Morgunblaðið - 11.07.1999, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 11. JÚLÍ 1999 25
FELIX ðsamt wlnum f Konsó. Vlð hllð hans, hægra megln, er
Barrlsha Germó, fyrstf Konsómaðurlnn sem varð krlstinn.
hópur fólks sem tók trú ásamt
Barrisha enda var hann andlegur
leiðtogi þess. Þetta voru þáttaskil í
lífi Konsómanna enda líta þeir svo
á enn þann dag í dag. Það er stór-
kostlegt að hafa fengið að taka þátt
í upphafinu. Þegar ég var í heim-
sókn fyrir stuttu varð ég lítið var
við seiðmenn og fékk að vita að þeir
hefðu nú orðið miklu minni völd en
áður. Þetta er merkilegt og sýnir
að þjóðfélagið hefur breyst.
Barrisha breytti seiðmannakof-
anum í bænahús og kalkaði húsið
hvítt að innan. Fólk gat setið með-
fram veggjunum. Þannig varð hús-
ið helgað nýrri trú.
Við rifjuðum alla þessa atburði
upp, þegar ég var í heimsókn, og
hann mundi þá alla jafnvel og ég.
Þó að hann hafi haldið fast við
gömlu menninguna, sem hann ólst
upp við, þá hefur hann veitt báðum
sonum sínum góða menntun. Annar
þeirra er skólastjóri grunnskólans
okkar á stöðinni en hinn er kennari
í sögu og landafræði við mennta-
skóla sem nýlega var byggður í
Konsó.
Síðasta eitt og hálft árið okkar í
Konsó var ákaflega góður tími. Þá
blómgaðist allt starfið ákaflega
hratt.
Benedikt Jasonarson og Margrét
Hróbjartsdóttir komu um áramótin
1957-8 og tóku við af okkur í Kon-
só. Þá vorum við orðin mjög þreytt
enda höfðum við séð ein um upp-
byggingu safnaðarstarfsins allan
tímann frá upphafi. Við fórum heim
til Islands í árbyrjun 1958, staðráð-
in í að fara út aftur.
Á íslandi
En við fórum ekki aftur til
Eþíópíu. Það var ánægjulegt að
koma heim og okkm- var vel tekið.
Starfið úti óx mjög ört eftir þetta
og margir komu til starfa á næstu
árum. Þar sem ljóst var að við fær-
um ekki aftur út til Eþíópíu fór ég
að hugsa um hvað ég gæti gert. Það
varð þá úr að ég fór i guðfræði-
deildina árið 1959. Eg kenndi við
gagnfræðaskólann við Lindargötu
með náminu og sá fyrir okkur á
þann hátt. Aðalkennslugreinarnar
voru kristinfræði og danska. Mér
hefur alltaf fundist gaman að kenna
og það gekk ágætlega. Ég kenndi
við Réttarholtsskólann árin sem ég
var prestur. Ég tók lokapróf í guð-
fræðinni í janúai-1963.
Að loknu námi sótti ég um stöðu í
Grensásprestakalli og fékk lög-
mæta kosningu. Grensás var lítil
sókn, sem hafði verið skilin frá Bú-
staðasókn auk annairar smáviðbót-
ar, en hún óx geysilega hratt á
næstu árum og var orðin jafnstór
og hún er í dag þegar ég fór frá
henni eftir sjö ár. Starfsskilyrði
voru léleg. Það var ekki einu sinni
skóli í sókninni. Þess vegna varð ég
að messa í Breiðagerðisskóla sem
er í Bústaðasókn. Það var ekkert
til. Þetta var nýtt brautryðjenda-
starf, allt öðruvísi en í Konsó en þó
lærdómsríkt. Við minntumst alltaf
áranna í Grensási með mikilli gleði.
Arið 1968, þegar tíu ár voru liðin
frá því að við komum heim, höfðum
við mikla þörf fyrir breytingu. Það
ár fréttum við að það vantaði prest
á Lovisenberg Diakonissusiúkra-
húsið í Osló. Þetta var það sjúkra-
hús á Norðurlöndum sem hafði
best skipulagt sjúkrahússprests-
starf. Ég fékk stöðuna til þriggja
mánaða. Þetta var um svipað leyti
og Borgarspítalinn tók til starfa.
Ég varð fyrsti sjúkrahússprestur-
inn á Borgarspítalanum og hélt
guðsþjónustur þar reglulega. Um
þetta leyti fór ég að hugsa mikið
um málefni sjúkrahúsa, líknarþjón-
ustu (diakoni) og starf sjúkrahúss-
presta.
Út á ný
Tveimur árum seinna ákváðum
við að stíga það stóra skef að segja
upp stöðunni í Grensássöfnuði og
sækja um stöðu í Noregi. Það var
alveg óviðkomandi Grensássöfnuði
enda féll aldi-ei skuggi á samstarfið
þar.
Ég fékk setningu nálægt Halden
í Suður-Noregi, á Prestebakken.
Prestakallið var geysilega stórt.
Þarna áttum við tvö góð ár. Ég
fékk gott samband við norsku
kirkjuna í gegnum þetta.“
En hvernig sem Felix reyndi gat
hann ekki fengið fastráðningu sem
sóknarprestur vegna þess að hann
var útlendingur. Það varð til þess
að þau hjónin fluttust til Danmerk-
ur árið 1971 en nokkur skortur var
á prestum í landinu á þeim tíma.
Felix varð prestur í Tagensbro í
Kaupmannahöfn. Þau hjónin ílent-
ust í Danmörku og hafa búið þar æ
síðan. Þar leið þeim vel.
„Nú þegar ég lít til baka og
starfsferli mínum sem prests er
lokið og ég er orðinn uppgjafa-
prestur þá sé ég að ég hef verið
prestur í 35 ár, þar af tæp sjö ár á
Islandi, og ein 29 ár í Noregi og
Danmörku. Starfstími minn í Dan-
mörku varð 27 ár á þremur stöðum.
Eftir á að hyggja var sá tími marg-
breytilegur og ég hef lært mikið.
Ég hef hitt svo mörgt fólk og feng-
ið möguleika til að þroskast og
læra, bæta við þekkingu mína.“
Felix hefur mikinn áhuga á
kirkjusögu og hafði um nokkurt
sinn reynt að afla sér upplýsinga
um Ebeneser Henderson, sem
stofnaði Hið íslenska Biblíufélag,
en hann hafði líka verið í Dan-
mörku. Framkvæmdastjóri danska
Biblíufélagsins hvatti hann til að
skrá sig sem licenciatnemanda í
kirkjusögu við guðfræðideildina í
Kaupmannahöfn til að geta stundað
áhugamál sitt vel. Hann fékk inn-
göngu. Eftir að hafa unnið að þessu
verkefni í 10 ár með prestsstarfinu
var ritgerð hans samþykkt árið
1987 og hann fékk nafnbótina cand.
lic.
Tveimur árum síðar varð danska
Biblíufélagið 175 ára. Þá var rit-
gerð Felixar gefin út svolítið breytt
sem afmælisrit félagsins. „Það var
auðvitað ákaílega ánægjulegt fyrir
mig“, segir Felix. „Slík störf auðg-
uðu líf okkar. Ég skrifaði töluvert í
Kristeligt Dagblad á þeim árum
um diakoni, kristniboð og Biblíufé-
lagið.
Kristín hefur alltaf verið mikill
hluti af lífi mínu og starfi og mitt
starf hefur verið starf okkar beggja
alla tíð frá því við vorum ung. Hún
veiktist 1994 og barðist við krabba-
mein í þrjú ár og dó í nóvember ‘97.
Síðasta árið eftir að Kristín var
orðin mjög veik varð mér ljóst að
tími minn sem prests væri brátt lið-
inn og ákvað strax eftir að hún dó
að hætta einu ári fyrr en ég þyrfti
því að hún hafði verið mér svo mikil
hjálp í starfinu. En ég var í fullu
starfi í eitt ár eftir að hún dó. Það
hjálpaði mér mikið. Ég fékk frí
sunnudaginn áður en hún var jörð-
uð. Fólkið í sókninni var ákaflega
elskulegt við mig. Eftir jarðarför-
ina söfnuðumst við saman í safnað-
arheimilinu í Tagenbro. Fólkið í
söfnuðinum sá um kaffið.
Kristín minntist á það skömmu
áður en hún dó að kannski væri
kominn tími til að ég færi til Konsó
en ég hafði aldrei farjð þangað frá
því að við komum heim árið 1958.
Þá fannst mér allt í einu sjálfsagt
að ég færi. Það hafði sitt að segja
að Jóhannes Olafsson, minn gamli
vinur, væri þama úti og var að
enda sinn feril en mig langaði til að
sjá Eþíópíu meðan hann var þar.
Það var ólýsanlegt að koma þang-
að. Það var eins og hringurinn lok-
aðist.
Á fornum slóðum
Ég var í þrjár vikur í Konsó og
fékk einstakt samband við Konsó-
menn þegar ég var í heimsókn. Þeir
opnuðu sig fyrir mér. Leiðtogi
kirkjunnar í Konsó, presturinn
Kússía, sem hefur átta manna ráð
sér til stuðnings, kom með ráðið til
mín einn daginn. Við sátum saman í
þrjá klukkutíma og töluðum um
starfið. Að lokum vildi fólkið að við
bæðum saman og að ég blessaði
það. Þeir köstuðu sér á gólfið, eins
og þeir gera. Ég sagði þeim að ég
ætlaði að blessa þá á íslensku því
að frá Islandi hefði ég komið. Svo
gerði ég það. Að því búnu segi ég
við Kússía: „Hver á svo að blessa
mig?“ Þá sagði hann: „Við gerum
það öll.“ Svo komu þau öll og lögðu
hendur yfir mig. Það var óskaplega
sterkt. Starfsferill minn hefur verið
sem ævintýri.“
- Gœðavara
Gjafdvara — mataí og kdffistell.
Allir veröflokkar. A
Heimsfrægir hönnuðir
m.d. Gianni Versace.
VERSLUNIN
Latigavegi 52, s. 562 4244.
641 05575
800 wött, hjólsög sem sagar
frá 0-52 mm á dýpt.
Sjálfvírk Metabo S-kúpling.
Smiðir, skoðið þessa!
Verðnúkr. 13.776
641 04475
500 wött, bor- og brotvél.
Hörkuvél!
í tilefni af 75 ára afmæli Metabo bjóðum við 20% afslátt
af afmælisframleiðslu eftirtalinna véla.
641 03375
600 wött, borvél með
Impulse (skrúfulosun)
og sjálfherðandi Futuro Plus patrónu.
Frábær borvél!
Verðnúkr. 11.535
®- - Verð nú kr. 21.978
naust
I
Sími 535 9000 • Fax 535 9040 • www.bilanaust.is
ZANUSSI Þvottavél 1000 sn
> 1000 sn/mín. vinda
> Fjórtán þvottakerfi
> Sjálfstæður hitastillir
> Þriggja ára ábyrgð
> Áður kr.
58.900
t /
Stgr. kr.
1»
Suðurlandsbraut 16 • 108 Rvk • Sími 5880500