Morgunblaðið - 23.09.2000, Blaðsíða 52

LAUGARDAGUR 23. SEPTEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
BJORGVIN
JÓNSSON
+ Björgvin Jónsson
fæddist á Ási í
Hegranesi í Skaga-
firði 28. ágúst 1929
og ólst þar upp. Hann
lést á heimili sínu 17.
september síðastlið-
inn. Hann var þriðji
sonur hjónanna Jóns
Sigurjónssonar og
Lovísu Guðmunds-
dóttur en þau hjón
eignuðust tíu böm.
JJÓn og Lovísa em
bæði látin. Eftirlif-
andi systkini Björg-
vins eru Ásmundur,
Sigurður, Jóhanna, Þómnn,
Magnús og Sigurlaug en látnir em
Ingimar, Olafur og Hilmar.
28. febrúar 1964 kvæntist
Björgvin Jófríði Tobíasdóttur, f. 4.
september 1939, frá Geldingaholti
í Skagafirði. Jófríður er dóttir
hjónanna Tobíasar Sigurjónsson-
ar og Kristínar Gunnlaugsdóttur.
Kristrn býr nú á dvalarheimili á
Sauðárkróki en Tobías lést árið
1973.
Synir Björgvins og Jófríðar em:
1) Jón Ingi, f. 19. nóvember 1963,
’~rbúsettur á Hvammstanga, for-
stöðumaður á sambýli. Kona hans
er Aðalheiður Sveina Einarsdótt-
ir. Dóttir þeirra er Fríða Björg
Jónsdóttir. Böra Að-
alheiðar og fóstur-
böm Jóns Inga em
Ingunn Elsa, Einar
Öm og Hlynur Rafn.
2) Kristinn Tobías, f.
20. mars 1980, bú-
settur á Sauðár-
króki, nemi við Fjöl-
brautaskólann þar.
Björgvin stundaði
mest landbúnaðar-
störf í uppvexti sín-
um. Hann vann við
sfldarsöltun á Siglu-
firði og byggingar-
vinnu á Sauðárkróki
á sínum yngri ámm. Björgvin
stundaði nám við Bamaskóla Ríp-
urhrepps og síðar Iðnskólann á
Sauðárkróki. Jófríður og Björgvin
bjuggu öll sín búskaparár á Sauð-
árkróki. Þar vann Björgvin ýmis
störf hjá Kaupfélagi Skagfirðinga
við fiskbúð og í versluninni Gránu
en lengst af starfaði hann við skrif-
stofustörf í Mjólkursamlaginu eða
samfellt í 33 ár. Kirkjukór Sauðár-
króks skipaði stóran sess í Iífi
Björgvins Jónssonar. Hann sat um
tíma í stjórn kórsins og starfaði
sem virkur félagi í kómum í 46 ár.
Útför Björgvins fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Hjartkær mágur og vinur er fall-
inn frá eftir erfið veikindi á síðustu
misserum.
Ég kynntist Björgvini fyrir rúm-
um 30 árum er ég kvæntist systur
hans, Jóhönnu, og síðan þá hefur vin-
átta okkar verið þannig að hvergi
hefur borið skugga á. Það hefur
ávallt verið tilhlökkunarefni að
skreppa í Skagafjörðinn og var þá
ávallt dvalið í góðu yfirlæti hjá
Björgvini og Jófríði.
Björgvin var ákaflega tilfinninga-
ríkur maður og mátti aldrei neitt
aumt sjá, hann hataði óréttlæti og
sagði skoðanir sínar umbúðalaust ef
honum fannst vegið að þeim sem
minna máttu sín. Natinn var hann við
skepnur sem hann taldi vini sína, átti
hesta áður fyrr, og nokkrar kindur
sem tómstundagaman, og mun hon-
um hafa fundist erfitt að geta ekki
annast þær á síðasta vetri og vori
eins og hann hefði viljað.
Hann var söngelskur mjög og unni
góðum söng og lét sig sjaldan vanta á
söngskemmtanir. Kórsöngur var
hans áhugamál og söng hann í
Frágangur afmælis- og minningargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í
tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höfundar/
sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða Ijóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa
skírnamöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
t
Elskulegur sonur okkar og bróðir,
JÓN AÐALSTEINN KJARTANSSON,
Sólvangi,
Borgarfirði eystra,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans við
Hringbraut fimmtudaginn 21. september.
Jarðarförin auglýst síðar.
Birna Aðalsteinsdóttir, Árni Sveinsson,
Árni Bergþór Kjartansson,
Þröstur Fannar Árnason,
Ragnhildur Sveina Árnadóttir.
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát
og útför ástkaers eiginrhanns míns, föður okkar,
sonar, tengdaföður og afa,
KONRÁÐS ODDGEIRS JÓHANNSSONAR,
Mosabarði 6,
Hafnarfirði.
Lilja Karla Helgadóttir,
Svanhildur Konráðsdóttir,
Hrafnkell Konráðsson,
Jóhann Helgi Konráðsson,
Aðalheiður Konráðsdóttir,
Fanney Oddgeirsdóttir,
tengdabörn og barnabörn.
Kirkjukór Sauðárkrókskirkju í 46 ár
og var lengi formaður kórsins. Hann
var mikill trúmaður og helgaði sig
starfi innan kirkjunnar af lífi og sál.
Hann mun hafa verið upphafsmaður
að Kirkjukvöldum kirkjunnar sem
haldin hafa verið um árabil.
Björgvin var hvers manns hugljúfi
og vinmargur. Hans er nú sárt sakn-
að.
Ég og fjölskylda mín viljum að lok-
um þakka honum alla þá tryggð,
traust og vináttu sem hann sýndi
okkur og biðjum Guð að blessa minn-
ingu hans. Við sendum Jófríði og fjöl-
skyldu og öðrum aðstandendum
dýpstu samúðarkveðjur.
Vertu sæll, kæri vinur, og hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Steingrímur Lilliendahl.
Elsku Björgvin!
Það tekur mig sárt að kveðja þig
og vita til þess að nú eru það einungis
minningarnar um þig sem ég á, en
þær eru margar og góðar og munu
eflaust hjálpa mér að komast í gegn-
um sorgina. Það er margt sem kem-
ur upp í hugann þegar litið er til
baka, mynd af þér og Fríðu Björgu
kemur upp, hún var svo mikil afa-
stelpa og það var svo gaman að fylgj-
ast með ykkur. Einnig allir reiðtúr-
arnir og smalaferðimai’ heima í
Holtinu sem voru nú oft skrautlegar
þar sem allir vildu stjórna og allir
vissu hvemig best var að hafa hlut-
ina. Einnig rifjast upp fyrsti rekstur-
inn minn upp á Staðaröxlina. Ég man
að þú labbaðir oft með okkur af stað
og gerðir það í fyrsta rekstrinum
mínum þegar ég var sex ára og ætl-
aðir að snúa við með mér ef ég gæfist
upp. En þrjóskan kom litlum fótum
reyndar alla leið, enda ekki annað
hægt eftir að ég var búin að grenja
nánast úr mér augun árið áður yfir
að mega ekki fara.
Allar þær heimsóknir ykkar Lillu í
Holtið og mínar í Brennihlíðina
koma upp í hugann enda er auðvelt
að muna skemmtilegu hlutina. Þegar
ég heimsótti þig síðasta vetur á
sjúkrahús hér í bænum áttum við
skemmtilegt spjall og þú varst, að
mér fannst, alveg eins og þú varst
vanur að vera, reyndar dálítið fólur
eftir að hafa legið inni en það var
ekki að heyra á þér að þú værir búinn
að ganga í gegnum erfið veikindi. En
það sýnir einmitt persónuleika þinn,
þú varst svo mikill klettur.
Að lokum vil ég þakka þér fyrir
allar stundirnar sem við áttum sam-
an.
Elsku Lilla, Kristinn, Ingi, Alla,
Fríða Björg, Ingunn, Einar, Hlynur
og aðrir aðstandendur, ykkur send-
um við Elli okkar innilegustu samúð-
arkveðjur. Megi Guð styrkja ykkur í
þessari sorg.
Sigurlaug Dóra.
Elsku Björgvin.
Það er sárt að þurfa að skilja að þú
sért farinn, að skilja að við sitjum
aldrei aftur saman við eldhúsborðið

GARÐHEIMAR
BLÓMABÚÐ • STEKKJARBAKKA f.
-- SÍMI 540 3320
yfir kaffibolla, þú í hominu þínu, og
skiptumst á fréttum. Það er ekki til
nein lækning við sorginni, nema
kannski helst að minnast þín eins og
þú varst; bjarg í lífi okkar. Sýndir
okkur hlýju þína og væntumþykju á
látlausan hátt, hvattir til dáða og
hafðir áhuga á öllu sem við tókum
okkur fyrir hendur. Hjá æskunni í
Holtinu jafnaðist það á við stórhátíð
þegar þið Lilla komuð frameftir. Þá
söfnuðust allir saman heima í „gam-
ló“ til að spjalla og voru umræðurnar
þá oft fjörlegri en vanalega. í stuttri
kveðju er ekki mögulegt að tína til
alla hluti, en við eigum okkar myndir
í huganum, hvert fyrir sig. Það mun
heldur aldrei gleymast, sá ómetan-
legi stuðningur sem þú og fjölskylda
þín veittuð okkur á erfiðum tímum í
veikindum móður okkar.
Hljótt er inni, úti kyrrð og friður,
aðeins regnið drýpur niður,
yfir þurran, þyrstan svörð.
Nóttin heyrir bænir alls, sem biður
við brjóst þín, móðir jörð.
Allir hlutu einn og sama dóminn.
Alla þyrstir, líkt og blómin,
hveija skepnu, hverja sál.
Um allar byggðh- bbkar daggarpmmn,
blámaslærásundogál.
ÖUum sorgum sínum hjartað gleymir.
Svalinn ljúfi um það streymir,
eins og regn um sviðinn svörð.
Blómin sofna, bömin litlu dreymir
við brjóst þín, móðir jörð.
(Davíð Stef.)
Elsku Lilla, Kristinn, Ingi, Alla,
Fríða Björg, Ingunn, Einar og Hlyn-
ur, við samhryggjumst ykkur af heil-
um hug og vonum að minningarnar
styðji ykkur í gegnum sorgina. Við
kveðjum Björgvin að sinni, vitandi að
leiðir okkar munu liggja saman á ný
á öðrum stað.
Elfa, Jóhanna, Magnús,
Katrín, Rúnar og Matthías.
Það er lán að kynnast góðu fólki á
lífsleiðinni. Fólki sem maður nýtur
þess að hitta, starfa með og ræða við.
Björgvin Jónsson var slíkur maður.
Starf hans við Sauðárkrókskirkju
ber hátt í minningunni. Eins og ann-
ars staðar þar sem hann kom að máL
um vandaði hann verkin sín. I
kirkjunni sinni kom hann fram af
myndugleika og þeirri reisn og virð-
ingu sem hæfði háleitum málstað.
Björgvin var einlægur trúmaður og
ætíð boðinn og búinn að vinna fyrir
kirkjuna og söfnuðinn. Hann hóf
ungur að syngja í Kirkjukór Sauðár-
króks hjá Eyþóri Stefánssyni tón-
skáldi. I kórnum og öðru kirkjustarfi
var hann driffjöður og hvatamaður
margra góðra hluta til að efla söng-
og kirkjulífið. Hann var félagi og vin-
ur, sem við máttum alltaf treysta á
samstarfsfólkið hans við kirkjuna.
Hans er sárt saknað af þeim vett-
vangi en jafnframt hjartanlega þakk-
að allt sem hann bar fram úr góðum
sjóði hjarta síns.
Fjölskyldan hefur misst góðan
heimilisföður og afa, samfélagið séð á
bak góðum dreng.
Dauðinn vekur spurningar en
svarar þeim ekki. Við horfum ekki
heldur til grafarinnar í von um svör.
Svörin eru í hinni helgu bók, sem er
okkur öllum ritum kærari: „Vertu
ekki hræddur, ég er hinn fyrsti og
hinn síðasti og hinn lifandi. Ég dó, en
sjá, lifandi er ég um aldir alda og hefi

Vesturhlíð 2
Fossvogi
Sími 551 1266
www.utfor.is

Þegar andlát
ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar.
Við Útfararstofu kirkjugarð-
anna starfa nú 14 manns
með áratuga reynslu við
útfaraþjónustu. Stærsta
útfararþjónusta landsins
með þjónustu allan
sólarhringinn.
Prestur
Kistulagning
Kirkja
Legstaður
Kistur og krossar
Sálmaskrá
Val á tónlistafólki
Kistuskreytingar
Dánarvottorð
Erfidrykkja
UTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA EHF.
lykla dauðans og Heljar“.
Þessi orð standa í Opinberunar-
bókinni og þau eru orð Drottins.
Honum treystum við í lífi og í dauða.
Ég þakka Guði fyrir góðan vin og
votta ástvinunum hans innilega sam-
úð.
Hjálmar Jónsson og fjölskylda.
Fáein kveðjuorð til látins vinar og
kórfélaga um langt skeið Björgvins
Jónssonar frá Ási í Hegranesi.
Við flutning til Sauðárkróks gekk
hann þegar til liðs við kirkjukórinn
og með sinni björtu tenórrödd söng
hann með okkur hartnær hálfa öld.
Hann var um skeið andlit kórsins
bæði inn á við og út á við, með þeirri
háttvísi sem eftir var tekið og hafði
óskorað traust kórfélaga í starfi.
Óhætt er að fullyrða að aldrei þótti
honum of mikið að gert hjá kórnum,
því áhuginn var óskiptur og segja má
eldmóðurinn í öllu sem kórnum við-
kom.
Metnaður hans fyrir hönd kórsins
var mikill og einlægur, samt var
heilsu hans þannig háttað að oft hef-
ur starfið reynt meira á hjá honum
en flestum öðrum, þó urðum við þess
aldrei vör að það drægi kjark úr hon-
um, fyrr en þá síðustu árin.
Aðalhvatamaður var hann þegar
kirkjukvöldunum í Sæluviku var
hleypt af stokkunum og óhætt að
segja að með því framtaki bættist al-
veg ný grein í starfssvið Kirkjukórs-
ins og einnig í menningarlíf Sauðár-
króks.
Þó Björgvin Jónsson hafi búið á
Sauðárkróki öll sín manndómsár var
hann alltaf kenndur við Ás 1 Hegra-
nesi, lýsir það á einlægan hátt festu
hans og trygglyndi, aldrei skyldi
hann breyta því sem rétt var og villa
á sér heimildir í nokkru tilliti.
Hann kom jafnan til dyranna eins
og hann var klæddur og á sama máta
viljum við kveðja hann með einlægri
virðingu og þökk fyrir samsönginn í
nærri hálfa öld.
Um leið og kórfélagar þakka þeim
hjónum vináttu og rausn við ófá
tækifæri, vottum við fjölskyldunni
okkar dýpstu samúð.
Þó ekki væri lífið alltaf létt,
og lagið ómstritt stundum, eins og gengur.
I þínum söng var sérhver nóta rétt,
með söknuði við kveðjum - heiðursdreng-
ur.
(H.J.)
Kirkjukór Sauðárkróks.
Elsku afi minn, já þú verður alltaf
afi minn.
Mig langar að þakka þér fyrir allar
dásamlegu stundimar sem við áttum
saman.
Það var svo gaman að fara með
þér og ömmu upp á tún að sjá kind-
urnar og litlu lömbin á vorin, alltaf
komu þær hlaupandi á móti okkur
um leið og þú kallaðir á þær, þá gáf-
um við þeim brauðið og þetta voru
yndislegar stundir sem við áttum
saman.
Margar stundir höfum við setið og
skoðað bækur og myndir og hugsað
um allar dúkkurnar mínar ásamt
mörgu öðra sem við brölluðum sam-
an.
En elsku afi minn, ég skil ekki að
þú sért farinn. Ég sagði við mömmu
að þú hefðir farið með bflnum, að þú
værir lasinn, en að þú kæmir aftur.
Ég á’ann og ég vil haf ann, en þegar
ég verð stærri skil ég að þú ert hjá
guði, en þú verður samt alltaf hjá
mér.
Margseraðminnast,
margterhéraðþakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margserað minnast,
margseraðsakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku afi minn, ég á eftir að sakna
þín svo mikið, en ég get ekki ennþá
skilið af hveiju þú fékkst ekki að
vera hjá mér lengur og af hverju afi
kemur ekki á móti mér með sitt
sólskinsbros og útréttan arminn
sinn. Elsku amma mín, megi Guð
styrkja þig við þennan mikla missi.
Guð geymi þig elsku afi minn.
Margs er að minnast.
Þín afastelpa og sólargeisli,
Fríða Björg.