Morgunblaðið - 05.05.2000, Síða 54

54 FÖSTUDAGUR ö. MAÍ 2000
MINNINGAR
lyiORUUNBLAÐl.D
HRAFN
HA UKSSON
'^4- Hrafn Hauksson
I hárskeri fæddist í
Reykjavík 2. ágúst
1952. Hann lést á
heimili sínu 26. apríl
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans eru Haukur
Ó. Ársælsson, bdkari,
f. 6. mars 1930 og
Hulda Dóra Friðjdns-
ddttir, f. 17. oktöber
1932, d. 27. septem-
ber 1998.
Systkini Hrafns
.oeru: 1) Albína Halla
Hauksdtíttir, maki
Þorgeir Benedikts-
son, þau eiga þrjú börn. 2) Ragnar
Hauksson, maki Josephine Tang-
olamus, þau eiga tvö börn. 3)
Heiða Hauksdöttir, maki Guð-
mundur Hafþdr Þorvaldsson, þau
eiga þijú börn. 4) Gunnhildur
Harpa Hauksddttir, maki Ingvar
Ingvarsson, þau eiga fjögur börn.
5) Friðjtín Unnar
Hallddrsson.
_ Hrafn kvæntist
Ástu Björnsddttur
23. maí 1971, þau
slitu samvistum.
Þeirra sonur er Dav-
íð, f. 5. september
1971. Sambýiiskona
Hrafns til nokkurra
ára var Hrafnhildur
Gunnarsddttir, þau
slitu samvistum.
Þeirra börn eru: 1)
Anna Gréta, f. 19. júlí
1976 í sambúð með
Álfgeiri Kristjáns-
syni, f. 20. febrúar 1975, þeirra
barn er Hugi Freyr, f. 1. desember
1999.2) Gunnar Haukur, f. 25. ndv-
ember 1980, í sambúð með Lilju
Ósk Bjömsddttur, f. 31. maí 1980.
Útför Hrafns fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 10.30.
Elsku pabbi. Mig langar að kveðja
þig með nokkrum línum og segja þér
hversu vænt mér þykir um þig. Mér
finnst erfitt að þurfa að kveðja þig
svo fljótt, þar sem ég var ennþá rétt
að kynnast þér og Hugi Freyr, bara
fiqim mánaða, fær ekki að kynnast
þér. Ég vil að þú vitir að þrátt fyrir
að við höfum ekki eytt miklum tíma
saman þá veit ég að þér þótti mjög
vænt um mig. Þegar ég hugsa til
baka minnist ég helst bæjarferð-
anna okkar, þegar við fórum á kaffi-
hús og listasöfn. Og alltaf þegar þú
hittir mig kysstir þú mig ofurvar-
lega eins og þér fyndist ég vera brot-
hætt. Ég veit að lífið var þér erfitt,
en ég trúi því að núna hafir þú fund-
ið frið og að þér líði vel. Ég veit þú
fylgist með okkur og Guð geymi þig.
<.Lnna Gréta, Álfgeir og Anna.
Elsku pabbi. Ég sest hér niður ,
hryggur, dapur með sorg í hjarta, tií
að setja á blað mína hinstu kveðju til
þín.
Þegar ég læt hugann reika koma
upp margar minningar, um allt það
sem við gerðum saman. Okkar fjöl-
mörgu bíóferðir, leikhúsferðir og
tónleika. Af öllu þessu stendur svo
margt upp úr.
Einna helst eru það þó tónleik-
arnir með Bubba síðasta sumar, þar
sem við áttum góða tíma með tón-
listarmanni sem þú kenndir mér að
meta.
_ Tónlistin hefur alltaf spilað stórt
niutverk í okkar samskiptum, ég
veit ekki hversu oft ég hef verið í
bænum, keypt mér plötur eða diska,
og farið beint til þín, þar sem við sát-
um svo og drukkum kaffi og hlustuð-
um á nýju tónlistina.
Eða sumarið í Eyjum, þar sem þú
opnaðir augu mín fyrir að það er svo
margt í tónlistini sem maður skilur
ekki, fyrr en eftir að hafa hlustað oft
á plötuna, samanber þá plötu sem
við höfum sennilega oftast hlustað á
saman, The Wall með Pink Floyd.
Og það er ekki langt síðan við sát-
um og töluðum um verkið, þar sem
Versló hafði sett það upp, og er það
verk sem mun nú sem endranær
minna mig á þig.
Ekki má heldur gleyma þeim tím-
um þar sem við sátum bara og leyst-
um heimsins vandamál, eða spjölluð-
um bara um daginn og veginn.
Veikindi þín síðust ár hafa að
sjálfsögðu sett sitt mark á þig, en
með góðu hugarfari hefur okkur ein-
hvern veginn tekist að halda okkar
striki, og gert það sem okkur hefur
langað til hverju sinni.
Allt þetta hér er bara smá brot af
öllum þeim minningum sem koma
upp í hugann, og eflaust eiga þær
eftir að rifjast fleiri upp, þegar mér
verður hugsað til þ£n.
Elsku pabbi minn, ég kveð þig
með bæninni sem þú hélst mikið upp
á:
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það sem fæ ekki
breytt,
kjark til breyta því sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
Megi Drottinn Guð og allir hans
englar vaka yfir þér.
Davíð.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðarviðkvæm stund.
Vinimirkveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
STEINUNNAR HALL,
Vesturgötu 52,
Reykjavík.
Hannes Hall,
Herdís Hall,
Sigurður Hall,
Kristján Hall,
Ragnar Halldór Hall,
Steindór Hall,
Gunnar Hjörtur Hall,
María Björk Skagfjörð,
Ingi Ú. Magnússon,
Elísabet Gígja,
Elsa Hall,
Guðríður Gísladóttir,
Sigurveig Alfreðsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.

margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
GekkstþúmeðGuði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Hrafn bróðir, það er svo
erfitt að skilja að þú sért farinn frá
okkur. Það er bara rúmlega eitt og
hálft ár síðan mamma kvaddi, og
núna þú líka. Þú áttir oft svo erfitt,
elsku Hrafn, og ég veit að þú varst
orðinn yfir þig þreyttur. Þú vildir
öllum vel og varst alltaf tilbúinn að
hjálpa ef þú mögulega gast. Þú varst
svo hreykinn af bömunum þínum og
þig langaði að gera svo margt fyrir
þau. Ég þakka þér, bróðir, fyrir allt
sem þú gerðir fyrir mig. Ég vona að
þér líði vel og veit að mamma hefur
tekið á móti þér, elsku vinur.
Skoðaðu hug þinn, vel þegar þú ert glaður,
og þú munt sjá, að aðeins það, sem valdið
hefur
hryggð þinni, gerir þig glaðan.
Pegar þú ert sorgmæddur skoðaðu þá
aftur
huga þinn, og þú munt sjá að þú grætur,
vegna þess, sem var gleði þín.
(Urspámanninum, Kahlil Gibran.)
Guð gefi okkur öllum styrk.
Þín systir,
Heiða.
Elsku besti Hrafn minn. Ég sit
hér heima umkringd kertum og
reyni að vera dugleg nógu lengi til
þess að koma þessari síðustu kveðju
til þín á blað - hugsanimar þjóta um
í höfðinu á mér, og ég reyni að grípa
þær og koma skipulagi á ringulreið-
ina sem fylgir þeim. En það er erfitt,
minningarnar um þig era óteljandi -
og hvernig má annað vera, stóri
bróðirinn minn sem ég leit svo upp
til.
Hetjan mín í æsku, bjargvættur-
inn sem ég hljóp til þegar eitthvað
bjátaði á - og minningarnar streyma
- þegar þú kenndir mér lítilli stelpu
að hjóla og kallaðir „hjólaðu, hjól-
aðu“ og ég geystist áfram og þó ekki
gengi það áfallalaust, lærði ég listina
þann dag.
Og áfram - þú smyglaðir mér inn
um glugga á Glaumbæ svo ég gæti
séð þig leika í Hárinu, ég var gjör-
samlega að rifna úr monti, sat á
fremsta bekk, langaði að tala við alla
í kringum mig og segja þeim að
bróðir minn væri þarna uppi. Ég sá
þig í fleiri leikritum og ég var alltaf
jafn hreykin í hvert sinn. Þú ólst mig
upp í músík og kenndir mér að meta
ljóð og ég man að þú sagðir einu
sinni að þú hefðir hlustað á allar þín-
ar plötur sem væri allt annað en að
láta þær rúlla á fóninum og enn í dag
reyni ég að hlusta þegar ég heyri lag
sem grípur.
Við gátum talað saman svo
klukkustundum skipti um allt milli
himins og jarðar og við hlógum mik-
ið - enda hafðir þú yndislegan húm-
or. Við töluðum líka um alvarlegri
hluti - sérstaklega núna seinni árin,
því lífið fór ekki um þig mildum
höndum en hugrekki þitt í öllum þín-
um veikindum var þannig að stund-
um var mér orða vant. En ég var líka
hrædd og ringluð, vissi ekki alltaf
hvað ég gæti gert fyrir þig, langaði
svo mikið að hjálpa þér en oftar en
ekki var ég vanmáttug.
Og dagarnir, mánuðirnir og árin
liðu og ég veit að þú áttir góða tíma
en oftast varstu einn og glímdir við
að reyna að skilja lífið. Þú málaðir
myndir og þótt litirnir væra stund-
um dökkir vora alltaf bjartir fallegir
litir inni á milli - þú varst lista-
mannssál.
Það er ekki nema rúmt ár síðan
við kvöddum mömmu og nú leggjum
við þig hjá henni vitandi að hún tók á
móti þér og huggum okkur við að nú
stendurðu vaktina með henni.
Það er stórt skarð höggvið í fjöl-
skylduna okkar á stuttum tíma en ég
veit einhvernveginn að nú líður þér
vel - ert frjáls, elsku Hrafn. Við eig-
um öll erfitt núna því við höfum
misst svo mikið - en minningarnar
yija.
Vonandu vissirðu alltaf að ég
elska þig.
Þín,
Harpa.
Elsku Hrafn minn, það er erfitt að
sætta sig við að þú sért farinn. Það
vakna upp ótal minningar. Þegar við
voram yngri, máttum við varla hvort
af öðra sjá, enda bara rúmt ár á milli
okkar.
Því miður veiktist þú þegar þú
varst aðeins sjö ára gamall, og varst
búinn að vera lengur veikur, áður en
það greindist hvað að þér var.
Oft hef ég dáðst afðdugnaði þín-
um í gegnum þín veikindi öll þessi ár
og hvað þú varst duglegur að drífa
þig áfram. En elsku Hrafn minn,
núna er þínu veikindastríði lokið. Þú
áttir þrjú mannvænleg börn, enda
talaðir þú oft um hvað þú værir
stoltur af þeim og hvað þér þætti
vænt um þau. Þú áttir eitt barna-
barn hann Huga Frey sem fæddist
1. des 1999. En þú fékkst ekki að
njóta þess lengi að vera orðinn afi.
Ég á eftir að sakna þess að sjá ekki
þitt fallega bros meira.
Þér var margt til listanna lagt, þú
hafðir yndi af því að mála, og fórst
oft á hinar ýmsu málverka- og lista-
sýningar, þú málaðir margar mynd-
ir í gegnum árin, og mun ég varð-
veita þær vel sem þú gafst mér. En
það sem þú ætlaðir þér næst að mála
var herbergið þitt og taka í gegn en
það ætlunarverki tókst þér ekki.
Þú varst góður penni og hagmælt-
ur enda era mörg ljóð sem þú hefur
samið. Þú hafðir mjög gaman af
leiklist, og starfaðir með Leikfélagi
Vestmannaeyja, og ég var einmitt að
skoða gamla blaðaúrklippu, þar sem
sagt er frá því að þú værir greinilega
mjög efnilegur leikari.
Þú hafðir unun af góðri tónlist, og
þegar ég kom í heimsókn var settur
diskur í geislaspilarann og þú fljótur
að finna tiltekinn disk en þú varst
með alla þína diska raðaða upp í
stafrófsröð, þú varst með mjög
breiðan og góðan tónlistarsmekk.
Þú varst göngugarpur mikill, og
fórst í langar gönguferðir á hveijum
degi, sem tóku allt upp í 2 klst. á
dag. Mun ég alltaf minnast þín er ég
fer Sæbrautina, þar gekkstu yfir-
leitt daglega með sjónum.
Elsku Hrafn, því miður var ég
ekki með ljóð eftir þig hjá mér, en
mig langar að kveðja þig með ljóði
eftir einn af uppáhalds ljóðahöfund-
um þínum.
Það vex eitt blóm fyrir vestan,
og vomóttin mild og góð
kemur á ljósum klæðum
og kveður því vögguljóð.
Ég ann þessu eina blómi
semaldreiégfékkaðsjá
og þangað horfir minn hugur
í hþóðri og einmana þrá.
Og þá geng ég fár og fólur
með framandi jörð við il
það vex eitt blóm fyrir vestan
ogveitekkiaðégertil.
(Steinn Steinarr.)
Blessuð sé minning þín.
Þín systir,
Halla.
+ Ebba Agneta
Ákaddttir (Ebba
Agneta Madsen)
fæddist í Keldstrup í
Danmörku 9. ágúst
1937. Hún lést á
Fjdrðungssjúkrahús-
inu á Akureyri 23.
apríl siðastliðinn.
Hún var elst þriggja
systkina. Eftirlifandi
er Inge-Lise Irene
búsett í Noregi, en
Svend Benny er lát-
inn í Danmörku. For-
eldrar þeirra voru
hjdnin Áge Albert
Madsen og Frida Dorotea Mad-
sen.
Fyrri maki Ebbu var Gunnar
Tryggvi Bergþdrsson, f. 30.12.
1934, d. 23.5. 1972. Þau skildu.
Dætur þeirra eru: 1) Hrafnhildur
Fríða, f. 25.8. 1957, maki Helgi
Friðjdnsson. Dætur þeirra: Heið-
dís Björk, unnusti Sævar Geir Sig-
urjdnsson, sonur þeirra Helgi
Freyr; og Friðný Hrönn. 2) Þdr-
Fyrst þegar við fréttum um veik-
indi þín var okkur mikið brugðið.
Nú var komin hindran á veg þinn
sem varð svo stór að ekki gengur þú
lengur sömu götur og við. En við er-
um alveg vissar um að þínar götur
þarna uppi era fallegar og jafnvel
fallegri en okkar.
Elsku amma, við munum aldrei
gleyma því sem við gerðum með þér
unn Inga, f. 24.2.
1959, maki Garðar
Hallgrímsson. Börn
þeirra: Magnea, Við-
ar og Ebba Karen. 3)
Birgitte Hlín, f. 25.8.
1960, unnusti Krist-
ján Ingi Pálsson.
Fyrrverandi maki
Stefán Þtír Sigurðs-
son. Dætur þeirra:
Heba Agneta, sonur
hennar Stefán
Bjarki Sturluson,
Eygld Hlín, og ína
Rut.
Seinni maki Ebbu
var Benedikt Guðmundsson, f.
10.2.1914, d. 8.9.1997. Synir hans
frá fyrra hjdnabandi eru: Sig-
mundur, f. 15.3. 1936, og Auðunn,
f. 25.5.1942.
Ebba starfaði alla tíð við
saumaskap og siðustu 33 árin sem
yfirsaumakona hjá FSA.
títfor Ebbu fer fram frá Akur-
eyrarkirkju í dag og hefst athöfn-
inklukkan 13.30.
og hjá þér. Allir hótelleikimir bæði á
Aðalstrætinu og uppi á Tjarnarlundi
með Óla sem litlabarn í bleika vagn-
inum og öll legóhúsin sem við byggð-
um era okkur mjög skemmtilegar
minningar. Og alltaf urðu púsluspil-
in einfaldari með hverri heimsókn-
inni. Meira að segja þegar við kom-
um seinast í heimsókn kunnum við
þau öll utan að.
Við áttum einnig margar góðar
stundir saman, eins og eftir marga
góða kvöldmálsverði var ís í eftirmat
og sátum við þrjár þá allralengst og
borðuðum ís frameftir kvöldi. Og
fannst okkur systranum ótrúlegt
hvað amma gamla gat í sig látið af ís.
Elsku amma, vonandi líður þér
sem allra best og eigum við allar eft-
ir að hittast aftur þegar okkar tími
kemur.
Þínar ömmustelpur,
Eygló Hlín og fna Rut.
Elsku amma. Okkur langar til að
skrifa nokkur orð til þín, um hugsan-
ir sem við sögðum þér aldrei. Þegar
við ákváðum að koma þessum hugs-
unum á blað, voru nokkur atriði sem
okkur fannst við verða að segja þér.
Við höfum aldrei þekkt jafn góða,
glaða, jákvæða og brosandi mann-
eskju eins og þig. í hvert einasta
skipti sem við gengum inn um dyrn-
ar hjá þér tókstu á móti okkur opn-
um örmum og með bros á vör (ekki
má gleyma skúffukökunni, kleinun-
um og eplakökunni frægu.) Minning-
arnar svo margar og svo margt sem
við gerðum saman, útilegur, laufa-
brauðsbakstur og ekki má gleyma
„skaupinu“ á gamlárskvöld svo fátt
eitt sé nefnt. Það er eitt sem þú verð-
ur að vita. í huga okkar varstu miklu
meira en amma, þú varst með bestu
vinum okkar. Við gátum ávallt leitað
til þín og það sem meira er, alltaf
hafðir þú góð ráð við öllu.
Elsku amma, það sem við höfum
era góðar minningar sem munu
aldrei gleymast og þú munt alltaf
vera í hjarta okkar. Hvíldu í friði.
Ástarkveðjur,
Magnea, Viðar og Ebba
Karen, Heiðdis og Friðný.
EBBA AGNETA
ÁKADÓTTIR