Morgunblaðið - 19.11.1999, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ
----ím.
um
FÖSTUDAGUR 19. NÓVEMBER 1999 . 53
-........ onm aagMavoi<i suoAGUTdO'.j Sö
MINNINGAR
komu upp margar skemmtilegar
minningar. Eins og þegar við fór-
um í Þórsmörk þar sem þú ókst á
stóra Econoliner í brjáluðu veðri,
hver annar en þú hefðir gert þetta
svona lista vel og komið okkur öll-
um heilum á áfangastað. Þú varst
alltaf svo stórhuga og það var fátt
sem stöðvaði þig þegar þú settir
þér einhver markmið. Einnig minn-
umst við þín í sumar er þú tókst
þátt í undirbúningi fyrir Landsmót
skáta á Úlfljótsvatni, þú fórst eins
og stormsveipur og kláraðir á ein-
um degi vikuverkefni annarra.
Það er á svo mörgu að taka en
ekki jafn auðvelt að koma því á
blað, því munu þær stundir okkar
vera geymdar í huga okkar og
draga fram bros á vör um ókomna
framtíð.
Eyrún mín, þín er sárt saknað og
myndast hefur skarð í hóp okkar.
Við vonum að för þín heim hafi lin-
að þjáningar þínar.
Með skátakveðju.
Félagar í skátafélögunum
Haförnum og Eina.
Tendraðu lítið skátaljós
láttu það lýsa þér,
láttu það efla andans eld
ogalltsemgöfugter.
Þá verður litla ljósið þitt
ljómandi stjama skær.
Lýsirlífallatíð,
nærogfær.
(Hrefna Tynes.)
Ég þekkti Eyrúnu ekki í langan
tíma, en hvemig metum við hvað er
langur tími eða stuttur tími? Er
tíminn ekki einmitt afstætt „hug-
tak“, sem oft er erfitt að skilgreina?
En ég kynntist Eyrúnu á Reykja-
lundi, við vorum herbergisfélagar
þar í rúma tvo mánuði, og miðað við
hvað hún kenndi mér margt um líf-
ið og tilveruna á ekki lengri tíma,
og það svona ung, aðeins 27 ára
gömul, var ótrúlegt.
Eyrún var yndisleg stúlka. Bráð-
greind og skemmtileg. Hún var oft-
ast svo ótrúlega hress og kát. En
eins og aðrir sjúklingar á Reykja-
lundi var hún þar vegna veikinda
sinna og til þess að ná heilsu. Kraft-
urinn og dugnaðurinn sem eink-
enndi Eyrúnu þegar birti til í veik-
indum hennar var einstakur. Hún
hafði alltaf heilmikið fyrir stafni,
heklaði, prjónaði, föndraði og las
líka mikið. Ég undraðist oft hvað
hún komst yfir að lesa mikið, stund-
um heila bók á einni kvöldstund.
Eyrún var mjög heilsteypt og
einstaklega góð manneskja, því
alltaf var hún tilbúin til þess að að-
stoða aðra. Margt er mér mjög
minnisstætt um okkar kynni og
samveru á Reykjalundi, og allt ber
það vott um velvild hennar í garð
annarra. Hún var mjög kærleiksrík
og heyrði maður af tali hennar að
allir voru jafnir fyrir henni, hún
gerði ekki upp á milli fólks. Hún
var ótrúlega lífsreynd af svo ungri
stúlku að vera og ég er svo innilega
þakklát fyrir að hafa kynnst henni
þótt allt of stutt hafi verið.
Elsku Eyrún, ég sakna þín, en ég
veit að núna líður þér vel því þú ert
hjáGuði.
Ég sendi öllum ættingjum og
aðstandendum Eyrúnar mína
dýpstu samúð.
Bylgja.
Öllu er afmörkuð stund, og sér-
hver hlutur undir himninum hefir
sinn tíma. Að fæðast hefir sinn tíma
og að deyja hefir sinn tíma. (Pd.
3:1.)
Það er svo einfold en samt al-
geng hugsun hjá ungu fólki í dag að
halda að það hafi nógan tíma. Þann-
ig hef ég sjálf hugsað þangað til
mér var kippt inn í raunveruleik-
ann sem sagði mér að tíminn væri
liðinn.
Síðasta vetur fékk ég fréttir af
Eyrúnu í gegnum Bergþóru vin-
konu mína. Þær sátu þá saman á
skólabekk í kvöldskólanum í FB.
Við höfðum allar á sínum tíma verið
saman í FB í dagskólanum og
reyndar var Eyrún líka skólasystir
mín í Réttarholtsskóla. Við stelp-
urnar ákváðum að við skyldum hitt-
ast við tækifæri og rifja upp dagana
í FB en svo hefur tíminn minnt
okkur á það að við skyldum ekki
fresta því til morguns sem við get-
um gert í dag. Við höfum ekki nóg-
an tíma og nú sit ég hér ein heima
og læt hugann reika til baka, til
áranna sem við ætluðum að minn-
asþsaman.
Ég sé þig fyrir mér með rauðan
koll og bros á vör, í rauðum og
grænum fötum. Það var stundum
haft eftir í gríni að við skildum ekk-
ert í því af hverju þú værir svo oft í
þessum litum þegar litur stjóm-
málaflokks þíns var allt annar. Þú
varst alltaf svo orðheppin og hafðir
ákveðnar skoðanir á hlutunum.
Hnyttin tilsvör þín óma enn í eyr-
um mér og minna mig á viðtalið
sem þú tókst við mig fyrir fjöl-
miðlafræðiáfanga í FB. Mér fannst
það mikil upphefð þá að þú skyldir
velja mig því allir hinir völdu sér
merkan Islending til að tala við. Þú
valdir mig reyndar af því að ég
hafði talað við merkan Islending,
þáverandi forseta okkar Vigdísi
Finnbogadóttur, og þú vildir vita
hvernig það hefði verið fyrir ungl-
ing að fá einkaviðtal hjá henni. Svo
þegar ég las yfir viðtalið, sem var
gott, eins og allt sem þú settir niður
á blað, sá ég að þú hafðir stytt mál
mitt þó viðtalið væri enn fimalangt.
Þú sagðir mér að ég yrði að vera
skorinorðari og koma mér beint að
efninu því annars yrði viðtalið jafn-
langt og bók. Við hlógum lengi að
þessu. I dag á ég enn erfitt með að
koma mér strax að því sem mig
langar að segja. Það er líka erfitt að
vera stuttorður og skorinorður
þegar maður minnist manneskju
sem var jafnmerkileg og þú Eyrún.
Ég hafði alltaf séð þig fyrir mér þar
sem þú hefðir unnið með málið okk-
ar - talað mál eða skrifað - í fjöl-
miðlum eða stjómmálum og leyft
þannig fleimm að heyra og lesa
hvað þú hafðir að segja. Megir þú
hvíla í friði kæra skólasystir og vin-
kona.
Deyrfé,
deyja frændur,
deyrsjálfuriðsama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
Megi Guð styrkja fjölskyldu og
vini Eyrúnar í sorg þeirra.
Guðlaug Björgvinsdóttir.
Með nokkrum orðum langar okk-
ur að minnast Eyrúnar frænku
okkar, sem nú hefur kvatt þennan
heim.
Við munum sakna þín og verða
komandi gamlárskvöld öðmvísi án
þín.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
(V. Briem.)
Elsku amma og afi, megi góður
Guð styrkja ykkur í sorginni.
Þínar frænkur
Hrafnhildur og Ruth.
Útfararstofan annast meginhluta allra útfara d höfuSborgarsvæðinu.
Þar starfa nú 15 manns við útfararþjónustu og kistuframleiSslu.
Alúðleg þjónusta sem byggir á langri reynslu
Útfararstofa Kirkjugarðanna ehf.
Vesturhlíð 2 — Fossvogi — Sími 551 1266-www.utfarastofa.com
qNfW V
\ s
Afmælis-
og minn-
ingar-
greinar
MIKILL fjöldi minningar-
greina birtist daglega í Morg-
unblaðinu. Til leiðbeiningar
fyrir greinahöfunda skal eftir-
farandi tekið fram um lengd
greina, frágang og skilatíma:
Lengd greina
Um hvem einstakling birt-
ist ein uppistöðugrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar minningargreinar um
sama einstakling takmarkast
við eina örk, A-4, miðað við
meðallínubil og hæfilega línu-
lengd, - eða 2200 slög (um 25
dálksentimetrar í blaðinu).
Tilvitnanir í sálma eða ljóð
takmarkast við eitt til þrjú er-
indi.
Formáli
Æskilegt er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær
sá, sem fjallað er um, er fædd-
ur, hvar og hvenær dáinn, um
foreldra hans, systkini, maka,
og böm, skólagöngu og störf
og loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram
í formálanum, sem er feitletr-
aður, en ekld í greinunum
sjálfum.
Undirskrift
Greinarhöfundar eru beðnir
að hafa skímamöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinun-
um.
Frágangur og móttaka
Mikil áherzla er lögð á að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textamenferð
og kemur í veg fyrir tvíverkn-
að. Þá er ennfremur unnt að
senda greinar í símbréfi - 569
1115 - og í tölvupósti (minn-
ing@mbl.is). Vinsamlegast
sendið greinina inni í bréfinu,
ekki sem viðhengi.
Skilafrestur
Eigi minningargrein að
bii’tast á útfarardegi (eða í
sunnudagsblaði ef útför er á
mánudegi), er skilafrestur
sem hér segir: I sunnudags-
og þriðjudagsblað þarf grein
að berast fyrir hádegi á föstu-
dag. I miðvikudags-, fimmtu-
dags-, fóstudags- og laugar-
dagsblað þarf greinin að
berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrir birtingar-
dag. Þar sem pláss er takmar-
kað, getur þurft að fresta birt-
ingu minningargreina, enda
þótt þær berist innan hins til-
tekna skilafrests. Berist grein
eftir að skilafrestur er útrunn-
inn eða eftir að útför hefur far-
ið fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlið 35 ♦ Sími 581 3300
VALTYR MAGNUS
HELGASON
+ Valtýr Magnús
Helgason fædd-
ist í Reykjavík 27.
júní 1973. Hann lést
af slysförum 6. nóv-
ember sl. títför Val-
týs var gerð frá
Fossvogskirkju 12.
nóvember sl.
Með örfáum orðum
vil ég kveðja góðan
vin. Vin, sem á sinn
einstaka hátt gaf
manni svo margar
gleðistundir. Það var
alltaf líf og fjör í
kringum Týra og hann var iðu-
lega miðdepillinn í því sem við
vinimir tókum okkur fyrir hend-
ur. Hvort sem það var í gleðskap,
fylgjast með boltanum eða bara í
hverju sem er.
Þessa síðustu daga hefur hug-
urinn reikað víða. Ljúfsárar
minningar sækja á mann og liðnir
atburðir taka á sig rómantískan
blæ. Þó að við hefðum verið kunn-
ingjar síðan í æsku þá var það
ekki fyrr en á unglingsárunum
sem kunningsskapurinn þróaðist
út í vináttu. Þær eru ófáar minn-
ingarnar sem maður á um sam-
verustundir okkar síðastliðin ár,
bæði síðan maður bjó heima í
Stykkishólmi og ekki síst eftir að
maður kom hingað suður í bæinn.
Mér er sérstaklega minnisstætt
þegar vinahópurinn fór í Húsafell
á 50 ára lýðveldisafmælinu. Þarna
vorum við samankomin, hátt á
þriðja tug ungmenna, og skemmt-
um okkur hið besta. En fremstur
meðal jafningja var Týri. Hann
var síðastur í rekkju á nóttunni
og fyrstur fram úr á morgnana og
ræsti okkur hin. Með galsa sínum
og lífsgleði var hann hornsteinn-
inn í þessari góðu helgi.
Eitt af því sem var svo
skemmtilegt við Týra var hvað
hann var spontant, var ekkert að
tvínóna við hlutina heldur kýldi á
þá. Einhverju sinni impraði hann
á því við mig, hvort ég væri ekki
til í að hjálpa sér við að mála her-
bergið sitt við tækifæri. Daginn
eftir vorum við báðir á heimleið
um miðja nótt og þá stingur Týri
upp á því að fara að mála her-
bergið. Það varð úr og skemmtum
við okkur hið besta við málningar-
störfin fram undir morgun. Vor-
um við mjög hreyknir af þessu af-
reki okkar, og ekki síst af
litasamsetningunni, en við höfð-
um málað loftið í tveimur litum,
grænum og hvítum, og skipt því
horn í horn.
Ég man líka vel eftir því þegar
hann sagði mér frá stelpunni sem
hann var að spá í. Hún væri sæt
og skemmtileg og umfram allt
með góðan tónlistarsmekk og
húmorinn í lagi. Nokkrum vikum
síðar hitti ég Elínu og þá var hún
ekki lengur sæta stelpan sem
hann var að spá í heldur kærastan
hans. Þau byrjuðu fljótlega að
búa og eignuðust litla prinsinn
rúmu ári seinna. Ég hélt að Týri
ætlaði hreinlega að
springa úr stolti yfir
syni sínum þegar ég
sá hann í fyrsta
skipti. Þá sagði hann
við mig: „Benni, þetta
er lífið, út á þetta
gengur þetta.“
Þegar vinur fellur
frá, svo snögglega
sem raun ber vitni, er
fátt sem getur hugg-
að mann. Lamaður af
sorg huggar maður
sig þó við góðar
minningar og í minn-
ingunni mun Týri lifa
með mér um aldur og ævi.
Elínu og Alexander Aroni, for-
eldrum og bræðrum votta ég
mína dýpstu samúð sem og öllum
ættingjum og vinum. Hvíl í friði
kæri vin.
Þinn vinur
Benedikt Eyþórsson.
Kæri vinur og bekkjarbróðir,
að sjá á eftir þér svo ungum og
hraustum er erfitt að sætta sig
við. I amstri hversdagsleikans
hugsuðum við sum lítið um hve
dýrmætt var að ganga með þér
þessi allt of fáu skref.
Við munum öll eftir þér sem
ærslafullum og ákveðnum dreng
og það var okkur bekkjarsystkin-
unum mikilsvert þegar þú gekkst
í okkar lið tvö síðustu grunnskóla-
árin. Oft var stutt í grínið og þú
tókst virkan þátt í uppátækjum
skólabræðra þinna en jafnframt
gastu verið alvarlegur og ákveð-
inn ef svo bar undir. Það var okk-
ur drengjunum í bekknum til-
hlökkunarefni að losna út úr
skólastofunni og komast í íþrótta-
tíma. Þú varst jafnan fyrstur upp
í íþróttahús; óþreyjufullur að fá
að kljást. I íþróttum varstu á
heimavelli, sama í hvaða grein
keppt var; körfu, fótbolta, blaki
eða handbolta. Þú hafðir einstakt
lag á að hrífa liðsfélaga þína með
þér ef lið þitt átti á brattan að
sækja. Þegar í keppni var komið
gerðir þú jafnan miklar kröfur til
sjálfs þín.
Elskur Valtýr, þér var margt til
lista lagt en fékkst alltof stutt
tækifæri til þess að fóta þig, að-
eins ef þú hefðir fengið að dvelja
lengur. Við þökkum fyrir þær
minningar sem þú skildir eftir í
brjósti okkar. Unnustu þinni, syni
og fjölskyldu vottum við samúð
okkar. *
Bekkjarsystkini fædd 1974.
3lómabú5in
CvarðsKom
v/ Possvo^sUi^kjwga^ð
Símit 554 0500
+
Hjartans þakkir til þeirra, sem sýndu okkur
samúð við andlát og útför eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
HAUKS SKAGFJÖRÐ JÓSEFSSONAR
frá Sauðárkróki.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sólvangs fyrir
góða umönnun.
Guðrún Stefánsdóttir Hjaltalfn,
Jósef Stefánsson,
Sigríður Dúna Hauksdóttir,
Elín Hauksdóttir, Alfreð V. Sigurjónsson,
Helga Kristín Hauksdóttir, Reynir Krístjánsson,
Ería Björk Hauksdóttir, Gunnlaugur Reynisson
og barnabörn.
Í-
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/