Morgunblaðið - 14.03.2000, Page 46

46 ÞRIÐJUDAGUR 14. MARS 2000
h
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
JON ORN
GARÐARSSON
+ Jón Örn Garðars-
son fæddist í
Reykjavík 8. janúar
1980. Ilann lést í
Reykjavík 4. mars
si'ðastliðinn. Foreldr-
ar Jóns eru: Sigurdís
Jónsdóttir, f.
27.5.1960, maki Birg-
ir Rafn Árnason, f.
25.1.1962, og Garðar
Ingþórsson, f.
16.2.1959, maki Ingi-
björg Óladóttir, f.
7.12.1960. Systkini
Jóns eru: Tanja Mist
Birgisdóttir, f.
1.9.1992; Tómas Óli
Garðarsson, f.
25.10.1993; Matthías
Garðarsson, f.
4.3.1997; Heiða
Björk Garðarsdóttir,
f. 25.4 1999.
Jón Örn bjó hjá
móður sinni og fóst-
urföður í Gnoðarvogi
og var við nám í
pipulögnum.
Útför Jóns fer
fram í Fossvogs-
kirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Ég er að fletta í myndaalbúmun-
um og minningamar flæða yfir. Frá
því að þú varst ungi og þar til þú
varðst að þessum háa myndarlega
unga manni sem ég var svo stolt af.
Ég kem samt engu niður á blað,
minningarnar hef ég í hjartanu.
Það eru svo fá ár síðan ég var að
gantast við þig um að það yrði nú
fjör hjá okkur árið 2000, þú tvítugur
og ég fertug.
Þegar þú varst 10 ára bjóst þú til
tvö ljóð, bæði yndisleg og þau hef ég
y geymt.
Annað þeirra vil ég setja með hér.
Skugginn:
Þar sem þú ert
er skrítinn furðuhlutur.
Hann gerir það sem þú gerir,
hann er svartur, hann er lítill,
alveg eins og ég
og dálítið skrítinn fmnst mér
alveg eins og ég.
Það sem er minn styrkur og hugg-
un í dag, er að þú vissir hvað mér
þótti vænt um þig, bæði tók ég utan
wim þig og sagði þér að ég elskaði
þig;
Ég veit líka hvað þér þótti vænt
um mig. Þú sagðir við mig einu
sinni: Mamma mín, þó ég geti ekki
sagt það við þig oft þá veistu að ég
elska þig.
Þetta virka svo einfaldar sagnir,
en allt of mörgum of erfitt að láta frá
sér.
Opnunina gagnvart tjáningunni
og snertingunni eigum við honum
Birgi fóstra þínum að þakka. Það
var hann sem opnaði okkur öll hér í
fjölskyldunni fyrir því að láta kær-
leikann í ljós með orðum og gjörð-
um. Þú áttir hann alltaf að.
Það var ósjaldan sem hann tók ut-
^ an um þig og kreisti og sagði þér
"'nvað honum þætti vænt um þig.
Enda gerðir þú það líka oft við hann
og kysstir, sérstaklega þegar hann
var að koma í land af sjónum.
Snertingar, orð, hvað þetta er
hvort tveggja máttugt, bara eftir því
hvernig það er notað.
Hann fékk þig líka oft til að setj-
ast með sér til að tala, þegar okkur
fannst þú leiður eða eitthvað hvíla á
þér. Stundum gastu tjáð þig. Stund-
um er ekki hægt að ræða líðan og
stundum ekki hægt að skilgreina
eigin líðan.
Þú áttir góða vini, það hefur held-
ur betur sýnt sig og góða vinkonu
þar sem hún Jenný frænka þín er.
Þið gátuð oft talað saman.
Daginn sem þú komst heim úr
Flórídaferðinni var ég veik og með
svo mikinn hita. Ég var að spyrja
þig hvort ekki hefði verið gaman, og
eitt og annað varðandi ferðina, en
svörin voru fá og stutt. Ég spurði
þig hvort eitthvað væri að en þú
sagðist bara vera þreyttur. Nokkru
seinna fórstu fram og ég kallaði til
þín: Nonni minn, er ekki örugglega
allt í lagi? Mér fannst koma hik á þig
en þú svaraðir jú. Þá sagði ég: Nonni
minn, þú veist þú getur alltaf talað
við mig ef éitthvað er að. Þú svaraðir
j^að þú vissir það.
Fimmtudagurinn leið og á föstu-
deginum varst þú að búa þig undir
að kaupa jeppa. Þessu átti að ganga
frá á laugardeginum, þú varst kátur.
Þú kysstir mig bless þegar þú
fórst út á föstudagskvöldið og ör-
ugglega með allt annað í huga en
þetta. Takk fyrir kossinn, Nonni
Ég þakka Guði fyrir það í dag að
hafa verið heima í hádeginu síðast-
liðið ár, þegar þú komst í mat. Fyrir
hversdagslegu hádegisstundirnar;
bara það sem virkaði lítilvægt dag-
lega er orðið mikils virði fyrir mig í
dag.
Síðan hún amma þín dó, þegar ég
var ung, hef ég með árunum alltaf
litið svo á að þeir sem maður elskar
og hefur í kringum sig séu ekki sjálf-
sagðir. Það eru forréttindi að eiga
hlutdeild í lífi annarra.
Ég þakka Guði fyrir að hafa feng-
ið þig að láni þau 20 ár sem þú varst
með mér.
Þú kemur úr stórri samheldinni
fjölskyldu þar sem öllum er annt um
alla og þegar skarð kemur í hópinn
er sorgin mikil.
Hún Tanja systir þín bjó til fallegt
kort og bréf sem ég setti í kistuna
þína. Hún veit að þú ert orðinn að
engli og ert hér hjá okkur ennþá.
Bænirnar sínar biður hún nú til þín,
þú ert hennar verndarengill.
Birgir kvaddi þig með því að setja
um hálsinn þinn krossinn sinn, sem
hann var búinn að vígja á sinn máta.
Ég bið algóðan Guð að varðveita
sálu þína og umvefja þig ljósinu
sínu.
Ég bið Guð að styrkja okkur ást-
vini þína, allan vinahóp þinn, sem
hefur reynst okkur svo vel í sorg-
inni. Hana Beggu okkar sem á um
sárt að binda.
Hann Nonni afi þinn sem elskaði
þig svo mikið átti frátekin tvö leiði
við hlið hennar Elsu ömmu þinnar
sem þú kynntist aldrei því hún lést
svo ung en hefur nú tekið á móti þér.
Þar færð þú að hvíla. Það gleður
okkur öll svo mikið.
Ég kveð þig hér, Nonni minn, þar
til við sjáumst næst, þó ég tali við
þig heima.
Lítill drengur leggst á koddann,
lokar sinni þreyttu brá,
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir - amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
Breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins iitla manns.
(Jóhannes úr Kötlum).
Mamma.
Mig langaði að skrifa nokkur orð
til besta vinar míns og kærasta.
Elsku Nonni, ég trúi varla að þú
sért farinn frá mér. Ég mun aldrei
gleyma deginum þegar dyrabjöll-
unni var hringt og Jenný þurfti ekki
nema að líta á mig og þá vissi ég að
þú værir dáinn, það var eins og ég
hefði verið stungin beint í hjartastað
og veröldin hrundi yfir mig. Síðast-
liðnir dagar hafa allir runnið í eitt og
endalausar minningar hafa sótt á
mig. Ég var svo stolt af því að vera
með þér. Þú varst hinn fullkomni
kærasti, svo fallegur, blíður og með
hjarta úr gulli. Ég man svo vel þegar
við vorum að tala saman um hvað
það væri skrítið að við fundum sér-
staka lykt hvort af öðru sem enginn
annar fann og við fundum hana al-
veg langar leiðir og hvað við pössuð-
um ótrúlega vel saman, það var allt
svo rétt, ég vissi þá að ég hefði fund-
ið sálufélaga minn, ég sá allt svo
skýrt, allt var eins og það átti að
vera. Ég var svo viss um að við
mundum giftast, eignast falleg börn
og vera hamingjusöm til æviloka. En
ég tel mig samt heppna, margir fara
í gegnum alla ævina í leit að því sem
við höfðum og finna það aldrei. Þeg-
ar ég horfði í augun á þér var alltaf
eins og þú vissir eitthvert leyndar-
mál, hefðir einhverja dýpri visku
sem þú vildir ekki deila með neinum.
Ég mun aldrei elska neinn eins og
ég elska þig og ég sakna þín meira
en ég get með orðum lýst. Guð
geymi þig, engillinn minn.
Ást alltaf,
Berglind.
Dagur óttans varð að kveldi sorg-
ar þegar skyndilega kvaddi sá sem
öllum þótti vænt um og dáðu fyrir
eiginleika ljúfmennis, háttprýði og
einlægni hjartans.
Nonni var yndislegur, hjartahlýr
drengur sem bjó yfir óbilandi jafn-
aðargeði, svo nærgætinn og hógvær,
annarra gleði var og hans gleði.
Frá fallegu brúnu augunum hans
streymdi umhyggja og blíða og ég sé
fyrir mér drenghnokkann með
tindrandi spékoppann, kastaníu-
brúnt hárið, blíða brosið með glettn-
ina í augunum og ég minnist hans
yndislegu nærveru.
Ég sem móðursystir hef fengið að
njóta þess að hafa talsvert haft af
Nonna að segja á hans yngri árum í
boðum og heimsóknum, næturdvöl-
um og ferðalögum. Sem ungur
drengur var hann oft á mínu heimili
sem frændi og leikfélagi barnanna
minna, alltaf jafn ljúfur og nægju-
samur, svo þakklátur og ánægður.
Þessi elska sýndi mér takmarka-
laust umburðarlyndi þegar ég þrá-
aðist yfir ömmuleysi drenghnokkans
og fór í ömmuleik.
Nonni naut mikilla samvista við
afa sinn og nafna sem saknar hans
sárt, sem yljar sér nú m.a. við minn-
ingar um veiðiferðirnar þeirra, þeg-
ar þeir drabbararnir fóru á Þingvöll
í veiðiferðir, fóru saman í bíltúra og
unnu saman í garðinum.
Minningar koma upp í hugann af
fallega unga manninum sem 17 ára,
svo stoltur og glaður, leiddi mömmu
sína að altarinu við brúðkaup þeirra
Birgis og á ættarmótinu nú í febrúar
þegar „sjarmörinn" Nonni í nýju
jakkafötunum, glæsilegur og falleg-
ur tók danssporin af innlifun og sá til
þess að við „gömlu“ sætum ekki hjá.
Hann var frábær bróðir, stoltur af
systkinum sínum, og unun að sjá af
hve mikilli natni og kærleika hann
sinnti Tönju litlu systur, sem vinur
og leiðbeinandi. Nonni var frænd-
rækinn, hann lét sér annt um okkur
hin, spurði ætíð um þá sem voru
fjarstaddir, um líðan og gengi.
Nonni ólst upp við ástríki og mildi
móður og hann átti föður sem hon-
um þótti vænt um og hans fjöl-
skyldu. Og eins og hann Nonni elsk-
aði og dáði hana mömmu sína, var
einstakt að sjá unglinginn Nonna,
hversu innilega hann tók á móti nýja
manninum í lífi hennar. Hann Nonni
átti nóg hjartarúm fyrir hann Birgi,
sem tók hann sem sinn eigin son og
var honum bæði faðir og vinur og
var greinilegt að á milli þeirra ríkti
uppbyggilegt samband vináttu,
trausts og hjartahlýju. Meðlimir
þessara litlu fjölskyldu voru ötulir
við að tjá hver öðrum væntumþykju
og umveíja hver annan örmum blíðu
og elsku. Og það er gott til þess að
vita að hann Nonni vissi að hann var
elskaður.
A þeirra kærleiksríka notalega
heimili er nóg hjartarúm, þar er
rætt um aðra af nærgætni og kær-
leika. Virðing borin fyrir annarra
lífsmáta, þar er enginn dæmdur,
heldur sendar hlýjar hugsanir með
orku bæna og kærleika, öllum til
handa.
Elsku yndslega systir mín, Birgir
og Tanja, Garðar og fjölskylda. Sorg
allra sorga hefur knúið dyra. Ég bið
Guð um að umvefja okkur vængjum
vemdar og ljósi vonar.
Við þökkum elsku Nonna okkar
íyrir samfylgdina, fyrir það sem
hann gaf okkur og kenndi með þeim
manni sem hann hafði að geyma.
Megi Guð gefa, að þessi erfiðu spor
þroskans verði okkar styrkur og
veganesti til góðs.
Kristín Jónsdóttir.
Ljúfur, góður og fallegur, nú ert
þú farinn. Brosið þitt svo blítt og sál-
in líka. Þú varst alltaf til í að spjalla.
í fjölskylduboðunum plöntuðum við
okkur alltaf við eldhúsborð og töluð-
um um heima og geima. Ég var allt-
af svo ánægð að hitta þig. Það vom
einnig ánægjulegar stundirnar sem
við áttum saman á Langholtsvegin-
um þegar ég var að passa Tönju
Mist. Þú leitaðir að vídeómyndum
fyrir mig svo frænku leiddist ekki
eftir að þú varst farinn til afa þíns
sem beið eftir þér. Mamma þín ljóm-
ar alltaf þegar hún talar um hann
Nonna sinn. Elsku drenginn sinn.
Hvað hún var stolt af þér þegar þú
leiddir hana inn kirkjugólfið er hún
giftist Bigga bróður.
Það var mikill heiður að fá að
kynnast þér, elsku frændi, og jafn
sárt að hugsa til þess að fá aldrei að
sjá þig aftur. Ég veit að þú hefur
fundið friðinn sem þú þráðir. Elsku
Nonni, þú átt og hefur alltaf átt þinn
stað í hjarta okkar allra sem varð-
veitum vel.
Elsku Dísa, Biggi, Tanja og afi
Jón; Garðar, Ingibjörg og böm. Guð
blessi ykkur og veiti ykkur styrk á
þessum sorgartímum.
Hafdís frænka.
Nonni var að upplagi blíður og
viðræðugóður drengur sem átti
framtíðina fyrir sér og maður getur
ekki ímyndað sér annað en að fram-
tíðin hafi beðið eftirvæntingarfull
eftir að hann markaði spor sín í
hana. En framtíðin fór á mis við
Nonna og situr sár eftir. En sárari
sitja þó hans nánustu eftir, Dísa
mamma, Birgir og Tanja, afi Jón;
Garðar pabbi, Ingibjörg og litlu hálf-
systkini hans, ættingjar og ekki síst
vinahópurinn sem er góðum dreng
fátækari. En þó Nonni sé farinn
mun hann þó ávallt eiga sér stað í
hjarta okkar sem þekktum hann.
Við úr Kópavoginum sendum ykk-
ur öllum samúðarkveðjur og biðjum
Guð að gefa ykkur styrk í sorg ykk-
ar.
Lífssólar skin
bak sjónarrönd hverfur;
röðulroði í fjarska dvín.
Á brautu er ljósið,
er kærast þú unnir.
Umvafin vinum
ei hjartasnauðum;
allt um kring.
Huggunverðiþér,
harmi gegn.
Svo sorgin í hafið hnígur
en sólin úr djúpinu rís;
er morgnar af degi.
Þávorarafvetri,
ogveitirþérfrið.
Unni þér móðir;
og ann hún þér enn.
(SverrirAmason.)
Amma Jóna, Þóra,
Sverrir og Haukur.
Hann var langur laugardagurinn í
eldhúsinu hjá henni Dísu minni, það
veit Guð almáttugur, biðin og svo
kom fregnin, og allt varð svart.
Nonni litli var dáinn, nei og aftur nei,
það gat ekki verið satt.
Nonni litli eins og hann var kallað-
ur með sín fallegu brúnu augu, kop-
arrauða hárið og með fallega brosið
sitt blíða er dáinn.
Það fara Ijúfar minningar um huga
minn um þennan góða dreng en fátt
sem ég get skrifað. En ég veit að þú
ert umvafinn ástvinum og kærleika í
Guðsljósinu. Hvíl þú í friði, elskan
mín.
Þegar hnígur sól í sæinn
og sveipar rökkurhjúpur bæinn
en þögnin rikir helgihjjóð,
með sorg í huga bið ég blæinn
að bera þér mitt kveðjujjóð.
Eg fer í nótt til fjarra stranda.
þar framans dyr mér opnar standa
bak við djúpin draumablá.
Mín köllun er að leita landa
og lifa fyrir hjartans þrá.
Þó að kveðjan hinzta hþómi,
og hugann flötri sorgardrómi,
lifir eins og ljósást mín
innst í hjartans helgidómi
horfna vina, minning þín.
(Helgi Sæmundsson.)
Ég bið algóðan Guð að blessa og
styrkja Dísu mína, Birgi, Tönju,
Nonna afa, Garðar og aðra ástvini.
Samúðarkveðja
Unnur frænka.
Það er ekki hægt að lýsa því með
orðum hvemig laugardagurinn 4.
mars var í fjölskylduhúsinu okkar.
Innst inni var óttinn til staðar um að
eitthvað hefði komið fyrir hann
Nonna. Biðin tók enda og það hræði-
lega hafði gerst og ekkert sem gat
breytt því.
Það er svo margt sem mig langar
að segja en ég kem ekki orðum að
því. I hjarta mínu er ennþá aðeins
sorg og söknuður en eftir því sem
dagamir líða koma minningamar
fram og þær mun ég varðveita í
hjarta mínu og deila með öðmm. Ég
mun gera allt sem ég get til að hjálpa
Tönju litlu sem missti stóra bróður
sinn, sem hún var svo stolt af, og vera
henni til stuðnings.
Nonni ólst upp við mikla ást og
hlýju frá foreldrum sínum og Nonna
afa og man ég hvað mér fannst aðdá-
unarvert að sambandið þar á milli
einkenndist af svo mikiili vináttu og
einlægni. Birgir, fósturfaðir hans,
var honum svo góður og veitti honum
mikla ást og hlýju og Nonni leitaði
mikið til hans og ég veit að Birgir
hefur ekki bara misst fósturson held-
ur einnig góðan vin.
Elsku Dísa frænka mín, þú átt
yndislega fjölskyldu sem ég veit að
mun gera allt til þess að hjálpa ykkur
að komast í gegnum þessa erfiðu
tíma og ég veit að ykkur mun aldrei
skorta ást og hlýju frá fólkinu í
kringum ykkur. Elsku Garðar, Inga,
systkini Nonna, afi, mamma, Unnur,
Jenný, Begga og aðrir ættingjar og
vinir, megi Guð vera með ykkur og
styrkja.
Elsku Nonni, mér hefur alltaf
fundist ég eiga pínulítið í þér og nú
átt þú hluta í mér þar sem þú munt
eiga þinn stað í hjarta mínu. Þú varst
svo yndislegur, góður og fallegur
með þitt sæta bros og ég veit að það
verður þannig áfram í þínum nýju
heimkynnum þar sem Elsa amma og
Dóri frændi hafa tekið á móti þér og
ég veit að þar verður þú umvafinn ást
og umhyggju eins og þú varst hér.
Elsa frænka.
Það kemur sá tími í lífi allra að
missa einhvern sem er þeim nákom-
inn, vin eða ættingja. En aldrei bjóst
ég við því að þú myndir hverfa úr lífi
okkar svo skjótt.
Elsku Nonni minn, það situr svo
margt eftir, minningar um okkur vin-
ina saman og okkar skemmtilegu
samtöl. Það var alltaf jafn gaman að
hitta þig, þú varst alltaf i góðu skapi,
brosandi og hress. Þú varst alltaf til-
búinn til að gera allt fyrh- okkur, ein-
lægur og traustur vinur. Þótt ég hafi
ekki þekkt þig lengi þá er ég mikið
þakklát fyrir það að hafa kynnst þér
og hafi notið návistar þinnar.
Þegar ég lít yfir vinahópinn okkar
núna þá sé ég stórt skarð sem aldrei
verður fyllt.
Elsku Nonni, við eigum öll eftir að
sakna þín svo sárt að engin orð fá því
lýst.
Margs er að rainnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þeirri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Elsku Dísa, Birgir, Garðar, Begga,
Unnur og Jenný. Megi góði Guð
styrkja ykkur í gegnum þessa eifiðu
tíma.
Auður Elísabet.
Þakka ykkur, himnanna englar,
íýrir að lána mér Nonna frænda
minn, fyrir að leyfa mér að horfa í
fallegu brúnu augun hans og verða
aðnjótandi yndislegu hlýjunnar og
einlægninnar sem einkenndi hann.
Ég hélt að ég vissi margt um lífið
og tilveruna, hélt að ég væri sterk og
vissi hvað hamingja og sorg væru.