Morgunblaðið - 11.07.1999, Blaðsíða 32

32 SUNNUDAGUR 11. JÚLÍ1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og systir,
BJARNEY GUÐNÝ ÞÓRÐARDÓTTIR RALEY
frá Siglufirði,
varð bráðkvödd á heimili sínu í Noregi sunnu-
daginn 27. júní. Útförin hefur farið fram. Þökk-
um auðsýnda samúð.
Anton Raley,
Helena Raley, Daniel Raley,
Linda Þórhallsdóttir, Sædís Þórhallsdóttir,
Þórður Þórhallsson, Gestur Þórhallsson,
Snorri Kristinn Þórðarson, Jóna Maggý Þórðardóttir.
+
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir og amma,
EYGLÓ ÞORGRÍMSDÓTTIR,
Áshildarholti,
lést sunnudaginn 27. júní á Heilbrigðisstofn-
uninni á Sauðárkróki.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu. Þökkum öllum auðsýnda vináttu og
samúð. Sérstakar þakkir eru til starfsfólks
deildar 2, á Heilbrigðisst. Sauðárkróks.
Sigrún Sigurðardóttir, Gunnlaugur Vilhjálmsson,
Sigurður Þór, Lilja og Eygló.
+
Ástkær sonur okkar og bróðir,
BJÖRN BJÖRNSSON,
til heimilis í Tindaseli 1,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 6. júlí.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Þórunn Jónatansdóttir, Björn Jónasson,
Jón Þór,
Jóhanna Kristín.
+
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
HAUKS PÉTURSSONAR
byggingameistara,
Byggðarenda 18.
Ásta Guðmundsdóttir,
Harpa Hauksdóttir, Þröstur Guðmundsson,
Kolbrún Hauksdóttir, Gylfi Gunnarsson,
Bjarni Þrastarson,
Haukur Gylfason.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN MEYVANTSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju þriðju-
daginn 13. júlí kl. 13.30.
Kristbjörg Jóhannesdóttir, Jón Þór Bjarnason,
Kristín Bárðardóttir, Garðar Garðarsson,
Brynja Bárðardóttir Green, Tyler Green,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Móðursystir mín,
ELfN GUÐMUNDSDÓTTIR,
áður til heimilis
í Stangarholti 16,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu þriðju-
daginn 13. júlí kl. 15.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Guðmundur Elíasson.
EYJOLFUR
SVERRISSON
+ Eyjólfur Sverr-
isson fæddist í
Reykjavík 15. maí
1939. Hann lést á
Landspítalanum
laugardaginn 3. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Sverrir Samúelsson
bifreiðaeftirlits-
maður, f, 27.8. 1906,
d. 19.5. 1989 og El-
len Eyjólfsdóttir
verslunareigandi, f.
22.4. 1911, d. 7.6.
1994.
Systir Eyjólfs er
Guðrún S. Sverrisdóttir meina-
tæknir, f. 8.1. 1933.
Hinn 15. febrúar 1964 kvæntist
Eyjólfur Margréti Jóhannsdótt-
ur, f. 30.8. 1940. Foreldrar
hennar voru Jóhann Friðriks-
son skipstjóri, f. 14.9. 1914, d.
11.10. 1942, og Klara Sigurðar-
dóttir húsmóðir, f. 2.3. 1914, d.
18.4. 1991. Börn Eyjólfs og Mar-
grétar eru: 1) Ellen Klara kenn-
ari, f. 18.6. 1962, sambýlismað-
ur hennar er Jónas
Gunnarsson fram-
leiðslustjóri. Synir
þeirra eru Davíð
Snorri, f. 1987 og
Jóhann Birgir, f.
1990. 2) Jóhanna
Lára kennari, f.
26.1. 1966, sambýl-
ismaður hennar er
Garðar Jónsson
sölumaður, f. 2.8.
1964. Dóttir þeirra
er Katrín Lára, f.
1996. 3) Sverrir, f.
7.9. 1967,eiginkona
hans er Ólöf María
Jóhannsdóttir háskóianemi, f.
11.12. 1970. Dóttir þeirra er Jó-
hanna Margrét, f. 8.12. 1991.
Eyjólfur var löggiitur endur-
skoðandi og starfaði við það,
fyrst sjálfstætt, síðan hjá Ríkis-
skattstjóra en lengst af hjá
Þjóðhagsstofnun.
títför Eyjóifs fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík á
morgun og hefst athöfnin
klukkan 10.30.
Nú ert þú farinn, kæri bróðir.
Mér varð mikið um þegar ég frétti
af láti þínu, sem bar mjög brátt að.
Engan grunaði að þú værir alvar-
lega veikur.
Eg þakka þér af öllu hjarta fyrir
að vera alltaf til staðar þegar ég
þurfti á þér að halda og leita ráða
hjá þér. Eg mun sakna þín mikið.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Ég bið algóðan Guð að blessa þig
og gefa ástvinum þínum styrk í
sorginni.
Þín systir.
Það er ekki hægt að lýsa með
orðum hvernig okkur varð við er
Magga vinkona okkar hringdi í
okkur norður í Vaglaskóg
fóstudagskvöldið 2. júlí sl. til að láta
okkur vita að Eyjólfur væri á
gjörgæsludeild Landsspítalans í
öndunarvél. Henni var tjáð að um
einhveija blóðsýkingu væri að
ræða. Hann veiktist um morguninn,
en vildi lítið gera úr því, sagðist
myndu láta kíkja á sig eftir helgi.
En Magga og dóttir þeirra Jóhanna
voru á annarri skoðun. Þau voru
stödd í sumarhúsinu sínu á
Eyrarbakka. Magga ók strax til
Reykjavíkur til að láta skoða hann.
Samtal okkar varð ekki langt vegna
slæms símasambands. Okkur leið
mjög illa að vera svona langt í burtu
á svona erfíðum tímum hjá
vinahjónum okkar. Við sofnuðum
seint og báðum fyrir honum.
Snemma næsta morgun reyndum
við að ná sambandi við
Landsspítalann. Klukkan hálf tíu
náðum við sambandi við Möggu.
Fréttin var: „Hann Eyjólfur er
dáinn. Hann dó rúmlega 9.“ Ég
heyrði varla meira nema grátinn í
sjálfri mér. Þetta gat ekki verið
satt. Allt í mannlegu valdi hafði
verið gert, en því miður kom okkar
kæri vinur of seint á spítalann. Við
vissum að hann hafði ekki gengið
heill til skógar upp á síðkastið. En
að þetta myndi gerast hvarflaði
ekki að neinum er til Eyjólfs
þekktu. Hann var mikill
útivistarmaður og göngugarpur.
Iðulega á góðum degi hitti maður
Eyjólf á göngu á Laugaveginum,
þar sem hann ólst upp. Var hann þá
á leið úr vinnu heim til sín, alla leið
upp í Arbæ og fór létt með það.
Hann hafði meira að segja fengið
sér sundsprett fyrir austan daginn
áður en hann veiktist.
Það er erfítt að setjast niður og
skrifa minningargrein um kæran
vin á svona stundu, þetta var það
síðasta sem við hjónin bjuggumst
við að þurfa að gera í sumarfríinu
okkar. Eyjólfur hefði ekki viljað að
skrifuð yrði væmin minningargrein
um hann, helst hefði hann ekki
viljað að skrifuð yrði nein. En á
svona tíma koma ótal minningar
upp í hugann.
Það var einmitt í einu af okkar
fyrstu fríum sem við tókum saman
að við fórum í Vaglaskóg, á þann
stað sem við vorum á þegar
Eyjólfur lést. Þetta var fyrir
allmörgum árum og var mjög
langþráð frí. Við vorum rétt búin að
tjalda er Bjössi veiktist skyndilega.
Þá var það Eyjólfur sem ók eins
hratt og hægt var þá, á gömlu
Vaðlaheiðinni, til að koma Bjössa
undir læknishendur á Akureyri.
Bjössi lá þar í 3 daga, en sem betur
fer var það ekkert alvarlegt. Þá og
mörgum sinnum aftur reyndust þau
bæði okkur sannir vinir.
Kynni okkar hófust fyrir 45 árum
eða árið 1954 er ég hóf nám í
Verslunarskóla Islands. Þau hjónin
urðu bæði bekkjarsystkini mín og
urðum við Magga strax miklar
vinkonur, þrátt fyrir að við værum
mjög ólíkar. Mikið var brallað
saman og hefur aldrei borið skugga
á vináttu okkar. Vinaböndin urðu
enn sterkari er Magga og Eyjólfur
fóru að vera saman, og við Bjössi.
Þeir urðu líka strax miklir mátar.
Eyjólfur var ekki mikið fyrir að tala
innan um margmenni, þótti frekar
fámáil en þegar samræðurnar
snerust um tölur, viðskipti eða
önnur skyld mál var hann á réttri
braut, enda sérfróður á þeim
sviðum og stóð ætíð fast á sínu. Það
gekk líka stundum fram af honum
kaupæðið í mér. Samt sagði hann
aldrei neitt, hristi bara höfuðið, eins
hann gerði þegar eitthvað var
vonlaust.
I þau 45 ár sem við þekktum
Eyjólf sáum við hann aldrei reiðan.
Nú seinni árin fannst okkur hann
líkjast Sverri föður sína meira.
Eyjólfur var mikið snyrtimenni og
smekkmaður. Hann vandaði valið
vel þegar hann keypti sér fatnað. Ef
hann hafði keypt eitthvað sem
honum líkaði mjög vel við og það
var farið að slitna, átti hann það til
að kaupa aðra nákvæmlega eins
flík, bara smá sérviska. Hann var
t.d. sá eini í bekknum sem mætti
alltaf í jakkafötum í skólann þegar
við vorum í Versló. Er börnin fóru
að að koma eitt af öðru, var farið
saman í ferðalög, bæði innanlands
og til útlanda, svo sem í
sólarlandaferðir, akstur um
Evrópu, til Flórída og víðar, svo
dæmi séu tekin. Ég man er ég sagði
Möggu og Eyjólfi að ég gengi með
7. barnið. Eyjólfur varð mjög hugsi
við þessa frétt og sagði síðan:
„Hugsaðu þér, bamið mun eiga
foreldra á sextugsaldri þegar það
fermist og þið að glíma við
unglingavandamál." Við hlógum oft
að þessu. En þau hafa samt alltaf
átt smá í honum Andrési okkar.
Golfinu má ekki gleyma, en það átti
hug hans allan. Hver einasti frítími
var nýttur til þess að spila golf.
Magga spilaði líka. Oft fóru þau
bara tvö en líka með félögum sínum,
og var þá spilað allan daginn og
stundum gott betur. Eyjólfur horfði
líka á alla þætti um golf sem sýndir
voru í sjónvarpi.
Eyjólfur var maður sem hugsaði
ekki bara í nútíð heldur hugaði
hann alltaf að framtíðinni. Hann
vildi að börnin sín þrjú myndu
eignast þak yfir höfuðið, sem þau nú
eiga. Það er víst að þar hefur hann
lagt sitt fram. Hjónaband Möggu og
Eyjólfs var mjög gott, og síðastliðin
ár gerðu þau mikið af því að fara í
vikuferðir víða um heiminn og
skoða sig um. Uppáhalds borg
þeirra hjóna var París. Þau voru
nýkomin heim þaðan, en þau höfðu
farið þangað til að halda upp á 60
ára afmæli Eyjólfs. Þau voru mjög
ánægð með þessa ferð. Þau fóru í
göngutúra og skoðuðu borgina,
þrátt fyrir að hafa komið þangað
áður. Við höfðum ráðgert að fara til
Parísar og koma þeim á óvart, en
því miður komumst við ekki.
Maður er aldrei viðbúinn svona
snöggu fráfalli. Við þökkum fyrir að
hafa eignast svona tryggan og
góðan vin. Hans verður sárt saknað.
Við biðjum Guð að gefa Möggu,
börnum þeirra, mökum,
bamabörnum og systur hans styrk
á þessum erfiðu tímum.
Þínir vinir,
Áslaug og Björn.
Hinn 12. júlí verður til moldar
borinn kær vinur, Eyjólfur Sverris-
son, endurskoðandi og starfsmaður
Þjóðhagsstofnunar.
Eyjólfur lézt að morgni laugar-
dagsins 3. júh' og andlát hans var
óvænt og staðfestir að eigi má sköp-
um renna.
Ef hægt væri að lýsa honum með
fáum orðum, kemur í hugann hæg-
læti, vinsemd, öryggi og traust. Það
var þó margt fleira sem einkenndi
þennan ágæta dreng. Eiginleikar
eins og reglusemi og vandvirkni í
störfum, nákvæmni og fagmennska
við uppgjör reikninga fyrirtækis
okkar frá stofnun þess 1966, þá ný-
lega orðinn löggiltur endurskoð-
andi. Varði það samstarf uns hann
tók við trúnaðarstörfum við emb-
ætti Skattrannsóknarstjóra um
1970.
Síðar starfaði hann um árabil hjá
Þjóðhagsstofnun til dánardægurs.
Það var mikil eftirsjá að þessum
trausta samstarfsmanni en þó gæfa
að eiga vináttu hans um áratuga
skeið, vináttu sem aldrei bar
skugga á. Eyjólfur hafði lifandi
áhuga á velgengni samferðamanna
sinna og vina, þeirra gifta var hans
gleði, þeirra erfiðleikar og mótlæti
fundu hjá honum samúð og hvatn-
ingu.
Hann flíkaði ekki tilfinningum
sínum og lifði ekki sveiflukenndu
lífi, var fyrst og fremst fjölskyldu-
maður og góður heimilisfaðir sem
reyndist vinum sínum og þeim sem
til hans leituðu hollráður og traust-
ur samferðamaður.
Við Eyjólf var hægt að ræða
trúnaðarmál og bollaleggja á ýmsa
vegu í fullvissu þess að varðveitt
yrði og fyllsta trúnaðar gætt.
Eyjólfur var góður íþróttamaður
þegar einbeitni og vandvirkni
skiptu máli. Á unglingsárum sínum
var hann mjög snjall billiardspilari
og hin síðari ár náði hann góðum
tökum á golfi sem hann naut með
vinum og fjölskyldu.
A bak við jafnlyndi og rólegt yfir-
bragð leyndist gott skopskyn og
margar góðar stundir áttum við
sem nú lifa aðeins í minningunni.
Mikill harmur er kveðinn að fjöl-
skyldunni, eftirlifandi eiginkonu,
börnum, tengdabörnum og barna-
börnum, systur og systursyni.
Djúpa samúð vottum við fjöl-
skyldunni og vinum sem syrgja á
þessari stundu. Það er bæn okkar
að Ijúfar minningar um góðan
dreng verði smyrsl á sáran harm.
Guð blessi ykkur öll.