Morgunblaðið - 26.08.1999, Blaðsíða 40

40 FIMMTUDAGUR 26. ÁGÚST 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Jákvæð
styrking
Þannig eru fjölmidlarnir þarna komnir
í mikilvægt uppeldishlutverk; hið
áhugasama foreldri sem sannfœrir
barnið um að parfir pess og áhugamál
séu mikilvæg.
Ungir sjálfstæðis-
menn, sem eru
saman í félagi,
kusu sér formann
nýlega. Gott hjá
þeim. Félög þurfa að hafa for-
mann, það er í reglunum. Þetta
var allt saman æfíng í hefð-
bundinni pólitík. Fyrst fór fram
slagur sem hafður var rétt nógu
ruddalegur til að fólk gæti trú-
verðuglega krossað sig opinber-
lega en dáðst innst inni að því
hvað þetta væru nú harðir
drengir.
Fjölmiðlar greindu frá þessu
grafalvarlegir, eins og þetta
væri eitthvað sem skipti alþjóð
máli, en ekki bara þá sem eru í
félaginu. Slag-
VIÐHORF uri,“°-
----- nefndi for fram
Kristján G. á síðum Morg-
Arngrímsson unblaðsins,
enda ekki ann-
an vettvang að hafa á íslandi.
Svo sögðu sjónvarpsfréttamenn
andaktugir frá úrslitum á þing-
, inu í Vestmannaeyjum.
Menn voru spurðir um af-
stöðu til Eyjabakkamálsins og
sögðust bara vilja ísköld rök.
Það er að segja, ekkert tilfínn-
ingavellukjaftæði. Sýndu að
þeir er gallharðir. Gefa ekkert
eftir. Standa fast á sínu. Hvika
hvergi. Eru raunsæir.
Sama tuggan og í þeim sem
eru í Félagi eldri sjálfstæðis-
manna, svo að ekki virðist neitt
nýtt ætla að koma fram með
þessu félagi ungra. Enda er fé-
lagið sennilega ekki til þess
gert.
Félagið, eins og önnur ung-
liðafélög stjórnmálaflokka, er
æfíngabúðir sem krakkarnir eru
sendir í til að læra að haga sér
eins og fullorðna fólkið. Að læra
að haga sér eins og fullorðna
fólkið merkir í rauninni að læra
að hugsa eins og kynslóðin á
undan og læra þau sannindi, að
hugmynd sem ekki er í sam-
ræmi við viðtekna hugsun er
slæm hugmynd.
Rétt að ítreka að það er ekk-
ert athugavert við þetta. Það er
fínt að ungt fólk sé saman í fé-
lögum. Slíkt er þessu fólki til
góðs. Ungt fólk er saman í
íþróttafélögum sjálfu sér til
heilsubótar og lífsfyllingar. Hví
skyldi það ekki vera saman í
stjórnmálafélögum?
Slík félög virka í raun svipað
og málfundarfélög, þannig að
þetta er eiginlega íþróttafélag;
íþróttin sem stunduð er kallast
mælskulist, eða retorík, og er
klassískt fyrirbæri.
Kannski finnst einhverjum
óþarfí af manni að vera að
hnýta í krakka sem eru að leika
sér. Það er satt, maður á ekki
að skemma leik fyrir krökkum
með einhverjum umvöndunum
um alvöru lífsins og allt það.
Tuð í kallinum. Enda er hér alls
ekki verið að hnýta í að ungir
sjálfstæðismenn hafí með sér
félag.
En það er eitthvað athuga-
vert við að fjölmiðlar allra
landsmanna segi frá þessu fé-
lagi eins og þetta sé það sem
; skiptir meginmáli í þjóðfélag-
inu. Og þó, ef nánar er að gáð
kemur í ljós að það er nauðsyn.
En fyrir hverja er það nauð-
syn? Alþjóð? Nei. Það er nauð-
synlegt til þess að æfingabúð-
irnar séu fullkomnar. Krakk-
arnir í æfíngabúðunum þurfa
nefnilega að fá það á tilfinning-
una að það sem þeir eru að gera
skipti máli og að allir vilji fylgj-
ast með því.
„Jákvæð styrking" held ég að
þetta sé kallað í sálfræðikreðs-
um. Ef fjölmiðlar sem öll þjóðin
fylgist með sýna manni áhuga
þá hlýtur maður að fá á tilfinn-
inguna að það sem maður er að
gera sé í raun og veru mikil-
vægt og skipti fleiri en mann
sjálfan máli. Og það er hollt fyr-
ir sjálfsmynd ungs fólks að það
fái svona skilaboð.
Þannig eru fjölmiðlarnir
þarna komnir í mikilvægt upp-
eldishlutverk; hið áhugasama
foreldri sem sannfærir barnið
um að þarfir þess og áhugamál
séu mikilvæg. Annars yrði barn-
ið bara bitur nöldurseggur með
aldrinum.
Nýkjörinn formaður þarf að
fá að venjast kastljósi fjölmiðl-
anna. Hann verður bara að
passa sig á því að vera ekki of
augljóslega ánægður með að
það beinist að honum.
Verður að læra að koma sér
upp viðeigandi pirringssvip for-
ingjans sem er orðinn þreyttur
á því hvað allir hafa mikinn
áhuga á honum og vægi orða
hans. Þarf að læra að láta skína
í að formannsstarfið sé í raun-
inni fóm. Að hann myndi eigin-
lega helst vilja fá að vera bara í
friði úti að labba með hundinn
sinn. Þetta kemur allt saman
með æfingunni.
Þannig er gagnrýnin, sem hér
er sett fram, af svipuðum toga
og verður þegar íþróttaviðburð-
ir yfirtaka sjónvarpið, til dæmis
HM i fótbolta - það verða alltaf
einhverjir til að kvarta yfir því
að Derrick skuli felldur niður.
En ekki er að efa að þeir eru til
sem eru alveg sannfærðir um að
formannskjör í Félagi ungra
sjálfstæðismanna er stórfrétt
sem á erindi við alþjóð.
En það er misskilningur. For-
mannskjör í einhverju félagi
skiptir fyi-st og fremst félags-
menn máli og alþjóð er ekki -
svo ótrúlegt sem það nú kann að
virðast - öll í Félagi ungra sjálf-
stæðismanna.
Þó kann að vera að formanns-
kjör í ungliðahreyfingu stjóm-
málaflokks - og þetta er nú einu
sinni stærsti stjórnmálaflokkur-
inn - hafi mikilvægi sem er ann-
að en það sem manni dettur
fyrst í hug. Kannski er þetta at-
hyglisvert vegna þess að þarna
má sjá hvemig stjómmálamað-
ur verður til; hvemig ómótaðir
hugar falla í fyrirfram gefin
mót.
Ekki svo að skilja að hér sé
því haldið fram að þetta séu
slæm örlög. Þau bíða okkar
flestra með einum eða öðrum
hætti. En fæst erum við svo
lánsöm að fjölmiðlar telji það
frásagnarvert þegar við mætum
þessum örlögum okkar.
PÁLL KR.
STEFÁNSSON
+ PálI Kr. Stef-
ánsson auglýs-
ingastjóri fæddist í
Reykjavík 10. maí
1941. Hann lést á
heimili sínu að
Blómvangi 10 í
Hafnarfirði 19.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Stefán
A. Pálsson, stór-
kaupmaður, f. 2.
febrúar 1901, d. 21.
desember 1989 og
Hildur E. Pálsson,
húsmóðir, f. 10
september 1912 og lifir hún son
sinn. Systkini Páls eru: 1) Stef-
anía Stefánsdóttir, f. 26.1. 1935,
maki Björn Valgeirsson. 2)
Óskírður drengur, f. 11.1. 1936,
d. 12.1.1936. 3) Jóhann Páll
Stefánsson, f. 14.5. 1937, d.
15.7. 1938. 4) Kristín Stefáns-
dóttir, f. 25.2. 1939, d. 23.7.
1940. 5) Stefán H. Stefánsson, f.
25.11. 1943, maki Jórunn Magn-
úsdóttir. 6) Kittý
Stefánsdóttir, f. 19.3.
1945, maki Ólafur
Ólafsson. 7) Hrafn-
hildur Stefánsdóttir,
f. 12.12. 1950, maki
Valur Ásgeirsson.
Páll kvæntist 24.
júní 1961 Önnu
Guðnadóttur, kaup-
manni, f. 20. ágúst
1941. Foreldrar
hennar voru hjónin
Guðni A. Jónsson, úr-
og gullsmiður, f. 25.9.
1890, d. 5.12. 1983 og
Ólafía Jóhannesdótt-
ir, húsmóðir, f. 8.2. 1909, d. 21.9.
1985. Börn Páls og Önnu eru: 1)
Guðný Ólafía, flugafgreiðslumað-
ur, f. 8.3.1961, maki Kári Ingólfs-
son, kaupmaður, f. 16.1. 1959.
Þeirra börn eru Anna María, f.
12.11. 1984 og Guðni Páll, f.
17.12. 1988. 2) Stefán, markaðs-
ráðgjafi, f. 17.1. 1968, hans dóttir
er Hjördís Ylfa, f. 18.4. 1995.
Páll lauk stúdentsprófi frá
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það sem ég get ekki
breytt.
Kjark til að breyta því sem ég get breytt.
Og vit til að greina þar á milli.
Dáinn - horfinn - harmafregn.
Palli bróðir dáinn. Það getur ekki
verið. Þetta hlýtur að vera hræðileg-
ur draumur. Síðastliðinn sunnudag
fyrir réttri viku í dag, á 30 ára af-
mæli Kalla míns - við öll saman - sól
í hjarta - sól í geði - sól og logn í
Eskiholtinu. Palli hlaupandi inn og
út með pylsur og hamborgara,
hjálpandi öllum, passandi allt, stolt-
ur af litlu systur sinni, smá áhyggjur
af elsku mömmu, skipuleggjandi
fyrstu helgina í september, við
systkinin og mamma í Munaðarnesi
- nei, þetta getur ekki verið.
Ég hér í Portúgal að reyna að
skrifa kveðjuorð - á leiðinni heim í
jarðarförina hans Palla. Hugurinn
stanslaust heima hjá elsku hjartans
Önnu minni, Guðnýju, Stebba, Kára,
bömunum og mömmu - elsku bestu
mömmu í öllum heiminum, sem
æðstu ósk alltaf á og biður algóðan
Guð um hamingju og velferð barn-
anna sinna og sér nú á eftir sínu
fjórða bami. Megi Guð gefa þeim
styrk í þeirra nístandi sorg.
Margs er að rainnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof íyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín elskandi litla systir,
Hrafnhildur Stefánsdóttir
(Bebba).
Ég sit og hugsa um Pál Stefáns-
son, einstakan og ljúfan mann sem
ég kynntist u.þ.b. 10 ára gömul.
Sem barn fylgdist ég með þegar
spilafélagar stjúpföður míns tóku að
tínast inn hver af öðmm og var Palli
þar á meðal, aðsópsmikill og hress,
og það merkilegasta sem mér
fannst við hann á þeim tíma var að
hann vildi alltaf drekka Sinalco. Ár-
in liðu og við sameiningu Dagblaðs-
ins og Vísis árið 1981 tók Palli við
starfi auglýsinga- og sölustjóra DV
og þar með var hann orðinn yfir-
maður minn. Þá komst ég að því að
auðvitað var margt svo miklu
merkilegra við Palla en Sinalcoið.
Palli lagði allt sitt í starfið og hreif
starfsfólk deildarinnar með sér á
sinn einstaka hátt til að leggja sitt
besta af mörkum með honum við
auglýsingasölu og þjónustu við við-
skiptavini, sem alltaf varð að vera
fyrsta flokks. Auðvitað gekk oft
mikið á eins og oft vill verða í heimi
fjölmiðla, hraðinn var mikill og ým-
iskonar málum þurfti að bjarga á
síðustu stundu, þá var Palli í essinu
sínu. Hann átti svo auðvelt með og
hafði gaman af að greiða úr ólíkleg-
ustu málum. Þegar ég lít til baka sé
ég hversu lánsöm ég var að hafa
Palla sem læriföður fyrstu mótun-
arárin mín á vinnumarkaðnum, en
okkar samtarf varði í 16 ár eða allt
þar til hann hvarf til annarra starfa
árið 1997. Þegar komið er að
kveðjustundu minnist ég hans með
þakklæti, hlýhug og virðingu.
Ég veit að tómleikinn hjá fjöl-
skyldu Palla er mikill og sár en
minningin um góðan dreng lifir.
Langar mig að votta Önnu og allri
fjölskyldunni mína dýpstu samúð í
sorg þeirra.
Blessuð sé minning Páls Stefáns-
sonar.
Selma Rut Magnúsdóttir.
Það syrtir að er sumir kveðja. Og
sannarlega eiga þau orð við þegar
Páll Stefánsson, vinur okkar, er
kvaddur. Við minnumst mikils ljúf-
mennis, gjósandi hvers og gleðigjafa
á góðum stundum. Þannig var Palli.
Litríkur persónuleiki sem lét sér
annt um velferð annarra. Tryggur
vinur í raun. Vináttuböndin frá
skólaárunum í Verslunarskóla Is-
lands voru traust. Myndaðist spila-
klúbbur níu félaga sem spilað hafa
óslitið saman í rúm 40 ár. Er nú
höggvið stórt skarð í þann hóp.
Tveir félaganna eru látnir. í lífi fólks
skiptast á skin og skúrir. Við fáum
flest okkar skerf af hvoru tveggja og
tökum misvel á því. Palli tók á sínu
af sama dugnaði og einkenndi öll
hans störf. Hann sagði oft: „Ég er
lánsamur maður, Anna mín og börn-
in hafa ávallt stutt við bakið á mér
þótt ég hafi lagt á þau ýmsa erfið-
leika.“ Og hann var lánsamur mað-
ur. Anna og Palli voru nýbúin að búa
sér fallegt heimili í Hafnarfirði. Þau
voru ánægð og ætluðu að njóta lífs-
ins. Ekki bar á öðru en að Palli hefði
náð sér allvel eftir sín veikindi. En
okkur duldist þó ekki að hann var
breyttur maður og þreytumerki
gáfu til kynna að hann væri ekki
samur. Svo kom kallið snögglega.
Palli hugsaði talsvert meira um til-
veruna en gengur og gerist og varp-
aði gjarnan fram þessari spurningu:
„Hver er svo tilgangurinn? kæru
vinir, þegar honum fannst nóg kom-
ið. Maður getur oft á lífsleiðinni velt
þessari spurningu fyrir sér og leitað
svara. Oft er fátt um svör. Við sökn-
um okkar góða vinar og þökkum fyr-
ir allt.
Vottum Önnu og fjölskyldunni
allri einlæga samúð og biðjum Guð
að styrkja þau á sorgarstundu.
Genginn er góður drengur og
sannur vinur.
Hanna Elíasdóttir,
Ingvar Sveinsson.
Verzlunarskóla íslands árið
1961. Hann starfaði sem sölu-
fulltrúi hjá Ó. Johnson &
Kaaber hf. 1961-1969 og starf-
aði á vegum Sjálfstæðisflokks-
íns 1969-1977, meðal annars
sem framkvæmdastjóri Heim-
dallar og SUS, útgáfustjóri
Stefnis og framkvæmdastjóri
byggingarnefndar Sjálfstæðis-
hússins. Páll var auglýsinga- og
sölustjóri Vísis 1977-1981 og
gegndi sömu störfum hjá DV
frá stofnun þess árið 1981 til
1997. Þá hóf Páll störf fyrir
Hjálparstofnun kirkjunnar. Síð-
ustu mánuðina var Páll í tíma-
bundnu leyfi þar og starfaði að
markaðs- og auglýsingamálum
hjá Ingvari Helgasyni hf. og
Bílheimum hf.
Páll sat í sljórn Heimdallar
frá 1959-1963. Einnig starfaði
hann mikið á vegum Freeport-
klúbbsins og var hann einn af
frumkvöðlum að stofnun SÁÁ og
sat í stjórn þeirra samtaka frá
árinu 1977-1986. Hann var fé-
lagi í Lionsklúbbi Bessastaða-
hrepps, einnig var hann félagi í
Oddfellowreglunni í Hafnarfirði.
títför Páls fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Hann er ekki lengur meðal okkar
með blik í augum og glettni á vörum.
Hann tekur ekki lengur um herðar
okkar og segir vinur.
Páll Kristinn Stefánsson hefur
verið vinur okkar frá fyrstu kynn-
um, sumir okkar hafa þekkt hann
frá fimm ára aldri. Aðrir kynntust
honum nokkrum árum síðar. - Það
var gott að eiga Pál sem vin.
Við höfum haldið hópinn með fjöl-
skyldum okkar í liðlega fjörutíu ár
og átt fjölmargar ánægjustundir
með ýmsum hætti þessi ár og þótt
leiðir hafi stundum skilið höfum við
hist reglulega öll árin og tekið í spil.
Það var ekki síst Páll sem lagði á
það kapp að við hittumst til að spila
saman. Hann margsagði að ef við
héldum ekki áfram að hittast reglu-
bundið mundum við ekki gera það í
ellinni.
Við vorum níu sem mynduðum
þann kjarna sem tengdist vináttu-
og tryggðaböndum. Nú eru tveir
þeirra fallnir frá. Þeirra er sárt
saknað. Báðir féllu þeir frá langt um
aldur fram.
Páll var mikill sjálfstæðismaður,
það hafði hann fengið í vöggugjöf.
Reyndar vann Páll um árabil fyrir
flokkinn ýmist sem starfsmaður
hans eða sem áhugamaður um fram-
gang hans. Kreddur og pólitískt
þras voru honum hins vegar víðs-
fjarri. Hann var víðsýnn og frjáls-
lyndur, heiðarlegur og hreinn í
skoðunum sem og samskiptum við
andstæðinga jafnt sem samherja.
Páll umgekkst alla sem jafninga
bæði háa sem lága, en hans stóra
hjarta fann ávallt til með þeim sem
stóðu höllum fæti. Það var því ekki
tilviljun að síðustu árin skyldi hann
starfa einmitt í þeiiTa þágu á vegum
Hjálparstofnunar kirlgunnar. Mörg-
um sinnum hlustuðum við á hann
lýsa þeirri örbirgð og örvæntingu
sem enn er til í okkar velferðarþjóð-
félagi.
Lengstan hluta starfsævi sinnar
eða um tuttugu ára skeið helgaði
Páll þó auglýsinga- og útbreiðslu-
málum sem auglýsinga- og sölu-
stjóri, fyrst hjá Vísi síðan hjá DV.
Þar naut hann sín í sífelldu samneyti
við fólk, þar sem hlutirnir þurftu að
ganga upp á stuttum tíma. Þar nutu
sín skipulagshæfileikar hins „sjar-
merandi" málafylgjumanns.
Aðalsmerki Páls var greiðvikni og
hjálpsemi sem honum var í blóð bor-
in. Hann vildi rétta öllum sem hann
þekkti hjálparhönd. Þegar eitthvað
bjátaði á hjá okkur félögunum var
hann alltaf boðinn og búinn að veita
aðstoð í smáu eða stóru. Hann opn-
aði heimili sitt fyrir þeim sem þurftu
á því að halda til lengri eða skemmri
dvalar. Þegar einn vina okkar,
vegna veikinda, gat ekki annast sín
persónulegu mál, þá tók Páll um-
yrðalaust að sér að gerast fjárhalds-
maður hans. Hann lagði á sig mikla
vinnu og sýndi þar sem annars stað-
ar lipurð og ráðdeildarsemi.