Morgunblaðið - 19.12.1999, Síða 29
MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 19. DESEMBER 1999 29
u,- - - f Vt -M, jj
www.tunga.is
■. Girnilegar Jp. fallegar
Æ < Jólaoíafír
&
. i, '■
PspZ %J ■>'
- Utbúunr
körfúr fyrir
fyrirtæki^einstakjinsa
i
“mnúfnikitturval af mjög vönduðum borðstofuhúsgögnum fra Skovby a fréb*
ru verði!
Fáanlegt í
Kirsuberjavið
Mahogny
Beyki
Ask
Eik
usgogn
___________ *_____*______ Armula 8-108 Reykjavík
Sími 581-2275 ■ 568-5375 ■ Fax 568-5275
Sólveig Bessadóttir að störfum í Þjóðarbókhlöðunni.
Brot úr
gamalli
söngvísu
FramorcM er og meir en mál
að minnastá Guð þinn, kristin sál,
gá að hvörsu hans gæskan blíð
gætt hefur þín um liðna tíð.
Upp, upp mín sál og allt mitt hold
ávarpa Guð meðan lifir á fold,
herra þann góða hyllstu að,
hans nafn dýrka og tilbið það.
Ó, eg manneskjan eymdarleg,
allt ræð eg þetta við sjálfan mig,
hafandi af Guði hold og sál,
heymina, sýnina, vit og mál.
(Eftir Ólaf Jónsson á Sönd-
um. Jón Nordal hefur útsett lag
við þetta ljóð.)
ljós, svo eldum við eitthvað saman,
það er miklu ódýrara en að fara út
að borða.“ Sólveig leigir íbúð sína á
góðum kjörum og segist komast
bærilega af með þær ráðstöfunar-
tekjur sem hún hefur. „Það er
ágætt að búa í þessu húsi, hér er
að vísu ekki mikið um ungt fólkt,
en fólkið sem býr hérna er þægi-
legt,“ segir hún. í Blindrafélagið
sækir hún félagsskap. „Eg á tvo
vini þar og fer oft út að ganga með
öðrum þeirra, hann er sjónskertur
en vinnur fúlla vinnu sem vélamað-
ur á Blindravinnustofunni, hann
gaf mér konfektið sem við erum að
borða núna,“ segir hún og freistar
mín um leið með enn einum mola.
Aður en ég fer sýnir Sólveig
mér tölvuna sína sem er
með blindraletri. „Ég er
með Netið og hvað eina,“ segir
hún. Hún sýnir mér einnig gömlu
ritvélina sína. „Hún er nú orðin
óttalegur forngripur," segir hún og
klappar gömlu vélinni sem hún
lærði á forðum daga í Alftamýrar-
skóla. Ég hef orð á að heimilið
hennar sé notalegt og sest sem
snöggvast í stóran, amerískan
hvíldarstól sem hún segist hafa
fengið í afmælisgjöf þegar hún varð
tvítug. Hún er greinilega stolt af
heimilinu sínu og spyr mig aftur
hvort mér finnist það ekki alveg
einstaklega vel þrifið. Ég svara ját-
andi og lýg þar sannarlega engu.
Sólveig gáir hvort þvotturinn sé
ekki örugglega kominn inn í fata-
skápinn. Hann er vissulega kominn
á sinn stað en við athugun kemur í
ljós að tveir brjóstahaldarar eru
ókræktir, hún réttir mér þá og bið-
ur mig að krækja þá saman fyrir
sig.
„Heimilishjálpin mín er mín
hægri hönd í bókstaflegri merk-
ingu. Hún er yndisleg, þrífur allt,
þvær allan þvott fyrir mig og geng-
ur frá - hún gerir mikið fyrir mig.
Hún kaupir líka inn með mér, það
hef ég alltaf átt mjög erfitt með, ég
gæti ekki bjargað mér án aðstoð-
ar,“ segir hún. Ég kræki þegjandi
saman brjóstahöldurunum og rétti
henni en hún lætur þá aftur í fata-
skápinn. Síminn hringir. „Halló,“
segir Sólveig. „Hvernig er veðrið?"
spyr hún eftir að hafa haft tólið við
eyrað svolitla stund. „Jæja, já,
kannski að við fáum okkur ark?“
segir hún. „Vinur minn, sá sem gaf
mér kökuna og konfektið er að
biðja mig að koma í göngutúr,"
segir hún og tekur hendinni um
leið fyrir tólið. „Allt í lagi, við sjá-
umst þá!“ segir hún svo í símann
og leggur á.
Eg kveð þess fíngerðu stúlku
sem á daginn slær inn ís-
lenskan miðaldakveðskap
en hlustar á spennandi sögur á
kvöldin. Lyftan fer með mig niður
á fyrstu hæð. Ég bíð svolítið til
þess að vita hvort hún ætli ekki að
tilkynna hvaða hæð við séum
komnar á, eða í það minnsta kasta
á mig kveðjuorðum. En hún stein-
þegir og ekki segi ég heldur margt
þegar ég fer út úr henni. And-
blærinn úti er kaldur á kinn og í
myrkrinu loga norðurljós. Ég virði
þau og stjörnurnar vandlega fyrir
mér nokkra stund áður en ég sest
upp í bílinn og ek á brott.
Bókin
MIKILVÆGUSTU
TUNGUMÁL JARÐAR
svarar:
Hvað eru margar kvikmyndir
gerðar í Bandaríkjunum?
www.tunga.is
Bókin
MIKILVÆGUSTU
TUNGUMÁL JARÐAR
svarar:
Af hverju eru franska og
þýska mikilvæg?
sem í eru snældur með upplestri á
bókinni Aldrei, aldrei án dóttur
minnar, eftir Betty M. „Þetta er
mjög góð bók en lýsingarnar í
henni eru hræðilegar. í fyrrakvöld
hafði ég ekki einu sinni matarlyst
eftir að hafa hlustað - hugsaðu
þér,“ segir hún og leggur möppuna
aftur á sinn stað. Helst segist hún
vilja hlusta á spennusögur. Birgitta
Halldórsdóttir er skemmtilegur
höfundur. „Líka hef ég gaman af að
hlusta á sögur eftir Guðrúnu frá
Lundi og Ingibjörgu Sigurðardótt-
ur. Ekki það að ég hafi ekki líka
hlustað á alvarlegri bækur, svo sem
Njálu og Sjálfstætt fólk. Einnig
skáldsögur eftir nútímahöfunda,
svo sem Kristínu Omarsdóttur, 01-
af Gunnarsson og Þórarin Eldjárn.
Mér finnst óskaplega gaman að
hlusta á alls konar sögur - en
spennusögurnar eru nú mitt upp-
áhald,“ segir hún. En hvað þá með
miðaldakveðskapinn sem hún vinn-
ur við að slá inn á tölvu?
Hann er ekki allur alvarleg-
ur, sumt er létt og
skemmtilegt," segir hún.
Einkum liggur henni gott orð til
skáldskapar Ólafs á Söndum sem
uppi var á sextándu og sautjándu
öld, en fjölmörg ljóð eftir hann hef-
ur hún slegið inn á tölvu. „Mér
finnst þetta starf sem ég vinn núna
óskaplega skemmtilegt. Það veitir
lífi mínu tilgang. Það er að mörgu
leyti ekki gott hlutskipti að vera
blindur - það er hins vegar ekki
um annað að gera en sætta sig við
það. Svona er þetta bara. Að hafa
skemmtilega vinnu gerir líf mitt
sannarlega miklu betra. Það er
gaman að vakna og hafa nóg að
gera. Ég vona að ég hafi þetta
starf sem lengst,“ segir hún.
Sólveig hefur liðsmann sem kem-
ur tvisvar í viku til hennar. „Liðs-
maðurinn minn er stelpa á aldur
við mig, við förum saman í sund og
Menntaskólann við Hamrahlíð. „Ég
sat í skólanum nokkrar annir en
hætti svo, lauk þó stúdentsprófi í
dönsku auk íslenskunnar." Áður en
Sólveig fór að vinna við tölvuinn-
sláttinn var hún í starfsþjálfun í
skóla fatlaðra - Hringsjá. Einnig
hafði hún unnið á Blindravinnustof-
unni um tíma. „Ég fékk vinnuna
við tölvuinnsláttinn í gegnum skól-
ann, þetta er mjög góður skóli.
Hannes Þorsteinsson, pabbi Guð-
rúnar, skólastjóra Hringsjár, vinn-
ur líka að þessu verkefni sem ég er
að vinna við núna, í gegnum þann
kunningsskap var ég ráðin," segir
Sólveig.
Eina sem skyggir á gleði
hennar hvað vinnuna snert-
ir eru erfiðleikarnir við að
komast úr og í vinnu. „Ég fer hing-
að í leigubíl, það kostar mig sama
og að taka strætisvagn svo það er
allt í lagi, verra er að það þarf allt-
af einhver að fylgja mér inn, það er
svo erfitt fyrir blinda manneskju að
rata í Þjóðarbókhlöðunni og
kannski er það líka svolítið erfitt
fyrir ókunnuga þótt þeir séu sjá-
andi,“ segir hún og brosir svolítið.
Það er Kári sem um þessar mundir
bíður eftir Sólveigu niðri í anddyri
þegar hún kemur og fylgir henni
upp. „Hann sækir mig líka í kaffi á
morgnana, í sumar vann ég með
þremur konum, þá tóku þær mig
með sér. Þau hafa öll reynst mér
vel, ekki síst Kári sem er mér afar
góður, ég get ekki annað sagt,“
segir hún.
Sólveig hefur búið ein í íbúðinni í
Hamrahlíð hátt á annað ár. „Þetta
gengur bara vel, en ég þarf mikla
aðstoð til þess að þetta gangi upp.
Vegna þroskafráviksins sem ég
sagði þér frá áðan á ég erfitt með
að vinna húsverk og félagsleg
tengsl geta líka verið erfið. Ég þarf
að hafa hlutina mjög nákvæma, það
þarf ekki mikið til þess að ég fari
úr sambandi, ég er frekar viðkvæm
þannig." En af hverju skyldi hún
ekki bara búa heima hjá foreldrum
sínum? „Ég vildi búa ein og vera
svolítið sjálfstæð,“ segir hún og
brosir sínu fallega brosi. Ekki gekk
það alveg átakalaust fyrir Sólveigu
að feta fyrstu sporin á braut sjálf-
stæðisins - fremur en mörgum öðr-
um sem ungir eru að árum og
óreyndir. „Mér fannst gott að fá
mér bjór endrum og eins. Þegar ég
var orðin ein og sjálf kom ég
stundum við á heimleiðinni og
keypti mér bjór til að hafa í ís-
skápnum. Stundum urðu bjórarnir
fleiri en einn og mér fannst það
koma niður á vinnunni minni, hún
yrði slakari fyrir vikið. Þá ákvað ég
að hætta allri bjórneyslu og er feg-
in að vera laus við það vesen,“ seg-
ir hún. Ég spyr hvort hún sé ein-
mana - hvort hún hugsi kannski til
þess að gifta sig í fyllingu tímans
og eignast börn. „Ef ég geng í
hjónaband þá yrði maðurinnn sem
ég giftist að sætta sig við barnlaust
hjónaband. Ég er ekki mikið gefin
fyrir börn og myndi heldur ekki
treysta mér til að standa í upp-
eldisstarfi. Ég á nóg með sjálfa
mig,“ segir hún og hlær. En hvern-
ig skyldi frítíminn hennar líða?
„Við bóklestur fyrst og fremst,“
svarar hún. „Ég hlusta mikið á
hljóðbækur." Nú stendur hún upp
frá borðinu og sækir bláa möppu