Morgunblaðið - 18.11.1999, Síða 74

74 FIMMTUDAGUR 18. NÓVEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
FÓLK í FRÉTTUM

Fleiri brjóst
í borgar-
stjórn
I Leitinni að vísbendingu um vitsmunalíf í
alheiminum eru dregnar upp svipmyndir af
lífí kvenna síðustu áratuga. Sigríður Dögg
Auðunsdóttir fékk Eddu Björgvinsdóttur
og vinkonu hennar, Helgu Thorberg, til að
rifja upp gróskutímabil kvennabaráttunnar.
Morgunblaðið/RAX
SVIÐIÐ er kaffihúsið Baun-
in. Innanstokksmunir eru í
takt við nýjustu húsgagna-
hönnun um aldamót - engu
er ofaukið - hvorki má sjá glugga-
tjöld fyrir gluggum né borðdúka á
S borðum. Tvær gamalgrónar vinkon-
ur sitja við borð, báðar með cappu-
cino, önnur með stóra sneið af
súkkulaðitertu, hin með gulrótar-
tertu. Gripið niður í samtalið þegar
það er komið eilítið á veg.
EDDA: „Já, sumarið 82, þá kom-
umst við inn í borgarstjóm."
HELGA: „Gvuð, hvað við urðum
hissa!“
EDDA (angurvær á svip): „Og
allt gekk þetta út á söng og gleði og
grín.“
M. HELGA: „Manstu, þegar við vor-
um á heyvagninum að syngja um
kóngulóna, - með Valgeiri Stuð-
manni ogÁstu."
EDDA: „Og sungum „Ó, ó, ó,
stelpur" og „Þori ég, get ég, vil ég“.“
(Stynur af ánægju.)
HELGA (grípur fram í): „Já, og
líka „Þú skalt hlusta á þinn innri
mann“.“
EDDA: „Já!“
HELGA: „Og manstu, þegar við
óvart sögðum um kosninganóttina:
„Hlustaðu á þinn EIGINmann" og
féllum svo nærri um koll af hlátri."
EDDA (tekur bakfóll af hlátri).
Þær hlæja saman í smástund.
EDDA: „Allt okkar grín, Helga
mín, hefur í rauninni verið kvenna-
pólitískt grín, sama hvort það er
„Elli“, „Fastir liðir eins og venju-
lega“, „Henrýetta og Rósamunda“.“
HELGA: „Saman opnum við ekki
munninn nema sem kvenrembur."
EDDA: „Já, skrípó-kvenrembur.
Þetta er annars orðið svo dauflegt
núna, það er enginn að beijast í dag.
Við vorum með tárin í augunum,
eldrauðar í framan og með hnefann
á lofti. Og hvemig var þetta nú aft-
ur... „Fleiri bijóst í borgarstjóm“.“
HELGA: „Já, þeim fannst það nú
ekki alveg nógu gott slagorð
kannski."
Þær taka sér smámálhlé, súpa á
cappucinoinu sínu og taka bita af
tertusneiðunum.
HELGA: „Og svo fóram við af
stað með „Ellaþættina“ þá um
haustið, manstu hvað það var gam-
an, Edda?“
EDDA (á innsoginu): „Já!“
HELGA (með munninn hálffullan
af súkkulaðiköku): „Manstu líka
hvað það kom okkur á óvart hvað
þeir urðu vinsælir?“
EDDA (samsinnir enn).
HELGA (enn að tyggja): „Við
héldum nú að Ævar Kjartansson,
sem þá var dagskrárstjóri, manstu,
yrði bara rekinn íyrir að vera með
svona kvennapólitíska þætti á dag-
skrá.“
EDDA: „Við voram ekki einu
sinni klagaðar - en mikil synd - það
er nú alltaf svolítið sport í því.“
HELGA: „Já, og í síðasta þættin-
um, manstu, þá létum við allt flakka
og héldum að nú yrðum við klagað-
ar... en það var nú ekki.“
EDDA: „Rifjaðist þetta ekki allt
saman upp íyrir þér á meðan þú
horfðir á leikritið, Helga?“
HELGA (hugsar sig aðeins um):
„Ég reyndar náði bara í spottann á
þessu rauðsokkustandi."
EDDA: „Já, við náðum því ekki,
en verkið spannar tíu ára tímabil og
segir í raun frá öllu þessu kvenna-
brölti - það að þurfa að vera full-
kominn í pólitík, í frama, á heimili -
nokkuð sem við auðvitað göngum í
gegnum.“
HELGA (með áherslu): „Já - of-
urkonan. (Hristir hausinn pent.)
Heldurðu að við séum þessar ofur-
konur, Edda?“
EDDA (ákveðin): „Já - því miður
- það hefur nú komið illa niður á
okkur.“ (Hlær).
HELGA (hlær líka): „Ég er
kannski ekki nein ofurkona...“
EDDA (grípur fram í): „Víst ertu
það!“
HELGA: „Nei - til þess að vera
ofurkona, þarf ég líka að vera að
hekla, heima og baka og föndra - og
vera á alls konar námskeiðum líka -
það geri ég ekki.“
Smáþögn.
HELGA: „Þýðir það ekki að vera
ofurkona?“ (Horfir á Eddu spural á
svip.)
ÉDDA: „Ég veit það ekki hvort
það er alveg svoleiðis... (smáhik) allt
í lagi, sleppum heklinu og því - ég er
viss um að við eram báðar ofurkon-
ur, auðvitað erum við það. Vinnum
alltaf 150% vinnu og eigum þar að
auki böm og höldum heimili - og
getum meira að segja skipt reglu-
lega um eiginmenn.“
T-Tloaío hárííiT*
HELGA (eftir dálitla ígrundun):
„Samþykkt! - Annars hef ég nú
aldrei hugsað um þetta svona -
þetta með ofurkonuna hefur alltaf
verið aukaatriði - enda (hugsar sig
um) - fundum við hana ekld upp,
Edda?“
EDDA: „Jú, ég held það.“
HELGA: „Mér finnst ofurkonan
- æðisgengin kona - kona sem getur
allt!“
EDDA: „Það er nú eitt sem þetta
allt hefur haft í för með sér - sko -
hippamenningin strokaði út mörkin
á milli kynjanna. Allir elskuðu alla,
allt var leyfilegt og dásamlegt.“
HELGA (með eftirsjá): „Ég
missti af því - var húsmóðir og
verslunarstjóri á Akureryri - ég
held þetta hafi aldrei náð alla leið
norður.“
EDDA: „Nei, ætli það hafi ekki
verið ófært!“
Þær hlæja.
EDDA (heldur áfram): „En svo
fóram við yfir í kvennabaráttuna og
þetta hefur í rauninni auðvitað gert
okkur ofsalega mikið að því sem við
eram - okkur finnst við geta allt.“
HELGA: „Nákvæmlega!"
EDDA: ,A_uðvitað er þessi kyn-
slóð hlaðin störfum, finnst þér ekki.
En þá föram við bara aðeins meira á
námskeið og íhugum og föram til
sálfræðings og svoleiðis..."
HELGA (grípur fram í): „Já, ég
ætla einmitt að fara að panta mér
tíma - ég er nefnilega farin að tala
um þetta og þetta ætli ég að tala um
við sálfræðinginn, þú veist. Ég er
farin að safna mér á lista.“
EDDA: „Já, en einmitt þetta
byggir upp sjálfstraust - við getum
allt - og skilar í rauninni hinni svo-
kölluðu X-kynslóð - sem er börnin
okkar - skilar samt sem áður mjög
öruggum stelpum sem leyfa sér
samt sem áður að vera skvísur. Þær
vita alveg að þær geta stofnað sína
banka og gert allt mögulegt. Auð-
vitað er ennþá við lýði þessi gamla,
viðbjóðslega Giýla, að konum er
haldið niðri í launum. Það er náttúr-
lega hræðUegt. En þetta hefur skU-
að miklu - ég er alls ekki svartsýn,
þótt mér finnist ef tU vUl vanta bar-
áttuanda og hugsjónir svolítið. Ég
er bara svo glöð að loksins skuli hóp-
ur af hinni næstu kynslóð rísa upp
og segja: „Fyrirgefiði, við vUjum
ekki klám - við vUjum ekkert ógeð -
við vUjum láta hlusta á okkur,“ eins
og Bríetumar tU dæmis. Ég var far-
in að óttast að enginn ætlaði að
segja neitt - hvort við yrðum að
halda áfram og verða leiðinlegar,
gamlar, tuðandi kellingar?"
HELGA (grípur fram í): „Aldrei
leiðinlegar, Édda mín.“
EDDA (sér að sér, fljótmælt):
„Auðritað ekki, fyrirgefðu Helga
mín, ég missti þetta út úr mér.“
HELGA: „Ég held að á allra síð-
ustu árum hafi karlarnir verið að
njóta afrakstursins af kvennabar-
áttunni. Þeir era að upplifa og
skynja og njóta tU að mynda barn-
anna - nú er þeirra uppskerutími.
Kvennabarátta er náttúrlega eilífð-
arbarátta, Edda, þetta er eins og
launabarátta. Það er ekki hægt að
hætta og segja: „Nú erum við búnar
að berjast, punktur.“ Það verða allt-
af að koma inn ný viðhorf."
Kökudiskamir era tómir, þær
ljúka við síðustu cappucinodropana
og standa upp í rólegheitunum,
klæða sig í yfirhaftiir og ganga af
sviði.
Tjaldið.
BRAINBOW
LEBBBU MERKIB A MIIVIMIB
Það er margt að munal
á

\

Einbeiting
5körp hugsun
Aukið minni
Fyrir þá sem hafa ekki efni á að gleyma
FÆST f APÓTEKulj
06 HEIL5UVER5LI
"i
*í
#
NÝSKÖPUNARSJÓÐUR
ATVINNULÍFSINS
<í>
ímpra
PJÓNUSTUMIÐSTÖÐ
Irumkvððia og fyrlrtmkja
Koldnahotti, 112 ReyRfavfk
Ert þú snjall?
NýsköþunorsjóSuf stendur fyrir hugmyndasamkeppninni þar sem leitað er að nýjum, snjöllum hugmyndum.
Markmið samkeppninnar er m.a. að örva nýsköpun í íslensku atvinnulífi, draga fram í dagsljósið efnilegar hugmyndir og aðstoða
einstaklinga við að koma þeim í markaðshœfa vöru.
Veittir eru styrkir allt að kr. 600.000 til að Idta reyna d það hvort hugmyndin geti skilað arði til eiganda hugmyndarinnar.
Impra, þjónustumiðstöð frumkvöðla og fyrirtœkja d Iðntœknistofnun sér um framkvœmd samkeppninnar fyrir hönd Nýsköpunarsjóðs.
SNJALLRÆÐI
Allar ndnari upplýsingar fdst í síma 570 7100 eða d netslóð Imþru, www.impra.is
Skilafrestur er til 29. nóvember nk.
Slóðu tií, þín hugmynd gœti orðiB a
SNJ ALLRÆÐI