Morgunblaðið - 18.02.2000, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 18. FEBRÚAR 2000 43
+ Ragiiar Svein-
björnsson fædd-
ist að Uppsölum í
Seyðisfirði við Isa-
fjarðardjúp 25. júní
1916. Hann lést á
Sjúkrahúsi Akraness
hinn 14. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Svein-
björn Rögnvaldsson,
f. 15. september
1886, d. 28. mars
1975, bóndi á Upp-
sölum og síðar
verkamaður í Bol-
ungarvík, og Kristín
Hálfdánardóttir, f. 22. nóvember
1896, d. 2. janúar 1951, frá Hesti í
Hestfirði. Systkini hans voru: El-
ísabet, f. 4.10. 1917, gift Einari
Gíslasyni. Þau eru bæði látin;
Kristján, f. 23.9. 1918, kvæntur
Guðbjörgu G. Jakobsdóttur. Þau
eru bæði látin; Kristín Guðrún, f.
5.1. 1920, gift Ingólfi H. Þorleifs-
syni, Bolungarvík; Rögnvaldur, f.
22.2. 1921, d. 13.2. 1943; Daðey, f.
31.3. 1922, gift Sigurði Jóhanns-
Þó ég sé látinn
harmið mig ekki með tárum.
Hugsið ekki um dauðann
með harmi og ótta.
Eg er svo nærri
að hvert eitt ykkar tár
snertir mig og kvelur,
þótt látinn mig haldið.
En þegar þið hlægið og syngið
með glöðum hug sál mín lyftist
upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt
sem lífið gefur.
Og ég, þótt látinn sé,
tek þátt í gleði ykkar
yfir lífmu.
(Höf.ók.)
Elsku Raggi afi.
Okkur systurnar langar til að
þakka þér fyrir allar stundirnar
sem við fengum að njóta með þér.
Sérstaklega þær stundir eftir að þú
og Elsa amma fluttuð á Akranes.
Það hefur alltaf verið jafn gott að
koma í heimsókn upp á Garðabraut
til ykkar, svo ekki sé nefnt hversu
vinsælt það hefur verið hjá langafa-
og langömmubörnunum að koma og
fá nýbakaðar grautarlummur eða
pönnukökur með mjólkinni hjá ykk-
ur. Þessar heimsóknir munu að
sjálfsögðu halda áfram hjá ömmu
en þín verður sárt saknað.
Einnig viljum við þakka þér og
ömmu allan þann stuðning sem við
fengum frá ykkur þann tíma er
mamma og pabbi bjuggu í Noregi
og þá var alltaf jafn gott að leita til
ykkar.
Elsku amma, mamma og bræður,
megi guð styrkja ykkur í sorginni.
Dóra, Hrefna, Elva, Ragna,
Erna, Bryndís og ljölskyldur.
Já, öll förum við sömu leið, Jakob
minn. Þetta var eitt af því síðasta
sem hann Raggi afi sagði við mig og
þetta þótti mér gott að heyra. Ég
hitti afa í síðasta sinn 3. janúar í ár
og vissi að hann átti ekki svo mikið
eftir. Hann spurði mig hvernig mér
fyndist hann líta út og ég sagði hon-
um að hann væri kannski ekki sá
fyrsti sem ég myndi hringja í í dag
ef mig vantaði einhvern til að beita
og þá hló hann eins og honum ein-
um var lagið. Hann afi var hörkutól
og vann eins og hestur alla sína
vinnuævi og fyrir mér var hann síð-
asti sjóarinn. Hann hætti á sjó 1984
sama ár og ég byrjaði og hætti.
Sumarið ’84 var alveg frábært, ég
og afi saman á færum og þegar við
svo fórum á net komu frændur mín-
ir Svenni og Bjarni Kalli líka um
borð. Ég veit ekki hvað hann afi
hugsaði þegar Svenni hljóp á eftir
Bjarna og ég á eftir Svenna og allir
slógust fram á stefni eins og smá-
krakkar, en ætli afi hafi ekki
skemmt sér best af okkur öllum
þótt hann hafi þurft að öskra á orm-
ana út úr stýrishúsinu á öllum stím-
um. Þegar ég hugsa ennþá lengra
syni, Hafnarfirði;
Hálfdán, f. 8.3. 1924,
d. 2.3. 1954, kvæntur
Sigrúnu Halldórsdótt-
ur, sem nú býr á Ak-
ureyri með seinni
manni sfnum, Jónatan
Olafssyni; Jónatan
Helgi, f. 27.1. 1925, d.
28.1. 1925; Halldóra
Þórunn, f. 14.9. 1926,
gift Hjalta Ólafi Jóns-
syni, Reykjavi'k; Einar
Jónatan, f. 17.2. 1928,
kvæntur Margréti R.
Halldórsdóttur, Bol-
ungarvík; Jónína
Þuríður, f. 19.3. 1930, gift Guð-
mundi H. Kristjánssyni, Bolungar-
vík; Sigurjón, f. 28.9. 1931,
kvæntur Kristínu Magnúsdóttur,
Bolungarvík; Sveinbjörn Stefán, f.
17.9. 1932, kvæntur Stellu Finn-
bogadóttur, Bolungarvík; Marta,
f. 19.4. 1934, d. 2.9. 1934; Marta
Kristín, f. 27.8. 1935, gift Karveli
Pálmasyni, Bolungarvík; Svein-
barn, andv. f. 26.12. 1936.
Hinn 4. júní 1949 kvæntist
til baka man ég eftir kvöldi þegar
ég var 8 eða 9 ára og ég, pabbi og
afi vorum niðri í beitningarskúr að
beita það sem vantaði upp á leguna.
Allir byrjuðu á sínum bala og þegar
pabbi var búinn tók hann við af mér
og ég byrjaði á nýjum, þá var afi
búinn og hann tók minn og ég byrj-
aði á nýjum og þegar allt var upp-
beitt þá hafði ég byrjað á 7 bölum.
Þegar við vorum svo að labba heim
til Elsu ömmu sagði afi við mig.
Belli minn, nú ert
þú orðinn beitningarmaður, þú
beittir 7 bala. Þessu gleymi ég
aldrei, ég var 2 metrum hærri þetta
kvöld. Eitt get ég sagt að ef við
bræðumir, ég og Maggi Már vorum
latir, þá fengum við líka að heyra
það. Hann afi sagði frá hvort við
vorum seigir eða latir að hjálpa
pabba. Hann var stríðinn og
skemmtilegur karl hann afi minn og
hann ljómaði þegar hann var að
stríða. T.d. sumarið ’84 þegar við
vorum á færunum, þá hafði ég verið
við kvenmann kenndur í fyrsta sinn
og þetta frétti auðvitað afi. Þegar
líða tók á mánudaginn fékk ég tvo
þorska á sama krókinn og þá sagði
afi: Belli minn, ertu þú nú ekki of
ungur fyrir þetta? Þetta hvað?
sagði ég. Nú, að verða pabbi, sagði
afi. Allir sem fá tvo á einn krók þeir
verða pabbar og ég eyddi því rest-
inni af deginum með tvo stóra og
þunga netasteina í maganum. Ég
var jú bara að verða 14. Já, það var
gott að koma til afa og ömmu hvort
sem var í Bolungarvík eða á Skag-
anum. Ég á eftir að sakna hans afa.
En svona er lífið og við hittumst
hinum megin þegar minn tími kem-
ur.
Hvíldu í friði, elsku afi.
Þinn
Jakob Elías Jakobsson.
Elsku Raggi afi, nú er þú leggur
upp í þína hinstu ferð langar mig að
segja svo margt. Þú varst alla tíð
mjög sterkur maður, en þó einnig
blíður í senn. Þrátt fyrir veikindi
þín og litla heilsu var alltaf hægt að
treysta á góða skapið og prakkara-
skapinn hjá þér. Þú hafðir alltaf
eitthvað sniðugt að segja og alltaf
mætti okkur brosið þitt þegar við
komum við á Skaganum, svo ekki sé
minnst á fallegu bláu augun þín sem
lýstust alltaf upp þegar þú varst að
hugsa eða segja eitthvað sniðugt, já
eða að stríða einhverjum. Það er nú
ekki langt síðan ég var að tala við
hana Elsu ömmu í símann og heyrði
hana allt í einu segja: „Viltu koma
þér þarna niður.“ Þá var nýbúið að
skipta um glugga hjá ykkur og það
átti að fara að mála nýju gluggana.
Þú varst víst kominn hálfa leið upp í
gluggakistu og ætlaðir að fara að
mála sjálfur. Ég gat nú ekki annað
en hlegið, því ég sá þig alveg fyrir
mér að klifra upp í glugga með
grallarabros á vör og glampa í aug-
Ragnar Elísu Rakel Jakobsdóttur,
f. 18.5. 1929 á ísafirði. Kjörfor-
eldrar hennar voru Jakob R. El-
íasson, f. 5.7.1897, d. 1.12.1970 og
Halldóra Sigríður Jónsdóttir, f.
12.7. 1889, d. 3.10. 1980. Börn
Ragnars og Eh'su eru: 1) Jakob
Halldór Sverrir, f. 8.9. 1948,
kvæntur Elísabetu Maríu Péturs-
dóttur. Þau eiga Ijögur börn og
tvö barnabörn. 2) Sveinbjörn
Kristinn, f. 16.2. 1950, kvæntur
Jensínu Ólöfu Sævarsdóttur. Þau
eiga þrjú börn og eitt barnabam.
3) Bryndís, f. 28.2. 1951, gift Gylfa
Borgþóri Guðfinnssyni. Þau eiga
sex dætur og átta barnabörn. 4)
Arnar Smári, f. 16.3. 1957, kvænt-
ur Daðeyju Steinunni Einarsdótt-
ur. Þau eiga þrjú börn. 5) Bjarni
Karvel, f. 24.1. 1964, kvæntur Ar-
nýju Huldu Friðriksdóttur. Þau
eiga tvö börn saman og eitt átti
hún áður.
Ragnar starfaði lengst af sem
sjómaður, var skipstjóri meðan
þau bjuggu í Súðavík og starfaði
síðan lengst af við fiskverkun og
að útgerð með sonum sínum í Bol-
ungarvík og á Akranesi. Um nokk-
urra ára skeið var hann húsvörður
í Sambandshúsinu í Reykjavík.
Utför Ragnars fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
unum. Þetta er gott dæmi um dugn-
aðinn sem hafði alltaf yfirhöndina
hjá þér. Ég man þegar við Bjössi
vorum nýbúin að trúlofa okkur og
þú komst og baðst um að fá að sjá
handjárnin, en þá varstu víst að tala
um hringana okkar. Mér þótti það
alltaf svolítið sniðug myndlíking hjá
þér, ég veit að þér verður tekið opn-
um örmum þar sem ferðin þín end-
ar, og ég bið góðan Guð að geyma
þig og vona að þér líði vel hjá hon-
um. Ég vil að þú vitir að minning
þín og prakkarinn í augum þínum
munu fylgja mér alla tíð, svo lengi
sem ég lifi. Guð blessi þig elsku afi
minn, ég bið þess líka að hann blessi
og styrki hana Elsu ömmu og leiði
hana í gegnum sína miklu sorg og
þennan mikla missi. Ég votta öllum
aðstandendum mína dýpstu samúð
er við kveðjum ástkæran og yndis-
legan mann.
Hvíldu í friði elsku Raggi afi.
Elísa Rakel, Björn og Friðrik
Rósinkar.
Ég man þegar ég leit upp úr hlát-
urrokunum og sökk í hafsjó augna
mannsins sem kitlaði mig. Ég synti
svo um þvi ég vildi leysa þennan
mikla leyndardóm, hvaðan þetta
gleðismitandi og sannsögla blik
augnanna hans afa kæmi. Af öllum
þeim litfögru þráðum sem tilvist
hans hefur spunnið í hjarta mínu
veit ég að enginn mun þar vaka eins
og þau áhrif sem augu hans höfðu á
mig. Þau sögðu allt.
Ur augum hans gat ég alltaf lesið
væntumþykju, kæti og síðast en
ekki síst grallaraskap sem eink-
enndi hann alla þá daga sem ég
þekkti hann.
Án nokkurra orða gat hann sagt
meira á fáum augnablikum en
margur megnar að segja á heilli
lífstíð. Þótt hann sæti þögull í lengri
tíma og horfði á sjóinn með virðing-
arblik í augum varð þögnin aldrei á
nokkurn hátt þrúgandi. Ég kenndi
aldrei nokkurra óþæginda frá þeirri
þögn. Oft er sagt að þá þú þagað
getir með einhverjum vitir þú fyrst
að hann er þér kær, það er fyrst
núna sem ég sé hversu satt og rétt
mér þótti þetta þegar ég sat og
hlustaði á þögnina með afa.
Annað sem alltaf mátti sjá í aug-
um hans var lífsgleðin og viljinn til
að halda áfram að lifa, ekki endilega
fyrir sjálfan sig heldur og fyrir stoð
sína og styttu, hana ömmu. Ömmu
sem óhagganleg hefur staðið við hið
hans í gegnum alla erfiðleika sem
dunið hafa á þeim, ömmu sem öllum
hleypir fram fyrir sig í röðinni,
ömmu sem alltaf, alltaf hefur verið
öllum til taks. Til hennar lít ég nú
með stolti og aðdáun í hjarta og
vona að nú verði hún verðlaunuð
fyrir styrk sinn og leidd í gegnum
erfiða tíma líkt og hún hefur ávallt
verið tilbúin að leiða alla aðra. Ég
skal aldrei reyna að gera mér í hug-
RAGNAR
SVEINBJÖRNSSON
arlund líðan hennar á þessum tíma-
mótum og engin orð finn ég hjá
sjálfri mér til að reyna að lýsa upp
daga hennar. Laxness sagði þó eitt
sinn: „Blóm eru ódauðleg ... þú
klippir þau í haust og þau vaxa aft-
ur í vor, - einhversstaðar." í hjarta
mínu ríkir ekki hinn minnsti vafi á
því að sál sem fært hefur svo mörg-
um gleði og hamingju fái á ný að
standa uppi sem hin fegursta rós.
María Elísabet Jakobsdóttir.
Það er aldrei að vita hverjum
klukkan glymur. Þó var það svo sl.
sunnudagskvöld að margt benti til
þess að lífshlaup móðurbróður míns
væri að renna sitt skeið í okkar
mannlega heimi. Hann lést aðfara-
nótt sl. mánudags.
Heilsu Ragga hafði hrakað frá
því á Þorláksmessu. Þó komu góðar
stundir á milli sem þakka ber al-
mættinu. Það er ljúft að minnast
þess að sl. miðvikudags- og fimmtu-
dagskvöld, 8. og 9. febrúar, áttum
við góðar stundir saman þar sem
Raggi, þrátt fyrir veikindi sín, lifn-
aði allur við, varð skýr í frásögn og
viðræðu um sjósókn og skyld mál.
Ragnar hefði orðið 84 ára 25. júní
n.k. og því orðinn nokkuð fullorð-
inn. En hann var með á nótunum
um þjóðfélagsmálin og hafði
ákveðnar skoðanir. Eitt held ég þó
að hann hafi aldrei getað sætt sig
við, en það er ófrelsið sem fiski-
mönnum á smábátum hefur verið
skapað á Islandi með fiskveiði-
stjórnunarkerfi því sem ríkir.
Raggi talaði um sjómennsku og
fiskveiðar af tilfinningu og nær-
færni þess sem alinn er upp við að
bera virðingu fyrir náttúruöflunum
og því sem aflað er á sjó og landi.
Seint hefði hann kastað veiddum
fiski í hafið eða á annan hátt misvirt
þann afla sem úr sjó er dreginn.
Frelsi fiskimannsins, óravíddir
hafsins, þekking á straumum og
sjógangi einkenndu og mótuðu lífs-
skoðun Ragnars. Þessi viðhorf og
sjónarmið ásamt sterkri réttlætis-
kennd og sanngirni voru ríkir þætt-
ir í fari hans sem ég minnist í þess-
um kveðjuorðum.
Ragnar var ekki einn á lífsleið-
inni, Elísa R. Jakobsdóttir var hans
trausti förunautur frá upphafi
þeirra kynna. Börn, tengdabörn og
barnabörn bera vott um fjölskyldu-
farsæld þeirra hjóna frá upphafi
þeirra kynna til síðustu stundar.
Hafi ég þekkt til einstaklings sem
má líkja við klett í hafinu þá er það
hvernig Elsa stóð við hlið Ragga á
lífsferli þeirra. Það verður ekki rak-
ið hér í einstökum atriðum, en þau
kynntust hörðum tímum eins og
margir Islendingar sem þekkja lífs-
kjör frá því fyrir seinni heimsstyrj-
öld og til okkar daga.
Ég minnist þess að sem barn kom
ég á heimili þeirra hjóna í Súðavík,
það er ein af fáum minningum mín-
um þaðan. Þá voru þau í sambúð
með foreldrum Elsu og minnist ég
þess hve hlýjar móttökur ég fékk.
Síðan þegar þau bjuggu í Sam-
bandshúsinu í Reykjavík þar sem
Raggi var húsvörður, fékk ég að
gista hjá þeim á leið í sveitina vest-
ur í Isafjarðardjúp. Þá var mér tek-
ið sem einum af börnum þeirra
hjóna og ég þakka þær góðu stundir
sem og fleiri síðar á lífsleiðinni. Eft-
ir að Raggi og Elsa fluttu á Akra-
nes höfum við hjónin haft við þau
traust samband og samskipti, okkur
til mikillar ánægju og þær stundir
lifa.
Það er ekki meiningin að rifja
upp eða segja hetjusögur, þær eru
til staðar hjá flestum þeirra sem
stundað hafa sjó og hafa mikla lífs-
reynslu. Raggi hefði heldur ekki
verið mjög hrifinn af einhverju
slíku. En mig langar að segja frá
öðru sem var og er ríkur þáttur í lífw
Uppsalasystkina. Það er lífsgleðin*-
glettnin og kátína í kringum har-
monikkumúsik, söng og sögur frá
sveitinni kæru í Seyðisfirði. Öll
systkinin ólust upp við nikkuspil afa
Sveina, Dana frænda, Halla og
Tana. Sú lífsgleði berst vonandi
mann fram af manni í okkar ætt og
lifir í margbreytilegum hljóðfærum,
ljóðum og söng ásamt því að verða
nýtir þjóðfélagsþegnar.
Við vottum þér, kæra Elsa, og
börnum, tengdabörnum og barna-
börnum, innilega samúð okkar við
leiðarlok. Megi góð minning um eig-. ^
inmann, föður og afa lifa, með þökk
fyrir góða samveru.
Edda og Gísli Einarsson.
Mig langar að minnast hans
Ragnars eða Ragga eins og hann
var yfirleitt kallaður.
Það eru góðar stundirnar sem við
Maggi höfum átt með ykkur Elsu.
Að koma og heimsækja ykkur á
Akranes er yndislegt, það er alveg
sama hvenær tíma dags við komum,
alltaf eru móttökurnar jafn hlýjar
og elskulegar. Elsa með fullt af
kræsingum í eldhúsinu og þú sitj-
andi í hægindastólnum horfandi út
á hafið. Þær voru ófáar sögumar^
sem þú sagðir honum Magga sem
gerst höfðu í gamla daga, og alltaf
hafðl Maggi jafn gaman af þeim.
Umhyggja þín var mikil, það var al-
veg sama hve veikur þú varst, alltaf
gafst þú þér tíma til að spyrja um
mig og mitt fólk í Grindavík. Ég á
eftir að sakna þess að sjá brosið þitt
og glampann í augum þínum. Ég vil
þakka fyrir að hafa fengið að kynn-
ast þér. Þú varst afinn sem ég alltaf
þráði.
Hvfldu í friði.
Elsku Elsa, Jakob, Svenni, Bryn*-
dís, Smári Bjarni og fjölskyldur,
ykkur vil ég senda mínar samúðar-
kveðjur.
Salbjörg Júlía.
Persónuteg,
alhliða útfararþjónusta.
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Atlan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
'M-J'St uiidtói; 'im uli líöiiduiiJ
Utfararstofan annast meginhluta allra útfara á höfuðborgarsvæðinu.
Þar starfa nú 15 manns við útfararþjónustu og kistuframleiðslu.
Alúðleg þjónusta sem byggir á langri reynslu
*
Utfararstofa Kirkjugarðanna ehf.
Vesturhlíð 2-Fossvogi-Sími 551 1266-www.utfarastofa.com