Morgunblaðið - 11.07.1999, Blaðsíða 34

^4 SUNNUDAGUR 11. JÚLÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
OSKAR Þ.
JOHNSON
+ Óskar Þ. John-
son fæddist í
Jómsborg í Vest-
mannaeyjum 15. júlí
1915. Hann lést í
svefni á heimili sínu
aðfaranótt 28.
siðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Þor-
steinn Johnson,
kaupmaður í Efri-
Holtum í Eyjafjalla-
hreppi, f. 10.8. 1884,
d. 16.6. 1959, og
kona hans, Anna
Margrét Madsen, f. í
Kaupmannahöfn
20.11. 1891, d. 11.9. 1976. Systk-
ini Óskars eru: Gréta og Þor-
steinn, bæði búsett í Kaupmanna-
höfn. Hálfsystir hans (samfeðra),
Sigurlaug, dvelur á Skjóli í Graf-
arvogi.
Óskar tók minna mótorvél-
skólapróf í Vestmannaeyjum ár-
ið 1934 og meira fiskimannapróf
frá Stýrimannaskólanum í
Reykjavík árið 1942. Hann var
vélstjóri frá 1935-1938; skip-
stjóri frá 1939-1946. Þá lét hann
af sjómennsku og hóf að vinna
við bóksölu föður síns í Vest-
mannaeyjum. Hann tók við
rekstri fyrirtækisins er faðir
hans lést 1959. Rak hann versl-
unina til 1973, en þá
fluttist fjölskyldan
til Reykjavíkur.
Óskar starfaði eftir
það hjá heildsölufyr-
irtækinu O. Johnson
& Kaaber uns hann
lét af störfum fyrir
aldurs sakir.
Hinn 28.12. 1935
kvæntist Óskar Sig-
ríði Jónsdóttur, f.
16.9. 1912 á Steig í
Mýrdal. Börn þeirra
eru: 1) Hrönn Kar-
ólína, f. 21.1. 1936,
húsmóðir í Reykja-
vík. 2) Margrét, f. 7.1. 1941, bú-
sett í Bandaríkjunum. 3) Þor-
steinn, f. 14.11. 1944, sjómaður í
Reykjavík. 4) Kristinn, _ f. 9.9.
1946, starfsmaður hjá Álverinu
og búsettur í Hafnarfirði. Óskar
og Sigríður skildu. Barnabörn og
barnabamabörn þeirra em orðin
20 talsins.
Undanfarna áratugi hefur Jó-
hanna Þ. Matthíasdóttir, f. 21.6.
1924 að Fossi á Síðu verið h'fs-
förunautur Óskars og bjuggu þau
siðustu árin í Sóltúni 28 í Reykja-
vík.
Útför Óskars fer fram frá
Fossvogskirkju á morgun og
hefst athöfnin klukkan 10.30.
Svo er því farið:
Sá er eftir lifir
deyr þeim, sem deyr
en hinn látni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson)
Sjaldan finnum við jafngreinilega
fyrir stöðugri nálægð dauðans, og
þegar andlát ber skyndilega að
höndum. Þá er eins og við skynjum
harkalegar en nokkru sinni, að í líf-
inu sjálfu býr dauðinn - frá fyrsta
andartaki komabamsins í þessu lífi
er hinn lifandi líkami hársbreidd frá
dauðum líkama. Dauðinn spyr
hvorki um stund né stað.
Þá minnumst við einnig þess, sem
oft vill gleymast, að milli ástvina
skyldi ætíð vera góðleiki og ekkert
mikilvægt óuppgert. Við getum ekki
beðið látinn einstakling fyrirgefn-
ingar á órétti honum gerðum, orð-
um eða öðru, sem verið er að draga
á langinn til að koma á hreint, því
að við teljum svo oft vera „nægan
tíma til að leiðrétta eða laga hlutina
seinna“. En allt á sér sinn tíma og
öllu er afmörkuð stund.
Fyrir nálægt fimm árum varð ég
þeirrar gæfu aðnjótandi að kynnast
Óskari og urðu þau kynni innilegri
með árunum. Óskar var dulur mað-
ur, sem hafði hlotið sinn skerf af
Blómastofa
Friðjtnns
Suðuriandsbraut 10,
108 Reykjavík, sími 553 1099.
Opið öll kvöld
til kl. 22 - einnig um helgar.
Skreytingar fyrir öll tilefni.
Gjafavörur.
* vh a/( ,s r
OSWALDS
sími 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
ADAI SIIi l ll ÍH* 101 RKVKJAVÍK
l)tivít) lnver. Óhifnr
Útfimmtj. I Umjtm - I jfiinirstj.
I íK KISTUVINNUSTOJ A
KYVINDAR ÁRNASONAR
LEGSTEINAR
Komið og skoðið
í sýningarsal okkar eða
MOSAIK
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík
sími: 587 1960, fax: 587 1986
MINNINGAR
erfiðri lífsreynslu og mótlæti. Hann
tók örlögum sínum vel, gerði alltaf
gott úr öllu og leit fram á veginn.
Hann bar ekki tilfinningar sínar á
torg, en mjög fljótt varð mér ljóst
hve traustur, heiðariegur og vamm-
laus maður hann var.
Orð þesi skrifa ég ekki vegna
þess að um er að ræða minningar-
grein, heldur vegna þess að þau eru
sönn. Ekkert hefði verið Óskari
leiðara en mærðarlegt oflof - hann
var blátt áfram, falslaus og kom
heiðarlega fram við alla.
Óskar var svo gæfusamur að
hljóta góða heilsu í vöggugjöf og til
síðasta dags var hann grannur og
sporléttur. Hann fór eldsnemma á
hverjum morgni í laugamar og
gekk mikið, þótt hann væri farinn
að mæðast síðustu árin. Hann var
mjög unglegur og fæstum hefði
dottið í hug að hann væri kominn
yfir áttrætt.
Hann var líka einstaklega rækt-
arlegur og hringdi oft til mín, þegar
sonur hans var á sjónum. Hann tók
sérstöku ástfóstri við Láru, dóttur
mína, og fór hún stundum til hans
og Jóhönnu eftir æfingu, þegar hún
var í Fimleikadeild Armanns, sem
var rétt hjá heimili þeirra. Hún var
mjög hrifin af Óskari og Jóhönnu og
sat þar tímunum saman, spjallaði og
hámaði í sig pönnukökur. Þau voru
líka hrifin af Láru, því að henni
þótti svo vænt um þau. Aldrei fór
Lára þaðan gjafalaus, því að þau
viku alltaf einhverju að henni. Ósk-
ar vildi helst aka henni heim, svo að
allt yrði í lagi, en Lára vildi ganga
eftir allar veitingarnar. Aldrei
brást, að búið var að hringja og
spyrja hvort hún væri komin heim
heil á húfi áður en ég kom mér að
því að láta vita af henni.
Ósjaldan fórum við í kaffi og kök-
ur til þeirra Jóhönnu, en „smá-
kaffisopinn" var yfirleitt stórveisla,
enda er Jóhanna meistari í allri
matargerð og kökumar einhverjar
þær bestu, sem ég hef bragðað.
Því miður var ég ekki jafndugleg
að halda kaffiboð, en hvenær sem
svo var, komu Óskar og Jóhanna,
glöð og hress með blómvönd. Eitt
sinn var Jóhanna lasin, en Óskar
kom engu að síður, þótt hann
staldraði skemur við, því að um-
hyggja hans fyrir henni var einstök.
Milli okkar Óskars mynduðust
gagnkvæm vináttubönd og traust.
Þegar þau voru að innrétta íbúð
sína á Sóltúni 28, var ég þeim eftir
megni hjálpleg við val á gólfefnum
og því sem ekki var fullgert við af-
hendingu íbúðarinnar. Síðar kom að
því að kaupa ný húsgögn, gardínur,
ljós o.þ.h. Ófáar ferðir fórum við að
leita uns íbúðin var prðin eins og
þau vildu hafa hana. Óskar var svo
þakklátur fyrir þessa aðstoð, að oft
þótti mér nóg um. Hann var ekki
vanur því að fólk hefði einlægan
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
áhuga á að setja sig í hans hugar-
heim og væntingar - þ.e. hugarheim
og óskir þeirra Jóhönnu - og honum
fannst hann alltaf vera að ónáða eða
trufla, þótt ég hefði bara gaman af.
Þótt flutningar og breytingar hafi
ekki verið á vinsældalista mínum
um ævina, hef ég orðið að flytja æði
oft - breyta og bæta - og má segja,
að sú reynsla hafi orðið jákvæð fyrir
Óskar og Jóhönnu. Þvælingur minn
milli verslana og fyrirtækja kom
þeim til góða og að því kom að íbúð
þeirra varð einstaklega falleg. Ekki
mátti þá minna en að færa mér gjöf
- elsku Óskar minn, í dag þakka ég
aftur fyrir mig.
Hann hringdi oftar, þau buðu oft-
ar heim, en aldrei hafði hann orð á,
að hann vildi sjá okkur oftar, þótt í
dag skiljum við að sú var óskin.
Hann vildi ekki biðja um það;
hringdi og sagði etv.: „Það væri
gaman að sjá ykkur“. í dag bið ég
hann að fyrirgefa það hugsunar- og
ræktarleysi - þennan kröfulausan
mann, sem alltaf sagði: „Bara ef þú
hefur tíma.“ Eg hugleiði hvað var
svona merkilegt að meirá lá á því en
að líta til hans; spjalla við hann og
hlusta á hann hlæja, sem mér
fannst svo gaman; sjá glettnislegt
augnaráðið og kímnina og einlæga
gleðina yfir að sjá mann - og ég
man það ekki.
I íslensku þjóðfélagi gerviþarfa,
sýndarmennsku, hraða og meira og
minna ímyndaðrar upptekni gleym-
ast hin sönnu verðmæti: að rækta
tengslin við þá, sem eru manni kær-
astir og sem þykir vænst um mann
og eru manni heilastir. Frá fyrstu
kynnum var Óskar mér svo heill og
vinveittur. Hann byggði dóma sína á
mér eftir kynnum okkar, þótt stutt
væru. Stundum leitaði hann til mín
ef hann þurfti aðstoð í skriffinnsku
eða málum, sem hann vildi ganga
frá. Var mér í mun að reynast hon-
um vel og gegna erindum fyrir hann
á þann hátt, að hann væri ánægður.
Hann ræddi líka oft við mig um hluti,
sem hann ræddi ekld við alla - þakka
þér fyrir það allt, Óskar minn - það
var mér einstakur heiður að geta
orðið að einhveiju liði.
Eg fann vel hversu vænt honum
þótti um mig, enda var það gagn-
kvæmt. Við skildum hvort annað án
orða - milli okkar var gagnkvæm
taug virðingar - mér þótti svo óend-
anlega vænt um að eiga virðingu,
skilning og góðvild þessa öðlings.
Hann var varkár í orðum sínum
og dómum um annað fólk, enda ein-
staklega vel gerður maður. Aldrei
heyrði ég hann halla orði á neinn og
tók hann aldrei þátt í illmælgi um
fólk; væri honum eitthvað einstak-
lega ógeðfellt, var það slíkt tal.
Nú er sorg í hjörtum allra þeirra,
sem þótti vænt um Óskar. Þótt
hann hafi verið að nálgast 84. ald-
ursár, var hann svo ungur og hress
- sú spuming vaknar ósjálfrátt: „Af
hverju fékk hann ekki að lifa leng-
ur?“ Það var svo margt ógert og
órætt, ýmsar áætlanir voru í bígerð,
en Guð ræður.

Legsteinar
í Lundi
v/Nýbýlaveg
riOLSTEINAK 564 3555
BlómaUúð in
v/ Possvogski^kjw^a^ð
Símii 554 0500
Þegar andlát ber að höndum
Útfararstofan annast meginhluta allra útfara
á höfuðborgarsvæíinu. Þar starfa nú 15 manns
vií útfararþjónustu og kistuframleiðslu.
Alúlleg þjónusta stm byggir á langri reynslu
Útfararstofa Kirkjugarðanna ehf.
Vesturhlíð 2-Fossvogi-Sími 551 1266
Sorg elsku Jóhönnu er þó mest,
en hún var honum einstök kona þá
áratugi, sem þau áttu saman. Böm-
um Óskars var hún sem móðir og
barnabömunum sem amma. Milli
Jóhönnu og Óskars ríkti ást og virð-
ing og mátti vart á milli sjá, hvort
vildi dekra meira við hitt. Þótt lífs-
gangan geri ráð fyrir að andlát
verði léttbærara eftir því sem við
eldumst, er fráfall alltaf óvænt, svo
hræðilega endanlegt, jafnvel þótt
fólk hafi verið sárveikt. Allir lifa
með dauðann í sér, en það er alltaf
jafn erfitt að sætta sig við hann.
Elsku Jóhanna syrgir látinn mann
sinn og í lífi hennar verður breyt-
ingin mest. Megi algóður Guð
styrkja hana í sorg hennar og gefa
lífi hennar góðan farveg og gleðileg-
ar stundir að Óskari gengnum, þótt
Jóhönnu finnist það óhugsandi nú -
það hefði Óskar viljað, enda var
hann vakinn og sofinn yfir velferð
Jóhönnu sinnar, eins og hann var
vanur að kalla hana.
Margrét dóttir hans frá Ameríku
dvelur hjá Jóhönnu núna, en án
þess að halla á neinn var Margrét
henni tilfinningalega tengdust af
börnum Óskars. Það er huggun að
vita af Margréti hjá henni á þessum
erfiðu vikum. Margrét, Þorsteinn
og Kristinn munu verða Jóhönnu
áfram sem hennar eigin börn og
styðja hana sem slík á alla lund,
enda vissi faðir þeirra það og treysti
þeim fyrir Jóhönnu sinni.
Ég vil votta Jóhönnu sérstaklega
samúð mína og væntumþykju í sorg
hennar. Einnig votta ég öllum þeim
samúð mína, sem þótti vænt um
Óskar heitinn.
Genginn er einhver sá besti mað-
ur, sem ég hef kynnst. Það eru for-
réttindi að kynnast fólki eins og
honum; fólki, sem lífið þroskar á
þann hátt að maður fer alltaf betri
maður frá því að sækja það heim.
Ég veit, að hann hefur hlotið bestu
hugsanlegu móttökur á þeim stað
þar sem hann dvelur nú.
Þar sem ég verð því miður ekki
við útför þína, elsku Óskar minn,
langar mig til að þakka þér enn einu
sinni fyrir að taka mig í hjarta þitt
og bið þig að leyfa mér að verða
einn af þeim einstaklingum, sem
mynda „himnana þér yfir“ eins og
segir í ljóðinu.
Guð blessi þig í ljósinu eilífa, sem
nú umlykur þig. Hjartans kveðjur
til ástvina þinna allra.
Þín,
Amdís H. Björnsdóttir.
Frágangur
afmælis-
og minn-
ingar-
greina,
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá
er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minning@mbl.-
is) — vinsamlegast sendið grein-
ina inni í bréfinu, ekki sem við-
hengi.
Auðveldust er móttaka svokall-
aðra ASCII skráa sem í daglegu
tali eru nefndar DOS-texta-
skrár. Þá eru ritvinnslukerfin
Word og WordPerfect einnig
nokkuð auðveld úrvinnslu.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar grein-
ar um sama einstakling tak-
markast við eina örk, A-4, miðað
við meðallínubil og hæfilega
línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Til-
vitnanir í sálma eða Ijóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi.
Greinarhöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.