Morgunblaðið - 22.02.2000, Blaðsíða 50

50 ÞRIÐJUDAGUR 22. FEBRÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
\
KRISTJÁN
JÓAKIMSSON
+ Kristján Jóak-
imsson fæddist í
Hnífsdal 7. mars
1943. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans 13. febrúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar Kristjáns voru
Jóakim Pálsson,
skipstjóri og útgerð-
armaður í Hnífsdal, f.
20. júní 1915, d. 8.
september 1996, og
— _> Gabriela Jóhannes-
dóttir, húsmóðir, f.
17. júlí 1916, d. 2.
október 1975. Systk-
ini Kristjáns eru: Gunnar Páll
Jóakimsson, f. 27. júní 1936, d. 1.
júlí 1997, maki Helga Jóakimsson
von Kistowsky, f. 1944; Helga
Jóakimsdóttir, f. 13. desember
1940; tvíburasystir Kristjáns er
Jóhanna Málfríður Jóakimsdóttir,
f. 7. mars 1943, maki Einar Magn-
ússon, f. 1939; Aðalbjöm Jóakims-
son, f. 12. október 1949, maki Al-
dís Höskuldsdóttir, f. 1952, og
Hrafnhiidur Jóakimsdóttir, f. 9.
júní 1955, maki Birgir Ómar Har-
aldsson f. 1955.
Kristján kvæntist 25. desember
1964 Gunnþómnni Jónsdóttir,
hárgreiðslukonu frá Isafirði, f. 28.
janúar 1946, þau skildu. Foreldr-
ar Gunnþórunnar em Jón Jóns-
son, tónskáld á ísafirði, f. 9 júlí
1910 á Hvanná i Jökuldalshreppi,
d. 26. mars 1963 og Rannveig Her-
mannsdóttir, f. 12. nóv. 1916 í
Málmey, d. 29. júlí 1981. Börn
Kristjáns og Gunnþórunnar eru
Jón Kristjánsson, f. 4. nóvember
1965, maki Kristín Björgvinsdótt-
ir, f. 1967, böm þeirra eru Gunn-
þórunn, f. 1987 og Björgvin, f.
1993. Gabriela Krist-
jánsdóttir, f. 9. des-
ember 1967, maki
Páll Magnússon, f.
1968, böm þeirra
eru Jóakim Páll, f.
1992 og Margrét
Helga, f. 1995.
Hinn 24. desember
1976 kvæntist Krist-
ján eftirlifandi eigin-
konu sinni Sigríði
Harðardóttir,
sjúkraliða frá Dal-
vík, f. 1. nóvember
1950. Foreldrar Sig-
ríðar em Hörður
Sigfússon, bifvélavirki á Dalvík, f.
2. apríl 1925 og Hermína Þor-
valdsdóttir, f. 28. október 1926.
Fóstursonur Kristjáns og Sigríðar
er Krisiján Einar Guðmundsson f.
5. febrúar 1983.
Kristján ólst upp í Hnífsdal.
Snemma hélt hann til sjós og lauk
meira fiskimannaprófi frá Stýri-
mannaskólanum íReylgavík 1965.
Sama ár var hann ráðinn sem
skipstjóri á Páli Pálssyni ÍS 101 og
er þar til 1966. Árið 1966 ræðst
Kristján sem stýrimaður á skip
Miðfells hf. í Hnífsdal, Guðrúnu
Guðleifsdóttur ÍS 102. Starfaði
hann óslitið á skipum Miðfells hf.
sem skipstjóri og stýrimaður, þó
lengst af á skuttogaranum Páli
Pálsyni ÍS 102, til ársins 1995. Það
ár hætti Kristján sjómennsku og
réðst sem útgerðarstjóri Miðfells
hf. Því starfi gegndi hann til 1997.
Það ár fluttist Kristján til Reykja-
vikur og settist að f Miðhúsum 19 í
Reykjavík.
Utför Kristjáns fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku afi Stjáni.
Okkur langar með nokkrum orð-
um að minnast þín, þótt að við skilj-
um ekki alveg af hverju þú ert farinn
frá okkur. Okkur finnst nefnilega svo
stutt síðan að þú fluttir til Reykjavík-
ur og við vitum að ein af ástæðunum
fyrir því var að þú vildir vera nær
okkur og meira með okkur, en nú
ertu bara farinn.
Við viljum samt fá að þakka þér
fyrir allan þann tíma sem við áttum
með þér, og fyrir allt það sem þú
gerðir fyrir okkur.
Þótt það væri alltaf gaman að
koma og heimsækja þig vestur í
Hnífsdal, var miklu skemmtilegra
þegar þið amma Sigga og Kristján
frændi fluttuð í bæinn, því þá var
hægt að koma miklu oftar. Manstu
lfka allar ferðimar sem við fórum
niður á Reykjavíkurhöfn í bíltúr, þú
keyptir ís handa okkur, og við hlust-
uðum á hvað skipin hétu á meðan við
borðuðum ísinn.
Við ætlum ekki að rifja upp allt
það skemmtilegasta sem þú gerðir
með okkur, núna, heldur seinna og
þá hjá ömmu Siggu, en við vitum að
þú munt fylgjast með því og okkur í
LEGSTEINAR
A TILBOÐI
15 - 30% afsláttur
ef pantað er
í febrúar.
15% afsláttur
af letri og skrauti.
15
ARA
Qranít
Helluhraun 14 Hafnarfjörður
Sími: 565 2707
framtíðinni. Þó að þú sért farinn var
gott að geta kvatt þig, það er sjaldan
sem einhver fær að gera það. Elsku
afi Stjáni, Guð geymir þig og passar
þig vel, við skulum passa ömmu
Siggu.
Gunnþórunn, Jóakim Páll,
Björgvin og Margrét Helga.
Mig langar að þakka fyrir að hafa
fengið að vera samferða Stjána tví-
burabróður mínum í lífinu, en hann
er nú látinn aðeins 56 ára að aldri.
Söknuðurinn er ólýsanlegur. Stjáni
var góður bróðir, umhyggjan var í
fyrirrúmi og bar hann alltaf mikla
virðingu fyrir mér, bæði er við vorum
börn sem fullorðin.
Margs er að minnast frá Stjána
bróður. Eg var veik sem bam og
þurfti oft suður til lækninga, þá fund-
um við alltaf mikið fyrir aðskilnaðin-
um, söknuðurinn var mikill því við
vorum ekki bara systkin heldur
bestu vinir líka.
Til að lýsa góðmennsku Stjána
langar mig að segja frá nokkrum at-
burðum í lífi okkar.
Þegar við vorum börn, þá tíðkaðist
að senda bömin í sveit. Stjáni fór níu
ára norður í Gmnnavík og Helga
systir með honum að bæ sem hét Nes
og vom þau þar nokkur sumur. Eg
fór ári seinna einnig til Grannavíkur
í sveit að bæ sem hét Sútarabúðir og
var töluverð fjarlægð á milli þessara
bæja. Við máttum hittast á sunnu-
dögum, og skiptumst við á að fara á
milli, þá urðu ævinlega miklir fagn-
aðarfundir. Þessi aðskilnaður hefur
eflaust átt þátt í þeim kærleik er ríkti
á milli okkar systkinanna. 18 ára fór-
um við á sjó með pabba á Páli Páls-
syni frá Hnífsdal. Ég var ráðin sem
kokkur og var Stjáni alltaf að líta eft-
ir mér, réttandi mér hjálparhönd.
23 ára missti ég manninn minn
Geira, í sjóslysi. Þá sem oftar reynd-
ust Stjáni og Gunnþómnn fyrri kona
hans mér og börnum mínum ómetan-
leg. Góðmennska Stjána var einstök.
Það var svo síðar að Stjáni kynnt-
ist seinni eiginkonu sinni og áttu þau
fallegt heimili, fyrst í Hnífsdal og síð-
ar hér fyrir sunnan. A milli þeirra
hjóna ríkti gagnkvæm virðing. Sam-
an ólu þau upp Kristján Einar, en
með fyrri konu sinni átti Stjáni Jón
og Gabríelu.
Mér finnst það lýsa best kærleika
fólksins, Stjána, Siggu, Gunnþórunni
og bömunum að þau vom öll miklir
vinir, og létu hjónaskilnað ekki hafa
áhrif á vinskapinn. Stjáni vildi alltaf
vera sáttur við alla.
Stjáni hafði mikla frásagnarhæfi-
leika og fólk naut þess að vera í ná-
vist hans. Þegar Stjáni sagði sögur af
einhverjum eða einhveiju þá lék
hann alltaf með og kom öllum til að
veltast úr hlátri.
Elsku besti tvíburabróðir, ég gæti
endalaust þakkað þér, þú varst bæði
fallegur og góður.
Ég kveð þig með söknuði.
Elsku Sigga, Jón, Gabríela, Krist-
ján Einar og aðrir aðstandendur.
Góður guð styrki ykkur í þessari
miklu sorg.
Jóhanna.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það,
semégfæekkibreytt,
kjark til að breyta því,
seméggetbreyttogvit
tíiaðgreina þarámilli.
Elskulegurvinur.
Almáttugur Guð, okkar æðri mátt-
ur, hefúr nú tekið þig í sína arma. Ég
dáist að því hve hugprúður og æðra-
laus þú gekkst á braut til endaloka
þessa jarðlífs, hve vel þér tókst að
kveðja alla sem þú unnir.
Ég þekkti svo vel þinn góða dreng
og veit hve sál þín er falleg og góð.
Jafnvel þótt okkar samskipti færa
ekki eins og ætlað var í upphafi, tókst
okkur alla tíð að halda fjölskyldu-
böndin. Við leituðumst við að setja
kærleikann til bamanna í fyrirrúm
og þér með þinni elskulegu eigin-
konu, Sigríði, þakka ég elsku ykkar
til þeirra.
Ér fjölskyldan öll var saman kom-
in um síðustu áramót kvaddir þú mig
með þessum orðum, Guð geymi þig
og gangi þér alltaf vel, þess hins
sama óskaði ég þér.
Bömin mín, Jón og Gabríela,
tengdabömin Kristín og Páll, bama-
bömin Gunnþórann, Jóakim Páll,
Björgvin og Margrét Helga, sem nú
syrgja þig, föður sinn, tengdafoður
og afa, mun ég hugga af allri minni
elsku og mætti. Öll munum við sam-
an varðveita minninguna um þig og
minnast þín með þakklæti og virð-
ingu.
Elsku Sigríður, ég votta þér og
syni ykkar, Kristjáni, mína dýpstu
samúð, einnig systkinunum Helgu,
Jóhönnu, Aðalbimi og Hrafnhildi,
ásamt fjölskyldum þeirra.
Guð geymi ykkur öll.
Gunnþórunn.
„Guð gefi mér æðraleysi.“ Þannig
hefst bænin sem okkur þótti svo
vænt um, Stjáni minn. Nú þegar þú
ert farinn okkur frá til betri og bjart-
ari staðar, þá finnst mér svo gott að
grípa til bænarinnar sem tengdi okk-
ur saman í upphafi, kæri mágur. Ég
kynntist þér á Isafírði er ég byrjaði
að fara á fundi í AA-húsinu fyrir
vestan. Stjáni minn, við vissum bæði
að nafnleyndin er hinn andlegi
grundvöllur, en hvernig get ég
minnst þín án þess að geta um þig
sem góðs AA-félaga?
Stjáni minn, að lokum langar mig
til að minnast hetjulegrar baráttu
þinnar við sjúkdóminn sem þú þurft-
ir að lokum lúta í lægra haldi fyrir.
Það er samt svo margt í okkar lífi
sem við ekki stjómum og ekki er um-
flúið en ég verð að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt.
Elsku Sigga mín og böm, ég sendi
ykkur mínar dýpstu samúðarkveðjur
og bið um styrk ykkur til handa.
Aldis Höskuldsdóttir.
Hann Kristján, oftast kallaður
Stjáni, kvaddi þennan heim á sunnu-
daginn. Mágur, vinur og velunnari er
horfinn á braut. Við tekur söknuður
og oft endurmat á lífshlaupinu. I
stuttri minningargrein sem þessari
verður ekki fjallað um störf Stjána
heldur verður áherslan á einstök
persónueinkenni af mörgum sem
einkenndu hann hvar sem hann var.
Strax og ég kynntist Kristjáni sá
ég að þar fór góð og vönduð persóna
sem vildi sinna starfi sínu af dugnaði
og trúnaði, fjölskyldu og samferða-
fólki af álúð og vináttu. Hann kom
hreint til dyranna, sem er mikill
mannkostur í okkar samfélagi. Sem
hreinskiptin persóna fékk hann að
reyna ýmislegt sem án efa hefur oft
verið sárt en jákvæðið og hæfileikinn
til að sjá hið spaugilega í lífinu hjálp-
aði mikið.
Eftir að hafa alið sinn aldur í
Hnífsdal flutti Stjáni með fjölskyldu
sína til Reykjavíkur og tók sér ból-
festu í Grafarvoginum, m.a. til að
geta verið í nálægð við bömin sín og
barnaböm, sem hann unni heitt. I
Grafarvoginum hófst nýtt líf þar sem
við tók nýtt starf og aðlögun fjöl-
skyldunnar að nýju umhverfi. Þessa
aðlögun leystu hjónin Stjáni og
Sigga saman og af myndarskap.
Stjáni komst fljótt í starf sem honum
líkaði afar vel en þama var félag sem
var að stíga sín fyrstu spor. Nýlega
sagði framkvæmdastjóri þess félags
að Stjáni hefði létt fyrstu spor félags-
ins vegna jákvæðis, glettni og dugn-
aðar í starfi. Öllum störfum sinnti
Stjáni með sama hætti.
Fljótlega eftir flutninginn suður
og starf hjá nýju fyrirtæki fór Stjáni
að finna til veikinda. An efa hefur
hann fundið til veikinda áður, en ekki
borið þau á torg heldur borið án
orðagjálfurs. Mikið var um að vera
og takmarkaður tími til að leita
læknis. Eftir skoðun lá þó niðurstað-
an fyrir og við tók hetjuleg barátta
við illvígan sjúkdóm.
En hvernig tók Stjáni á sínum
veikindum? Af jákvæði, glettni og
dugnaði sem einkenndi hans störf í
gegnum árin. Hvemig hefur þú það í
dag Stjáni? - Svarið kom um hæl: Ég
hef það bara fínt, þakka þér fyrir! A
líknardeildinni fyrir um þremur vik-
um var ég kvaddur með þessari setn-
ingu: Bíddu bara, sjáum nú bara til!
Það átti ekki að gefast upp fyrir
þessum sjúkdómi fyrr en í fulla hnef-
ana!
Vinátta og hlýja til tiltekinnar
persónu felst í verkum en ekki ein-
göngu orðum. Stjáni var einn af þeim
sem sýndu hug sinn og vináttu í
verkum. Á undanfömum vikum varð
ég vitni að verkum sem era mér
verðmæt og kær. Eitt þeirra verka
er þegar Stjáni kom af líknardeild-
inni í afmæli mitt í síðasta mánuði.
Það gerði hann þrátt fyrir erfiðan
dag sem og erfiða endurkomu. Þetta
ásamt öðra sem ég geymi fyrir mig
verður mér afar verðmæt minning
um góðan vin og mág sem sýndi hug
sinn í verki.
Sjúkdómur Stjána tók harkalega á
honum síðustu daga. í erfiðum veik-
indum sameinuðust fjölskylda hans,
systkini, makar þeirra o.fl. um að
vera honum við hlið ef það gæti auð-
veldað honum erfið veikindi. Allir
reyndu að gefa honum þann styrk og
stuðning sem hann hafði áður þeim
gefið. Við vonum að Stjáni hafi
skynjað hug okkar á þessum tímum.
Að lokum vil ég þakka Stjána fyrir
samfylgdina í þessu lífi og eftir stend
ég ríkari. Guðs faðmur geymi hann:
Hansvegur
ervæng
haf
oggeiminn
þérguð
gaf
um eilífð
sem einn
dag
hansfrelsi
erfaðm
lag.
(Ingimar Erl. Sigurðsson.)
Siggu, Kristjáni Einari, Gabríelu,
Jóni, Páli, Kristínu og bömum þeirra
sem og systkinum Stjána votta ég
mína innilegustu samúð og bið Guð
að styrkja þau í sorg sinni.
Birgir Ómar Haraldsson.
Fallinn er frá fyrir aldur fram
frændi okkar Kristján Jóakimsson
frá Hnífsdal. Og langar okkur að
þakka skemmtilegar samverastund-
ir sem við áttum saman. Stjáni var
einstakur maður, kímnigáfan var svo
sannarlega í lagi en kærleikurinn var
samt sterkastur í hans fari. Honum
þótti vænt um alla, hann gerði ekki
mannamun. Böm vora hans bestu
vinir, hann hafði alltaf nægan tíma
fyrirþau.
Samgangur okkar á milli var mik-
ill á meðan Stjáni og Sigga bjuggu
hér fyrir vestan. Aðfangadagskvöld
síðari árin vora sérlega minnistæð.
Þá komu þau hingað í Góuholtið með
Kristján Einar og var spjallað fram
eftir kvöldi. Þessar minningar ylja
okkur núna, það var svo gaman að
fylgjast með Stjána í leik með strák-
unum okkar, enda var hann þeirra
besti frændi og vinur. Hann var
manna kátastur og hafði þann hátt-
inn á að gera alltaf það besta úr öllu.
Stjáni átti góða að sem hjálpuðu
honum í veikindum hans.
Elsku Stjáni okkar, við eigum
hlýjar minningar um góðan frænda.
Sofðu rótt.
Elsku mamma, Bjössi, Helga og
Hrabba, stórt skarð er höggvið í
samheldinn systkinahóp þar sem
ekki era þrjú ár liðin síðan Gunnar
Páll bróðir ykkar dó. Elsku Sigga,
Kristján Einar, Jón, Gabríela og aðr-
ir aðstandendur, guð veri með ykkur
og styrki ykkur á erfiðum tímum.
Agnes, Snorri, Jóakim
og Ásgeir.
Kristjáns Jóakimssonar verður
sárt saknað af mörgum ástæðum,
sérstaklega þó vegna þess hversu
yndislegur maður hann var og er enn
því hann lifir í hjörtum okkar allra.
Ég gleymi seint öllum góðu sumr-
unum í Hnífsdal og er ég hugsa
þangað kemur mér strax í hug hinar
ófáu heimsóknir til Stjána og Siggu.