Morgunblaðið - 04.01.2000, Blaðsíða 64

j>4 ÞRIÐJUDAGUR 4. JANÚAR 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
r
+
Móðir okkar og faðir, tengdaforeldrar
KRISTÍN S. ÓLAFSDÓTTIR og
HARALDUR MATTHÍASSON,
Laugarvatni,
eru látin.
Útför þeirra fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn 7. janúar kl. 10.30.
Jarðsett verður að Laugarvatni.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Jóhanna V. Haraldsdóttir,
Ólafur Örn Haraldsson, Sigrún Richter,
Þrúður G. Haraldsdóttir, Þórður Friðjónsson.
t
Elskuleg móðir okkar,
SIGRÍÐUR STEFÁNSDÓTTIR,
Ljósheimum 6,
Reykjavík,
andaðist á Vífilsstaðaspítala mánudaginn
3. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Margrét Svavarsdóttir,
Stefán Svavarsson,
Svanhildur Svavarsdóttir,
Páll Svavarsson,
Árni Svavarsson,
Svavar Garðar Svavarsson.
t
f|j§Js£§
m- s:!
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, afi og langafi,
SVERRIR JÓNSSON,
Ránargötu 42,
sem lést á heimili sínu sunnudaginn 26. de-
sember sl., verður jarðsunginn frá Dómkirkj-
unni miðvikudaginn 5. janúar kl. 13.30.
Jón Ellert Sverrisson, Edda Birgisdóttir,
Birgir Jónsson, Helena Lind Svansdóttir,
Erla Kristín Jónsdóttir, Þorsteinn Aðalbjörnsson,
Daníel Freyr Birgisson.
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, sambýlismanns, afa og
langafa,
ÁRMANNS KR. EINARSSONAR
kennara og rithöfundar.
Ásdís Ármannsdóttir Feifer, Peter Feifer,
Hrafnhildur Ármannsdóttir,
Kristín Ármannsdóttir, Hannes Guðmundsson,
Aðalheiður Þorsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
4
t
Alúðar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
SIGURBJARGAR EINARSDÓTTUR,
Espigerði 4,
Reykjavík.
Ásdís Þorsteinsdóttir,
Einar Þorsteinsson,
Gunnar Þorsteinsson,
Þórstína Þorsteinsdóttir,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
MAGNÚS
HJALTESTED
+ Magnús Hjaltested, Vatns-
enda í Kópavogi, fæddist 28.
mars 1941. Hann lést á heimili
sínu hinn 21. desember og fór út-
för hans fram frá Fossvogskirkju
29. desember.
Magnús Hjaltested er allur; og
það er ekki lítið, því hann var mikill
maður að vexti og mikill í hjartanu -
eiginlega risi með barnshjarta. Hann
var ekki allra; Elliðavatnið í honum
var ekki allra dropa, þeir urðu að
vera tærir. Það einkenndi og Magn-
ús, að hann sagði alltaf meiningu
sína, hvort sem í hlut áttu háir eða
lágir - enda óðalsbóndi í eðlinu - sem
verður æ sjaldgæfara á uppþomun-
ar tímum einsmennskunnar, þegar
menn skiptast ekki lengur á vötnum,
ám eða dropum, allt eftir djúpi og
andlegum auði, heldur jórtra á jáinu.
I Magnúsi voru mikil vötn, sjálf
Dimmuvötn, og áin Dimma rann um
æðar hans, ýmist straumhörð eða
lygn. Þessi æskuvötn hans, sem
hann var borinn til, gerðu hann verð-
mætan, vegna þess að hann gat ekki
staðnað í straumi þeirra, hann var
óvenjulega lifandi maður og leikandi,
lifði til fulls: fannst það sem honum
fannst meira en öðrum mönnum,
sem komast af bamsaldri - og af
þeim verðmætum jós hann í fossum.
En nú er hann kominn í hylina.
Morguninn sem ég frétti að Magn-
ús væri allur, höfðu andvaka augu
mín lengi horft út á Elliðavatn; það
var ísilagt og hrímkögrað og hvíta-
tungl beindi geislum að bæ hans á
vatnsbakka, en yfir horfði hið helga
fell kristþræls og landseta Ingólfs -
Vífilfell, sem þrællinn leit eflaust
aldrei óþveginn til, áður en hann
gekk á það að morgni til að gá til
gæfta. Ekki vissi ég þá hverjum var
ætluð klakakista sem festar mánans
drógu yfir Elliðavatn að bænum
Vatnsenda; að það væri sjálfur land-
eigandinn og leiguliði guðs datt mér
ekki leiðslubundnum í hug. En frétt-
in um að Magnús væri allur draup
eins og dropi í lófa minn, líkt og
komnar væru leysingar - og þá urðu
til nær sjálfkrafa þessar einföldu, og
vonandi tæru, ljóðlínur í minningu
um velgjörðarmann okkar Margrét-
ar Blöndal, landseta hans og dropa í
vatninu:
Til vatnsins hann framar ei vaknar
minn vinur og djúpt í það sér;
hvað hann lét af hjartanu rakna
þess hyldjúp í dropum nú ber
og sonar síns Vatnsendi saknar.
Ingimar Erlendur.
Nú við aldamót er þess oft minnst
hve breytingar í atvinnuháttum og
búsetu hafa verið örar. Til þess er
m.a. tekið hve þéttbýlismyndun er
hröð í Kópavogskaupstað þar sem
sveitabúskapur var stundaður á
mörgum býlum allt fram á síðustu
áratugi. Sauðfjárbændur minnast
m.a. fjárbúskapar í Meltungu, Fífu-
hvammi, Smárahvammi, á Gunnars-
hólma, Geirlandi, Lögbergi og á
Vatnsenda en aðeins á þeirri jörð er
enn fé.
Við fráfall Magnúsar Hjaltested
óðalsbónda á Vatnsenda, trausts og
góðs félaga, rifjast jafnframt upp
minningar um Sauðfjáreigendafélag
Kópavogs sem stofnað var vorið
1957. Gestur Gunnlaugsson, bóndi í
Meltungu, fyrsti formaður félagsins
og helsti drifkraftur þess um fjölda
ára, minntist á stofnfundi Lárusar
heitins Hjaltesteds á Vatnsenda sem
mikils áhugamanns um slíka félags-
stofnun en þá hafði starfað fjáreig-
endafélag í Reykjavík í 30 ár. A með-
al stofnenda Kópavogsfélagsins var
sonur Lárusar, Sigurður Hjaltested
á Vatnsenda, sem sat með Gesti í
stjórn íyrstu árin. Nokkru eftir að
Magnús Hjaltested, sonur Sigurðar,
fór að búa á Vatnsenda gekk hann í
félagið og var kjörinn formaður þess
árið 1971. Gegndi hann því starfi
óslitið síðan og var jafníramt síðustu
árin fjallkóngur á leitarsvæði Foss-
vallaréttar við Lækjarbotna, þ.e. fyr-
ir afrétt Seltjarnarneshrepps hins
forna. Við sem áttum ýmiss konar
samvinnu við Magnús um þessi trún-
aðarstörf og fleira kynntumst honum
betur en ella. Það voru góð samskipti
og við fjáreigendur í Kópavogi og
Reykjavík erum innilega þakklátir
fyrir þau.
Vatnsendi við Elliðavatn var fyrr-
um Iandstór kostajörð, sérstaklega til
fjárbúskapar. Friðun Heiðmerkur
um miðja öldina, vaxandi þéttbýlis-
myndun, einkum eftir að Breiðholtið
byggðist, og ný viðhorf, kölluðu á
breytta búskaparhætti. Magnús sá
hvert stefndi og hafði aðlagað bú-
skapinn, einkum undanfarinn áratug.
Allur fénaður var í vörslugirðingum,
mikið land hafði verið látið undir
skógrækt og landgræðsla stunduð í
vaxandi mæli. I vor leigði hann flug-
vél Landgræðslu ríkisins til að dreifa
ábui'ði og fræi á gróðursnauð holt og
hæðir í Vatnsendalandi, neðan Heið-
merkur, og fór sjálfur með til að leið-
beina flugmönnunum þrátt fyrir þær
hömlur sem heilsubrestui- setti hon-
um á seinni árum. Magnús var dygg-
ur stuðningsmaður uppgræðslustarfs
í afréttinum þar sem um 150 hektarar
við Amamýpur, vestan Bláfjallaveg-
ar, em orðnir algrónir við áburðar-
di’eifingu og hóflega beit. Okkur var
gjarnan tíðrætt um það 20 ára giftu-
ríka samstarf sem fjárbændur í
Kópavogi og Reykjavík hafa átt við
Landgræðslu ríkisins og sveitarfélög-
in um þetta verkefni. Aftur á móti
deildum við áhyggjum vegna vaxandi
aksturs utan vega og land- og gróð-
urspjalla sem menn á torfærumótor-
hjólum ollu í Fóelluvötnum á liðnu
sumri og Magnús vakti athygli á í
Morgunblaðinu skömmu fyrir réttir í
haust. Honum sárnaði ekki síst vegna
þess að hann hafði átt þátt í að skapa
þessum mönnum aðstöðu á öðram og
heppilegri stað, í og við malarnámur.
Mergurinn málsins var í raun sá að
Magnús vildi leysa hvers manns
vanda væri þess nokkur kostur, ekki
síst þeirra sem minna máttu sín.
Okkur fjáreigendum reyndist
Magnús á Vatnsenda vissulega
raungóður og þannig munum við
minnast hans með virðingu og þökk.
Það er ekki gefið að bóndi á lögbýli
með ýmis gögn og gæði skilji hugs-
unarhátt tómstundabænda, kinda-
karla- og -kvenna sem leggja mikið á
sig til að geta átt fáeinar kindur í
kofa sér og öðram til yndis og
ánægju, ekki síst í ys og þys þéttbýl-
isins. Magnús á Vatnsenda sýndi
okkur slíkan skilning líkt og Gestur í
Meltungu og fleiri bændur í Kópa-
vogi gerðu fyrr á áram. Svipað gilti
um fólk með garðskika til grænmet-
isræktar. Sumir okkar fjáreigenda
hafa átt athvarf í Vatnsendalandi um
lengri eða skemmri tíma, ég þar á
meðal, og hefur hugulsemi og velvild
Magnúsar verið okkur mikils virði.
I haust boðaði Magnús til aðal-
fundar í Sauðfjáreigendafélagi Kópa-
vogs heima á Vatnsenda. Þar þágum
við rausnarlegar veitingar og nutum
enn einu sinni mikillar gestrisni
Magnúsar og Kristrúnar konu hans.
A fundinum vora mættir allir þeir
sem nú halda kindur í Kópavogi auk
nokkurra sem hafa orðið að láta af
fjárbúskap en halda tryggð við félag-
ið. Að loknum formlegum aðalfund-
arstörfum áttum við ágætar samræð-
ur um ýmis hagsmunamál fjáreig-
enda, mátum stöðuna og litum til
framtíðar. Magnús tók virkan þátt í
þeirri umræðu og lagði gott til mál-
anna. Hann var í essinu sínu enda
gestgjafi eins og þeir gerast besth-.
Þessi kvöldstund á Vatnsenda var
hin ánægjulegasta en í minningunni
er hún jafnframt ljúf kveðjustund.
Kristrúnu, bömunum og öðram
aðstandendum sendi ég og fjölskylda
mín einlægar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Magnúsar
Hjaltested.
Ólafur R. Dýrmundsson.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÍÐUR ÞORSTEINSDÓTTIR,
Grófarseli 20,
Reykjavík,
lést að morgni mánudagsins 3. janúar.
Útförin fer fram frá Seljakirkju fimmtudaginn
6. janúar kl. 15.00.
Auðlín Hanna Hannesdóttir, Ólafur Gunnar Vigfússon,
Ólafía Kristín Hannesdóttir,
Þorsteinn Óli Hannesson, Ágústa Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HELGI S. EINARSSON
bifreiðastjóri,
hjúkrunarheimilinu Kumbaravogi,
áður til heimilis
á Grettisgötu 70, Reykjavík,
sem lést sunnudaginn 26. desember, verður
jarðsunginn frá Garðakirkju, Álftanesi, miðviku-
daginn 5. janúar kl.15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vildu
minnast hans, er bent á Líknarsjóð Boðunarkirkjunnar, Hlíðarsmára 9,
200 Kópavogi.
Magnús Viðar Helgason, Stella Hauksdóttir,
Dagný Helgadóttir
og barnabörn.
Minningarkort
Styrktarsjóðs
hjartasjúklinga
LANDSSAMTÖK
HJARTASJÚKLINGA
Sími 552 5744
Innheimt með gíróseðli