Morgunblaðið - 14.03.2000, Síða 44

44 ÞRIÐJUDAGUR 14. MARS 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
t
Ástkær eiginkona mín, móðir og amma,
SÓLVEIG JÓNSDÓTTIR,
Aflagranda 40,
Reykjavík,
andaðist í Landakotsspítala föstudaginn
10. mars sl.
Útförin fer fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Geir G. Jónsson,
Marín Sjöfn Geirsdóttir,
Örvar Omrí Ólafsson,
Jón Örvar G. Jónsson.
+ æBíf
1 Ástkær eiginkona mín, jpjijjjfc}
GUÐBJÖRG SIGRÍÐUR PETERSEN
„Bauký", jffe. Wv
Sogavegi 72,
Reykjavík, ffe J
andaðist á líknardeild Landspítalans sunnu-
daginn 12. mars.
Fyrir hönd fjölskyldunnar, *
Emil Petersen.
+
VILHJÁLMUR EINAR EINARSSON
frá Laugarbökkum,
er látinn. Útförin hefur farið fram. Börnin.
t
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, tengdasonur og afi,
INGI R. HELGASON
hæstaréttarlögmaður,
Hagamel 10,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík
þriðjudaginn 21. mars nk. kl. 15.00.
Þorsteins,
Sigurmar K. Albertsson,
Ragna M
Álfheiður Ingadóttir,
Ragnheiður Ingadóttir,
Steinunn Ásmundsdóttir, Stefán I. Bjarnason,
Eyrún Ingadóttir, Birgir E. Birgisson,
Ingi Ragnar Ingason, Eva Rún Þorgeirsdóttir,
Jóhanna S. Þorsteins,
Magnús Ingi, Ingi Kristján og Áslaug Ragna.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
INGVELDUR MARKÚSDÓTTIR,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
áður Klapparstíg 9,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Víðistaðakirkju ( Hafnar-
firði fimmtudaginn 16. mars kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Heimahlynningu Krabba-
meinsfélagsins.
Stefán T Hjaltalín,
Sigurbjörg M. Stefánsdóttir, Guðmundur M. Sigurðsson,
Ingibjörg St. Hjaltalín, Jóhannes Sv. Halldórsson,
Sigurður J. Stefánsson,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
t
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi
JÓN SIGURÐSSON
frá Gvendareyjum,
Gullsmára 7,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju
fimmtudaginn 16. mars nk. kl. 13.30.
Kristín Sigbjörnsdóttir,
Helgi S. Jónsson,
Unnsteinn Jónsson, Kristín Sigurgeirsdóttir,
Sigurður R. Jónsson, Auður Kristjánsdóttir
og barnabörn.
ÞORMOÐUR
KARLSSON
+ Þormóður Karls-
son fæddist í
Reykjavík 29. desem-
ber 1958. Hann lést á
Landspítalanum 2.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Halla Jóhannsdóttir,
f. 20. nóvember 1923
og Karl B. Guðmun-
dsson, viðskipta-
fræðingur, f. 12. nó-
vember 1919.
Systkini Þormóðar
eru Anna, f. 1950,
Auður, f. 1963, og Jó-
hann Ármann f.
1964.
Þormóður ólst upp á Seltjarn-
arnesi. Hann stund-
aði nám í Myndlista-
og handíðaskóla Is-
lands um árabil.
1980 fluttist hann til
Kaupmannahafnar
þar sem hann starf-
aði í Bella Center
samhliða mynd-
listarnámi. Þaðan
fluttist hann til San
Francisco og lauk
mastersgráðu í
myndlist frá San
Francisco Art Inst-
itute árið 1988.
Utför Þormóðar
fer fram frá Fossvogskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Ég var svo lánsöm að alast upp í
faðmi stórfjölskyldu; foreldrar,
bræður, frændur, frænka, öll saman-
komin á heimili ömmu og afa úti á
Nesi. Þormóður var stóri frændi
minn. Eins og góðri lítilli frænku
sæmir bar ég ótakmarkaðra virðingu
fyrir stóra frændanum sem alltaf var
eitthvað að bralla, og hafði eitthvað
um allt að segja. Skemmtilegast var
að fylgjast með honum fitja sig
áfram á vegi listarinnar, og kom
snemma í Ijós að Þormóður var mikl-
um hæflleikum gæddur. Þó tók það
hann sinn tíma að finna hið eina rétta
form fyrir listsköpunina. Hann átti
til dæmis gítar og reyndi stundum að
spila smá á hann, en þó alltaf með ör-
uggt „backup" frá plötuspilaranum.
Betri var hann þó á píanóinu sem síð-
an varð að hljóðgerfli, og þá fannst
manni hann nú vera orðinn alveg
svakalega flottur. Einu sinni fór ég
með honum á hljómsveitaræfingu í
hálfbyggðu húsi mömmu og pabba.
„Ég er húsbóndi á heimili hér...“
glumdi um sali, sem síðar urðu að
svefnherbergjum, en hljómsveitar-
meðlimir héldu til annarra starfa.
Skynsamleg ákvörðun.
Þormóður hélt síðar út í heim.
Hugmyndir hans pössuðu ekki við
þau viðhorf sem ríktu á Islandi. Að
búa á Islandi var svo takmarkandi
fyrir hann á svo marga vegu. Fyrst
fór hann til Kaupmannahafnar, að
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Atlan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
finna sjálfan sig, svo til San
Francisco að nema myndlist, loksins
búinn að finna hið rétta form. Þar
lauk hann mastersgráðu í myndlist
með glæsibrag, frami hans var
tryggður og framtíðin björt. Hörmu-
legt slys varð þó til að binda enda á
allar framavonir. Allt í einu var Þor-
móður kominn aftur til íslands og líf-
ið gjörbreyttist.
Þegar ég minnist frænda míns
sem nú er farinn aftur frá okkur, er
svo margt sem kemur upp í huga
mér. Þormóður var litrík persóna.
Fyrir slys kom hann í heimsóknir
heim til Islands og gaf okkur sem
heima sátum innsýn í fjölbreytta og
á stundum framandi veröld sína
handan hafsins.
Fjölskyldunni, sem alltaf borðaði
gúllas eða lambalæri á tyllidögum,
færði hann kínverska prjóna og exó-
tísk krydd. Það lagði því oft undar-
lega angan úr eldhúsinu þegar hann
var í heimsókn. Eftir slys var hann
mér áfram góður, enda bar hann
ætíð mikla umhyggju fyrir sínu fólki.
Hann færði mér íste út á svalir í sól-
baðið, góð ráð átti hann í bunkum
gegn öllum kvillum og kvefum, sára-
bindi á brotinn putta. Meðan honum
entist heilsan sagði hann brandara,
misklúra, vitnaði í bíómyndir og
frægt fólk sem margir ku hafa verið
ágætis vinir hans. Síðustu ár hrakaði
heilsunni hratt, nú var það sárt að
fylgjast með stóra frænda og sjá
hvað honum leið illa. Oft var hann
erfiður, en enginn þarf þó að efast
um hversu vænt honum þótti um sitt
fólk, sérstaklega ömmu og afa sem
sinntu honum af óendanlegri um-
hyggju, hlýju og þolinmæði. Allir
þeh- sem hafa stutt við bakið á þeim í
erfiðum veikindum Þormóðar færi
ég ég innilegustu þakkir. Mér er
einnig þakklæti í huga þegar ég
hugsa til vina hans á 22.
> éí*.
GARÐHEIM^ -ÓMABÚÐ • STEKKJARBA ^ SÍMI 540 3320
^—'
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og vináttu vegna andláts elsku-
legrar dóttur, eiginkonu, móður okkar,
tengdamóður, systur og mágkonu,
GUÐRÚNAR SÆMUNDSDÓTTUR,
Hverfisgötu 52b,
Gerðinu,
Hafnarfirði.
Sigurveig Guðmundsdóttir,
Jón Rafnar Jónsson,
Sæmundur Jónsson,
Áifheiður Jónsdóttir, Ólafur Ásmundsson,
Sigurveig Jónsdóttir, Hinrik Fjeldsted,
Margrét Thorlasius,
Margrét Sæmundsdóttir, Þorkell Erlingsson,
Gullveig Sæmundsdóttir, Steinar J. Lúðvíksson,
Hjalti Sæmundsson, Jenný Einarsdóttir,
Frosti Sæmundsson, Dagbjörg Baidursdóttir,
Logi Sæmundsson, Jóhanna Gunnarsdóttir.
Það er gott til þess að vita að þar
átti hann góða vini.
Frænda minn kveð ég að lokum
með söknuði og trega, en finn hugg-
un í því að nú fær hann loks að hvfla í
friði.
Hildur.
Hann Móði vinur minn er dáinn,
og þegar ég kveð þig, kæri vinur,
kemur orðið samferða upp í hugann.
Ég kynntist þér þegar ég var
nýkominn frá Danmörku 1978, og þú
vannst hjá Guðna frænda mínum á
leirkeraverkstæðinu hans. Þú varðst
strax einstakur í mínum huga, list-
rrænn og með ólíkindum hugmynda-
ríkur og uppfinningasamur.
Það stóð til að opna veitingahús og
auðvitað varstu sjálfkjörinn í að taka
þátt í þeirri byltingu sem varð þá í
miðborg Reykjavíkur, og þú áttir
stóran þátt í að innrétta fyrsta litla
veitingahús miðborgarinnar á þess-
um tíma og þar prýðir ennþá einn
vegginn stór mynd efth’ þig sem er
full af lífsgleð og spaugi. Það var ein-
staklega skemmtilegt að vinna með
þér, Móði, þú varst alltaf svo hress
og kátur og svo var það heimspekin.
Þá voru hin ýmsu mál krufin til
mergjar og manstu hvað við hlógum
mikið þá. Já, þetta voru góðir tímar,
við vorum að skapa eitthvað nýtt og
nutum okkar í botn. Þú varst líka
orðinn fastur heimilisvinur áður en
við vissum af og þetta varð að vináttu
sem aldrei bar skugga á. Þú kenndir
mér líka mai'gt í sambandi við listina
og sérstaklega myndlistina sem var
þitt hugðarefni og áhugamál númer
eitt. Þú hafðir svo sérstakar og öðru-
vísi skoðanir og lífssýn og vildir
miðla því öllu til okkar hinna. Við fór-
um líka á flakk til útlanda, Kaup-
mannahafnar og Amsterdam, og
lentum í ýmsu skemmtilegu. Þú
varst alltaf til í allt og máttir aldrei
neitt aumt sjá.
Seinna skildi leiðir og þú fórst til
Ameríku í nokkur ár að læra meira í
myndlistinni en alltaf var haft sam-
band og það þótti mér svo vænt um.
Við héldum síðan sýningu á nýju
myndunum þínum sem voru stórar
og kraftmiklar og allir voru svo
hrifnir.
Nú ertu farinn í ferðina stóru, en
ég sem var svo heppinn að fá að vera
samferða þér um tíma vil þakka þér
fyrir mína hönd og fjölskyldu minnar
allar góðu stundirnar. Móði, vinur
minn, þér gleymi ég aldrei.
Jakob H. Magnússon.
Hvert eitt líf á sér upphaf og endi.
Hvorugt verður fyi-irséð með vissu.
Stundum er upphafs beðið í eftir-
væntingu, í annan tíma brestur það
á, sama má segja um endalokin. Þau
kunna að liggja í loftinu, en koma
samt ætíð að óvörum. Þannig var
með andlát Móða.
Ég kynntist Móða ekki fyrr en eft-
ir slysið hörmulega sem hann varð
fyrir og mótaði allt hans líf síðustu
æviárin. Okkar fyrstu kynni fólu í
sér gagnkvæma varkámi, greinilegt
að hvorugt vildi stíga á líkþorn hins,
væru þau fyrir hendi. Upp úr var-
kárninni þróaðist smám saman djúp
og einlæg vinátta, sem var mér mik-
ils virði og veitti honum vonandi
einnig ánægju.
Aldrei heyrði ég Móða kvarta
vegna heilsu sinnar eða líkamlegs
ástands, á hinn bóginn var hann
óþreytandi að spyrja eftir líðan ann-
arra og lét sig velferð vinanna miklu
varða.
Það er hörmulegt til þess að vita
að Móði skuli ekki hafa fengið að
njóta nema stuttan tíma þeirra
margþættu hæfileika sem hann bjó
yfir. Það er hörmulegt einnig að við
skulum ekki hafa fengið að njóta
þeirra með honum, nema að litlu
leyti. Hörmulegast er þó að þessu
skuli hafa valdið fordómar; fordómar
sem leiða til ofbeldis og mannfyrir-
litningar, fordómar sem nærast á
heimsku og hatri.
í þeirra stað fylli ég huga minn af
hugsunum um fagurkerann Móða,
dandýgæjann sem þrátt fyrir allt
elskaði ástina.
Ég kveð Móða með mikilli hlýju og
votta andstandendum hans öllum
samúð.
49b
Birna Þórðardóttir.