurnar. Hjón á
næsta borði hlógu og við sögðum
þeim á ensku: „Allt í lagi, segið okk-
ur hvað við eigum að gera við
þetta!“ Og við byrjuðum að tala
saman. Við höfðum fengið síðasta
herbergið í gistihúsinu þannig að
hjónin Hulda og Sam þurftu að
keyra burtu í þoku og rigningu, en
engu að síður bauð Hulda okkur
heim til Reykjavíkur.
Þegar við komum til Reykjavíkur
var veðrið leiðinlegt og við ákváðum
að heimsækja þetta indæla fólk. Oft
bjóða menn sem eru í fríi fólki heim
án þess að meina það, en við vorum
ákaflega velkomin, og við urðum
vinir upp frá því. Alltaf tók Hulda
móti okkur á þegar við komum til
Reykjavíkur og aldrei var farið að
hátta fyrr en klukkan þrjú.
Þegar Hulda varð áttræð kom
hún til Skotlands til að halda upp á
það. Á nýársnótt - Hogmanay - fór
hún út í göngutúr til að heilsa upp á
nágranna okkar - „first foot“ að
skoskum sið. Hún hafði þvílíkt þrek
að við sem vorum nær 20 árum
yngri gátum ekki haldið í við hana.
Við erum stolt af því að hafa þekkt
hana. Þótt hún væri fullkominn ís-
lendingur var hún líka í sálinni hálfs-
kosk. Við söknum hennar mikið.
Martin og Wendy Axford,
Skotlandi.
Blómabúðin
öa^ðskom
v/ FossvogskÍÉkju^aÉð
Sími: 554 0500
IÐUNN
GEIRDAL
+ Iðunn Eyfríður
Steinólfsdóttir
Geirdal fæddist í
Grímsey 18. desem-
ber 1916. Hún lést á
Landspítalanum 22.
mars síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Hjalla-
kirkju í Kópavogi
30. mars.
Mig langar til að
kveðja frænku mína
með nokkrum orðum.
Iðunn var fædd í
Grímsey, dóttir hjón-
anna Steinólfs E. Geirdal kaup-
manns og kennara og Hólmfríðar
Sigurgeirsdóttur ljósmóður. Hún
ólst upp í Grimsey í stóram systk-
inahópi, en börnin urðu alls átta er
upp komust. Á stöðum eins og í
Grímsey verða börnin fljótt þátt-
takendur í atvinnulífinu, jöfnum
höndum heyskap sem fiskvinnu. I
eyjunni er og var lífið fískur og
fugl.
Mikil vinna fylgdi sumrinu og
allir uðra að hjálpast að, ungir sem
aldnir, enda sumarið oft stutt þá
loksins það kom.
Víst vora veturnir langir, dimm-
ir, stórviðrasamir og kaldir og löng
var biðin eftir vorinu er kom til að
þíða lítil hjörtu er svo lengi höfðu
beðið.
Og þó að komið væri vor gat
bragðið svo við að landsins forni
fjandi, hafísinn, birtist með sínum
nístingskulda og hel-
reyk og fór þá oft lítið
fyrir vorinu. En þar
sem skammdegið er
svartast er vomóttin
björtust. Og sumrin
gátu verið unaðsleg.
Grímseyjarsundið ið-
andi af lífi, spegilslétt.
Sfldarflotinn og vað-
andi síld uppi í land-
steinum. Og er sólin
var að setjast við hið
ysta haf og sló sínum
purpuralit á láð og lög
var fegurðin oft töfr-
andi og verður vart
með orðum lýst. Á slíkum stundum
er almættið svo nálægt.
En eftir því sem einangranin er
meiri er útþráin sterkari. Fjar-
lægðin gerir fjöllin blá og óneitan-
lega heilluðu hin bláu fjöll og að
baki þeirra biðu ævintýrin en þau
þurfti að leita uppi.
Og smátt og smátt fækkaði í
heimaranni.
Eins og ungarnir í björgunum á
haustin urðu að yfirgefa hreiðrin
sín til að leita sér fanga, þá varð
líka unga fólkið að fara að leita sér
að vinnu á nýjum slóðum.
Iðunn fór í land og var á Akra-
nesi um tíma. Þar kynntist hún
fyrri manni sínum, Þórði Ásgeirs-
syni lögreglumanni. Þau eignuðust
tvo syni, Steinar og Elfar. Þau
skildu.
Seinni maður Iðunnar var Sverr-
ir Elíasson bankafulltrúi og eign-
HALLDÓR
GUNNARSSON
+ Halldór Gunn-
arsson frá Ein-
arsstöðum fæddist á
Einarsstöðum 21.
maí 1918. Hann lést
á sjúkrahúsinu á
Akureyri 25. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Gunnar Sigurðsson,
f. á Bjarnastöðum 1.
janúar 1883, d. 3.
júlí 1973, og Sigur-
laug Halldórsdóttir,
f. á Einarsstöðum
25. febrúar 1884, d.
15. júlí 1942.
Halldór kvæntist Stefaníu
Jónönnu Ingimarsdóttur frá
Siglufirði 21. maí 1942. Börn
Mig langar að minnast stjúpa
míns með nokkrum orðum. Tæp 57
ár era síðan ég sá hann fyrst. Ég
kom í Einarsstaði rétt orðinn fjög-
urra ára gamall. Þá voru þau
mamma nýgift. Ég man svo vel
eftir þessum degi vegna þess að
allt var svo skritið, og allt í einu
átti ég pabba. Fjögurra ára snáði
var ekki alveg tilbúinn að meðtaka
þetta allt saman, en úr rættist og
ég fór að kalla hann pabba. Ekki
efa ég að ég hafi reynt á þolrifm í
honum fyrstu árin. Én virðing mín
fyrir honum óx með hverju ári
fram á síðasta dag. Pabbi var
vinnuþjarkur mikill og mjög eftir-
sóttur til vinnu. Vil ég segja að
hann hafi ekki kunnað sér hóf á því
sviði. Hann hafði mikið skap en
var undir niðri viðkvæmur og
mildur. Hann kenndi mér snemma
að vinna og ég man hvað hann
lagði mikið upp úr því að hagræða
og vinna verkið eins létt og hægt
var. Annað brýndi hann sérstak-
lega fyrir mér, en það var stund-
vísi. Það stimplaði hann svo inn
hjá mér að ef ég mæti ekki á rétt-
um tíma þá er ég lengi að jafna
mig á því.
I minningunni um pabba er svo
margt sem kemur upp í hugann.
Ég man hann sitja á hestasláttu-
þeirra eru: Sigur-
laug, f. 1. júlí 1943,
María Lilja, f. 27.
des. 1945, Hólm-
fríður Gunnþóra, f.
17. júlí 1951, og
Ingunn Sigurða, f.
8. sept. 1959, d. 16.
nóv. 1975. Sonur
Stefaníu er Brynjar
Þ. Halldórsson, f.
14. maí 1938.
Einnig ólu þau upp
bróðurson Hall-
dórs, Gunnar Sig-
urðsson, f. 25. ágúst
1942.
títför Halldórs fór fram frá
Höfðakapellu á Akureyri 25.
mars.
vélinni daga og nætur. Ég man
samverastundirnar í fjárhúsinu, en
þar var hann í essinu sínu. Hann
var fjárglöggur og þekkti hverja
kind með nafni. Það vora ófáar
stundimar sem fóru í það að kenna
okkur krökkunum að þekkja ærn-
ar og benda okkur á sérkenni
þeirra.
Við vorum saman á Einarsstöð-
um í 18 ár en ég fluttist til Húsa-
víkur 1963. Pabbi og mamma
hættu búskap 1976 og fluttust þá
að Ási við Kópasker. Það var hey-
mæði sem varð til þess að hann
hætti búskap. Hann fór síðan að
vinna hjá KNÞ á Kópaskeri og
Sæblik rækjuverksmiðju. Hann
var formaður Verkalýðsfél. Prest-
hólahrepps í 20 ár. Einnig formað-
ur fjárræktarfélagsins svipaðan
tíma.
Pabbi vfldi hafa sitt á hreinu og
fram á síðustu stundu var hann svo
skýr og klár í öllu. Þegar hann
veiktist og vissi hvert stefndi gerði
hann sínar ráðstafanir og gekk frá
öllu þegai- hans stund kæmi. Hann
vildi ekki neitt tilstand sín vegna.
Elsku pabbi, ég þakka þér fyrir
að koma fjögurra ára snáðanum til
manns eins vel og hægt var.
Hvíl þú í friði.
Brynjar Þ. Halldórsson.