Morgunblaðið - 30.01.2000, Blaðsíða 48

.8 SUNNUDAGUR 30. JANÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Grettir
SÆL FRU PLANTA,
ERTU HRESS í LAS ?
Hundalíf
Ljóska
Ferdinand
Smáfólk
Fyrst nærðu að grípa
snjókorn með tungunni.
O
Ú
Og síðan seturðu það í
gamla góða örbylgjuofninn.
m.
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Lærum
af reynslu
annarra þjóða
Frá Rúnari Kiistjánssyni:
FULL ástæða er til þess að vekja at-
hygli á þeim vanda sem getur fylgt
vaxandi innflutningi fólks til lands-
ins, einkum fólks sem hefur gjörólík-
an bakgrunn menningar, trúar og
siða en við Islendingar.
Þar getur verið um að ræða ein-
staklinga sem koma seint til með að
falla inn í íslenskt þjóðlíf og hafa ef til
vill enga löngun til þess heldur. Því
hefur samt löngum verið haldið fram,
að þetta fólk upp til hópa sé að koma
hingað með þeim einlæga ásetningi
að samlagast og verða Islendingar.
Látið er óspart í veðri vaka að það
vilji aðhyllast menningu okkar og
siði og því sé allt í þessu sambandi
hið besta mál. Sannleikurinn er hins-
vegar sá, að þessu er alls ekki svo
farið. Fyrir nokkru kom frétt í Morg-
unblaðinu um Búddhatrúarmunk
sem hefur dvalist hérlendis og þjón-
ustað það fólk sem býr hér og er
Búddhatrúar. Þar mun einkum vera
um að ræða innflutta Taflendinga. I
fréttinni kom fram að verið væri að
safna fé til að reisa musteri fyrir
Búddhatrúarmenn í Reykjavík eða
nágrenni. Nú eru þau mál eflaust
eitthvað lengra komin. Einnig hefur
komið frétt í Morgunblaðinu um
löggildingu trúfélags múslima hér-
lendis og þeirra markmið er að koma
upp mosku í Reykjavík!
Ólfldr trúarsiðir
Nú liggur það fyrir að trúfrelsi er
stjómarskrárbundinn réttur á Is-
landi, en hitt er jafnvíst að með ólík-
um trúarsiðum getur fólk hætt að
eiga samleið. Það er líka deginum
ljósara að innflytjendur þeir, sem
hér er rætt um, eru engan veginn að
koma hingað til að samlagast ís-
lensku mannlífi eins og það er og
ganga inn í siði okkar og þjóðmenn-
ingu. Það fer best á því að þar sé ekki
verið að bera fram neinar blekking-
ar. Þegar kristni var lögtekin á Is-
landi fyrir árþúsundi, var það álit
lögsögumannsins að eitt væri nauð-
synlegt til að tryggja friðinn í land-
inu - að allir játuðu sama sið! Ég veit
ekki til þess að neitt haíi gerst sem
dregur úr gildi þess álits fyrir þjóð-
arheill. Allir vita að mestu ófriðar-
svæði heimsins eru fyrst og fremst
lönd þar sem menning, siðir og
trúarbrögð rekast á, þar sem tvær
eða fleiri þjóðir búa í sama landi við
ólíka siði.
Leikkonan Brigitte Bardot hefur
varað við miklum innflutningi músl-
ima í Frakkland og lfldr honum við
innrás. Hún segist alls ekki vera
neinn kynþáttahatari eða andvíg
fólki á þeim forsendum, en hún hafi
áhyggjur af framtíð lands síns. Ég
get sagt það sama. Ég hef vissar
áhyggjur af framtíð íslenskrar þjóð-
ar með hliðsjón af þeim aðstæðum
sem geta skapast við of mikinn inn-
flutning fólks af öðrum uppruna
menningar, trúai' og siða.
Hver rækti
sinn heimagarð
Spurningin er einfaldlega sú hvort
við Islendingar séum hugsanlega að
búa okkur til vandamál í framtíðinni
með því að vera andvaralausir í nú-
tíðinni? Við erum í raun ekki fleiri en
sem svarar íbúafjölda lítillar borgar
erlendis. Það gerir okkur viðkvæm-
ari en ella fyrir breytingum. Er verið
að fara rétta leið í þessum málum?
Hver er reynsla bræðraþjóða okkar
á hinum Norðurlöndunum í þessum
efnum, er eitthvað lagt upp úr henni?
Það er að sjálfsögðu gott mál að
hjálpa fólki, en stundum er það gert
með þeim hætti, að það skapar fleiri
vandamál en það leysir. Það fer ör-
ugglega best á því að hver rækti sinn
heimagarð. Ég held að íslendingar
almennt þurfi að skoða þessi mál
vandlega og fordómalaust. Nauðsyn-
legt er að yfirvöld á hverjum tíma
séu vel vakandi fyrir öryggis- og frið-
arhagsmunum þjóðarinnar. Menn
mega vara sig á því að vakna ekki
upp við það einn daginn, að fólkið
sem býr í landinu eigi ekki lengur
samleið. Það er eðlileg þjóðhollusta
að hugleiða þessi mál og vera á verði
fyrir hagsmunum hins litla, íslenska
samfélags. Menn mega aldrei vera
svo hræddir við ásakanir um for-
dóma, að þeir þori ekki að tjá sig um
mál sem geta skipt ákaflega miklu
varðandi velfarnað lands og þjóðar.
Það má gæta sín á því að sá ekki
þeim fræjum í nútíðinni sem vaxið
geta upp til ófamaðar fyrir þjóðina í
framtíðinni. Góð lausn í erfiðum mál-
um er oft vandfundin, en ábyrgðar-
laus og yfirborðskennd umhyggja
getur oft orðið tfl mikils skaða. Til
eru dæmin um það.
Við Islendingar verðum að standa
vörð um þjóðlega aríleifð okkar og
vernda hana - því eitt er víst, að aðrir
munu ekki sinna því hlutverki.
Islenska þjóðin hefur aðhyllst
kristin lífsgildi síðustu þúsund árin
og ég álít að það fari ekki á milli mála
að það hefur orðið henni til góðs. Von
mín er því sú að hún fylgi þeim vegi
áfram og glati ekki því sem ég tel að
sé kjarni allrar blessunar í þjóðlífi
okkar.
RÚNAR KRISTJÁNSSON,
Bogabraut 21, Skagaströnd.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.