Morgunblaðið - 25.04.1999, Síða 20

20 SUNNUDAGUR 25. APRÍL 1999
MORGUNBLAÐIÐ
©
Yogastöðin Heilsubót
Síðumúla 15, sími 588 5711

6 vikna námskeið í HATHA-YOGA
frá 3. maí til 16. júní.
Áhersla er lögð á fimm þætti:
• RÉTT SLÖKUN losar um spennu í vöövum, róar og kyrrir
hugann.
• LÍKAMLEG ÁREYNSLA (ÆFINGUM. Þá styrkjum við
vöðva, liðbönd, liðamót, mýkjum hrygginn og örvum
blóðrás.
• RÉTT ÖNDUN þýðir að anda djúpt og vel.
• RÉTT FÆÐI sem stjórnast af hófsemi og fjölbreytni.
• JÁKVÆTT HUGARFAR. Að beina huganum jákvætt að
verkefnum dagsins strax að morgni.
Byrjendatímar og fyrir vana yogaiðkendur.
Sér tímar fyrir barnshafandi konur.
yr
MORGUNVERÐARFUNDUR
r um nýsköpunarstyrki
Nýsköpunar- og smáfyrirtækjaáætlunar
Evrópusambandsins
Fimmtudaginn 29.apríl, Borgartúni 6, kl. 8:15-10:00
Framkvæmdastjórn Evrópusambandsins hefur auglýst
eftir umsóknum um styrki til nýsköpunarverkefna.
Frestur ertil 15. júní 1999. Frekari upplýsingar er að finna
á vefsíðu framkvæmdastjórnarinnar:
http://www.cordis.lu/fp5/
Framkvæmdastjórnin hefur þegarstyrkt nýsköpunar-
verkefni íslenskra fyrirtækja með verulegum fjármunum.
Þetta hefur leitt til ávinnings fyrir fyrirtækin auk þess að
bæta starfsskilyrði þeirra á alþjóðavettvangi.
Að því tilefni verður haldinn kynningarfundur um ný-
sköpunar- og smáfyrirtækjaáætlunina og umrædda styrki.
DAGSKRÁ
Nýsköpun er nauðsyn
Gísli Benediktsson Nýsköpunarsjóði atvinnulífsins.
Fimmta rammaáætlun ESB, kynningarstyrkir og
samstarfsverkefni ICRAFT)
Hörður Jónsson forstöðumaður tæknisviðs RANNÍS
Nýsköpunaráætlun Evrópusambandsins
Þorvaldur Finnbjörnsson hagfræðingur RANNÍS
Umsókn um styrki til nýsköpunar og tækniyfirfærslu
Orri Hlöðversson, framkvæmdastjóri
Hrings hf - Atvinnuþróunarfélags Skagafjarðar
Aðstoð við gerð umsókna og þátttöku
í fimmtu rammaáætlun ESB
Grímur Kjartansson, deildarsérfræðingur hjá RANNÍS
Fyrirspurnir og umræður ?
Fundarlok 1
3
O
<5
Fundarstjóri er Gísli Benediktsson, Nýsköpunarsjóði s
atvinnulífsins
Þátttaka er öllum opin en farið er fram á að þátttakendur
skrái sig fyrirfram með tölvupósti: rannis@rannis.is eða
í síma 5621320 fyrir 28. apríl n.k.
ESB
KYNNINGARMIÐSTÖÐ
EVRÓPURANNSÓKNA
INNOVATION
RANNSÓKNAÞJÓNUSTA
HÁSKÓLA (SLANDS
11
IÐNTÆKNISTOFNUN
ISLANDS
RANNSÓKNARRÁÐ
ISLANDS
LISTIR
Morgunblaðið/Sverrir
Pétur Hrafn Árnason
FYRIR tuttugn árum stofnuðu
sagnfræðinemar við Háskóla Is-
lands timarit sem þeir kölluðu
Sagnir. Með Sögnum vildu
námsmennirnir gefa út mynd-
skreyttan miðil um sagnfræði-
leg efni, sem á þessum tíma var
ekki til, leggja jafna áherslu á
texta og myndir, birta aðgengi-
legar greinar og flytja umræð-
una sem fram fer innan háskóia
til almennings. Árið 1984 var
útliti blaðsins breytt og fyrir-
myndir að þvi fengnar að
nokkru leyti frá túnaritamark-
aðnum. Sagnir koma út einu
sinni á ári og nýlega kom út
Sagnir ‘98 sem tileinkað er
áttatíu ára afmæli íslenska full-
veldisins.
„Við ákváðum að tileinka
þetta hefti fullveldinu þegar f
ljós kom að aðsendar greinar
fjölluðu flestar um tuttugustu
öldina. Þá lá nærri að setja þær
undir einn hatt. Þótt þær fjalli
ekki beint um fullveldistökuna
þá segja þær frá þeim vanda-
málum sem nýtt samfélag þarf
að glíma við,“ segir Pétur
Hrafn Árnason, ritstjóri Sagna
‘98, þegar hann er spurður út í
tileinkunina. Hann heldur
áfram:
„Það má segja að við notum
afmæli fullveldisins sem rétt-
lætingu fyrir því hvað tímabilið
sem blaðið fjallar um að þessu
sinni er takmarkað. En það
merkilega var að þegar slag-
síða þess var ákveðin, tuttug-
Sagnir
‘98
asta öldin, var auðveldara fyrir
okkur að fá styrki og auglýs-
ingar, fyrir nú utan hvað auð-
veldara var að finna myndefni,
ljósmyndir og fleira. Áhugi al-
mennings virðist vera meiri á
efni sem er nær í tíma en fjær.
I sagnfræðilegri vinnu getur
maður verið að ræða við sjálfan
sig t.d. um efni sem er jafn
óspennandi og kolareikningar
frá sautjándu öld. Því gefur það
vissa fullnægju að verða var við
áhuga annarra á því sem maður
er að fást við. Og sá var upp-
haflegur tilgangur Sagna, að
miðla og fræða. Stundum virð-
ist sem áhugi fólks á sagnfræði
minnki því lengra sem farið er
aftur í tímann.
Það er líka hægt að sjá bein-
ar samsvaranir milli efnisvals
sagnfræðinga og málefna nú-
tímans. I Sögnum ‘98 er til
dæmis grein um sjálfstæðisbar-
áttuna um síðustu aldamót og
umræðu þess tíma má auðveld-
lega bera saman við umræðuna
í dag um Efnahagsbandalagið.
Onnur grein fjallar um virkjun-
arframkvæmdir fyrr á öldinni
og umræðurnar sem þá fóru
fram eru alls ekki ólíkar um-
ræðum dagsins í dag um stór-
iðju.
Leiðslustef sagnfræðinnar er
að tengja hið gamla við hið
nýja. Nota gamla atburði til að
auðvelda okkur skilning, út-
skýra eða lækna fordóma, á því
sem er að gerast í samtímanum.
Það eru helstu óskir sagnfræð-
innar.
Þess vegna velja sagnfræð-
ingar sér gjarnan þá atburði úr
fortíðinni sem skyldastir eru at-
burðum líðandi stundar. Og
þess vegna er það sem mönnum
þykir merkilegt hveiju sinni
alltaf að breytast. Og breyting-
arnar endurspegla aðeins hina
líðandi stund.
Að gefa út tímarit sem þetta
er alveg ómetanleg reynsla.
Þótt það hafi verið mikið puð að
koma þvi á koppinn þá sé ég
ekki eftir einni einustu minútu
því hver þeirra var skóli út af
fyrir sig. Höfundar greinanna
hafa breytt ritgerðum sínum í
greinar, og eru með því bæði að
koma vinnu sinni í verð og gera
hana aðlaðandi. Ekki bara fyrir
prófessorana heldur líka fyrir
gangandi. Og það hlýtur að
vera gott markmið að koma
hugsunum sínum og því sem
maður hefur lært áleiðis til
þeirra sem fóru ekki sömu leið.“
Tímaritið Sagnir ‘98 er selt í
áskrift og fæst m.a. í Bóksölu
stúdenta og verslun Sögufélags-
ins við Fischersund.
Sungið af þokka
TðlMLIST
S a I ii r i n n
KÓRSÖNGUR
Reykjalundarkórinn, undir stjórn
Lárusar Sveinssonar, flutti íslensk og
erlend sönglög. Undirleikari: Hjördís
Elín Lárusdóttir. Einsöngvarar: Ás-
dís Andrésdóttir og Páll Sturluson.
Þriðjudagurinn 21. apríl, 1999.
TÓNLISTARHÓPAR áhuga-
manna eru oft sá vettvangur, þar
sem einstaklingar fínna hjá sér
þörf til að leita sér menntunar á
sviði tónlistar, fyrir utan þá
menntun og ögun sem menn öðl-
ast í góðum kór. Það er með ólík-
indum hversu margir kórar starfa
hér á landi og skiptir hópur söng-
fólks í kórum á íslandi tugum
þúsunda, allt frá barnakórum til
kóra eldri borgara. Kórinn að
Reykjalundi er einn þeirra starfs-
mannakóra, sem hefur oft haldið
tónleika og nú síðast voru vor-
verkin unnin í Salnum í Kópavogi
sl. þriðjudag. Á efnisskránni voru
bæði íslensk og erlend lög en eftir
að hafa opnað tónleikana með
Lokakórnum úr Þrymskviðu,
söng kórinn Havet ligger, þar
sem ung söngkona, Ásdís Andrés-
dóttir, söng „solfeggio-rödd“. Ás-
dís hefur fallega rödd en að von-
um nokkuð óþjálfaða, sem naut
sín betur í Vorinu, eftir Grieg, en
þetta fagra lag er upphaflega
samið sem einsöngslag þótt Grieg
hafí síðar umritað það t.d. fyrir
strengjahljómsveit. Ekki er þess
getið í efnisskrá, hver umritaði
lagið en það sama á reyndar við
mörg önnur lög á efnisskránni.
Heyr himnasmiður, eftir Þorkel
Sigurbjömsson, og í dag er glatt,
eftir Mozart, voru fallega sungin
og sama má segja um svolítið nú-
tímalega Ave Maríu, eftir Javier
Busto. Der Friihling, eftir Wilhelm
Friedeman Bach, var sungið í
Swingel Singers-stíl, sem gerði sig
þokkalega. María, úr West Side
Story, eftir Bemstein, var sungin
af þokka en þar átti Páll Sturluson
ágætlega sungna smástrófu.
Af léttu lögunum, síðast á efnis-
skránni, vom negrasálmamir Let
us break bread together,
Somebodýs knocking og Jesus
walked this lonesome Valley, best
sungin en í síðastnefnda laginu lék
stjómandinn, Lárus Sveinsson,
einleik á trompet og gaf það laginu
fallegan hljóm. Bestu lög kórsins
voru hin eiginlegu kórlög, þ.e. lögin
sem eru sérstaklega samin eða út-
sett fyrir kór en era ekki umritan-
ir, því þar var hljómur kórsins oft í
góðu jafnvægi. Tónstaðan var því
miður stundum nokkuð tæp, sér-
staklega í dægurlögunum, þar sem
hljómskipanin var á köflum
krómatísk og einnig í lokalaginu
Tiritomba, er var heldur göslulega
flutt. Tvö aukalög, íslenska þjóð-
lagið Sofðu unga ástin mín og
finnska lagið Fjær er hann ennþá,
vora fallega sungin. Undirleikari
með kómum var Hjördís Elín Lár-
usdóttir, er sýndi helst tilþrif í
Somebody’s knocking.
Kórinn er raddlega nokkuð góð-
ur, sérstaklega sópraninn og þótt
karlamir væru fáir, í allt aðeins
átta, héldu þeir oft vel í við konurn-
ar, svo að í heild var nokkuð gott
jafnvægi á milli raddanna, sérstak-
lega í þeim lögum þar sem raddleg
líðandi var ríkjandi. Það er nokkur
vandi að velja efnisskrá fyrir svona
leikmannahóp, sem kalla mætti
grasrót íslenskrar tónmenntar. því
lengi var kórsöngur nær eini vett-
vangurinn sem Islendingar áttu
aðgang að til iðkunar tónlistar og
þótt nú hafi orðið á mikil breyting,
er „kórinn“ enn sú grasrót, sem
vert er að hlúa að.
Jón Ásgeirsson