Morgunblaðið - 23.05.2000, Blaðsíða 12

12 ÞRIÐJUDAGUR 23. MAÍ 2000
FRETTIR
MORGUNBLAÐIÐ
Úlfur Björnsson, sendifulltrúi Rauða krossins, er á
þurrkasvæðum á Indlandsskaga
Stefnir víða í
mj ög mikla ney ð
ÚLFUR Björnsson, sendifulltrúi
Rauða kross íslands, er nú staddur í
Pakistan á vegum Alþjóða Rauða
krossins. Hann er liðstjóri hóps sem
kannar aðstæður í Indlandi, Pakist-
an og Afganistan vegna mikilla
þurrka sem þar hafa geisað undan-
farið. Hópnum var skipt í tvennt;
annar kannar ástandið á Indlandi og
hinn í Pakistan og Afganistan. Úlfur
fylgir þeim síðai-nefnda.
Úlfur segir að leiðangurinn gangi
vel. Hópurinn hafi ferðast um Bal-
uchistan-hérað í suðvesturhluta
Pakistan og Sindh-hérað, sem er í
suðausturhlutanum.
Hann segir að í Baluehistan hafi
um ein og hálf milljón manna orðið
fyrir barðinu á þurrkum. „Tæplega
helmingur þeirra er hirðingjar, sem
lifa í Suður-Afganistan og alveg suð-
ur að sjó,“ segir hann. Hinn hluti
nauðstaddra er smábændur sem
stunda búskap við biunna.
Herinn með 8-10
vikna birgðir
í Pakistan er herforingjastjórn.
Herinn hefur verið kvaddur á vett-
vang í Baluchistan, en ekki Sindh-
héraði. „Herinn er með birgðir sem
myndu duga í 8-10 vikur og er byrj-
aður að dreifa þeim. Önnur aðstoð er
ekki mikil á svæðinu,“ segir Úlfur.
Nú er verið að meta til hvaða ráða
skal gripið þegar þessar birgðir
þrjóta. „Við erum að reyna að átta
okkur á hversu mikið vantar og
hvert yrði hlutverk Rauða krossins í
því að koma aðstoð til þeirra sem
hana þurfa,“ segir hann.
Enn sem komið er er ekki um
hungursneyð að ræða. Skepnur hafa
drepist í stórum stfl; sumir hirðingj-
ar hafa tapað öllum sínum skepnum,
aðrir eiga 10-20 prósent eftir. „Þeir
sem best eru staddir eiga helming
skepna sinna á lífi. Þurrkurinn er
jafnvel farinn að hafa áhrif á úlfalda,
sem sumir eru dauðir úr þorsta,"
segir Úlfur.
Rignir í fyrsta
lagi í október
Miklir hitar eru á svæðinu; um og
yfir 40 gráður í skugga yfir daginn
og hefur farið upp í 45-47 gráður.
Ekki er útlit fyrir að rigni í bráð.
„Baluchistan er utan við monsún-
svæðið og þar er ekki að vænta rign-
Ljósmynd/Giintar Stummer
Miklir þurrkar hafa herjað á íbúa Pakistans að undanförnu.
ingar fyrr en hugsan-
lega í október, þótt
flestir hirðingjar geri
ráð fyrir að ekki rigni
neitt á árinu. Því stefn-
ir alveg greinilega í
mikla neyð,“ segir Úlf-
ur.
Dýralæknir, sem er
með hópnum í för, seg-
ir að eftir u.þ.b. 100
daga verði allar kindur
fallnar, sennilega
meirihluti af geitum og
ösnum, auk stórs hluta
úlfaldanna.
Hópurinn er nú á
Ulfur Bjömsson
leið inn í Afganistan,
eftir að hafa lokið
störfum í Pakistan. Þar
verður hann til 23.
þessa mánaðar, þegar
haldið verður til Isl-
amabad og þaðan til
Delhi. Þar sameinast
hann hinum leiðangrin-
um og skrifar skýrslu
um ástandið á svæðinu.
Að því loknu fer Úlfur
til Genfar til að skila
skýrslu. Þá verður
ákveðið hvort fram
verður lögð beiðni um
neyðaraðstoð.
Sótt um leyfí fyrir stóra laxeldisstöð í Berufírði
Aætlað að framleiða
8-10 þúsund tonn á ári
SÓTT hefur verið um leyfi til um-
fangsmikils eldis á laxi í sjókvíum í
Berufirði. Að baki áformunum
standa íslenskir og norskir fjár-
festar en heildarfjárfesting er
áætluð einn og hálfur milljarður
króna. Sveitarstjórinn á Djúpavogi
bindur miklar vonir við þetta fyrir-
tæki.
Unnið hefur verið að undirbún-
ingi málsins í hálft annað ár.
Hreppsnefndin á Djúpavogi hefur
veitt vilyrði fyrir hafnaraðstöðu og
svæði til byggingar sláturhúss. Þá
hefur verið sótt um leyfi til eldis-
ins til Hollustuverndar ríkisins.
Einn af aðstandendum verkefnis-
ins lagði þó áherslu á það í samtali
við Morgunblaðið að málið væri
enn á vinnslustigi og erfitt að
skýra nánar frá því fyrr en endan-
leg ákvörðun lægi fyrir.
Mikilvægt fyrir
Djúpavog
Laxeldisfyrirtækið hyggst fram-
leiða 8-10 þúsund tonn af laxi á ári
í sjókvium í miðjum sunnanverðum
Berufirði. Aðstæður þar eru taldar
hentugar. Er þetta gríðarlega stór
stöð því framleiðslan er tvö eða
þreföld ársframleiðsla á eldislaxi
hér á landi um þessar mundir.
Hins vegar mun ekki vera talið
fjárhagslega hagkvæmt að hefja
sjókvíaeldi með minna en 8 þúsund
tonna framleiðslu. Áætlað er að
slík stöð kosti einn og hálfan millj-
arð króna.
Áhugi er á að hefja eldið næsta
vor ef nauðsynleg leyfi fást en það
tekur fjögur ár að koma stöðinni í
fulla framleiðslu. Byggja þarf
seiðaeldisstöð á svæðinu og 2600
fermetra laxasláturhús á Djúpa-
vogi.
Olafur Ragnarsson, sveitarstjóri
á Djúpavogi, líkir því við himna-
sendingu ef laxeldisfyrirtækið hæfi
starfsemi á svæðinu enda þyrfti
eitthvað að koma í staðinn fyrir
landbúnaðinn sem væri á undan-
haldi. Áætlað er að 25 menn fái
vinnu við laxeldið sjálft en Ólafur
reiknar með að 60 manns hafi
vinnu við fyrirtækið þegar laxa-
slátrunin verður komin á fullt.
Áætlað er að slátra þar 40 tonnum
af laxi á dag þegar stöðin verður
komin í fulla framleiðslu.
Andlát
ÓLAFUR JÓNSSON
ÓLAFUR Jónsson,
málarameistari lést á
79. aldursári að morgni
sunnudags 21. maí á
Landspítalanum.
Ólafui- fæddist í
Reykjavík 10. ágúst
1921. Foreldrar hans
voru Margrét Jóna
Jónsdóttir húsfreyja og
Jón Magnússon skip-
stjóri, sem fórst með
togaranum Fieldmar-
shal Robertson í Hala-
veðrinu mikla árið 1925.
Seinni maður Margrét-
ar var Gísli Jónasson skólastjóri.
Ólafur lærði málaraiðn hjá Osvaldi
og Daníel í Reykjavík árin 1939-43 og
lauk prófi frá Iðnskólanum í Reykja-
vík 1943. Hann lauk sveinsprófi árið
1944 og fékk meistarabréf 1947.
Ólafur varð félagi í Málarasveina-
félagi Reykjavíkur árið 1943 og átti
sæti í stjórn þess 1945-46. Hann
gekk í Málarameistarafélag Reykja-
víkur árið 1947 og gegndi ýmsum
störfum í stjóm þess, var ritari 1953-
54, gjaldkeri 1958-62, formaður
1963-66, 1972-82 og aftur 1994-96.
Ólafur var í stjórn mælingastofu mál-
ara frá upphafi árin 1958-80 og 1988-
1993. Hann var í stjóm meistarasam-
bands byggingarmanna árin 1963-
82, átti sæti í stjórn Landssambands
iðnaðarmanna og sat fjölmörg Iðn-
þing sem formaður Málarameistara-
félagsins. Þá var Ólafur um langt
skeið í stjórn Iðnaðarmannafélagsins
í Reykjavík og varaformaður þess.
Ólafur kenndi við Iðnskólann í
Reykjavík árin 1978-
84. Um árabil var hann
prófdómari við skólann
og í skólanefnd hans.
Ólafur tók virkan
þátt í starfi samtaka
norrænna málara-
meistara. Hann sat
flest NMO-þing frá
1958-1995 og var for-
maður samtakanna ár-
in 1980-1982.
Ólafur var gerður að
heiðursfélaga MMFR
árið 1982. Hann var
sæmdur heiðursmerki
Landssambands iðnaðannanna árið
1982, heiðursmerki sænskra málara-
meistara 1964 og finnskra málai-a-
meistara 1982. Sama heiður hlaut
hann frá norskum málarameisturum
árið 1990 og þeim dönsku 1996.
Ólafur var einn af stofnendum
verktakafyrirtækisins Hai’ðar og
Kjai’tans árið 1944 og framkvæmda-
stjóri þess í 40 ár. Hann var skipaður
í Húsamat Reykjavíkur árin 1986-
1994.
Ólafur tók virkan þátt í störfum
Sjálfstæðisflokksins um áratuga
skeið. Hann var varafulltrúi flokksins
í borgarstjóm Reykjavíkur árin
1970-1974 og í stjóm Innkaupastofn-
unar Reykjavíkur 1970-90.
Auk þátttöku í starfi Rótarýklúbbs
Reykjavíkur var Ólafur virkur félagi í
Oddfellow-hreyfingunni í hartnær 50
ár.
Eftirlifandi eiginkona Ólafs Jóns-
sonar er Bima J. Benjamínsdóttir og
eignuðust þau fjögur böm.
HAFSTEINN ÞOR
STEFÁNSSON
HAFSTEINN Þór
Stefánsson fyrrver-
andi skólameistari
Fjölbrautaskólans við
Arniúla lést á Land-
spítalanum 21. maí sl. á
65. aldursári.
Hafsteinn fæddist í
Reykjavík 26. janúar
1936. Foreldrar hans
vom Kristín María
Kristinsdóttir banka-
fulltrúi og Stefán Ólaf-
ur Björnsson stýri-
maður á varðskipinu
Þór og síðar tollvörður.
Hafsteinn lauk stúdentsprófi frá
M.L. 1958 og B.A. prófi í sögu og
landafræði frá Háskóla íslands
1968. Hafsteinn var kennari frá 1963
til 1969 við Gagnfræðaskólann við
Lindagötu og síðan kennari við Hér-
aðsskólann á Núpi í Dýrafirði 1969
til 1972. Þá gerðist hann skólastjóri
við Gagnfræðaskólann við Lindar-
götu frá 1972 til 1977
en síðan hóf hann störf
við Ármúlaskóla, fyrst
sem kennari, en 1979
varð hann skólastjóri
þar. Árið 1981 varð
Hafsteinn skólameist-
ari við Fjölbrautaskól-
ann við Ármúla og
gegndi hann því starfí
allt til ársins 1996 er
hann lét af störfum
sökum veikinda. Haf-
steinn var í stjórn og
ritnefndum ýmissa fé-
laga s.s. íþróttafélaga,
byggingasamvinnufélaga og S.I.B.S.
Eftir Hafstein liggja nokkur rit
eins og t.d. kennslubæklingar í sögu
og landafræði og nokkrar greinar
um skólamál í blöð.
Eftirlifandi eiginkona Hafsteins
er Bryndís Guðjónsdóttir. Hann
lætur eftir sig þrjár dætur af fyrra
hjónabandi og fjögur barnabörn.
KRISTJAN J.
EINARSSON
KRISTJÁN Jóhannes
Einarsson lést á heimili
sínu, Hrafnistu í Hafn-
arfirði, sunnudaginn 21.
maí sl. Kristján fæddist
8. maí 1916, í Viðvík,
Skeggjastaðahreppi,
Bakkafirði. Foreldrar
Kristjáns vom Einar
Friðsteinn Jóhannes-
son, bóndi og Margrét
Albertsdóttir húsmóðir,
Viðvík, Bakkafirði.
Kristján hóf nám hjá
Sigurði Halldórssyni,
byggingameistara, og
varð húsasmíðameistari 1946 og hafði
yfimmsjón með byggingum nokkurra
húsa í Reykjavík. Einnig var hann yf-
irsmiður við uppbyggingu Árbæjar-
safns og byggingameistari að safnað-
arheimili Langhotskirkju. Árið 1965
gerðist hann húsvörður og meðhjálp-
ari í Langholtskirkju en lét af störfum
í júní 1993.
Kristján er einn af
stofnendum Meistai’a-
félags húsasmiða í
Reykjavík, Bræðrafé-
lags Langholtskirkju
og Félags eldri borgara
í Reykjavík og ná-
grenni.
Kristján giftist Sig-
ríði Bjamadóttur frá
Búðardal og eignuðust
þau 4 böm og eru 3
þeirra á lífi, Ema, Om-
ar og Sólveig. Sigríður
lést 1962. Þau vom
virkir félagar í Barð-
strendingafélaginu og uppbyggjend-
ur að félagsstarfi Langhotskirkju.
Seinni kona Kristjáns var Ragn-
heiður Þórólfsdóttir írá Viðey. Hófu
þau sambúð 1963. Ragnheiður lést
1990. Saman störfuðu þau ötullega að
félags- og byggingamálum Lang-
holtskirkju, Félagi eldri borgai’a í
Reykjavík og nágrennis og Kátu fólki.