Morgunblaðið - 11.07.1999, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 11. JÚLÍ 1999 33
Fallinn í valinn fagur hlyn
harma fregn berst um horfinn vin
alfaðir vaki oss öllum yfir
minning’ um góðan dreng er lifir.
Er lútum höfði og ljúfan tregum
lofum vin á himinvegum.
Bænin í gleði breyti sorg
birtir þá senn í hjartaborg.
(HH)
Dísa og Haukur.
Ef komið hefði til tals í hópi vina
og kunningja Eyjólfs hver líklegast-
ur væri til langlífis er ég ekki í vafa
um að Eyjólfur hefði verið nefndur.
Fyrir því voru allar forsendur, mað-
ur hófs í mat og drykk, hreyfing,
útivera auk langlífis í báðum ættum.
Eins og oft áður eru slíkar vænting-
ar okkar mannanna harla lítils virði.
Dómur fellur og undan þeim dómi
kemst enginn. Skyndileg veikindi
og fráfall Eyjólfs Sverrissonar
skilja okkur, sem hann þekktu, eftir
undrandi og agndofa.
Kunningsskapur okkar Eyjólfs
hófst fyrir fjörutíu árum, þegar ég
hóf nám á endurskoðunarskrifstofu
þar sem Eyjólfur var fyrir. Þrátt
fyrir að mörgu leyti ólíkan bak-
grunn, tókst með okkur góður vin-
skapur sem staðið hefur óslitið síð-
an. Eyjólfur reyndist heiU og hinn
besti félagi, bæði í starfi og utan.
Meðan við vorum í endurskoðun-
amámi, leiddi það af sjálfu sér að
samvinna okkar var umtalsverð. Ég
viðurkenni fúslega að sjálfsagi Eyj-
ólfs hélt okkur báðum að náminu.
Finnst mér jafnvel enn í dag ég búi
að þessum aga sem þá var í heiðri
hafður. Þó samkomulagið væri gott
vorum við að sjálfsögðu ekki alltaf
sammála, en mér lærðist fljótt að
hætta mér ekki í rökræður við
Eyjólf nema vera vel undir búinn.
Eyjólfur var mjög rökfastur og
færði rök fyrir skoðunum sínum
sem erfitt var oft á tíðum að hafna.
Nú að leiðarlokum er mér efst í
huga þakklæti fyrir góð kynni. Ég
mun ætíð minnast Eyjólfs með
söknuði.
Magga mín, ég veit að söknuður
þinn og fjölskyldu þinnar er mikill.
Minningin um góðan dreng mun þó
lifa. Við Asdís vottum þér og þínum
dýpstu samúð.
Þór Oddgeirsson.
Kveðja frá golffélögum.
Það voru óvænt og slæm tíðindi
sem okkur bárust laugardaginn 3.
júlí sl. Okkar góði vinur og golffé-
lagi, Eyjólfur Sverrisson, hafði
kvatt þennan heim þá um morgun-
inn. Þegar við, ásamt hinum í Sel-
víkurhópnum, sem í eru ellefu hjón,
höfðum verulegar áhyggjur af öðr-
um félaga okkar, hvarflaði það ekki
að neinum að þetta væri síðasta
Hvítasunnumótið sem Eyjólfur
væri með okkur. Reyndar vissum
við að hann var ekki búinn að jafna
sig fullkomlega af flensunni sem
lagðist svo þungt á hann í vetur.
Meðal annars þess vegna léku
Eyjólfur og Margrét ekki með á
mánudeginum. Það er ánægjulegt
að rifja það upp, að þrátt fyrir að
hugur væri í mönnum að komast í
golfið sem fyrst þá komu félagarnir
sérstaklega til Eyjólfs allir sem
einn, og kvöddu hann með handa-
bandi og faðmlögum, þar sem hann
var að Ijúka við morgunkaffið. Sum-
ir voru að kveðja hann í síðasta
skipti. Það vissi enginn þá, en hans
notalega framkoma og þægilega ná-
vist gerði það að verkum að ekki
var nóg að skila kveðju til hans,
menn vildu kveðja hann persónu-
lega.
Um árabil höfum við þrír ásamt
Eyjólfi leikið saman golf reglulega.
Við kölluðum okkur oft miðviku-
dagshópinn þar sem við tókum okk-
ur gjarnan frí þann dag tii að spila,
auk þess að leika saman um helgar.
Fljótlega varð þó hópurinn stærri
þegar eiginkonurnar bættust við og
úr varð einstaklega samstilltur hóp-
ur sem átt hefur mai'gar ógleyman-
legar stundir saman. Golfið varð þó
aðeins að víkja þegar Eyjólfur og
Magga hófu að setja í stand litla
hreiðrið sitt á Eyrarbakka.
Og nú kveðjum við hann öll með
söknuði. Við minnumst hans ekki
fyrir keppnishörku eða hungur í að
vinna, heldur vegna jákvæði hans
og vilja tH að hafa gaman af leikn-
um. Hann las sér mikið til um golf
og vissi allt um Ben Hogan sem gaf
tilefni til gáskafullra athugasemda
um hina einu réttu golfsveiflu. Eig-
inleikar Eyjólfs komu reyndar best
fram þegar sest var niður að leik
loknum og farið var yfir daginn og
hvernig hefði gengið. Þegar við hin
vorum að fjasa yfir of mörgum
höggum leit hann aðeins til okkar,
kímdi en sagði fátt. Höggin voru
ekki aðalatriðið heldur félagsskap-
urinn. Ekki var þó síðra að ræða um
það sem efst var á baugi hverju
sinni, stjómmál, bækur, ferðalög
eða reikningshaldsreglur. Þá gat
hann verið rökfastur og ákveðinn
sem leiddi til fjörugra umræðna og
skoðanaskipta.
Eyjólfur minn, að leiðariokum
viljum við þakka þér fyrir þær
stundir sem við áttum saman, megi
Guð geyma þig. Margrét, þér send-
um við allan þann styrk sem við get-
um. Þú hefur misst bæði eiginmann
og góðan félaga.
Reynir og Jóna, Sigurður og
Auður, Einar og Aðalheiður.
A morgun, mánudag, verður til
moldar borinn Eyjólfur Sverrisson
endurskoðandi en hann lést aðfara-
nótt 3. júlí síðastliðins, aðeins sex-
tugur að aldri. Eyjólfur hafði starf-
að hjá rannsóknadeild ríkisskatt-
stjóra um árabil áður en hann hóf
störf hjá Þjóðhagsstofnun 1976 þar
sem hann starfaði tii dauðadags.
Hjá Þjóðhagsstofnun var honum í
fyrstu falið að endurskipuleggja
skýrslugerð stofnunarinnar um bú-
skap hins opinbera frá stríðslokum
og færa í samræmt form og lauk
hann því verki með ágætum. Hann
vann síðan að ýmissi skýrslugerð
um sjávarútveg en á árinu 1987
varð hann forstöðumaður atvinnu-
vegaskýrslna hjá Þjóðhagsstofnun
og gegndi því starfi þar til hann féll
frá, langt um aldur fram.
Eyjólfur var sérfræðingur stofn-
unarinnar í öllu því er laut að bók-
haldi og ársreikningagerð en frá
upphafi hafa þessar heimildir gegnt
veigamiklu hlutverki við alla hag-
skýrslugerð hjá stofnuninni. A
þessu og næsta ári eru fyrirhugaðar
miklar breytingar á allri vinnu við
þessa skýrslugerð. Ætlunin var að
Eyjólfur hefði umsjón með þessum
breytingum og enginn efaðist um að
hann mundi leysa þær vel af hendi.
En nú er skarð fyrir skildi og skarð
Eyjólfs verður vandfyllt.
Glöggskyggni Eyjólfs og ná-
kvæmni í allri talnameðferð var
með eindæmum. Það var ekki hans
sterkasta hlið að orða hugsun sína í
rituðu máli en hann hafði til að bera
heilbrigða skynsemi í ríkum mæli.
Hugsunin var alltaf skýr og hann
kom henni á framfæri í mæltu máli
sem allir skildu. Eyjólfur var efa-
semdarmaður í bestu merkingu
þess orðs. Hann leyfði sér að efast
um ýmsar kennisetningar sem þeim
sem hafa háskólapróf í hagfræði
hættir til þess að taka sem gefnar.
Sjálfur var Eyjólfur endurskoðandi
en hann féU afar vel inn í þann hóp
hagfræðinga og viðskiptafræðinga
sem hann starfaði með. Hann kom
iðulega fram með óvænt sjónarmið í
málum sem unnið var að og oftar en
ekki gat hann rökstutt þau með svo
skýrum hætti að taka varð mið af
þeim.
Samstarfsmenn á Þjóðhagsstofn-
un kveðja góðan félaga og vin. Við
sendum Margréti Jóhannsdóttur,
eiginkonu hins látna, börnum hans
og öðrum ættingjum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Friðrik Már Baldursson,
forstjóri Þjóðhagsstofnunar,
Gamalíel Sveinsson, forstöðu-
maður þjóðhagsreikninga.
Eyjólfur Sverrisson, góður vinur
og samstarfsfélagi, er fallinn frá,
langt fyrir aldur fram. Við erum
þakklát fyrir þann tíma sem við
fengum að njóta samfylgdai’ hans,
en leyfum okkur einnig að vera
sorgmædd yfír að fá ekki að njóta
nærveru hans lengur. Með Eyjólfi
er horfinn vænn og góður drengur.
Hann var mörgum kostum búinn.
Við minnumst þess fágæta eðlis-
kosts hans að skynja manninn sem
miðdepil tilverunnar. Honum var
lagið að hlusta, hafði skarpan skiln-
ing og með einstakri dómgreind
greindi hann kjarna hinna erfiðustu
viðfangsefna. Hann gaf sér og okk-
ur tíma til að dvelja við hlutina,
skapaði aðstæðm’ til að ræða málin,
hvatti okkur til að skoða hvað við
værum að segja og gera, skilja það
til hlítar og vinna sig þannig niður á
viðunandi lausn. Hann hafði vítt
sjónarhorn á samfélagið og skynjaði
hina lifandi kviku bak við flóknar
hagstærðir. Upp í hugann koma
setningar eins og „það vantar hæga
raunsæja hugsun í dag“, „það er
ekki endilega best það sem tískan
hefur gert fleygast", „þú þarft að
ákveða sjálf/sjálfur fyrir hvað þú
stendur", setningar sem ljóma af
sannleiksneista í samfélagi þar sem
æðsta dyggðin er hraði og frasa-
kenndar skyndilausnir.
Hugurinn reikar; árstíðimar
koma og fara, gönguferðir í hádeg-
inu, snjór, snjóbráð undir fót,
seinna sumar en alltaf bjart. Minn-
ingabrot raðast saman, frá skrif-
stofu Eyjólfs berst ómur af sam-
ræðum, hugmynd reifuð, enda varla
gjaldgeng fyrr en búið er að koma
henni að minnsta kosti eina umferð
í gegnum sífrjóan huga hans. Lagð-
ar fram spurningar, svörin kalla á
viðbrögð, hann stjakar við okkur
þegar feill er í hugsun, nýjar spurn-
ingar vakna, menn efast um svarið,
erfitt að elta þræðina og festa þá
niður í eina viðunandi lausn en með
sinni einstöku næmni tekst Eyjólfi
fimlega að greina og draga þræðina
í höfn einn af öðrum. Að endingu
bindur hann lokaslaufu sem menn
eru sáttir við. Já, oft sá Eyjólfur
hlutina í víðara samhengi, og gilti
einu hvort um flókin efnahagsmál
eða önnur veraldleg mál af leiksviði
lífsins var að ræða. Hann auðgaði
vinnustaðinn með því að slá á létta
strengi, varpaði fram heimspekileg-
um spurningum um tilgang lífsins,
af hverju menn velja eitt umfram
annað. „Getum við ekki fundið mál
og vog á hamingjuna eins og hag-
vöxtinn, birt upplýsingar sem fram-
kalla bros, s.s. eins og meðaltímann
sem það tekur 5 karla að fara 18
holur á golfvellinum." Hann velti
fyrir sér hvað væri manneskjunni til
góðs og þannig fann hann það sem
átti best við hann og hvatti aðra til
að gera það sama. Hann sóttist ekki
eftir upphefð né hrósi heldur
ósviknu manngildi. Hann blés okkur
í bijóst trú á lífið og manninn.
En skyndilega varð raunveruleik-
inn sorglegur, vinnustaðurinn tóm-
legur en við finnum athvarf í þakk-
læti fyrir gefandi samferð, fyrir
kynnin við óeigingjarnan vin sem
með örlæti sínu og rólegri nærveru
gerði það að verkum að tíminn
staldraði við. Fráfall Eyjólfs kom
eins og þruma úr heiðskíru lofti.
Hann gekk til sinna verka hér á
Þjóðhagsstofnun og lauk sinni vinnu
í síðustu viku. Engan óraði fyrir því
að hann gengi með banvænan sjúk-
dóm sem legði hann leiftursnöggt.
Við trúum því, að hann hafi notið
lífsins til hins síðasta. Þannig hefði
hann ábyggilega sjálfur kosið að
tjaldið myndi falla, fremur en að
þola erfiða læknismeðferð. Hann
trúði á lífið og þau gæði sem hið
góða líf býður upp á.
Með þessum fátæklegu orðum
segjum við takk, takk fyrir allt og
allt. Við sendum eiginkonu hans
Margréti og öUum aðstandendum
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Vinnufélagar á
Þjóðhagsstofnun.
Kveðja til vinar
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Guð blessi minningu þína.
Viktoría og Valdimar.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir, afi og bróðir,
EYJÓLFUR SVERRISSON,
Hraunbæ 168,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík
mánudaginn 12. júlí kl. 10.30.
Margrét Jóhannsdóttir,
Ellen Klara Eyjólfsdóttir, Jónas Gunnarsson,
Jóhanna Lára Eyjólfsdóttir, Garðar Jónsson,
Sverrir Eyjólfsson, Ólöf María Jóhannsdóttir,
Guðrún S. Sverrisdóttir
og fjölskyldur.
+
Útför systur minnar, mágkonu og föðursystur,
ÁSTU G. GUÐMUNDSDÓTTUR,
Gnoðarvogi 40,
sem lést á líknardeild Landspítalans sunnu-
daginn 4. júlí, fer fram frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 13. júlí kl. 13.30.
Hafsteinn Guðmundsson, Helga Hobbs,
Dröfn Hafsteinsdóttir Farestveit,
Helga Hafsteinsdóttir,
Guðmundur Hafsteinsson,
Guðrún Hafsteinsdóttir,
Gunnar Svan Ágústsson,
Gunnar Kvaran
og fjölskyldur.
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegrar móður okkar, tengdamóður
og ömmu,
KRISTRÚNAR G. SIGURÐARDÓTTUR,
Efstasundi 97,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deilda 11-A,
12-G og 13-G á Landspítalanum fyrir góða
umönnun í veikindum hennar.
Anna Sigrún Guðmundsdóttir, Friðrik V. Halldórsson,
Vilhjálmur Helgi Guðmundsson,
Hugrún Guðmundsdóttir, Halldór Þ. Sigurðsson,
Elma Rún Friðriksdóttir, Eyjólfur Örn Snjólfsson,
Ágúst Ingi Friðriksson,
Davíð Örn Friðriksson.
+
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
hlýhug og samúð við andlát og útför
ástkærrar eiginkonu minnar, móður, systur,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÍÐAR MAGNÚSDÓTTUR,
Stóragerði 23,
Reykjavík,
Magnús Sigurðsson,
Kristín Dagný Magnúsdóttir, Guðmundur Sigurvinsson,
Anna Magnúsdóttir,
Júlíana Guðmundsdóttir, Sigurður Á. Reynisson,
Anna Linda Guðmundsdóttir, Björn Víðisson,
Magnús Guðmundsson, Gabrieia Líf Sigurðardóttir
og Dagur Snær Sigurðarson.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför
JÓNS BIRGIS SKARPHÉÐINSSONAR,
Fornastekk 4,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til heimahjúkrunarinnar
Karítas og starfsfólks deildar 11E á Land-
spítalanum.
#
Sonja H. Thorstensen,
Erla Birgisdóttir, Ásbjörn Arnarsson,
Birgitta Birgisdóttir,
Elísabet Cochran, Jón Örn Valsson
og barnabörn.