Morgunblaðið - 04.01.2000, Blaðsíða 65

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 4. JANÚAR 2000 6&
Að morgni Þorláksmessudags
bárust mér þau válegu tíðindi, að
Magnús frændi minn, Hjaltested á
Vatnsenda í Kópavogi hefði orðið
bráðkvaddur tveimur dögum áður á
heimili sínu. Dauði hans var ekki
með öllu óvæntur, þar eð hann hafði
nokkrum árum áður orðið fyrir al-
varlegu áfalli og bar aldrei sitt barr
eftirð það. A yngri árum var Magnús
föngulegur á velli og einhver afrend-
asti maður að afli, sem ég hef þekkt,
en ég þekkti hann allt frá fæðingu.
Þegar Magnús fæddist árið 1941,
voru Vatnsendi og jarðirnar í nánd
tæpast teknar að breytast úr sveit
með hefðbundnum búskap í jaðar-
byggð hraðvaxandi þéttbýlisstaða. I
landi Vatnsenda voru fyrir upphaf
seinni heimsstyrjaldar einungis
fimm sumarbústaðir, en einum 10 ár-
um síðar voru sumarbústaðir, skýli
og skúrar orðnir á annað hundrað.
Smám saman festist byggð í mörg-
um þessara húsa árið um kring og nú
er fyrir allnokkru komið malbik þar
sem kýrnar voru áður reknar í haga.
Er Magnús óx úr grasi, gerði hann
sér þetta Ijóst. Hann aflaði sér því
góðrar iðnmenntunar og gerðist
pípulagningameistari. Hann var afar
vel verki farinn í sinni iðngrein svo
sem hann átti kyn til, en Lárus, afi
hans, var fjölhagi, svo að fátítt er.
Magnús sinnti löngum iðngrein sinni
öðrum þræði, þótt hann byggi á
Vatnsenda og snerist í ýmsu öðru.
Að Vatnsenda fluttist Magnús með
fjölskyldu sinni nokkrum árum eftir
að Sigurður, faðir hans, lést langt
fyrir aldur fram árið 1966, og bjó þar
æ síðan.
Sigurður, faðir Magnúsar, var
slyngur fjármaður og átti ætíð fé.
Magnús hélt áfram fjárbúskap og
var að lokum orðinn síðastur lögbýl-
ismanna meðal fjáreigenda í Kópa-
vogi og Reykjavík. Magnús var samt
vissulega enginn venjulegur fjáreig-
andi. Hann gekkst fyrir því ásamt fé-
lögum sínum, að græddir voru tugir
hektara af blásnu landi á Lakheiði í
hinum forna afrétti Seltirninga. Enn
fremur lagði hann tugi hektara af
landi sínu til skógræktar. Fannst
mér reyndar, að offarar um land-
vemd, sem hvergi mega óhljóðandi
sjá sauðkind í Landnámi Ingólfs,
hafi alltaf átt í vandræðum með
Magnús af þessum sökum, þar eð
hann „passaði" ekki inn í myndina af
„rollubóndanum", sem lætur féð
rótnaga landið!
Á síðari árum stundaði Magnús
malarnám og malarvinnslu ásamt fé-
laga sínum, Braga Sigurjónssyni frá
Geirlandi í Kópavogi, og höfðu þeir
talsvert umleikis. Magnús hafði
einnig drjúgar nytjar af veiði í EU-
iðavatni og tók virkan þátt í veiðifé-
lagi vatnsins. Magnús kom og nærri
veitingarekstri.
Á yngri árum fórum við Magnús
stundum á hestbak saman og ekki
ætíð stutt eða sérlega greiðfærar
leiðir. Snemma í september árið
1980 riðum við upp Grindaskörð og
áfram Selvogsgötu að Kóngsfelli og
þar yfir Stórkonugjá. Áfram héldum
við norðan Strompa í skíðalandið í
Bláfjöllum og svo gömlu smalaleið-
ina undir fjöllunum að Arnarsetri og
heimleiðis um Lækjarbotna og Heið-
mörk. Mér er þessi ferð enn ljóslif-
andi og í minni, hve þýður og góður
félagi Magnús var.
Fyrir fáum árum höguðu atvikin
því svo, að Magnús gaf mér fola, sem
var nær ótaminn. Fór svo, að ég
lagði rækt við að temja hann. Gat ég
glatt Magnús með því, að hann kæmi
vel til. Fáum dögum áður en Magnús
dó taldi ég mig reyna hestinn til
fullnustu í erfiðri vetrarfærð og
hlakkaði til þess að geta sagt honum
það í jólaspjalli á Þorláksmessu. Því
var svo öðruvísi skipað.
Að skilnaði er ég þakklátur fyrir
að hafa átt samleið með Magnúsi og
ég vil færa kærri konu hans, börnum
og tengdabörnum og öðrum ná-
komnum skyldmennum mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Þorkell Jóhannesson.
Þegar við hjónin fluttum að Elliða-
hvammi haustið 1965 þekktum við
engan hér í sveit. Snemma árs 1966
var ég á göngu við Kjóavelli í leit að
rjúpu. Sá ég þá mjög hávaxinn mann
koma gangandi til móts við mig.
Þarna hittumst við Magnús vinur
minn í fyrsta skipti. Upp frá því urð-
um við hjónin í Elliðahvammi og á
Vatnsenda miklir vinir og hjálpuð-
umst að í öllu því sem þurfti að gera.
Hvað það var skipti ekki máli.
Bömin okkar ólust upp í þessari
góðu vináttu og hefur tekist með
þeim góð vinátta. Mörg atvik í öll
þessi ár koma í hugann á þessari
stundu.
Ég minnist þess þegar ég gaf þér
lítinn hvolp sem þú gafst nafnið
Pollý. Hún var í miklu eftirlæti hjá
þér og fylgdi þér í mörg ár.
Mikið vorum við nú stoltir báðir
þegar barnabömin fóru að koma og
vorum báðir lánsamir að eiga hóp af
barnabörnum. Okkar síðustu verk
saman vom að græða landið, bera á
og gróðursetja tré. Það verður nú
verk barna okkar og barnabarna að
varðveita það sem við höfum nú
grætt upp.
Jæja, kæri vinur, nú er komið að
kveðjustund. Ég þakka þér árin sem
ég og fjölskylda mín vomm þér sam-
ferða.
Megi guð gefa Kristrúnu og börn-
unum styrk í sorginni.
Kær kveðja.
Fjölskyldan Elliðahvammi.
Magnús Hjaltested, bóndi á
Vatnsenda, er látirín. Hann var
búinn þeim mannkostum sem seint
verða metnir að verðleikum. Hann
var fastur fyrir ef svo bar undir en
bóngóður, orðheldinn og vinur vina
sinna.
Ég kynntist Magnúsi á áranum
1984 til 1985, þá sem formanni
Hestamannafélagsins Andvara. Öll
samskipti félagsins við Magnús vom
á einn veg, hann bar hag félagsins
fyrir brjósti, sem og kom fram í
margvíslegum stuðningi og velvild í
þess garð. Hann var gerður heiðurs-
félagi Andvara 1994.
Það var svo á haustdögum nú í
október, að ég átti erindi við Magn-
ús. Hann var sjálfum sér líkur og sló
á létta strengi, og þegar ég tók í
sterka og hlýja hönd hans í kveðju-
skyni hvarflaði ekki að mér að það
væri okkar síðasta handtak.
Magnús, Andvarafélagar kveðja
þig með virðingu og þökk.
Guðs blessun fylgi þér.
Fjölskyldunni vottum við innilega
samúð.
Fyrir hönd Hestamannafélagsins
Andvara
Elísabet Þóra Þórólfsdóttir.
+ Þórólfur Beck
fæddist í Reykja-
vík 21. janúar 1940.
Hann lést á heimili
sínu 18. desember
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Bústaðakirkju 28.
desember.
Elskulegur faðir
minn er látinn. Minn-
ingar um brosmildan
og góðan pabba leiftra
gegnum huga minn.
Samskipti okkar voru
ekki mikil en þegar við
hittumst urðu alltaf fagnaðarfundir.
Hann tók alltaf á móti mér opnum
örmum og það var ekki langt í fal-
lega brosið hans. Hann gleymdi
aldrei afmælinu mínu eða jólum,
alltaf kom kveðja eða pakki frá
pabba. Þegar ég hringdi í hann varð
hann alltaf svo glaður að heyra í
mér. Þegar ég hitti hann rétt fyrir
andlátið spjölluðum við lengi saman,
hann lék sér að litlu dóttur minni og
setti upp jólasveinahúfu og lék jóla-
svein. Þegar ég frétti af andláti föð-
ur míns varð ég harmi sleginn, við
sem vomm búnir að ákveða að halda
upp á 60 ára afmælið hans með
pomp og prakt, og við ræddum um
hvað ófædda afabarnið ætti að heita.
Guð tekur og guð gefur, núna væri
gott að hafa smá hjálp frá pabba
varðandi öll fleygu orðin og fallegu
setningarnar sem skutu upp kollin-
um hjá honum.
Eftir að pabbi fór að stunda völl-
inn aftur þá langaði mig svo að fara
með honum og standa stoltur við
hlið hans og horfa með honum á
knattspyrnuleik. Það varð úr, í sum-
ar sem leið fór ég á völlinn þegar KR
kom í heimsókn til Keflavíkur. Þeg-
ar ég mætti á völlinn var hann troð-
fullur af KR-ingum, ekki leist mér á
að finna pabba í öllum þessum hóp.
Ég ákvað að arka inn í miðjan hóp-
inn til að finna pabba, viti menn,
hver stóð þarna teinréttur í hópi
gömlu vina sinna? Hvílíkir fagnaðar-
fundir, nú var leikurinn byrjaður,
KR-ingarnir skora, ég vissi ekki
hvort ég ætti að fagna eða hvað, svo
leit ég á pabba, þvílíkt bros, ánægj-
an skein úr hverjum vöðva, ég,
heimamaðurinn, gat ekki annað en
fagnað með KR-ingunum. Þarna á
Keflavíkurvellinum sá ég hvers virði
knattspyrnan var í huga föður míns.
Þarna stóðum við feðgarnir saman í
fyrsta skiptið í 2x45 mínútur og sá-
um KR-ingana rótbursta Keflavík-
urliðið, mér var sama að þeir unnu,
ég var með pabba mínum, það skipti
mig öllu máli. Að leik loknum kvödd-
umst við og gengum hvor í sína átt-
ina og tárin rannu niður kinnar mín-
ar.
Ég vil þakka Guð-
rúnu Beck og fjöl-
skyldu hennar fyrir all-
an stuðninginn sem
þau veittu föður mín-
um, ég vil senda þeim
mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Einnig vil
ég þakka (gömlu) KR-
ingunum fyrir alla þá
vinsemd og hlýhug sem
þeir sýndu föður mín-
um gegnum árin, þá
sérstaklega Gunnari
Felixsyni.
Ég kveð þig, elsku
pabbi minn, með sökn-
uði og trega, guð blessi þig, þú munt
ávallt eiga sérstakan stað í hjarta
mínu. Ég mun ætíð bera nafn þitt
með virðingu og þakklæti.
Þinn sonur,
Þórólfur Beck.
Elsku afi minn.
Ég sendi þér hinstu kveðju mína
með texta sem ég lærði í leikskólan-
um.
Í bpgri bæn og þökk til þin,
sem þekkir mig og verkin mín.
Eg leita þín, Guð leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
(PéturÞórarinsson.)
Guð geymi þig, elsku afi minn.
Olöf Oddný Beck.
Skilafrest-
ur minn-
ingar-
greina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útmnninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.
ÞÓRÓLFUR
BECK
t
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
SESSELJA SIGVALDADÓTTIR,
frá Gilsbakka í Öxarfirði,
síðast til heimilis
í Krummahólum 6,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 5. janúar kl. 10.30.
Sigurlaug Elísa Björgvinsdóttir, Kristján Heimir Lárusson,
Sigrún Sigurðardóttir, Valdemar Thorarensen,
Sigurður Gils Björgvinsson, Hrefna Arnalds,
Margrét Björgvinsdóttir,
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okk-
ur samúð og vinarhug við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður, ömmu, systur og
langömmu,
ELÍSABETAR THORS.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Laugaskjóli
og Skjóli fyrir einstaklega góða umönnun.
Borghildur Thors,
Ólafur B. Thors, Jóhanna J. Thors,
Hilmar Oddsson, Þórey Sigþórsdóttir,
Elísabet Oddsdóttir, Ómar Jóhannsson,
Hilmar Thors, Hlíf Arnlaugsdóttir,
Katrín Ólafsdóttir Hjaltested
og barnabarnabörn.
t
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför föður okkar,
SIGURÞÓRS ÓSKARS SÆMUNDSSONAR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Ljósheima,
Selfossi.
Fyrir hönd aðstandenda,
börnin.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okk-
ur samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐLAUGAR I. EINARSDÓTTUR,
Grandavegi 47,
Reykjavík.
Smári Einarsson, Guðrún Halldórsdóttir,
Guðjón Ármann Einarsson, Elín Guðmundsdóttir,
Jón Ingi Einarsson, Olga A. Björnsdóttir,
Einar Dagur Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð,
og hlýhug við andlát og útför elsk
móður okkar, tengdamóður, ömmu o
ömmur,
MARÍU EINARSDÓTTUR,
áður til heimilis
á Jófríðarstaðavegi 12,
Hafnarfirði.
Fyrir hönd vandamanna,
Ásmundur Ársælsson,
Guðrún Ársælsdóttir,
Jóhann Ólafur Ársælsson, Sigríður Karlsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega öllum sem sýndu okkur vin-
áttu og hlýhug við andlát og útför eiginmanns
míns og föður okkar,
PÉTURS EINARS BERGSVEINSSONAR,
Kleppsvegi 4,
Reykjavík.
Björg Aradóttir,
Trausti Pétursson,
Pétur Pétursson.