Morgunblaðið - 12.08.1999, Blaðsíða 48

MORGUNBLAÐIÐ
-->48 FIMMTUDAGUR 12. ÁGÚST 1999
þú átt orðið
Cheenos
- tinfaldltga hollt!
>>
adidas
Taktu þátt í léttum netleik á mbl.is þar sem hægt er að vinna:
Miða á kvikmyndina Svalur pabbi (Big Daddy)
frá Stjörnubíói
Big Daddy langermabol frá Stjörnubíói
Big Daddy bakpoka frá Stjörnubíói
Adidas fatnað og skó
Bosch GSM-síma frá TAL ásamt TALfrelsi
með símakorti og geisladisk
Cheerios risapakka frá Nathan & Olsen
Big Daddy geisladisk frá Skífunni
Pepsi risakippu
Á næstunni verður frumsýnd gamanmyndin Svalur pabbi (Big Daddy).
í kvikmyndinni er Adam Sandler í hlutverki Svala pabbans en hann hefur
einnig leikið í myndunum „The Wedding Singer" og „The Waterboy".
Þetta er stærsta mynd hans til þessa.
Vertu með!
/Dmbl.is

-ALLTA^ GITTH\SA£> NÝTl
SJÓNMENNTAVETTVANGUR
MEIRA AF
LISTASKÁLA
*
Eg átti ekki hinn
minnsta hlut í
„slaufuðum“ formála
varðandi framninginn,
Samstaða - 61
listmálari, né neinum
þætti undirbúnings
hans, segir Bragi
---3--------------------
Asgeirsson, og telur
ærna ástæðu til að fara
nánar í saumana á
undarlegri ritsmíð
Aðalsteins Ingólfssonar
í Dagblaðinu
laugardaginn 31. júlí.
TVEIM dögum eftir að ég kom
að utan frá Lundúnum benti góðvin-
ur minn mér á forkastanlega rit-
smíð í Dagblaðinu laugardaginn 31.
júlí, varðandi sýninguna Samstaða -
61 Listmálari í Listaskálanum í
Hveragerði. Taldi ómaklega að mér
vegið af höfundi hennar, Aðalsteini
Ingólfssyni listsögufræðingi, og
sömuleiðis framkvæmdinni í heild.
Þyrfti ég endilega að nálgast hana,
en sjálfur hefði hann rekist á blaðið
annars staðar. Lét ekki segja mér
það tvisvar og á leið heim að lokn-
um vinnudegi kom ég við á Morgun-
blaðinu og varð mér úti um ljósrit af
skrifinu á bókasafninu.
Frá fyrstu málsgrein fer Aðal-
steinn offari, svo að jafna má við
helstu afrek hans frá fyrri tíð, sem
ég hélt hann satt að segja löngu og
blessunarlega vaxinn uppúr, en
hrekkur nú harkalega í baklás.
Nokkur spurn við hvaða aðila hann í
þetta sinn er að viðra sig upp, nema
það sé sama liðið og hæst lét í Kjar-
valsstaðadeilunni forðum. Honum
sýnist mjög í mun að gera formála í
sýningarskrá að eins konar stefnu-
yfirlýsingu, manifest, sem allir
sýnendur voru að lýsa stuðningi sín-
um við með þátttöku sinni. Vill þó
ómögulega trúa því vegna hins sér-
kennilega samblands af ofsóknar-
kennd, hálflygum og sögubrenglun
sem hún opinberi, að hans mati. í
lok málsgreinarinnar bendlar hann
nafn mitt við slaufaðan formála,
sem á að skýra umsögn mína í Mbl.
27. júlí, þar sem ég á einnig að hafa
rætt um nánast allt annað en sjálfa
sýninguna. Hér er Aðalsteinn afar
seinheppinn, svo líkja má við er
hann forðum ritaði listdóm um sýn-
ingu í öðrum landshluta án þess að
fara þangað.
Hvað mig varðar átti ég ekki hinn
agnarminnsta hlut í hinum slaufaða
formála né neinum þætti fram-
kvæmdarinnar. Vissi frekar seint
hvað í bígerð væri og þá fyrst er ég
snemmsumars settist fyrir framan
Gísla Sigurðsson, ritstjóra Lesbók-
ar, á skrifstofu hans, er í þann
mund var að ljúka símtali. Segir
mér, að Kjartan Guðjónsson list-
málari hafi verið á línunni og boðið
sér að taka þátt í miklum gjörningi í
Listaskálanum í Hveragerði, þar
sem helst allt yrði sýnt sem máli
skipti í íslenzku málverki. En það
liðu hins vegar vikur áður en hringt
var í mig enda þessi fóstbróðir Ein-
ars eitthvað upp á kant við rýninn
síðan hann greindi nokki'a grófa
agnúa á undirmálssýningu sem
Kjartan rubbaði upp í skálanum og
„styrkti" með myndverkum sem áð-
ur, jafnvel nýverið, höfðu hangið
uppi í listhúsum í Reykjavík. Það
var svo Einar sjálfur sem hafði loks
samband við mig, skýrði málavexti
og falaðist eftir málverki til stuðn-
ings Listaskálanum og var það auð-
sótt mál. Allt samanlagt verk mitt
varðandi sýninguna var að afhenda
málverkið og borga hóflegt þátt-
tökugjald, nær kom ég ekki fram-
kvæmd hennar. En svo mjög liggur
Aðalsteini á að koma höggi á mig og
grafa undan marktækni skrifa
minna að hann sporðrennir um-
svifalaust rógsheimildum sínum og
geysist með þær á vettvang orðræð-
unnar.
Er hér um mjög alvarlegt mál að
ræða sem varðar heiður Aðalsteins
sem listsögufræðings og trúverðug-
leika almennt. Ber honum skilyrðis-
laust að upplýsa heimildar-
mann/menn og biðjast velvirðingar í
málgagni sínu, því komi þetta frá
honum sjálfum telst það hámark
lágkúru. Formála hefði ég aldrei
skrifað nema skipulegar hefði verið
staðið að framningnum, sýningin
staðið til muna lengur og öll starf-
semin á fullu.
Formálinn þótti mér í upphafi
ekki skipta sköpum, þar komu fram
skoðanir Einars, og leit sjálfur
aldrei á innihaldið sem manifest fyr-
ir framkvæmdina í heild, enda frek-
ar þeirra sem áttu hugmyndina og
efndu til sýningarinnar að semja
slíkt plagg. Eftir á að hyggja gaf
hann í fljótfærni höggstað á sér sem
óvildarmenn og yfirlýstir andstæð-
ingar einkaframtaks í listum, utan
forsjár fræðinga, hafa nýtt sér til
hins ýtrasta. En að athuguðu máli
er formálinn í bak og fyrir skil-
merkilega eymamerktur Einari
sjálfum með undirskrift og starfs-
heiti.
Trúlega hafa allmargir formálar
verið ritaðir um dagana í sambandi
við stórframkvæmdir á myndlistar-
sviði sem hægt væri að snúa út úr,
og allir þátttakendurnir ekki full-
komlega sáttir við eitthvað í textan-
um. Ólíkt er þó skárra að einhver
broddur sé í skrifunum en hátíðlegt
sléttmæli, sem við engum hreyfir,
nema kannski skrautleg orðanna
hljóðan. Var mér alls ókunnugt um
hinn formálann, þann sem slaufaður
var, og kom af fjöllum er ég vissi
málsatvik. En hér virtist öllu varða
að gera einhvem hávaða til ófræg-
ingar framkvæmdinni og Einari
Hákonarsyni, helgar þá meðalið til-
ganginn sem fyrri daginn.
Þá tel ég mig hafa haldið mig við
efnið allan tímann í skrifi mínu, í þá
vem að lýsa yfir samstöðu með slík-
um framkvæmdum úti á lands-
byggðinni hvort sem í hlut á Einar
Hákonarson eða Jón Jónsson. Taldi
mig helst geta gert það með því að
upplýsa um vægi skyldra fram-
kvæmda í nágrannalöndunum og
um víða veröld, árétta jafnframt
með óhrekjandi dæmum að vegur
málverksins hafi aldrei verið meiri.
En einmitt þetta virðist hafa farið í
fínu taugarnar á ýmsum fræðing-
um, baktjaldamönnum, moldvörp-
um og sjálfskipuðum handhöfum
hins eina stóra sannleika í listinni
hverju sinni. Með samblandi hroka
og lítilsvirðingar segir Aðalsteinn
mig hafa verið að skrifa um allt ann-
að en sjálfa sýninguna. Því er til að
svara að eðli sýningarinnar kallaði
ekki á almenna listrýni eins og ég
tók skýrt fram í rýni minni, og sem
enn greinilegar sér stað í ritsmíð
hans sjálfs sem byggist á nokkurs
konar víravirki hliðarskrifa og
sparðatínings.
Hafi Aðalsteinn Ingólfsson ekki
tekið eftir breyttum aðstæðum á
landi hér hin síðari ár líkt og raunar
um allan heim telst hann illa á vegi
staddur og ber snarlega að útvega
manninum hvítt gönguprik og að-
stoð um „myrkvaðar" lendur list-
heimsins. Vægi sýningarstjóra og
listsögufræðinga hefur með sanni
aukist ómælt á kostnað gerendanna,
listamannanna sjálfra. Líkt og stór-
markaðir eru að ryðja smásölu-
verslunum út úr myndinni og fjár-