Morgunblaðið - 05.05.2000, Síða 47

Morgunblaðið - 05.05.2000, Síða 47
' WrÓRÓtJNBLÁÐfe MINNINGAR PÖS'fLtDÁtJUR 5. MÁl 2000 47 VALGERÐUR GUÐRÚN HALLDÓRSDÓTTIR + Valgerður Guð- rún Halldórsdótt- ir fæddist í Garði í Mývatnssveit 20. ap- ríl 1929. Hún lést á líknardeild Land- spítalans í Kópavogi 25. apríl siðastliðinn. Foreldrar hennar voru Halldór Árna- son, bóndi í Garði (f. 12. júlí. 1898, d. 29. júlí. 1979), fæddur í Garði í Mývatnssveit og Sigríður Jónsdótt- ir, húsmóðir (f. 1. júní 1906, d. 1. mars 1997), fædd á Vatnsleysu í Skaga- fírði. Börn Halldórs og Sigríðar voru sex. Eftirljfandi eru: Anna Guðný, f. 1930, Árni, f. 1934, Guð- björg, f. 1940, Hólmfríður, f. 1945, og Arnþrúður, f. 1947. Valgerður giftist Kristjáni Stef- áni Sigurðssyni lækni 20. apríl 1950. Kristján fæddist í Hælavík á Hornströndum 14. nóvember 1924. Hann lést á Landspitalanum í Reykjavík 9. nóvember 1997. Foreldrar Kristjáns voru þau Sigurður Sigurðsson (f. 28. mars 1892, d. 9. maí 1968), fæddur á Læk í Aðalvík, síðar bóndi í Hæla- vík og símstöðvarsljóri á Hest- eyri, og Stefanía Guðnadóttir (f. 22. júní 1897, d. 17. nóv 1973), fædd í Hælavík. Þau áttu 13 börn. Valgerður og Kristján eignuð- ust fimm börn sem eru: 1) Hildur Ijósmóðir, f. 1950, gift Ingibimi Hafsteinssyni kaupmanni. Þau eiga fjögur börn á lífi og eitt barnabarn. Tvö barna þeirra em látin. 2) Halldór verkfræðingur, f. 1952, kvæntur Jennýju Ágústsdótt- ur tannlækni. Þau eiga tvær dætur. 3) Sigurður barna- læknir, f. 1955, kvæntur Guðríði Önnu Daníelsdóttur tannlækni, þau eiga þrjú börn. 4) Hjalti heimilislæknir, f. 1958, kvæntur Veru Björk Einarsdóttur hjúkrunarfræðingi. Þau eiga þrjú börn á lífi, en eitt barna þeirra er látið. 5) Guðrún Þura sjúkraþjálfari og nuddari, f. 1966. Guðrún á tvær dætur. Valgerður var ætíð vikur þátt- takandi í félagsmálum og lét sér annt um hag annarra. Hún var einn af stofnendum Lionessu- klúbbs Keflavíkur, starfaði mjög lengi í kvenfélagahreyfingunni og var fyrsti formaður Styrktarfé- lags Sjúkrahúss Keflavíkurhér- aðs, nú Styrktarfélags Sjúkrahúss Suðurnesja. Einnig tók hún virk- an þátt í félagsskap burtfluttra Patreksfirðinga. Á unga aldri vann hún ýmis störf en helgaði mestan hluta ævi sinnar heimilisstörfum og uppeldi barna sinna og barnabarna. Hún starfaði ætið með manni sinum þegar aðstoðar var þörf og einnig sem starfsmaður á rannsóknar- stofu Sjúkrahúss Keflavíkur um nokkurra ára skeið. Utför Valgerðar fer fram frá Dómkirkjunni í dag, og hefst at- höfnin klukkan 13.30. Valgerður tengdamóðir mín er dá- in. Ég mun sakna þessarar merku konu sárt. Við kynntumst á heimili hennar á Otrateigi fyrir 23 árum. Þar bjó hún enn er hún lést og allan þennan tíma hefur heimili hennar staðið mér opið eins og það væri mitt eigið. Fyrstu búskaparárin okkar Hjalta bjuggum við í kjallaranum á Otrateignum og nutum leiðsagnar og verndar Valgerðar og Kristjáns. Þau bjuggu þá og störfuðu í Keflavík en komu inn á Otrateig í fríum og eins oft og þau gátu. Valgerður hélt sem sagt tvö heimili í rúm 20 ár og fór létt með það. Hún var myndar- húsmóðir og hafði einstaklega góða skipulagshæfileika. Við tókum nokkrum sinnum saman slátur og var það ekki lengi gert að taka tíu slátur enda var Valgerður vön slát- urgerð frá uppvaxtarárum sínum í Mývatnssveit og þar þóttu tíu slátur nú ekki mikið. Það var gaman að vinna með henni. Valgerður var skarpgreind og nýttust kraftar hennar vel í ýmsum félags- og líknarstörfum. Hún var einn af stofnendum styrktarfélags Sjúkrahúss Keflavíkur og Lionessu- hreyfingarinnar á Suðurnesjum. Hún var í stjórn og formennsku þessara félaga um árabil. Ásamt húsmóðurstörfum starfaði hún á læknastofunni hjá Kristjáni manni sínum um árabil. Eitt sumar vann hún á Tryggingastofnun ríkisins við skrifstofustörf og síðustu árin í Keflavík á rannsóknarstofu sjúkra- hússins. Hún var félagslynd og hafði gaman af að umgangast fólk og naut sín í gestgjafahlutverkinu. Hún var myndarleg í höndum, kunni vel að saum enda hafði hún unnið á saum- stofu hjá Önnu Jónsdóttur frænku sinni þegar hún var ung. Síðustu árin saumaði hún mikið út fallega dúka og púða og gaf öllum í fjölskyldunni sem þiggja vildu. Það er dýrmætt nú að eiga jóla- og páskalöbera eftir hana. Tvö sumur bjó ég á heimili þeirra Kristjáns í Keflavík og kynntist því vel hversu dugleg Valgerður var. Maturinn vai’ alltaf tilbúinn klukkan tólf og kvöldmatur borðaður á slag- inu sex. Þetta þótti mér skrýtið fyrst en þessu höfðu þau vanist er þau bjuggu í Svíþjóð og var þetta góður siður sem hélst allan þeirra búskap. Kvöldin urðu lengri og tíminn nýttist betur. Þegar við Hjalti vorum í námi fannst okkur hvergi betra að lesa en í Keflavík og ófáar helgar dvöldum við þar í góðu yfirlæti. Oft var slegið í spil og mikið spjallað og spekúlerað. Valgerður hafði sérstaka kímnigáfu og var yfirleitt létt i skapi og kát og hafði gaman af að gera að gamni sínu. Þegar hún hló þá hló hún „öll“ og maður varð að hlæja með henni. Valgerður var sérlega stolt af börnunum sínum enda hafði hún svo sannarlega ástæðu til. Alltaf fylgdist hún vel með hvað þau voru að gera og sagði okkur hinum stolt frá. Eftir að barnabörnin fóru að bætast í hóp- inn var hún ekki síður stolt. Alltaf voru þau velkomin til hennar og eng- inn mátti fara öðruvísi en vera búinn að borða eitthvað eða þiggja eitthvað að gjöf. Valgerður var sérlega gjaf- mild og átti stórt hjarta. Það sást best þegar börn komu til hennar, þá Ijómaði hún af gleði. Við Hjalti nutum hjálpar hennar og elsku í gegnum árin. Hún bauðst til að passa börnin ef á þurfti að halda, leyfði okkur öllum að búa hjá sér þegar við komum til landsins er við bjuggum í Svíþjóð og einnig er við komum upp á land frá Eyjum. Ekkert var sjálfsagðara en að taka á móti fimm manna fjölskyldu. Alltaf var búið að búa upp rúm, baka og elda góðan mat, allir hjartanlega vel- komnir og ekki ætlast til neins í stað- inn. Ef erfiðleikar voru hjá okkur reyndi hún að hjálpa eins og hún gat. Aldrei gleymi ég er hún og Kristján komu til Svíþjóðar til okkar ’86. Þá var ég veik og Tryggvi nýfæddur og við nýflutt út. Mér fannst ég fá engla senda af himnum er Valgerður og Kristján komu út. Á örskömmum tíma var eins og hvítur stormsveipur hefði farið um íbúðina og matur kominn í pottana. Mér fannst ég allt- af örugg þegar tengdamamma var nálægt. Síðustu árin var heilsan farin að bila. Valgerður var einstaklega hraust að upplagi og sterkbyggð enda hafa fáir lifað að fá fjórar teg- undir af krabbameini. Valgerður hélt reisn og sjálfstæði fram á síðustu stund. Hún vildi ekki vera öðrum byrði og fannst við vesenast alltof mikið fyrir sig. Ég geymi minningu um merka konu í hjarta mínu og þakka Guði fyrir að hafa fengið að kynnast Val- gerði. Drottinn blessi sálu hennar og styrki fjölskylduna í sorginni. Vera Björk Einarsdóttir. Amma Valgerður hún var góð. Hún gaf mér kodda og nammi. Ragnheiður Perla Hjaltadóttir. Mig langar að minnast Valgerðar, tengdamóður dóttur minnar, nokkr- um orðum, en hún er látin eftir erfið veikindi og verður jarðsett í dag. Ég kynntist Valgerði fyrir rúmum 20 árum. Hún var mikil sómakona, hrein og bein, og var alls staðar eftir henni tekið hvar sem hún kom. Hún var fríð kona, alltaf fallega klædd og vel snyrt. Hún var mikil handavinnu- kona og var heimili hennar og manns hennar, Kristjáns Sigurðssonar læknis, mikið myndarheimili. Ég sat hjá Valgerði á heimili hennar fyrir tveim vikum og datt mér þá ekki í hug að svo stutt væri eftir af hennar ævi. Hún talaði um liðna tíð og að nú þyrfti hún að fara að skipta um íbúð. Húsið væri alltof stórt fyrir hana. Ekki eitt kvörtunar- orð. En dauðinn er kóróna lífsins, segir einhvers staðar. Það hefði ver- ið gaman, ef Valgerður hefði getað verið viðstödd, er sonardóttir hennar og nafna, Valgerður Rós Sigurðar- dóttir, útskrifast sem stúdent frá Verzlunarskóla Islands nú í lok maí. En ég veit, að hún verður samt með og fagnar þessum áfanga sonardótt- ur sinnar og nöfnu. Börnum hennar og mökum þeirra svo og barnabörnum sendum við Daníel okkar innilegustu samúðar- kveðjur. Gerður Guðmundsdóttir. Kveðja frá Lionessuklúbbi Keflavíkur allt milli himins og jarðar. Fyrir það vil ég þakka. Hún miðlaði öðrum af sjálfsöryggi og jákvæðri lífssýn. Fjölskyldunni allri færi ég innileg- ar samúðarkveðjur frá félagskonum í Lionessuklúbbi Keflavíkur sem og fjölskyldu minni. F.h. Lionessuklúbbs Keflavíkur, Guðný Gunnarsdóttir. Kveðja frá Styrktarfélagi Sjúkrahúss Suðurnesja Fallin er í valinn merk kona sem skilaði farsælu starfi sem húsmóðir og forystumaður margra verðugra framfaramála. Vorið 1971 tók Kristján Sigurðs- son læknir við stöðu yfirlæknis á Sjúkrahúsinu í Keflavík. Óhætt er að segja að nýtt Iíf hafi færst í starfsemi sjúkrahússins við komu Kristjáns. Þjónusta við sjúkrahúsið vai' aukin með ráðningu sérfræðinga og heilsu- gæslu komið á fót. Gerð var áætlun um frekari uppbyggingu sjúkrahúss- ins sem byggðist á hugmyndum um 100 rúma sjúkrahús með öllu tilheyi’- andi. Áhugafólk um heibrigðismál á Suðumesjum stofnaði Styrktarfélag Sjúkrahúss Suðurnesja. Markmiðið með stofnun félagsins var að sýna samstöðu Suðurnesjabúa og þrýsta á um stækkun gamla Sjúki'ahússins. Mikill áhugi var um eflingu heil- brigðisþjónustunnar á Suðurnesjum, enda voru stofnendur félagsins um eittþúsund. Á stofnfundinum 16. apnl 1975 var eiginkona Kiistjáns, Valgerður Hall- dórsdóttir, valin til forystu í Styrkt- arfélagi Sjúkrahúss Suðurnesja. Hún stýrði svo félaginu þar til þau hjónin fluttu til Reykjavíkur árið 1992. Helsta baráttumál félagsins var að þrýsta á um stækkun sjúkrahúss- ins og má segja að til þess hafi verið notuð öll ráð.Valgerður var þar alltaf fremst í flokki. Oteljandi voru fund- irnir sem efnt var til með ráðherrum og þingmönnum. Sannfæra þurfti þá sem með fjárveitingarvaldið fóru um að það væri nauðsynlegt og hag- kvæmt að búa betur að öldruðum og sjúkum á Suðurnesjum. Stundum var gripið til óhefðbund- inna aðferða eins og þegar stjórn Styrktarfélagsins, með Valgerði í broddi fylkingar, brá á það ráð að efna til þaulsetu í biðstofu ráðuneyt- is fjármála til þess að ná eyrum ráð- herra. Þaulsetan skilaði árangri og mál- inu var þokað áfram um eitt mikil- vægt skref. Sannfæra þurfti marga á Suðumesjum um nauðsyn stækkun- arinnar og var það gert með kynn- ingu á málefninu á fundum og í blaðagreinum. Nú 25 árum síðar virðist sem mál- ið sé komið í höfn. Risið er sjúkrahús með tilheyrandi aðstöðu fyi-ir um 100 sjúklinga. Fullyrða má að óeigingj- arnt starf félaga styrktarfélagsins hafi haft úrslitaáhrif á framgang byggingar sjúkrahússins. Þó að stækkun sjúkrahússins hafi verið aðalbaráttumál og ástæða stofnunar styi’ktarfélagsins, hefur félagið einnig stutt sjúkrahúsið dyggilega í gegnum tíðina. Sjúkra- húsinu hafa verið gefin tæki og áhöld til lækninga en tekna hefur verð afl- að með útgáfu minningarkorta. Raunvirði tækja sem félagið hefur gefið Sjúkrahúsi og Heilsugæslustöð Suðumesja skiptir milljónatugum. Valgerður vai’ alltaf potturinn og pannan þegar unnið var að fram- gangi heilbrigðismála á Suðurnesj- um. Þrautseigja hennar og staðfesta og vissa um að um réttan og góðan málstað væri að ræða var upppörv- andi fyrir okkur sem störfuðum með henni. Það var mikið happ fyrir okkur Suðurnesjamenn að Kristján og Val- gerður festu rætur á Suðurnesjum. Þau hjónin gátu sér góðan orðstír, hann sem virtur og dáður læknir og hún sem mikilhæf kona og forystu- maðm' um framfarir í heilbrigðis- málum. Fyrir þetta viljum við félagar hennar sem störfuðum með henni í Styrktarfélagi Sjukrahúss Suður- nesja þakka fyrir hönd Suðurnesja- mannaallra. j _ Ég og fjölskylda mín sendum samúðarkveðjur til fjölskyldu Val- gerðar með þökk fyrir allar samverustundirnar á liðnum árum. Þorbjörg Pálsdóttir, for- maður Styrktarfélags Sjúkrahúss Suðurnesja. Valgerður Halldórsdóttir var í hópi 36 kvenna sem stofnuðu Lion- essuklúbb Keflavíkur fyrir 18 árum og sennilega sú okkar sem hafði mesta reynslu af félagsmálum. Það kom í hlut undirritaðrar að verða fyrsti formaður klúbbsins og sótti ég oft ráðgjöf og styrk í smiðju Val- gerðar. Hún var gjaldkeri klúbbsins 1989-90 og starfaði ötullega með okkur allt þar til þau hjónin fluttu til Reykjavíkur við starfslok Kristjáns, sem var yfirlæknir við Sjúkrahúsið hér í Keflavík. Valgerður hélt áfram að sýna starfi okkar áhuga og kom oft á fundi til okkar, sérstaklega á meðan Kristjáns naut við, því þau hjónin voru samtaka um að rækta vel þau vináttutengsl sem myndast höfðu á árunum sem þau bjuggu hér. Hún var aufúsugestur í okkar hópi og henni ávallt vel fagnað. Valgerður var fróð og vel gefin kona sem kunni að greina aðalatriði frá aukaatriðum í hinu daglega lífi. Hún hafði einnig lifandi áhuga á því sem var að gerast í kringum hana hvort sem um þjóðfélagsmál eða vel- ferð bæjarbúa var að ræða. Sem for- maður Styrktarfélags Sjúkrahússins okkar vann hún einstakt starf og hreif aðra með sér með áhuga sínum og harðfylgi. Valgerður hafði mikla kímnigáfu og gat á einstæðan hátt séð broslegu hliðarnar á ýmsum mál- um. Smitandi hláturinn og léttleik- inn voru áberandi þættir i fari henn- ar. Um leið og ég flyt Valgerði þakkir félagskvenna í Lionessuklúbbi Keflavíkur langar mig að þakka henni persónulega fyrir trausta vin- áttu í 30 ár. Við hjónin fluttum til Keflavíkur árið 1970, á sama tíma og Valgerður og Kristján og lágu leiðir okkar frá upphafi saman vegna starfa eiginmanna okkar. Hún bjó yfir dýrmætri reynslu sem eiginkona læknis og sem móðir fimm mann- vænlegra barna. Ég var ung og ór- eynd og fann fljótt hve gott var að leita til hennar með ráðleggingar um + Grímur Eysturoy Guttormsson fæddist í Þórshöfn í Færeyjum 28. júlí 1919. Hann lést á Hrafnistu í Reykja- vík 17. apríl síðast- liðinn og fór útför hans fram frá Foss- vogskapellu 25. apríl. Sumrin 1966-1967 og 1968 voru einstak- lega fögur hér sunnan- lands. Mig minnir að flesta sumardaga hafi verið sólskin og blíða, að minnsta kosti hjá okkur niðri í Sundahöfn- inni, sem þá var verið að byggja. Hafnargerðin var afar fróðlegur vinnustaður, margir menn að vinna að einu markmiði. Gröfur, spreng- ingar, dæluskip, mælingavinna, steypuvinna, járnabindingar. Stór- virkar vinnuvélar koma og fara og mikið um að vera. Eitt sinn var ég sendur um borð í lítinn bát er lá við bryggjuna og þar voru fyrir feðgarn- ir Grímur heitinn og Regin sonur hans að gera klárt fyrir köfun þess fyrrnefnda. Ég hafði aldrei séð svona „alvöru" kafarabúning fyrr og fannst þetta afar merkilegt fyrir- bæri, níðþungir skór og heilmikil kúla yfir höfuðið og band um miðj- una og svo það mikilvægasta, súrefn- isslangan, sem lá upp að dælu um borð í bátnum. Grímur fór rólega í kaf í höfninni og hafði meðferðis einn heljarmikinn jámkarl, svona eins og göngustaf undirdjúpanna. Smám saman seig Grímur í djúpið og Regin lét mig aðstoða lítillega við snúrurn- ar og loftslönguna. Regin var þá 19 ára og skynjaði ég þarna þá miklu ábyrgð sem hon- um var falin, að verA bókstaflega með „líflín- ur“ föður síns í hend- inni. Mér eru ávallt minn- isstæðar þær þrjái' ferðir sem ég fékk að vera með og sú einbeit- ing sem því fylgdi. Ég spurði Grím einu sinni hvort ekki væri fallegt þarna niðri, en hann kímdi við og sagði að þarna niðri væri þykk- ur leir sem þyrlaðist fljótt upp. Ég rétti einu sinni út höndina að Grími þegar hann var að koma upp úr til þess að taka „göngustaf* hans um borð í bátinn og lá við að ég hyrfi f djúpið ásamt stafnum (járnkarlinum mikla), svo þungur vai' hann, en lauf- léttur í hendi heljarmennisins Gríms. Það er fróðlegt þegai- ferðast er um Færeyjar að hitta alla þá sem einhvern tíma lífs síns hafa unnið eða numið á íslandi og líta á ísland sem sitt annað föðurland. Við eigum Færeyingum margt gott að þakka í gegnum aldirnai' og ég veit að sam- starfið við þá mun enn aukast á næstu árum með tilheyrandi mann- legum samskiptum. Það koma ef- laust margir Færeyingar til Islands til starfa á næstu árum og eru þeir allir velkomnir. Lífsstarf Gríms Eysturoy á íslandi er svo sannarlega einn af hornsteinum þess að Færey- ingar eru alltaf aufúsugestir hér á landi. Blessuð sé minning hans. Friðrik Á. Brekkan. - GRÍMUR EYSTUROY GUTTORMSSON
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.