Morgunblaðið - 24.10.1999, Side 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 24. OKTÓBER 1999 39
ASTHILDUR S.
ÓLAFSDÓTTIR
+ Ásthildur S.
Ólafsdóttir
fæddist í Bolungar-
vik 5. júlí 1921. Hún
lést á Hjúkrunar-
hcimilinu Skógarbæ
15. október síðast-
liðinn. Foreldrar
Ásthildar voru Ólaf-
ur Ásgeirsson og
Arndís Sigurðar-
dóttir. Fósturfor-
eldrar hennar voru
Kristín og Kristinn
P. Briem frá Sauð-
árkróki.
Ásthildur gekk í
Kvennaskólann í Reykjavík. Hún
giftist John Graham hinn 30.
október 1945 og áttu þau eina
dóttur, Kristínu Margréti, sem
Vinkona okkar, Ásthildur Ólafs-
dóttir, er látin. Adda, eins og hún
var alltaf kölluð, var sannarlega ein
af hvunndagshetjum þessa lands.
Alltaf var hún blíð og góð, ávallt
reiðubúin til að hlusta og leysa úr
þeim vanda sem að steðjaði. Öllum
sem til hennar leituðu reyndist hún
vel. Nú er Adda okkai’ búin að fá
hvíldina og komin heim til Drottins.
Far þú í friði, elsku vinkona.
Dagur líður, fagur, friður,
flýgur tíðin í aldaskaut.
Daggeislar hníga, stjörnumar stíga
stillt nú og milt upp á himinbraut.
Streymir niður náð og friður,
nú er búin öll dagsins þraut.
(V. Briem.)
Elsku Kidda, Bud, Kristinn, Zeke
og Susan. Við sendum ykkur okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
„Pví svo elskaði Guð heiminn, að
hann gaf son sinn eingetinn, tii þess
að hver sem á hann trúir, glatist
ekki, heldur hafi eilíft Iíf.“ (Jóh.
3.16.)
Ykkar vinir,
Guðmundur, Jóhanna,
Viktor Örn og Sigurbjörg.
Nú er elsku Adda búin að kveðja
og á morgun kveðjum við hana
hinstu kveðju. Fyrir þremur vikum
þegar ég heimsótti hana um kvöld
sjjurði hún: - Er ég að fara heim? -
Eg vissi ekki alveg hvers var spurt
og svaraði því til að núna ætti hún
heima héma. Það var smá þögn en
síðan kom: - Ætlar Guð að fara að
taka mig til sín? - Viltu það, Adda
mín? spurði ég og hún svaraði: Já,
stundum- Við héldum áfram að
ræða saman eftir því sem þrek
búsett er í Banda-
ríkjunum. Börn
hennar eru Kristinn,
f. 22.4. 1972, Susan,
f. 5.11. 1980, og
stjúpsonurinn Zeke,
f. 22.10. 1975. Eigin-
maður Kristínar er
Bud Farling.
Ásthildur starfaði
í mörg ár sem
bankaritari í Bún-
aðarbanka Islands.
Hún dvaldist tvö
siðustu árin í Skóg-
arbæ.
títför Ásthildar
fer fram frá Fíladelfíukirkj-
unni, Hátúni 2, á morgun,
mánudaginn 25. október, og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
hennar leyfði. Við enduðum með
bæn fyrir nóttina og mér datt í hug
vers úr sálmi sem er svona:
Þegar ég leystur verð þrautunum frá,
þegar ég sólfagra landinu á
lifi og verð mínum Lausnara hjá,
það verður dásamleg dýrð handa mér.
(C.H.G. Redhlberg.)
Þetta var hennar trú að Guð væri
með í gleði og erfiðleikum og einnig
yfir móðuna miklu. Adda varð af-
skaplega glöð þegar Kristín, einka-
barnið hennar, kom frá Bandaríkj-
unum viku seinna og við vorum svo
ánægð að þær gátu verið saman síð-
ustu dagana og stundimar.
Kynni okkar Öddu byrjuðu um
1962 eftir að hún fluttist til Reykja-
víkur. Fyrstu árin hér bjó hún með
fósturföður sínum og dóttur sinni í
Meðalholti 5 og voru það góð ár.
Hún vann sem bankaritari í Búnað-
arbankanum og heilsa hennar var
nokkuð góð. Góð heilsa var eitthvað
sem var ekki sjálfgefið hjá Öddu.
Krabbamein, beinþynning, brákað
bak og asmi fylgdu henni síðustu
áratugina. En byrjunin var að hún
fékk berkla sem ung móðir og barð-
ist við þá í nokkur ár. Þegar hún út-
skrifaðist af berklahælinu opnuðu
faðir hennar og kona hans, Freyja
Rósantsdóttir, heimili sitt á Isafirði
fyrir henni og var hún þeim mjög
þakklát fyrh’ það. Á meðan hún var
að berjast við berklana var litla
dóttirin hjá fósturforeldrum hennar
á Sauðárkróki og bjó þar við gott
atlæti þótt aðskilnaðurinn við móð-
urina væri erfiður. Adda fór síðan
norður og bjó á Króknum þar til
hún flutti suður.
Adda var hlédræg og hógvær en
hafði skemmtilega kímnigáfu og oft
komu smellnar athugasemdir í
góðra vina hópi. Hún hafði gaman
af ferðalögum en stundum var erfitt
að drífa sig af stað. Þegar upp í bíl-
inn var komið var ferðarinnar notið
tO fulls. Eftir ferðirnar var reglu-
lega gaman að rifja upp ýmis atriði
og þá komu mörg gullkomin fram
hjá henni á skemmtilegan hátt og
vöktu hlátur og glens. Hún fór oft í
heimsókn til dóttur sinnar sem bjó
erlendis og naut þess að vera með
henni, manni hennar og barnaböm-
unum sínum. Það fannst henni hvað
erfiðast, að hafa þau öll svo langt í
burtu. Heimilið hennar og herberg-
ið í Skógarbæ var fullt af myndum
af þeim og hún var svo hreykin
amma þegar hún var að segja frá.
Okkur fannst frábært að þau skyldu
koma í heimsókn í vor á meðan
Adda gat notið þess að hafa þau hjá
sér. Barnabarnabörnin em orðin
tvö. Tvær litlar stúlkur, en hún varð
að láta sér nægja myndir af þeim
því heilsan leyfði ekki heimsókn tii
þeirra. En mikið var hún ánægð
með langömmunafnbótina.
Eftir að heilsan bilaði svo að hún
gat ekki búið ein fór hún á Dvalar-
heimilið á Blesastöðum á Skeiðum.
Þar naut hún mikillar umhyggju og
kærleika. Þær mæðgur, Ingibjörg
og Hildur, fengu sérstakt hrós hjá
henni svo og annað starfsfólk. Síð-
ustu tvö árin var hún á Hjúkrunar-
heimilinu Skógarbæ. Þar fékk hún
frábæra þjónustu í sínum erfiða
sjúkdómi. Hún var borin á höndum
sér og fylgst með henni af kost-
gæfni til síðustu stundar. Við hjónin
þökkum ykkur öllum, á báðum
heimilunum, allan ykkar kærleika
og umhugsun við Oddu og einnig
frábæra gestrisni og viðmót ykkar
við okkur. Kærar þakkir.
Við sendum Kiddu og fjölskyldu
hennar svo og öðrum ættingjum og
vinum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að blessa
ykkur öll.
Ester og Hilmar.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
HERMANN
PÁLSSON
+ Hermann Páls-
son, fv. sjómað-
ur og bflstjóri,
fæddist í Vest-
mannaeyjum 23.
janúar 1926. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Vestmannaeyja 12.
október síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Landa-
kirkju 16. október.
Mig langar með
nokkrum orðum að
minnast frænda míns,
Hermanns Pálssonar. Mamma
hans, Inga, var systir pabba míns.
Þegar Hermann var nýorðinn fjög-
urra ára drukknaði pabbi hans en
hann var sjómaður. Þau voru tvö
systkinin. Nía systir hans vai’ fimm
ára.
Vorið eftir kom hann til okkar að
Kerlingardal en systir hans var hjá
mömmu sinni. Hermann vai’ hjá
okkur til tíu ára aldurs en fór á
haustin til Eyja til mömmu sinnar
en hann var í skóla þar.
Hann kom svo á vorin
þar til hann var sextán
ára. Alltaf fór ég í felur
til að skæla þegar hann
fór á haustin.
Mamma hans fór í
kaupavinnu að Stein-
um á sumrin, kom hún
þá austur til okkar að
sjá strákinn sinn bæði
þegar hún kom á vorin
og áður en hún fór til
Eyja á haustin og kom
þá Nía með henni.
Þegar ég var ung fór
ég tvær vertíðir til
Eyja og hélt ég þá til hjá þeim
mæðginum, þar var gott að vera.
Hermann byggði sér ungur hús,
giftist góðri konu og eignaðist þrjú
myndarbörn og síðan komu bama-
bömin.
Eg er þakklát fyrir að hafa alist
upp með honum, við vomm eins og
systkini. Hermann var góður og
traustur maður.
Blessuð sé minning hans.
Hildur Ándrésdóttir.
Blómabwðm
öarðskom
v/ Possvo^skipkjuga^ð
Símii 554 0500
Blómastofa
Friðjtnns
Suðurlandsbraut 10,
108 Reykjavík, sími 553 1099.
Opið öll kvöld
til kl. 22 - einnig um helgar.
Skreytingar fyrir öll tilefni.
Gjafavörur.

+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
AUÐUR J. AUÐUNS,
verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju þriðju-
daginn 26. október kl. 13.30.
Jón Hermannsson, Kolbrún Jóhannesdóttir,
Einar Hermannsson, Kristín Guðnadóttir,
Margrét Hermanns Auðardóttir, Sigfús Björnsson,
Árni Hermannsson, Erla Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær bróðir okkar, mágur og frændi,
ÞORSTEINN KARL EYLAND,
verður jarðsunginn frá Digraneskirkju, Kópa-
vogi, miðvikudaginn 27. október kl. 15.00.
Svava Eyland, Elías Elíasson,
Jenný Eyland, Reynir Þorleifsson,
Bára Helgadóttir
og fjölskyldur.
+
Innilegt þakklæti til allra sem sýndu mér
samúð og vináttu vegna andláts móður
minnar,
MARGRÉTAR OLLÝAR
SIGURBJÖRNSDÓTTUR,
Krummahólum 10,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færi ég Lögreglukór Reykja-
víkur og vinnufélögum mínum.
Einnig séra Hans Markúsi fyrir stuðning hans og síðast en ekki síst
Kristínu móðursystur minni fyrir alla þá ómetanlegu hjálp sem hún veitti
mér.
Haukur Ólafsson.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð, hlýhug og vináttu við andlát og
útför sonar okkar, bróður og mágs,
BIRGIS ÞÓRS HÖGNASONAR,
Keldulandi 3,
Reykjavík.
Guð blessi ykkur öll.
Hadda Halldórsdóttir, Högni B. Jónsson,
Esther Gerður Högnadóttir, Marteinn Karlsson,
Þórunn Högnadóttir, Brandur Gunnarsson
og frændsystkin.
+
Hjartans þakkir til allra þeirra sem heiðruðu minningu elskulegs sonar
míns og bróður okkar,
DANS GUNNARS HANSSONAR,
með blómum og gjöfum í minningarsjóði.
Birgit Hansson,
Arvika, Svíþjóð.
+
Hjartans þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu, langömmu og langalangömmu,
SIGURLAUGAR DAVÍÐSDÓTTUR,
Hrafnistu Reykjavík.
Sérstakar þakkir fyrir góða umönnun á
deild E-2.
Alda Jónsdóttir, Þorsteinn Egilsson,
Halldóra Jónsdóttir, Hannes Baldvinsson,
Þórdís Jónsdóttir, Haukur Hjaltason,
Helen Þorkelsson
og aðrir aðstandendur.