Morgunblaðið - 12.08.1999, Blaðsíða 54

MORGUNBLAÐIÐ
54 FIMMTUDAGUR 12. ÁGÚST 1999
i--------------------------
ÞÓRUNN
SVEINSDÓTTIR
+ Þórunn Sveins-
dóttir fæddist í
Bergvík í Leiru 12.
desember 1913.
Hún lést á heimili
sínu, Grandavegi
47, Reykjavík, að
kvöldi sunnudags-
ins 1. ágúst síðast-
liðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Sveinn
Einarsson múrari
frá Heiði á Síðu, f.
\ 6. desember 1862,
d. 2. maí 1950, og
Arnheiður Björns-
dóttir frá Þjóðólfshaga í Árnes-
sýslu, f. 14. apríl 1883, d. 3. maí
1967. Systur Þórunnar voru
Arnheiður, f. 10. apríl 1915, d.
14. maí 1999, og tvíburarnir
Jóna, f. 9. maí 1916, d. 17. októ-
ber 1987, og Sveina f. 9. maí
1916, d. 21. mars 1987. Einn
hálfbróður átti Þórunn, Einar
múrarameistara í Reykjavík, f.
7. nóvember 1891, d. 26. maí
1974. Hann var sonur Sveins og
Þórunnar Ólafsdóttur f.k. hans.
Þórunn giftist 12. maí 1934
Birni Stefánssyni fv. kaupfé-
lagsstjóra í Kf. Fáskrúðsfírð-
inga, f. 10. nóvember 1908. For-
eldrar Björns voru Stefán
Björnsson prófastur á Hólmum
í Reyðarfirði, f. 14. mars 1876,
d. 3. september 1942, og kona
hans Helga Þórdís Jónsdóttir
húsfreyja, f. 12. júní 1874, d. 8.
Tengdamóðir mín Þórunn Sveins-
dóttir er látin á áttugasta og sjötta
aldursári. Andlát hennar bar brátt
að þar sem hún sat við eldhúsborðið
heima með Svenna, son sinn, sér við
hlið og Björn tengdapabba á næsta
leiti. Hún tók fullan þátt í lífmu, hélt
heimili fyrir þau þrjú. Gestum og
febrúar 1957. Börn
Þórunnar og Björns
eru: 1) Stefán sölu-
maður, f. 28. októ-
ber 1934, kvæntur
Gyðu Guðbjörns-
dóttur skrifstofu-
manni og eiga þau
fjögur börn. 2)
Helga, verslunar-
maður, f. 2. febrúar
1937, gift Stefáni
Ágústssyni iðnrek-
anda og eiga þau
þrjá syni. 3) Sveinn
öryrki, f. 13. ágúst
1938. 4) Örn útibús-
stjóri, f. 9. aprfl 1943, kvæntur
Þórdísi Vilhjálmsdóttur snyrti-
fræðingi og eiga þau tvö börn,
auk þess sem Órn á þrjú börn
með fyrri konu sinni, Hrafnhildi
Baldvinsdóttur. 5) Jón verslun-
armaður, f. 15. janúar 1949,
kvæntur Svönu Júlíusdóttur
verslunarmanni og eiga þau
þijú börn, auk þess sem Jón á
Qögpir börn með fyrri konu
sinni, Láru Höllu Elínbergsdótt-
ur. 6) Þórdís, snyrtifræðingur
og móttökuritari, f. 19. janúar
1950, í sambúð með Stefáni Sæ-
mundssyni flugmanni en hún á
eina dóttur. Barnabörn Þórunn-
ar og Björns eru 20, barna-
barnabörnin 24 og eitt barna-
barnabarnabarn.
Utför Þórunnar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
gangandi bauð hún upp á heimabak-
að brauð og kökur með kaffinu eða
töfraði fram dýrindis máltíð ef ein-
hver leit óvænt inn á matartíma.
Þórunn var skemmtileg kona sem
laðaði að, bæði sinn stóra afkom-
endahóp og vini og vandamenn. Hún
fylgdist vel með því sem var að ger-
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN JÓELSDÓTTIR,
Sunnubraut 2,
Grindavík,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Víðihlíð í Grinda-
vík mánudaginn 2. ágúst, verður jarðsungin frá
Grindavíkurkirkju föstudaginn 13. ágúst
kl. 14.00.
Halldór Ingvason, Helga Emilsdóttir,
Bragi Ingvason, Bylgja Guðmundsdóttír,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær sonur okkar og bróðir,
PÉTUR DAVÍÐ PÉTURSSON,
Urðargerði 3,
Húsavík,
verður jarðsunginn frá Húsavíkurkirkju
laugardaginn 14. ágúst kl.11.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Anna Soffía, Pétur Guðni
og Brynjar Friðrik.
+
ANNA MARÍA ÓLAFSDÓTTIR,
Álfheimum 54,
lést á Vífilsstaðaspítala föstudaginn 23. júlí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Kjartan Ólafsson,
Elísabet Ólafsdóttir
og aðrir aðstandendur.
MINNINGAR
ast í þjóðlífinu; hafði ákveðnar skoð-
anir á mönnum og málefnum og lét
þær óspart í Ijós. Minnið var
óbrigðult, t.d. hafði hún merkisdaga
í fjölskyldunni á hreinu og fylgdist
vel með hvernig börnum og barna-
börnum vegnaði.
Ég hitti tengdamóður mína fyrst
fyrir 44 árum er Stefán sonur henn-
ar kynnti mig fyrir henni. Hún tók
mér strax opnum örmum og umvafði
mig þeirri hlýju og ástúð sem henni
einni var lagið. Líf okkar hefúr verið
samtvinnað upp frá því og gefið okk-
ur ógleymanlegar samverustundir.
Margs er að minnast. Þær voru
ófáar heimsóknir hennar og fjöl-
skyldunnar til okkar í Vestmanna-
eyjum. Alltaf var jafn mikið tilhlökk-
unarefni að fá þau í heimsókn.
Sumarbústaðurinn í Miðfellslandi
var mikill unaðsreitur og þar var oft
glatt á hjalla. Á þeim fjörutíu árum
sem bústaðurinn var í eigu fjöl-
skyldunnar var alltaf nóg að gera,
því stöðugt var verið að framkvæma
eitthvað, ýmist að byggja við eða
bæta. Bjöm og Þórunn gróðursettu
smám saman mikið af plöntum í
landið og önnuðust lóðina af kost-
gæfni. Síðar byggðum við Stefán
okkur bústað að Villingavatni. Oft
dvöldu Bjöm og Þómnn hjá okkur.
Viku fyrir andlát Þórannar vora þau
Björn og Svenni hjá okkur á Vill-
ingavatni eina helgi. Þórann var
eins og hún átti að sér, sat og hekl-
aði eitt af teppunum sem hún hefur
unnið og gefið barnabömum. Henni
féll aldrei verk úr hendi enda mikið
til af fallegri handavinnu eftir hana.
Nokkram sinnum fóram við saman
til útlanda, meðal annars til Mall-
orka og Kanaríeyja og fyrir ári til
Madríd til að vera viðstödd brúð-
kaup sonarsonar Björns og Þórann-
ar. Einnig er eftirminnileg ferð
austur á Höfn í Horaafirði sem við
fóram fyrir nokkram áram. Þórann
lét sig aldrei vanta í afmæli fjöl-
skyldunnar eða á öðram hátíða-
stundum en nú verða þær heim-
sóknir ekki fleiri. Þórann var sterk-
ur persónuleiki sem nú er sárt sakn-
að af fjölskyldu og vinum en mestur
er missir Bjöms tengdaföður míns
og Svenna. Ég votta þeim innilega
samúð mína.
Ég kveð tengdamóður mína, Þór-
unni Sveinsdóttur, með þakklæti
fyrir vináttu og samverastundir lið-
inna ára.
Blessuð sé minning hennar.
Gyða Guðbjörnsdóttir.
Þannig er það með lífið að maður
kemur og maður fer, en munur er þó
sá að komuna vitum við með nokkra
fyrir en brottförin kemur oft óvænt.
Jafnvel þótt nokkuð hár aldur gefi
tilefni til þess að vænta hins óhjá-
kvæmilega, kemur andlát oftast að
óvöram, sem reiðarslag. Það var
eins og í huganum ætti Þórann ekk-
ert að deyja.
Þegar ég kveð tengdamóður
mína, Þóranni Sveinsdóttur, finnst
mér einhvern veginn svo ótrúlegt
að hún skuli vera farin, hún sem
ásamt manni sínum, Birni Stefáns-
syni, var miðjan í allri tilvera fjöl-
skyldu okkar.
Ég kynntist Þóranni fyrir rúm-
lega 40 áram þegar ég tók að draga
mig eftir dóttur hennar. Mér leynd-
ist ekki að þar fór mikill skörangur.
Mannkostir Þórannar leyndust eng-
um sem henni kynntust.
Þær era margar minningarnar
sem reika gegnum hugann, kynn-
ingin á Seljaveginum, búsetan á
Kvisthaganum, sumarbústaðurinn á
Þingvöllum og svo mörg atvik tengd
samskiptum okkar sem ekki verða
tíunduð hér en varðveitast í minn-
ingunni.
Eins og allir vita sem Þóranni
þekktu var gestrisni hennar með
eindæmum. Frá hennar borði fór
enginn svangur né þyrstur. Heimili
sitt gæddi hún því ólýsanlega að-
dráttarafli sem það ávallt hafði.
Hennar verður því lengi minnst.
Mér er til efs að þær séu margar
húsmæðurnar í dag sem ganga að
störfum sínum á heimili með sama
hætti og tengdamóðir mín. Allt sem
hún gerði var gert með sérstökum
myndarbrag. Sú kynslóð er að
hverfa sem þannig gekk að verki og
er það miður. Mér er kunnugt um að
daginn fyrir andlátið, svo og á sjálf-
an dánardaginn, hafi hún lengst af
staðið í bakstri. Og eitt er víst að ég
mun ekki framar borða vínarbrauð-
in hennar, kleinurnar, pönnukök-
urnar, tvíbökumar og heilhveiti-
brauðin sem mér var fyrirmunað að
fá leið á.
Þórann var einstakur perónuleiki.
Hún var £ost fyrir og hafði ákveðnar
skoðanir á flestum málum. Oft vor-
um við sammála, en stundum
greindi okkur á. En aldrei minnist
ég þess að slík skoðanaskipti hefðu
nein eftirmál.
Þórann naut þess að hlusta á góða
tónlist og þær vora margar stund-
irnar sem við nutum þess að hlusta
saman á góðan tónlistarflutning.
Hún unni landi sínu og naut fegurð-
ar þess. I sumar fóram við hjónin
með Bimi og Þórunni norður í land
og mér er minnisstætt þakklæti
hennar og gleði yfir fegurð þess sem
fyrir augun bar.
Nú er kveðjustund og ég minnist
Þórannar með þakklæti og virðingu.
Guð biessi minningu hennar.
Stefán Ágústsson.
Elsku amma, það er alltaf erfitt
að kveðja svo náinn og góðan vin
sem þú varst mér. Þegar pabbi
hringdi og bar mér þau óvæntu tíð-
indi að þú værir farin, fann ég
hvernig hjartað tók kipp í brjósti
mér og margvíslegar hugsanir fylltu
huga minn. Sorgin greip mig, tárin
streymdu og hin óskiljanlega hugs-
un um að þú værir farin logaði sem
óslökkvandi eldur innra með mér.
Farin, ég trúði þessu ekki. Þú sem
varst alltaf svo hress, lífsglöð og
fjörmikil.
En það er víst ekki hægt að deila
við staðreyndir lífsins og ægivald
sköpunarinnar sem bæði gefur líf og
tekur. Öll deyjum við og þín stund
var rannin upp.
Minningin sem lifir í brjósti okkar
sem þekktum þig er okkar mesta
huggun á þessari stundu. Allar þær
góðu stundir sem við höfum átt sam-
an og öll þau góðu frækom sem þú
hefúr sáð í líf okkar mun lifa um
ókomin ár. Ég er svo þakklátur fyrir
allt það sem þú hefur verið mér,
elsku amma, ekki bara góður vinur,
heldur uppfræðari, huggari, góð fyr-
irmynd og ráðgjafi frá því ég kom í
þennan heim. Stundirnar sem við
áttum saman á Kvisthaganum, Þing-
völlum, svo ekki sé talað um einlægu
umræðumar síðastliðin ár sem við
áttum við eldhúsborðið á Granda-
veginum era mér ómetanlegar.
Dugnaður þinn og eljusemi vora
einstök. Aldrei féll þér verk úr
hendi, hvort heldur vora heimilis-
störfin eða útivinnan. Þessi síðasti
dagur í lífi þínu gefur svo góða
mynd af einstökum krafti þínum.
Mamma sagði mér að þennan dag
hefðir þú verið búin að baka brauð
og pönnukökur sem auðvitað að
stóram hluta var ætlað öðram. Þú
hafðir einnig verið úti í garði að
vinna, og kvöldmaturinn sem ætlað-
ur var ykkur afa og Svenna mallaði í
pottunum þegar kallið skyndilega
kom.
Umhyggja þín og þitt góða hjarta
gagnvart öðram var svo stór hluti af
lífi þínu. Þú máttir ekkert aumt sjá,
þá voru hendur þínar útréttar. Trú-
festi þín og umhyggja gagnvart
Svenna var alveg einstök.
Nú ert þú farin en hluti af þér,
elsku amma, mun lifa með okkur öll-
um sem þekktum þig, þannig er það
innra með mér. Eg þakka þér allt,
þú ert amman mín kæra.
Jesús segir: Ég er upprisan og líf-
ið og sá sem trúir á mig mun lifa
þótt hann deyi.
I sálmi 84 segir að einn dagur í
forgörðum Drottins sé betri en þús-
und aðrir, þessi orð trúi ég að gefi
okkur örlítið innsæi inn í þá veröld
sem bíður okkur á himnum með
Jesú.
Ég bið Drottin Jesú Krist um að
veita elsku afa og Svenna frænda
huggun sína og blessun.
Björn I. Stefánsson, Kríunesi.
Elsku amma, skyndilega ert þú
farin, svo óvænt. Á augnabliki
stendur tíminn kyrr og allt breytist.
Þú sem varst miðpunkturinn í lífi
svo margra. Það er svo margt sem
hugann hrærir á slíku augnabliki og
enn og aftur, sama hversu erfitt það
reynist, verðum við að beygja okkur
undir gang lífsins.
Minningin um þig mun ávallt
fylgja okkur og huggun veita. Ekki
hvarflaði það að okkur Oddnýju
þegar við heimsóttum ykkur á laug-
ardeginum að það yrði í síðasta sinn
sem við hittumst hér, svo full varstu
af lífsorku og gleði. Þú hafðir nýlok-
ið við að gefa afa og Svenna síðdeg-
iskaffið. Eldhúsborðið var hlaðið
góðgæti, bakkelsi sem var engu líkt,
sandkaka, jólakaka, vínarbrauð og
að sjálfsögðu súkkulaði og rjómi fyr-
ir Svenna, allt sem þú bakaðir sjálf
af þínum eftirminnilega myndar-
skap.
Eg gleymi ekki gleðisvipnum þeg-
ar ég sagði þér að við hefðum stopp-
að að Heiði á Síðu nokkram dögum
áður, fæðingarstað pabba þíns.
Drykklanga stundu spjölluðum við
og hlustuðum á einstæðan fróðleik
þinn um þennan stað og aðra tengda
ættingjum og vinum, lífs og liðnum.
Þessi heimsókn minnti mig um
margt á fyrri tíma, þegar afi var á
fullu að vinna úti í garði og bauð
gestum og gangandi sem áttu leið
hjá inn í kaffi en var svo rokinn aft-
ur út í garð að vinna með það sama.
En þannig var það einmitt þennan
laugardag, afi var að vinna úti í
garði á Grandaveginum og mátti
eðlilega lítið vera að því að setjast
niður.
Garðræktin hjá ykkur hvort sem
var blómstrandi garðurinn á Kvist-
haga, trjáræktin á Þingvöllum eða
allar matjurtirnar, sem við barna-
börnin laumuðumst svo oft í var til
fyrirmyndar svo eftir var tekið.
Hvernig þú hafðir tíma til að afkasta
svo miklu er erfitt að skilja, en það
veit ég að eljusemi, dugnaður og
gjafmildi var þér í blóð borið, annað
þekktir þú ekki.
Þú sagðir stundum við mig í
spaugilegum tón, að mér hefði legið
svo á að komast í heiminn að
mömmu hefði ekki gefist tími til að
fara upp á fæðingardeild og fæddist
ég því á heimili þínu á Kvisthaga 9,
og það er einmitt þangað sem ég rek
mínar fyrstu bernskuminningar um
aðfangadagskvöld með hluta af stór-
fjölskyldunni. Þar stjórnaðir þú af
myndugleika og saman tókst ykkur
afa að skapa eftirvæntingu og
spennu hjá okkur sem yngri voram
þannig að ekki gleymist. Ég man vel
hvað við voram spennt þegar þú
barst fram jólagrautinn, því í honum
var falin mandla og sá eða sú sem
hana fann fékk vegleg verðlaun sem
afi hafði útbúið. Þennan sið endur-
tókum við svo síðasta aðfangadags-
kvöld þegar þið heimsóttuð okkur
LEGSTEINAR
WfÁ '-O „
í rúmgóðum sýningarsölum okkar
eigum við ávallt fyrirliggjandi margar
gerðir legsteina og minnisvarða úr
íslenskum og erlendum steintegundum
Verið velkomin til okkar eða
hafið samband og fáið myndalist;
ÍBS.HELGAS0N HF
ISTEINSMIÐJA_____________________
SKEMMUVEGI 48, 200 KÓP. SÍMI 557 6677 / FAX 557 8410.