Morgunblaðið - 17.02.2000, Blaðsíða 50

50 FIMMTUDAGUR 17. FEBRÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
PETUR KULD
INGÓLFSSON
+ Pétur Kúld Ing-
ólfsson fæddist í
Reykjavík 2. október
1928. Hann lést í
Hnífsdal 6. febrúar
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá-
Víðistaðakirkju í
Hafnarfirði 14. febr-
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og
allt.
(V. Briem.)
Þegar Pétur Kúld, vinur okkar, er
kvaddur er svo margs að minnast að
það rúmast vart í lítilli grein í blaði.
Þegar við lítum í kringum okkur
heima hjá okkur sjást svo víða fal-
legu handverkin hans, innrammaðar
myndir og svo margt fleira.
Ættartréð sem okkur langaði til
að gera eitthvað verulegra og var
svo sérstakt að við leituðum ráða hjá
Pétri sem sagði um
leið. „Ekkert mál, ég
skal taka það með
mér.“ Seinna kom hann
með það svo glæsilegt
að ekki sést fallegra.
Þannig var Pétur. Allt
sem hann gerði var vel
og fallega unnið hvort
sem um litla hluti var
að ræða eða heilu hús-
in.
Eftir áralöng kynni
er af mörgu að taka.
Gunnar og Pétur unnu
mjög vel saman hvort
sem var við hafnargerð
eða að taka niður „bíslagið" á
Kambi. Það var gaman að ferðast
með Pétri, hann þekkti alls staðar
til, var búinn að vera víða bæði í
starfi og á ferðalögum. Ferð um
Sprengisand kemur upp í hugann
þar sem við grilluðum matinn okkar
í dásamlegu veðri og vorum þá búin
að gista á Galtalæk. Og fleiri minn-
ingar: Ferð út í Elliðaey sem var al-
gert ævintýri. Þegar Pétur sótti
Gunnar á spítalann 1985 og keyrði
með hann allan hringinn um Reykja-
nesið í góðviðri voru þeir svo hug-
fangnir að þeir steingleymdu að
kaupa í matinn. Þó kom það ekki að
sök því að varabirgðirnar hennar
Ástu björguðu málum.
Ásta og Pétur var það og þannig
held ég að það muni alltaf verða þeg-
ar við minnumst þeirra eða tölum
um þau. Þegar ég var komin heim úr
vinnunni var það oft fyrsta spurn-
ingin. „Hefurðu heyrt í Ástu og
Pétri?“ eða, „hafa þau nokkuð kom-
ið, við höfum ekki heyrt í þeim í heila
viku?“ Það var svo sjálfsagt að vita
hvert af öðru.
Okkur finnst ferðin vestur í Hnífs-
dal eins og fyrirfram ákveðin eins og
svo margt annað í lífinu. Að fá að
vera síðasta kvöldið á stað sem hann
átti svo margar góðar minningar frá
og vera hjá sínum kæru vinum
Lindu og Skarphéðni sem voru Ástu
í þessari raun hinn allra besti stuðn-
ingur sem hún þurfti á að halda.
Ásta mín. Innilegar samúðar-
kveðjur okkar hjónanna til ykkar
allra sem nú syrgið. Megi góður Guð
vera með ykkur. Við geymum minn-
ingu um góðan vin.
Margrét og Gunnar.
GUÐRUN
PÉTURSDÓTTIR
+ Guðrún Péturs-
dóttir, kjóla-
meistari og húsmóð-
ir, fæddist í Hrauni í
Keldudal í Dýrafirði
15. nóvember 1916.
Hún lést á Land-
spítalanum 2. febr-
úar síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Háteigs-
þkirkju 10. febrúar.
Elsku amma mín.
Ég hef líklega aldrei
sagt þér það amma og
vil ég því nota þetta
hinsta tækifæri til að segja þér að ég
tel mig vera svo heppna að hafa átt
þig að. Það eru að ég held ekki svo
margir sem geta með sanni sagt að
amma sín sé ein af betri vinkonum
sínum, en þetta get ég sagt um sam-
band okkar tveggja. Þú varst nefni-
iega ekki bara amma mín, heldur
einnig mikil og góð vinkona mín.
Þegar ég var yngri dvaldi ég oft hjá
þér daglangt, þá var mikið brallað,
sérstaklega man ég eftir hvað við
vorum duglegar að föndra saman, já
og baka pönnukökur.
Stundum dvaldi ég hjá
ykkur afa yfir nótt um
helgar, það var ávallt
mikið tilhlökkunarefni,
enda átti maður alltaf
von á svo miklum
kræsingum hjá ykkur,
ís og kökur og ég veit
ekki hvað. Samband
okkar var þó líklega
sterkast á háskólaár-
um mínum, þegar ég
kom a.m.k. einu sinni í
viku til þín í hádegis-
mat. Það var nú ekki
amalegt að sleppa
stundum við samlokurnar úr sjopp-
unni og fá almennilegan hádegismat
og jafnframt geta slakað aðeins á
hjá þér í amstri dagsins, spjallað
saman og jafnvel fengið að leggja
mig í stofusófanum. Já, ég var sko
öfunduð af þessari góðu ömmu á
þessum árum. En það besta er að
við höfum alltaf getað talað saman
um allt milli himins og jarðar. Þann-
ig krufðum við saman pólitíkina,
heimsmálin og já, ræddum jafnvel
saman um lögfræði og möguleika
t
Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur
hlýhug og samúð við fráfall okkar ástkæra
ÖRLYGS ARONS STURLUSONAR.
Sérstakar þakkir til þeirra fjölmörgu aðila, fyrir-
tækja, félagasamtaka, samstarfsfélaga, vina
og ættingja sem lögðust á eitt við að styrkja
okkur fyrstu skrefin í þessari þungbæru sorg.
Guð veri með ykkur í hjartans einlægni.
Elvar Þór Sturluson,
Særún Lúðvíksdóttir, Valdimar Björnsson,
Sturla Örlygsson, Andrea Gunnarsdóttir,
Örlygur Þorvaldsson, Erna Agnarsdóttir
og hálfsystkini hins látna.

t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Skógum,
Öxarfirði.
Katrín Árnadóttir, Yngvi Jónsson,
Gunnar Árnason,
Kristveig Árnadóttir, Gunnar Indriðason,
Árný Jónsdóttir, Vilhelm Steinarsson,
Óli G. Jónsson,
Gunnþóra Sigurveig Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Netsins. Þá varst þú líka alltaf svo
mikil smekkmanneskja, enda lærð
saumakona, að ég þorði varla að
kaupa mér föt án þess að fá áður
samþykki þitt. Man ég eftir mörgum
innkaupaferðum okkar í Kringluna,
þar sem þú fussaðir og sveiaðir oft
yfir þessum „tuskum“ sem fengust í
búðunum og lélegum saumaskap.
Helst lýstir þú þessari skoðun þinni
yfir svo hátt að afgreiðslustúlkurnar
heyrðu örugglega til þín. Þeir eru nú
líka ófáir kjólarnir sem þú saumaðir
á mig eða buxurnar sem þú styttir
fyrir mig. Það er líklega vegna þess
hve frábær þú varst í höndunum
sem við mamma erum svona ómynd-
arlegar við saumaskapinn. Það var
svo þægilegt að fá aðstoð hjá þér, að
maður nennti ekki að læra þetta
sjálfur. Svo gerðir þú þetta óneitan-
lega svo miklu betur en við. Talandi
um myndarskap þinn, þá bara verð
ég að koma því að, hversu gaman
það er í dag fyrir mig að eiga eftir
þig útsaumuð sængurver, útsaum-
aða dúka með harðangri og klaustri
svo ég tali nú ekki um keramikvas-
ana. Þegar þú fórst í föndur aldr-
aðra dugði þér nú ekki að búa til litla
blómavasa úr keramiki, ó nei, það
voru sko stórir og myndarlegir gólf-
vasar sem þú gerðir. Hreinustu
listaverk. Hef ég oft verið spurð að
því í hvaða galleríi ég hafi keypt vas-
ana sem standa á stofugólfinu hjá
mér, og enginn trúir mér þegar ég
segi að þetta hafir þú nú dundað þér
við í föndri aldraðra.
Elsku amma mín, þú skilur eftir
þig mikið tómarúm í lífi þeirra sem
þig þekktu. Það er okkur þó huggun
í harmi, að þú skildir fljótt við þenn-
an heim og þurftir ekki að þjást
lengi áður en þú skildir við hann.
Þín nafna,
Guðrún Björk.
ARNI
JÓNSSON
+ Árni Jónsson,
bifvélavirki og
kennari, fæddist á
Kópaskeri 11. sept-
ember 1938. Hann
lést á heimili sínu í
Reykjavík 6. febrúar
síðastliðinn og fór
útfór hans fram frá
Árbæjarkirkju 11.
febrúar.
Mig langar að minn-
ast Árna vinar míns
Jónssonar frá Kópa-
skeri með nokkrum
orðum.
í áysbyrjun 1959 komu til starfa
hjá bifreiðaverkstæðinu Bifreiða-
stillingu tveir ungir menn sem ég
þekkti vel frá heimahögum mínum í
Núpasveit í Norður-Þingeyjar-
sýslu. Þessir ungu menn voru Hall-
dór Þorgrímsson frá Presthólum
og Árni Jónsson. Fyrirtæki mitt
var á þessum tíma nýstofnað og
kom það í hlut þessara ungu manna
að vera fyrstu nemar verkstæðisins
og vinna að uppbyggingu fyrirtæk-
isins. Margs er að minnast frá þeim
20 árum sem Árni vann með mér og
ógleymanlegar eru veiði- og eggja-
ferðirnar sem við fórum í ásamt
fleiri starfsmönnum fyrirtækisins.
Allstaðar var Árni hrókur alls fagn-
aðar og úrræðagóður með afbrigð-
uin ef eitthvað bjátaði á.
Árni lauk sveinsprófi 1963 og
varð meistari í bif-
vélavirkjun 1966.
Hann var þá þegar
orðinn verkstjóri og
starfaði sem slíkur
uns hann tók til starfa
hjá Iðnskóla Reykja-
víkur til að kenna
verðandi bifvélavirkj-
um.
Árni var alla tíð ein-
stakur í sínu fagi, bæði
sem nemi og svo verk-
stjóri. Og stundum var
það svo að hann virtist
eiga eitthvert auka-
skilningarvit sem birt-
ist m.a. í því að ef ég var ekki við og
taka þurfti erfiðar ákvarðanir við-
komandi rekstri fyrirtækisins þá
brást það ekki að hann tók ná-
kvæmlega sömu ákvarðanir og ég
hefði sjálfur tekið.
Ég vil þakka Árna fyrir samstarf
og vináttu, og veit ég vel að þar
sem hann er nú munu mannkostir
hans njóta sín.
Jóna mín, ég votta þér og fjöl-
skyldunni alla mína samúð og bið
góðan guð að veita ykkur styrk í
baráttunni við missinn og sorgina.
En Árni er núna bara rétt fyrir
handan og munum við sjálfsagt öll
hitta hann á ný þegar okkar tími
kemur. Á meðan er hann alltaf ná-
lægt okkur í anda og veitir okkur
styrk þegar á reynir. Kveðja,
Bragi.
KARL JAKOB
MÁSSON
+ Karl Jakob Más-
son fæddist 17.
júlí 1977. Hann lést
29. janúar síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Djúpavog-
skirkju 5. febrúar.
Hvað hjálpar þér í heim-
ins glaumi,
aðheiminumverðirðu
ekki að bráð?
Þáberastlæturlífsmeð
straumi,
og lystisemdum sleppir
taumi,
hvað hjálpar, nema Herrans náð?
Og þegar allt er upp á móti,
andinn bugaður, holdið þjáð,
andstreymis í ölduróti
allir þó vinir burtu fljóti,
Guðs er þó eftir gæska og náð.
Hver dugar þér í dauðans stríði,
er duga ei lengur mannleg ráð,
þá horfin er þér heimsins prýði,
en hugann nístir angur og kvíði,
hvað dugir, nema Drottins náð?
(GrímurThomsen.)
Elsku Kalli Kobbi
minn.
Þó svo að árin yrðu
ekki mörg hjá þér, voru
uppátækin og athafna-
semin meiri og stærri
en hjá flestum öðrum.
Minningin um bjarta
og hlýja brosið þitt
mun lifa með okkur öll-
um sem fengum að
kynnast þér. Hvfldu í
friði.
Elsku Magga, Már,
Jóhanna, Kjartan,
Bryndís, Dagur, Þór-
laug, Kalli, Gummi og Sonja,
Guð blessi ykkur og styðji í sorg-
inni og söknuðinum.
Helga Björk.
SVAVA
EINARSDÓTTIR
+ Svava Einarsóttir
fæddist á Kleifar-
stekk í Breiðda) 13.
ágúst 1922. Hún lést
á heimili sínu 1. febr-
úar síðastliðinn og
fór útfór hennar
fram frá Stöðvar-
ijarðarkirkju 12.
febrúar. Jarðsett var
að Heydölum í Breið-
dal.
Elsku amma okkar.
Aldrei grunaði okkur
að það kæmi svo fljótt
að því að við kveddum
þighinni hinstu kveðju.
Á stundu sem þessari finnst okkur
erfítt að koma orðum að öllum minn-
ingunum sem við munum geyma
ævilangt í hugum og hjörtum okkar.
Þó ég sé látinn, harmið
migekkimeðtárum.
Hugsið ekki um dauðann
með harmi og ótta; ég er
svonærriaðhverteitt
ykkar tár snertir mig og
kvelur, þótt látinn mig
halið. Bn þegar þið hlæið
ogsyngiðmeðglöðum
hug, lyftist sál mín upp í
mót tU ljóssins. Verið
glöð og þakklát fyrir allt
semlffiðgefur,ogég,
þótt látinn sé, tek þátt í
gleði ykkar yfir lífinu.
(Höf.óþ.)
Elsku afi, megi guð gefa þér styrk.
Jóna Petra, Elísa Marey,
Magnea María, Svava,
Stefán og Auður.
Skila-
frestur
minning-
argreina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í
sunnudagsblaði ef útför er á
mánudegi), er skilafrestur
sem hér segir: I sunnudags-
og þriðjudagsblað þarf grein
að berast fyrir hádegi á föstu-
dag. í miðvikudags-, fimmtu-
dags-, föstudags- og laugar-
dagsblað þarf greinin að
berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrir birting-
ardag. Berist grein eftir að
skilafrestur er útrunninn eða
eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu
greina, enda þótt þær berist
innan hins tiltekna skila-
frests.