Morgunblaðið - 05.05.2000, Qupperneq 51

MINNINGAR
MORGUÉBLADID
FÖSTUt)AGUR 5. MAÍ ^O'OO ‘ 51
hefði eflaust getað náð langt ef hann
hefði haldið áfram að æfa lengur en
hann gerði. Hann var ágætur í
körfubolta, enda mjög áhugasamur
um þá íþrótt einnig. Ef mann lang-
aði að vita úrslit leikja eða fá aðrar
upplýsingar um stöðuna í körfubolt-
anum var alltaf hægt að reiða sig á
Arnar.
Ofáar voru keppnisferðirnar og
æfingabúðirnar í sundinu sem við
fórum í. Keppnisferð til Spánar var
ógleymanleg, en þar áttum við Arn-
ar mjög góðar stundir saman. Þar
vorum við fjórir félagarnir sem gát-
um ekki komið okkur saman um
hvernig skipta ætti okkur upp í her-
bergi og úr varð að við tróðumst all-
ir saman í eitt tveggja manna her-
bergi! Því miður gekk það nú ekki
upp til lengdar og eftir stutta sam-
búð var okkur skipt upp og deildi ég
herbergi með Daníel, bróður Arn-
ars, eftir það. Upp frá því tókust góð
kynni með okkur Daníel og fljótlega
var ég orðinn eins og partur af afar
góðri og skemmtilegri fjölskyldu.
Eftir að við Arnar hættum að æfa
sund skildi leiðir smátt og smátt
eins og gengur, en vináttan hélst
þótt fundum okkar bæri ekki eins
oft saman og áður. Við hittumst þó
stundum til að spila á spil, einkum
Rússa, og sömuleiðis tókum við ann-
að slagið í körfubolta eins og forðum
daga.
Margar eru minningarnar sem
koma manni í hug nú á þessum erf-
iðu tímum. Að kveðja góðan vin,
sund- og bekkjarfélaga eins og Aj-n-
ar er ekki eina áfallið. Fyrir hálfum
mánuði kvöddu Akurnesingar ann-
an efnilegan pilt, sund- og bekkjar-
félaga okkar Arnars, sem einnig var
hrifsaður burt frá okkur í hörmu-
legu slysi. Hvers eiga þeir sjálfir,
þeirra nánustu og við hin, vinir og
vandamenn, að gjalda? „Óréttlæti
heimsins er botnlaust" voru orð sem
Arnar notaði stundum sjálfur þegar
á móti blés og eiga þau kannski bet-
ur við nú en nokkurn tíma.
Hvað sem því líður þá geymist
minningin um góða drengi ávallt í
hjarta þeirra sem urðu þess aðnjót-
andi að verða þeim samferða og
kynnast þeim.
Ég votta fjölskyldu Arnars mína
dýpstu samúð og bið Guð að styrkja
þau í sorginni.
Gauti.
Við félagar og vinir Arnars úr
sundinu viljum votta fjölskyldu hans
okkar einlægu samúð. Arnar, það
var yndislegt að fá að kynnast þér.
Þú hefur átt og munt eiga sérstakan
stað í hjarta okkar. Þú komst alltaf á
óvart með skemmtilegum upp-
átækjum og einstökum viðhorfum
til lífsins og tilverunnar.
Okkur þykir vænt um þig.
Htæðstu eigi, hel er fortjald,
hinum megin birtan er.
Höndin, sem þig hingað leiddi,
himins til þig aftur ber.
Drottinn elskar, - Drottinn vakir
daga’ognæturyfirþér.
(S. Kr. Pétursson.)
Hvíldu í friði og ró elsku vinur.
Garðar Örn Þorvarðarson,
Haliur Þór Sigurðarson,
Óskar Örn Guðbrandsson.
Með þessum sálmi viljum við
kveðja þig elsku vinur:
Pinn andi, Guð, til Jesú Krists mig kalli
og komi mér á hina réttu leið,
svo ætíð ég að brjósti hans mér halli
í hverri freisting, efa, sorg og neyð.
Þinn andi, Guð minn, upp mig sífellt lýsi
með orði þínu ljósi sannleikans
í Iífi’ og dauða það mér veginn vísi
til vors hins þráða, fyrir heitna lands.
(V. Briem.)
Elsku Barbro, Siggi, Daníel, Ber-
grós, Sara, Marianne og aðrir ást-
vinir, guð vaki yfir ykkur og gefi
ykkur styrk í þungri sorg.
Elsku Arnar, megi Guð gæta þín
og blessa minningu þína.
Hvíl í friði, elsku vinur.
Ólöf og Erla.
• F/eiri minningargreinar um Arn-
ar Sigurðsson bíða birtingar og
munu birUist íblaðinu næstu daga.
+ Gróa Grímsdótt-
ir fæddist í
Heimabæ í Súðavík-
urhreppi í ísafjarð-
arsýslu 28. júlí árið
1925. Hún lést 10.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðmunda Sig-
urðardóttir, d. 1940,
og Katarínus Grímur
Jónsson, d. 1967.
Börn þeirra hjóna
voru alls níu, tvö
þeirra dóu ung, eftir
lifa tvær dætur, Þu-
ríður og Kristín. Eft-
ir nokkurra ára búskap í Heima-
bæ fluttust þau að Bakka í sama
hreppi og bjuggu þar til 1940, þar
til Guðmunda móðir þeirra lést.
Þá fluttist faðir þeirra til Reykja-
víkur með yngstu börnin, það
yngsta á sjöunda ári.
Eiginmaður Gróu hét Kristinn
Jónsson, d. 1991.
títför Gróu fór fram frá Dalvík-
urkirkju 15. aprfl.
Góð mágkona mín er fallin frá.
Dagur kominn að kvöldi. Lífdagar
hvers og eins eru ákveðnir. Dag-
arnir eru taldir, kvölda tekur, aug-
un lokast. Önnur heimkynni taka
við. Heimkynni eilífðarinnar. Gróa
Grímsdóttir, sem kvödd er nú með
söknuði, var mörgum kostum búin.
Hún stóð af sér áföll í lífinu með
áræði, dugnaði og ósérhlífni, gekk í
hvaða verk sem í boði var, og hlífði
sér ekki. Gróa fór því snemma að
vinna fyrir sér eins og títt var í þá
daga, við ýmis sveitastörf, fiskvinnu
og annað sem bauðst, þótt hún
gengi ekki heil til skógar, því hún
fékk snert af berklum á unglingsár-
um, en komst yfir sjúkdóminn að
mestu leyti eftir meðferð á sjúkra-
húsi. Var því aldrei vel hraust eftir
það.
Eiginmaður Gróu, Kristinn Jóns-
son, sem ættaður var úr Svarfaðar-
dal, lést 1991. Hann varð fyrir al-
varlegu slysi á Dalvík, og var svo að
segja óvinnufær eftir það síðustu 15
árin. Það kom því í hlut Gróu að
vinna fyrir heimilinu. Með harðfylgi
og sterkum vilja tókst henni það.
Síðustu árin á Dalvík vann hún á
elliheimilinu og þar þótti öllum
vænt um hana enda alltaf boðin og
búin að hjálpa þeim sem minni
máttar voru.
Gróa eignaðist ekki börn sem
hún þráði svo mjög. En hún ól upp
fósturdóttur, Kristínu Guðmunds-
dóttur, sem reyndist henni stoð og
stytta allt til dauðadags. Vakti yfir
henni síðustu stundirnar á Sjúkra-
húsi Akraness. Til Akraness fluttist
Gróa ásamt Kristínu og manni
hennar Pétri Björnssyni fyrir
tveimur árum. Kristín og Pétur
eiga tvær dætur, fjögurra og sex
ára. Þær voru gimsteinarnir hennar
Gróu, enda bar hún ætíð mikla um-
hyggju fyrir börnum. Það var henn-
ar mesta yndi að umgangast börn.
Þar kom fram hinn sanni móður-
kærleikur þótt henni auðnaðist ekki
að eiga börn sjálf. Þó voru oft börn í
pössun á heimili hennar sem hún
tók vegna erfiðleika á öðrum heim-
ilum þar nyrðra. Alltaf var nóg
pláss fyrir börn hjá Gróu.
Gróa var ákveðin kona, hrein og
bein, og lét skoðanir sínar í ljós við
hvern sem var, en góðvild hennar í
garð annarra sat í fyrirrúmi ævin-
lega. Hún eignaðist marga góða vini
á Dalvík og víðar. Það átti hver og
einn hauk í hoi-ni, þar sem Gróa
var.
Eftir að Gróa fór að búa á Dalvík
höfðum við hjónin ætíð samband og
margar ferðir áttum við norður til
þeirra hjóna, á þennan fagra stað
með fallegu berjabrekkurnar fyrir
ofan bæinn. Móttökurnar voru allt-
af jafn yndislegar og áttum við þar
margar gleðistundir. Þá kom hún
oft á okkar heimili í Kópavogi.
Gróa var ekki rík af veraldlegum
auði, það skipti hana litlu máli. En
hún var rík af manngæsku og hjálp-
semi hennar var sér-
stök. Það skipti hana
mestu máli að verða
öðrum að liði.
Nú þegar kveðju-
stundin rennur upp er
margs að minnast og
margt að þakka. Hug-
urinn gejmiir minning-
arnar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Ég sendi innilegar
samúðarkveðjur til
fósturdótturinnar, manns hennar
og annarra ættingja.
Gestur Guðmundsson.
Elskulega systir, nú skilur leiðir í
bili. Margs er að minnast frá liðn-
um árum. Við áttum svo margt
sameiginlegt, einkanlega á barns-
aldri heima á Bakka þar sem við ól-
umst upp. Oft var gaman að leika
sér í fjörunni fyrir neðan bæinn, og
þegar við fengum að fara með
pabba okkar á sjóinn, á litla bátnum
hans. Þó skildi leiðir fljótlega, þú
sem varst þremur árum eldri en ég
fórst fljótt að vinna á bæjum í sveit-
inni. Ég fór snemma sem snúning-
astelpa hjá gömiu fólki. Síðan lá leið
okkar beggja til Reykjavíkur, eftir
að elskuleg móðir okkar dó árið
1940, eftir langa og stranga legu á
sjúkrahúsinu á ísafirði, aðeins 52
ára. Það var mikil sorg fyrir okkur
systkinin. Oft vöktum við hálfu
næturnar og biðum eftir að pabbi
kæmi af sjónum.
Síðan lá leið þín á Dalvík, þar
sem þín búskaparár voru flest, en
ég búsett syðra. Þó áttum við marg-
ar stundir saman á heimilum okkar
beggja. Alltaf var jafn yndislegt að
heimsækja þig norður og um leið að
fara í berjabrekkurnar fyrir ofan
bæinn. Ætíð sömu góðu móttökurn-
ar og hjartahlýjan.
Ég veit fyrir víst að vel hefur
verið tekið á móti þér af ástvinum
okkar sem horfnir eru yfir móðuna
miklu. Hjartans þakkir, góða systir,
fyrir samfylgdina. Ég geymi góðar
minningar um þig. Hittumst svo
aftur í fyllingu tímans, og ég hlakka
til þess. Hafðu þökk fyrir allt.
Þín systir,
Kristín.
Góða frænka, á kveðjustund
koma margar góðar minningar upp
í hugann frá liðnum tíma. Oft lá leið
mín á heimili ykkar hjóna á Dalvík
og átti ég þar margar yndislegar
stundir. Það var eins og þú ættir
einhvern hlut í mér og öfugt. Alltaf
voru sömu góðu móttökurnar og
góðvildin í minn garð.
Ég minnist líka þess þegar við
Kiddi fórum stundum á sjóinn á
litlu trillunni hans til að veiða fisk,
því að við höfðum báðir áhuga fyrir
sjónum, enda var hann þaulreyndur
sjómaður. Ég minnist þess eitt sinn
þegar við vorum úti á firðinum, þá
segir Kiddi: „Nú förum við í land.“
Það skipti engum togum að þegar
við vorum lentir, þá blés upp sterk-
ur vindur og sjórinn ýfðist snögg-
lega. Kiddi virtist vera veðurglögg-
ur, því hann sá fyrir hvað var í
vændum.
Berjabrekkurnar fyrir ofan Dal-
vík voru heillandi á góðviðrisdög-
um. En fyrst og fremst er mér í
huga hlýjan og viðmótið sem ég
varð aðnjótandi hjá frænku, og það
eru þær minningar sem eru mér
efst í huga á kveðjustund.
Ég þakka þér frænka fyrir allar
ánægjustundirnar sem við áttum
saman. Góð frænka er horfin.
Hafðu alla þökk mína.
Gestur Valgeir.
ÞUMALÍNA
fyrir mæður og börn
Pósthússtræti 13 s. 5512136
GRÓA
GRÍMSDÓTTIR
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, sonur,
bróðir, tengdasonur, tengdafaðir og afi,
ÓLI J. K. MAGNÚSSON,
Álakvísl 64,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi miðviku-
daginn 3. maí.
Útför auglýst síðar.
Guðný Hrönn Þórðardóttir,
Steinunn Lovísa Óladóttir, Eiríkur Pétur Eiríksson,
Þórður Ólason, Hrefna Sigríður Reynisdóttir,
Ævar Ingi Ólason,
Guðrún Lovísa Guðmundsdóttir,
Friðrik Gunnar Magnússon,
Halldóra Kristín Magnúsdóttir,
Steinunn Guðnadóttir,
Reynir Kristinn Þórðarson og ísak Árni Eiríksson.

t
Ástkær eiginmaður minn, i
BALDUR SIGURÐSSON, :
Fellsmúla 22,
Reykjavík, * < -■úr* I
lést á Landakotsspítala mánudaginn 1. maí. ' f I
Hulda Þorláksdóttir. 4

t
Ástkær sonur minn,
EINAR BALDUR ELÍASSON,
Sléttu á Brunasandi,
sem lést fimmtudaginn 27. apríl verður jarðsunginn frá Kálfafellskirkju í
Fljótshverfi mánudaginn 8. maí kl. 14.00.
Jónína Einarsdóttir
og fjölskylda.
t
Mágkona min, föðursystir okkar og frænka,
KRISTJANA KÁRADÓTTIR,
Skjólbraut 1a,
áður til heimilis
að Melgerði 26, Kópavogi,
verður jarðsungin í Kópavogskirkju mánu-
daginn 8. maí kl. 13.30.
Sigríður Magnúsdóttir,
Kári Stefánsson, Bjarnheiður Elísdóttir,
Björg Stefánsdóttir, Þorsteinn Steinþórsson,
Ernir Kárason,
Elísa Káradóttir,
Sunna Þorsteinsdóttir,
Sigríður Björg Þorsteinsdóttir,
Steinþór Örn Þorsteinsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför
JÓNS ÞÓRARINSSONAR,
Skógargötu 24,
Sauðárkróki.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar 1 á
Sjúkrahúsi Sauðárkróks.
Guð blessi ykkur öll.
Katrín Jóelsdóttir
og fjölskylda.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginkonu minnar,
JÓNU SIGRÚNAR SVEINSDÓTTUR,
Lindasíðu 2,
Akureyri.
Fyrir hönd aðstandenda,
Gísli Bessason.
X