Morgunblaðið - 17.02.2000, Blaðsíða 47

Morgunblaðið - 17.02.2000, Blaðsíða 47
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. FEBRÚAR 2000 47 SKOÐUN FRAMTIÐ EÐA E YÐILEGGIN G HALLDÓR Ás- grímsson heitir maður og er formaður Fram- sóknarflokksins og ut- anríkisráðherra Is- lands. f ræðu sinni við setningu miðstjórnar- fundar Framsóknar- flokksins á dögunum fór Halldór þungum orðum um Vinstri hreyfinguna - grænt framboð og sakaði hana um að vera á móti nánast öllu í þjóðfélag- inu, móti framförum. Eiginlega væru þeir á móti framtíðinni, sagði þessi virðulegi ráðherra og var mikið niðri fyrir. Og hver voru svo rökin fyrir þess- ari staðhæfingu? Jú, að þingflokkur Vinstri - grænna hefur lýst yfir and- stöðu sinni við að sökkva náttúru- perlunni Eyjabökkum undir miðl- unarlón og vilja setja Fljótsdals- virkjun í svokallað lögformlegt umhverfismat. Þeir hafa víst líka efasemdir um gildi álvers á Reyðar- firði. Annað er það nú ekki. Að vera á móti framtíðinni er ábyrgðarhluti. Skoðum nú dálítið nánar, hvað í þessari fullyrðingu ráðherrans felst og hvort hún eigi við einhver rök að styðjast. Aikunna er, að þjóðir heims hafa í vaxandi mæli áhyggjur af mengun af völdum svonefndra gróðurhúsa- lofttegunda (koltvíoxíðs), útblásturs frá bílum og öðrum farartækjum, verksmiðjum o.s.frv. Mengun fer vaxandi um alla jörð og er víða orðin hættulega mikil, einkum í stórborg- um, meira að segja er hennar farið að gæta á stundum í okkar ágætu höfuðborg. Þetta vita víst allir. Gróðurhúsa- áhrif í formi súrs regns eru víða orðin sjáanleg, t.d. í eyðingu skóga. Vísindamenn tala um margs kon- ar önnur áhrif, svo sem loftslags - og hitabreytingar á jörðinni, sem kynnu að orsaka það m.a., að Golf- straumurinn, þessi lífgjafi okkar hér á norðurslóðum, kynni að víkja af leið með þeim afleiðingum að landið okkar yrði nánast óbyggilegt. Losun gróðurhúsalofttegunda er orðið eitt mesta umhverfisvanda- mál, sem heimsbyggðin stendur frammi fyrir í dag. Vissulega er það fleira en stór- iðja, sem veldur mengun á jörðinni, svo sem sívaxandi fjöldi bifreiða og annarra farartækja á landi, sjó og í lofti og þannig mætti lengi telja. Ómótmælanlegt er þó, að þar eiga verksmiðjur og ýmiss konar stór- iðja verulegan hlut að máli, þótt tekist hafi með bættri tækni að draga talsvert úr skaðlegum út- blæstri frá slíkum iðnaði. Nú við lok 20. aldar er þjóðum heims að verða ljóst, að spyrna verður við fótum ef ekki á illa a fara. Heimsumhverfisráðstefnan í Rio de Janeiro fyrir nokkrum árum og Kyoto-fundurinn í Japan 1997 eru sýnileg skref í þá átt. Þar skuld- bundu helstu iðnríki heims (sem væntanlega eru stórtækust í meng- uninni) sig til að draga úr losun gróðurhúsalofttegunda um 5% á næstu árum. Því miður hafa íslensk stjórnvöld m.a. fyrir tilstilli Halldórs Asgríms- sonar og Finns Ingólfssonar, iðnað- arráðherra, ekki séð sér fært að undirrita Kyoto-bókunina enn sem komið er og undir þau sjónarmið hefur umhverfisráðherrann tekið, Siv Friðleifsdóttir. Ástæðan er vit- anlega sú, að stjórnvöld hafa uppi mikil áform um stóriðju hér á landi, sem ekki aðeins mun auka losun um 10%, heldur um marga tugi prós- enta, nái þau fram að ganga. Þess vegna vill ríkisstjórn ís- lands bíða með að undirrita bókun- ina, þar til náðst hefur samkomulag um viðbótarmengunarkvóta fyrir ísland, þar sem við getum haldið einstökum stóriðjuframkvæmdum Ólafur Þ. Hallgrímsson utan við bókhaldið um losun gróðurhúsaloft- tegundanna, m.ö.o. mengað meira í skjóli smæðar okkar og þeirrar staðreyndar, að við höfum fram tií þessa verið tiltölulega smátækir í þeim efn- um borið saman við flestar aðrar þjóðir. Ekki lýsir það mikl- um skilningi á eðli þessa máls. Eða skyldi mengunin þekkja ein- hver landamæri? Og hvers vegna eru haldn- ar heimsráðstefnur um þessi mál yfirleitt? Eru það ekki einmitt sterkustu rök- in fyrir því, að mikið sé í húfi? Stóriðjumenn hampa mikið þeirri þeirri kenningu, að ef við framleið- um ekki ál hér á íslandi með vist- vænum, endurnýjanlegum orku- gjöfum, sem þeir nefna svo, þ.e. með vatnsafli, þá muni bara aðrar þjóðir gera það með orkugjöfum, sem menga meira, kolum og olíu. Þetta eru falsrök. Vatnsorka er víð- ar nýtt í heiminum til iðnaðarfram- leiðslu en á íslandi. í öðru lagi er sú orka ekki „hrein“, sem fæst með eyðileggingu nátturunnar. Til þess er fórnar- kostnaðurinn of mikill. Málið snýst einfaldlega ekki um það, hver mengar mest eða minnst. Heldur um það, að allar þjóðir, hvort sem eru smáar eða stórar, taki sameiginlega á vandanum og Stóriðja Ef þetta er sú framtíð, sem við eigum í vænd- um á Islandi, segir Ólaf- ur Þ. Hallgrímsson, mengandi stóriðja, sem spúir reyk og óheilnæmi yfír byggðir og mannlíf, er ég í hópi þeirra, sem eru á móti slíkri framtíð. bregðist við honum hver eftir sinni getu. Við erum öll á sama báti í þessu efni, öll heimsbyggðin. Við eigum ekkert annað heimkynni en móður jörð. Það er satt að segja með ólíkind- um, að jafn glöggur maður og utan- ríkisráðherra þjóðarinnar skuli ekki hafa betri yfirsýn eða skilning á þessum málum en marka má af orð- um hans. Veit utanríkisráðherra íslands ekki af hættunni, sem heimsbyggð- inni, þ.m.t. íslendingum, stafar af vaxandi losun gróðurhúsaloftteg- unda á jörðinni. Veit hann ekki um vonleysið, sem víða hefur gripið um sig á framtíð manns og heims, jafnvel meðal ungs fólks, sem sér nánast enga framtíð fyrir sér og lifir samkvæmt því. HÓTEL FLÚÐIR ICELANDAIR HOT6LS „Verði ykkur að góðu“ Á Hótel Flúðum nýtur þú þess besta ímatog drykk. Frábær kosturfyrir einstaklinga og hópa allan ársins hring. Gæti ekki hugsast, að vaxandi vímuefnaneyslu, sem ráðherrann virðist sem betur fer hafa nokkrar áhyggjur af um þessar mundir, svo og aukna tíðni sjálfsvíga meðal ungs fólks, megi að einhverju leyti rekja til vonleysis með framtíðina, þá framtíð sem við fullorðna fólkið er- um að skapa eftirkomendum okkar. Hefur ráðherranum aldrei dottið það i hug? Hvor skyldi því vera „framtíðarvænni", sá sem leggur sitt lóð á vogarskál náttúruverndar á íslandi eða hinn sem í skammsýni sinni lætur aðeins stjórnast af gróðasjónarmiðum, sjónarmiðum sem byggjast á því að ganga á sjálf- an höfðustólinn, náttúruna og spilla henni. Skyldi sá vera á móti framtíðinni, sem vill vernda náttúruna svo sem kostur er, sköpunarverk Guðs, sam- eign okkar jarðarbúa, og skila henni ekki verri í hendur komandi kyn- slóða; sá sem vill viðhalda hreinni ímynd íslands í vitund annarra þjóða, ímynd sem getur fært þjóð- inni tekjur á við mörg álver á sviði ferðamennsku framtíðarinnar sé vel að verki staðið. Hvor skyldi, þegar öllu er á botn- inn hvolft, vera á móti framtíðinni, sá sem vill vernda svo sem kostur er dýrmætt Eyjabakkasvæði og setja Fljótsdalsvirkjun í alvöru umhverf- ismat, sem allir geta treyst og tekið . mark á, eða hinn sem vill sökkva þessu svæði helst án nokkurra um- ræðna og fórna náttúruverðmætum fyrir skammvinnan ávinning í at- vinnulífi Austurlands, en jafnframt stuðla að aukningu á losun gróður- húsaefna á Islandi um tugi prós- enta. Hvorn skyldu óbornar kynslóðir á íslandi meta meira? Ég eftirlæt les- endum þessa greinarkorns að svara þeirri spurningu. Sjálfur er ég ekki í vafa um svarið. Fyrir skömmu átti ég, sem þessar línur rita, leið til höfuðborgarinnar, akandi. Er ekið var framhjá stór- iðjusvæðinu á Grundartanga mátti sjá þykkan, grágulan reyk liðast upp um strompa Járnblendiverk- smiðjunnar, en frá álveri Norðuráls liðaðist bláleitur reykur. Saman lagðist mengun þessi út með hlíðum Akrafjalls í svölu vetrarloftinu. Ef þetta er sú framtíð, sem við eigum í vændum á íslandi, meng- andi stóriðja, sem í auknum mæli spúir reyk og óheilnæmi yfir byggð- ir og mannlíf, þá er ég í hópi þeirra, sem eru á móti slíkri framtíð. Mér finnst, að afkomendur okkar eigi annað og betra skilið. Höfundur er sóknarprestur á Mæli- fellií Skagafirði. Utsalan er hafin < Mikill afsláttur CALIDA SWITZERLAND og fjöldi annarra þekktra vörumerkja PARÍSARbúðin __________ Austurstræti 3, í hjarta borgarinnar J RÝMUM FYRIR NYJUM SVEFNHERBERGISHÚSGÚGNUM V E R S L U II I N Frábær tilboð á rúmum, náttborðum, kommóðum og klæðaskápum. Opið: laugardag 10-17 15% afsláttur af fylgihlutum (dýnum, dýnuhlífum, koddum o.fl.) þegar keypt er rúm. skútuvogi u • Sími 568 5588
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.