Morgunblaðið - 29.10.1999, Qupperneq 54

FÖSTUDAGUR 29. OKTÓBER 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Ásta Ragnheið-
ur Guðmun-
dsdóttir fæddist á
Höfða á Völlum 22.
febrúar 1917. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja
20. október síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Guð-
mundur Ólason búf-
ræðingur, f. 26.9.
1886 á Dalhúsum í
SPEiðaþinghá, d. 20.5.
1964, og Ingibjörg
Árnadóttir, f. 22.9.
1887 á Staðarhóli í
Borgarfirði, d. 20.5. 1969. Guð-
mundur og Ingibjörg eignuðust
13 börn, en þrjú dóu j bemsku.
Systkini Ástu em: 1) Óli, f. 28.6.
1914, d. 26.9. 1995. Eiginkona
hans var Lilja G. Sigurðardóttir,
f. 26.8. 1912, d. 11.5. 1983. Eign-
uðust þau fjögur börn. 2) Her-
borg, f. 21.12. 1915, giftist Jóni
Guðmundssyni, f. 28.8. 1906, d.
21.2. 1945. Þeirra börn eru tvö.
Seinni maður Herborgar var
Sigurður Tómasson, f. 21.3.
1914, d. 9.8. 1978. Þau eignuðust
^gjf’-rr dætur. 3) Þóra, f. 12.7.
1918, d. 15.4. 1956. 4) Árni, f.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlið 35 ♦ Sími 581 3300
)an sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
11.9. 1919, d. 28.1.
1992. Kona hans er
Halldóra Auður
Jónsdóttir, f. 20.7.
1924. Böm þeirra
em fimm. 5) Hólm-
geir, f. 18.11. 1920.
Eiginkona hans var
Svava Hólmkelsdótt-
ir, f. 25.3. 1920, d.
29.9. 1996. Þau áttu
saman sex börn en
áður átti Hólmgeir
eina dóttur. 6) Þuríð-
ur, f. 9.8. 1922, gift
Jóhannesi Pálssyni.
Þau eiga eina dóttur,
en áður eignaðist Þuríður tvo
drengi. 7) Gunnar, f. 11.7. 1925,
d. 12.11. 1990. Eiginkona hans
var Ásta Kristín Hólmkelsdóttir,
f. 7.12. 1929, d. 28.7. 1981. Eign-
uðust þau tvo syni. 8) Elín Björg,
f. 15.5. 1929, giftist James Ka-
vanagh, en þau skildu, og eiga
þau saman sex börn. 9) Hörður,
f. 21.7. 1931, kvæntur Rósu
Steinunni Helgadóttur, f. 27.11.
1930. Eigaþau fjórar dætur.
Ásta giftist Margeiri Jónssyni,
útgerðarmanni frá Stapakoti í
Innri-Njarðvík, 18. nóvember
1939. Foreldrar hans voru Jón
nafni. En mörgum fannst það virð-
ingarleysi að kalla hana ekki frú
Guðmundsdóttur - sem vafðist
heldur betur fyrir enskumælandi
fólki. Eitt sinn er faðir minn var
með í förinni reyndum við að
breyta nafninu í Mrs. Jonsson. En
áfram var hún Jóna’s mom.
Mér fannst yndislegt að sjá hve lít-
il stúlka austan af Héraði sem
hafði unnið erfiðisvinnu frá barns-
aldri, gifst til Keflavíkur og eignast
þar tugi afkomenda gekk nett og
hnakkakert, klædd eftir nýjustu
tísku inn kirkjugófið þegar eldri
dóttir mín gifti sig fyrir fjórum ár-
um. Henni var fagnað sem arist-
ókrata, sem hún í eðli sínu var.
Hún var sæmilega talandi á ensku,
en það var eins og það sem vantaði
upp á í orðum skildi hún af ein-
stöku næmi og allt hennar fas tjáði
gleði hennar og hlýju til þessa
fólks sem ætíð tók henni fagnandi
og af mikilli gestristni.
Vinir mínir víða um heim og þá
sérstaklega á Bermúdaeyjum hafa
vottað mér og fjölskyldunni samúð
sína vegna fráfalls einstakrar konu
sem mun lifa áfram í hjörtum okk-
ar allra.
Jóna Ingibjörg
Margeirsdóttir.
Að leiðarlokum er margs að
minnast og margt að þakka.
Tengdamóðir mín, Asta Ragn-
heiður Guðmundsdóttir, var heil-
steypt manneskja, greind og
margfróð. Hún hafði ákveðnar
skoðanir og mjög sterka réttlætis-
kennd. Hún var dugnaðarforkur
og stjórnaði af röggsemi sínu stóra
heimili. Verkaskipting tengdafor-
eldra minna var enda með þeim
hætti að hennar vinnustaður var
heimilið og þar bar hún ábyrgð og
fór með völd. Á heimilinu var næg
verk að vinna, því barnahópurinn
var stór. Hún gerði líka mikið til
þess að halda utan um sína stóru
fjölskyldu og eru fjölskylduboðin
og ekki síst jólaboðin sem hún hélt
í þessum tilgangi ljóslifandi í minn-
ingunni.
Krafturinn, dugnaðurinn og
ósérhlífnin sem voru svo sterkir
þættir í hennar fari birtust einmitt
mjög vel í þessum boðum. Heimili
þeirra Ástu og Margeirs var fal-
legt og bar þess merki að húsmóð-
irin var myndarleg og smekkvís.
Mér fannst tengdamóðir mín alltaf
vera ímynd hinnar hagsýnu hús-
móður. Hún var alveg sérstaklega
nýtin, fór vel með alla hluti og bar
mikla virðingu fyrir öllum verð-
mætum. Hún sá reyndar verðmæti
í hlutum sem aðrir sáu oft ekki.
Hún hefur sjálfsagt í uppvextinum
Jónsson, útvegsbóndi, f. 19.12.
1874, d. 3.4. 1944, og Margrét
Einarsdóttir, f. 11.10. 1884, d.
8.4.1919. Börn Ástu og Margeirs
eru: 1) Jóna Ingibjörg Margeirs-
dóttir, f. 10.7. 1940. Hún giftist
B. Ales Welch og eignuðust þau
tvær dætur. Þau skildu 1980. 2)
Margrét Margeirsdóttir, f. 27.3.
1942. Hún á einn son. 3) Ásta
Ragnheiður Margeirsdóttir, f.
31.7. 1945, gift Guðjóni Stefáns-
syni, kaupfélagsstjóra, f. 26.8.
1943. Þau eiga þijú börn. 4) Mar-
geir Margeirsson, framkvæmda-
stjóri, f. 28.5. 1947, kvæntur
Ingibjörgu Reykdal Kristjáns-
dóttur, f. 12.2. 1948. Eignuðust
þau fimm börn, en sonur þeirra
lést ungur. Áður átti Margeir
einn son. 5) Valur Margeirsson,
verkstjóri, f. 7.2. 1949, kvæntur
Birnu Sigurðardóttur, f. 21.6.
1940. Börn þeirra eru fjögur. 6)
Haukur Margeirsson, verkfræð-
ingur, f. 7.2. 1949, kvæntur Hall-
dóru Ingimarsdóttur, f. 4.4.
1965. Eiga þau eina dóttur.
Haukur átti áður tvö börn. 7)
Guðmundur Margeirsson, fram-
kvæmdastjóri, f. 6.5. 1952,
kvæntur Ingibjörgu Annie
Frederiksen, f. 28.6. 1960. Börn
þeirra eru þijú. 8) Amþór Mar-
geirsson, hönnuður, f. 6.12.1956.
Hann á einn son.
Útför Ástu fer fram frá Kefla-
víkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
lært þá dyggð að spara og fara vel
með enda vafalítið verið mikil þörf
á. Jafnframt var hún viljug að vísa
öðrum leið hvað þetta varðaði.
Þegar ég lít til baka og hugsa til
umræðna um hin margvíslegustu
mál við eldhúsborðið þá kemur það
alltaf upp í hugann hversu
ákveðnar skoðanir hún hafði á má-
lefnum líðandi stundar og hennar
sterka réttlætiskennd sem var svo
áberandi. Hún var líka ákaflega vel
inni i öllum málum sem talið barst
að og hafði á þeim skoðanir. Hún
þoldi það illa þegar réttlætiskennd
hennar var misboðið og ræddi það
óhikað. Henni leiddust kvartanir
eða væl útaf smámunum, það var
ekki hennar stíll. Ég man ekki eftir
því að hafa heyrt hana kvarta yfir
nokkrum hlut, hvernig sem á stóð,
enda var hún sterk kona og hörð
við sjálfa sig. Skólaganga hennar
var stutt eins og gjarnan var á
þeim tíma sem hún var að alast
upp. Hún var hins vegar sjálf-
menntuð hagleikskona og ákaflega
fróð um marga hluti. Hún byrjaði
snemma að vinna fyrir sér og var
fyrir fermingu orðin vinnukona á
Egilsstöðum. I raun má segja að
frá þeim tíma hafi henni aldrei fall-
ið verk úr hendi.
Tengdamamma var ung í anda
og naut þess að skemmta sér og
vera innan um fólk og var þá hrók-
ur alls fagnaðar. Hún hafði mjög
gaman af ferðalögum, bæði innan-
lands og utan. Við hjónin áttum því
láni að fagna að ferðast með henni
um Austurland fyrir nokkrum ár-
um. Það var ákaflega fróðleg ferð
og skemmtileg, þá lýsti hún fyrir
okkur þeim stöðum sem hún hafði
búið á sín uppvaxtarár og þeim að-
stæðum sem þar höfðu verið. Við
vorum einnig svo heppin að vera
samferða þeim Ástu og Margeiri í
sumarleyfísferðum erlendis í tví-
gang og í eitt skipti fór tengda-
mamma með okkur í ferð til Amer-
íku. Frá þessum ferðum eigum við
margar góðar minningar.
Það er stórt minningasafnið sem
hefur hlaðist upp á langri leið,
minningar frá samverustundum
heima og heiman. Minningar um
hlýhug og umhyggju fyrir mér og
fjölskyldu minni og þann áhuga
sem hún sýndi þeim störfum sem
ég tók mér fyrir hendur. Þetta eru
dýrmætar minningar sem munu
ylja okkur alla tíð. Þakklæti fyrir
alla gleði og gæfu sem hún veitti
okkur er okkur nú efst í huga.
Tengdamóðir mín var sterk kona,
hjartahlý og góð.
Ég votta tengdaföður mínum og
allri fjölskyldunni innilegustu sam-
úð.
Guðjón Stefánsson.
Mig langar til að skrifa fáein orð
um Astu, tengdamóður mína, sem
var mér svo góð. Ég var svona
einskonar eftirlegukind í tengda-
barnahóp þeirra Ástu og Margeirs
þegar ég kynntist Hauki fyrir níu
árum síðan. En ég þurfti ekki að
hafa neinar áhyggjur af því þar
sem þau Ásta og Margeir tóku mér
með mikilli hlýju og mér hefur eig-
inlega frekar fundist þau eins og
amma og af! heldur en tengdafor-
eldrar.
Ég hélt mikið upp á Ástu og tók
hana til fyrirmyndar í mörgu, enda
mátti mjög margt gott af henni
læra. Við vorum svo lánsöm að fara
til útlanda tvisvar sinnum með
Ástu síðustu árin, fyrst til Portúg-
al, ásamt fleirum af börnum henn-
ar og fjölskyldum þeirra og síðan
til Svíþjóðar fyrir einu og hálfu ári
þar sem við vorum viðstödd
brúðkaup Jóns Baldurs, sonar
Hauks, og Lottu. Það er ferð sem
við eigum aldrei eftir að gleyma
því að það var svo gaman að vera
með henni Ástu og við rifjum þessa
ferð mjög oft upp. Við áttum svo
skemmtilegan tíma saman og það
var alveg ótrúlegt hvað þessi litla
granna kona var hress og orku-
mikil. Þarna fannst mér ég kynn-
ast henni hvað best því að hún
sagði okkur margar sögur frá
æskuárum sínum og einnig frá fjöl-
skyldu sinni og uppvaxtarárunum
fyrir austan.
Ég á eftir að sakna hennar sárt
en er jafnframt þakklát fyrir að
hafa kynnst jafn frábæn-i konu og
hún Ásta var og við öll í fjölskyld-
unni munum minnast hennar með
þakklæti og virðingu.
Halldóra Ingimarsdóttir.
Elsku tengdamamma, þá hefur
þú fengið hvfldina eftir erfiða en
stutta legu. Það var yndislegt að
sitja hjá þér á spítalanum og halda
í hönd þína og horfa á þig og hugsa
um allar þær stundir, sem við átt-
um saman á þessum 22 árum frá
því fyrst ég kom inn á heimili þitt.
Þú varst góðhjörtuð og frábær
kona og mættu margir taka þig til
fyrirmyndar. Ég á eftir að sakna
heimsóknanna þegar þú leist inn á
morgnana, komandi úr sundi eða
göngu og fékkst þér kaffisopa og
ræddir málin. Börnunum mínum
varst þú góð amma, þeim hafa
komið að góðum notum allar lopa-
peysurnar, sokkarnir og vettling-
arnir, sem þú prjónaðir á þau. Þau
eiga eftir að sakna þín mikið.
Elsku Ásta mín, ég þakka þér
samfylgdina og bið góðan Guð að
geyma þig.
Þín tengdadóttir,
Ingibjörg A. Frederiksen.
Mér himneskt Ijós í hjarta skín
í hvert sinn er ég græt,
því Drottinn telur tárin mín,
ég trúi og huggast læt.
(K.J.)
Þín ömmuböm,
Anný Rós, Eva Rós
og Marvin Harrý.
Elsku amma.
í dag kveð ég þig með söknuð í
hjarta. Mér finnst ég svo heppin að
hafa fengið að ganga með þér í
gegnum lífið. Þú varst fyrirmynd
mín á svo margan hátt og kenndir
mér margt. Við áttum margar góð-
ar stundir saman. Það er notalegt
að sitja við kertaljós og rifja upp
nokkrar af samverustundum okk-
ar, æskuárin í Háholtinu og ferða-
lög erlendis koma upp í hugann.
Þú hafðir svo gaman af því að ferð-
ast og þótt aldurinn færðist yfir
léstu það ekki stöðva þig. Við átt-
um góðar stundir í Hollandi þegar
þú heimsóttir okkur þangað og á
Bermuda vorum við saman þegar
Karen frænka gifti sig. Ur þeirri
ferð er mér sérstaklega minnist-
ætt þegar við fórum saman út að
borða á japanskan veitingastað og
á eftir var stiginn dans. Þú tókst
fullan þátt í gleðinni og dansaðir
limbó betur en nokkur annar.
Manni leið alltaf svo vel í kring-
um þig. Þú varst greind og
skemmtileg og vel að þér á mörg-
um sviðum. Þú fylgdist vel með
öllu sem var að gerast og hafðir
góða yfírsýn fram á síðasta dag.
Fjölskyldan skipti þig mestu máli.
Þú vildir okkur öllum vel og gerðir
allt sem þú gast til þess að búa þér
og afa gott og fallegt heimili.
Krafturinn og eljan voru ótrúleg
og sú staðreynd að þið fluttuð í
nýtt hús fyrir örfáum árum segir
meira en margt annað.
Við áttum það til að skjótast
saman í Reykjavík þegar vel lá á
okkur. Það voru oft mjög skemmti-
legar ferðir. Síðustu mánuði sner-
ust ferðirnar þó aðallega í kringum
læknaheimsóknir. En þú misstir
aldrei vonina og reyndir að telja
sjálfri þér og fleirum trú um að
þetta væri allt að koma.
Elsku amma mín. Minnig þín lif-
ir í hjörtum okkar allra. Takk fyrir
allar yndislegu stundirnar. Guð
veri með þér. Þennan texta úr Sí-
raksbók áttir þú. Hann lýsir vel
viðhorfí þínu til lífsins.
Gef sál þína ei sorg á vald,
angra ei sjálfan þig á áhyggjum.
Gleði í hjarta er mönnum lífgjafi,
gleði manns fjölgar lífdögum.
Dreif huga þínum og hresstu hjartað,
haltu harmi langt frá þér.
Því að hugarvíl hefur mörgum eytt,
það hefur engum hjálpað hið minnsta.
Ófund og reiði stytta ævina,
áhyggjur gera mann gamlan um aldur
fram.
Þeim, sem á bjart sinni og snæðir með
gleði,
mun verða gott af þvi sem hann neytir.
Jóna G. og íjölskylda.
Amma Ásta hefur kvatt þennan
heim eftir erfið veikindi. Amma
var svo yndisleg manneskja, tók
alltaf svo vel á móti manni þegar
maður kom til hennar og eftir að
ég fluttist út á land og kom sjaldn-
ar suðureftir þá gerði hún sér far
um að hitta okkur heima hjá
mömmu ef við komum ekki til
hennar. Það var svo gaman að vera
með henni ömmu, hún var svo fróð
og vel að sér í öllu milli himins og
jarðar. Hún hafði líka svo gaman af
að ræða um lífíð og tilveruna og
hafði skoðanir á öllum hlutum.
Hún fór vel með alla hluti, var
mjög nýtin og henti engu sem
hugsanlega var hægt að nota síðar.
Þegar ég gafst upp við að prjóna
einu peysuna sem ég hef reynt að
prjóna, tók hún við og prjónaði jó-
lagardínur og dúk handa mér úr
garninu. Hún hélt jólaboð á hverju
ári og sá þannig um að fjölskyldan
hittist að minnsta kosti einu sinni á
ári. Þá lék hún á als oddi því þar
kunni hún vel við sig innan um allt
sitt fólk, börn, barnabörn og
barna-barnabörn. Ég geymi yndis-
legar minningar í hjarta mínu.
Minningar um góða og glaða
ömmu. Minningar um sterka og
réttláta ömmu.
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna,
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfír velferð barna þinna.
Þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varst þú gædd þeim góða anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa
og eykur þeirra afl og trú.
En það er eðli mjúkra móðurhanda,
að miðla gjöfum - eins og þú.
(Davíð Stefánsson)
Ég þakka ömmu samfylgdina og
bið góðan guð að styrkja elsku afa
minn.
Helga Valdís.
Elsku amma Ásta, baráttu þinni
við þessi erfiðu veikindi er nú lok-
ið. Mér finnst svo erfitt að hugsa til
þess að þú sért farin, mér finnst ég
eigi eftir að þakka þér svo mikið
fyrir allt sem þú gerðir fyrir mig,
alla þá ást og góðvild sem þú sýnd-
ir mér. Við áttum svo yndislegar
stundir með þér, amma mín, stund-
ir sem aldrei gleymast. Ég mun
aldrei gleyma þeim stundum sem
við Steini frændi áttum með þér.
Þú passaðir alltaf svo vel upp á
okkur og sást til þess að við kláruð-
um matinn okkar, svo við yrðum
stórir og sterkir, sagðir þú alltaf.
Elsku amma, ég vil þakka þér
ASTA RAGNHEIÐUR
jGUÐMUNDSDÓTTIR
Ég kynntist móður minni þegar
ég var 23 ára. Elst átta barna hafði
ég farið að heiman ung og var nú
gift og hafði alið mitt fyrsta barn
langt frá heimahögum.
Heimili foreldra minna var eril-
samt - móður minni nægði ekki
sólarhringurinn til verka og varð
allt að verðmætum í hennar hönd-
«i. Árin eftir stríð eru í minning-
ni tímabil skorts á nauðsynjum
en einhvernveginn tókst mömmu
að galdra gersemar úr því sem til
var. Faðir minn var ungur athafna-
maður og virtist mér sem hann
væri, ásamt örfáum fleiri brautr-
yðjendum í litlu bæjarfélagi, að
skapa heiminn. Sennilega er ég
ekki ein um það að hafa ekki
kynnst foreldrum mínum fyir en
ég hafði slitið barnsskónum.
Mig langar aðeins til að lýsa því
hvernig mamma mín, kölluð gran-
ny af eldri dóttur minni Karen
Ingu og supergran af yngri dóttur
minni Kristjönu Ingrid Astu, heill-
aði vini og kunningja - ókunnuga
einnig, á Bermúda þar sem ég bjó í
^já áratugi. Ferðir hennar til okk-
ar urðu það margar að hún var vel
þekkt meðal eyjarskeggja og ein-
att var spurt: „Hvernig hefur móð-
ir þín það?“ Þegar hún var á staðn-
um var hún kölluð „Jóna’s mom“
vegna þess að við gátum aldrei
fengið fólkið til að skilja að hún hét
Ásta Guðmundsdóttir og það væri
viðeigandi að kalla hana fyrra
Blómabúðii
öa^ðsk'
.om
v/ T-ossvocjskmkjugai^ð
Sími: 554 0500