Morgunblaðið - 06.10.2000, Blaðsíða 44

44 FÖSTUDAGUR 6. OKTÓBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
í
+
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
SIGURÐUR EINARSSON
útgerðarmaður,
Birkihlíð 17,
Vestmannaeyjum,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 4. október.
Jarðarförin fer fram frá Landakirkju laugar-
daginn 14. október kl. 14.00.
Guðbjörg M. Matthíasdóttir,
Einar Sigurðsson, Sigurður Sigurðsson,
Magnús Sigurðsson, Kristinn Sigurðsson.
+
Ástkær móðir okkar, stjúpmóðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞRÚÐUR SIGURÐARDÓTTIR,
Hvammi,
Ölfusí,
sem lést að morgni fimmtudags 28. sept-
ember, verður jarðsungin frá Hveragerðiskirkju
laugardaginn 7. október, kl. 14.00.
Jarðsett verður að Kotströnd.
Einar F. Sigurðsson, Helga Jónsdóttir,
Halldór Ó. Guðmundsson, Sigurbjörg Jóhannesdóttir,
Guðný L. Guðmundsdóttir, Steingrímur E. Snorrason,
Svanfríður Kr. Guðmundsdóttir, Gunnar Kolbeinsson,
Lovísa Guðmundsdóttir,
Bergur G. Guðmundsson,
Birna Guðmundsdóttir,
Pétur B. Guðmundsson,
Erna B. Guðmundsdóttir,
Guðni Kr. Guðmundsson,
Reynir M. Guðmundsson,
Sigrún Óskarsdóttir,
Jóhann Sveinsson,
Charlotte Clausen,
Jón B. Gissurarson,
Jóninna Pétursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.

+
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS HVANNDAL HANNESSON,
sem lést af slysförum fimmtudaginn 28. sept-
ember, verður jarðsunginn frá Safnaðarheim-
ilinu í Sandgerði þriðjudaginn 10. október
kl. 14.00.
Stella Þorvaldsdóttir,
Sigrún Hv. Magnúsdóttir, Stefán Hallgrímsson,
Ester Hv. Magnúsdóttir,
Finnbjörn Hv. Magnússon, Olga Þórhallsdóttir,
Sigurbjörg Hv. Magnúsdóttir, Björn E. Auðunsson,
Magnús Hv. Magnússon, Þórdís Davíðsdóttir,
Anna Lilja Hv. Magnúsdóttir, Svavar Þ. Lárusson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir, fóstur-
faðir, tengdafaðir, afi og fóstursonur,
HALLDÓR A. HALLDÓRSSON,
Múlavegi 6,
Seyðisfirði,
sem lést laugardaginn 30. september, verður
jarðsunginn frá Seyðisfjarðarkirkju laugar-
daginn 7. október kl. 14.00.
Jónborg Valgeirsdóttir,
Björn B. Halldórsson, Harpa R. Jakobsdóttir,
Erla Dögg Ragnarsdóttir, Arnaldur Haraldsson,
Daníel J. Björnsson, Urður E. Arnaldsdóttir,
Elmar F. Arnaldsson, Rósa Skarphéðinsdóttir
og aðrir aðstandendur.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
AÐALHEIÐUR SIGGEIRSDÓTTIR,
áður til heimilis
á Kaplaskjólsvegi 61,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 9. október kl. 13.30.
Siggeir Sverrisson, Elfn Sigurþórsdóttir,
Anna Sverrisdóttir, Bjarni Elíasson,
Jón Þór Sverrisson, Guðríður Elísa Vigfúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
ERLA
ÁRNADÓTTIR
+ Erla Árnadóttir
fæddist í Vík,
Staðarhreppi í
Skagafirði 6. desem-
ber 1921. Hún lést á
Landakotsspítala 28.
spetember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Ingibjörg
Sigurðardðttir, f.
16.7 1893, d. 4.10.
1932, og Árni J.
Hafstað, f. 23.5.
1883, d. 22.6. 1969,
bóndi í Vík í Staðar-
hreppi. Alsystkini
Erlu voru Árni, um-
sjónarmaður hjá Pósti og síma, f.
2.3. 1915, d. 20.10. 1994; Sigurður,
fv. sendiherra, f. 27.7. 1916; Páll,
skrifstofustjóri hjá Orkustofnun, f.
8.12. 1917, d. 5.9. 1987; Steinunn,
fv. hótelstjóri, f. 19.1. 1919; Hauk-
ur, bóndi f Vík, og síðar fram-
kvæmdastjóri Landverndar, f.
23.12.1920; Halldór, bóndi í Útvík,
f. 21.5. 1924; Margrét Sigríður, f.
14.5.1925, d. 10.10.1926; Sigríður,
húsfreyja, Tjörn, Svarfaðardal, f.
19.1. 1927; Guðbjörg, húsmæðra-
kennari, sfðar húsfreyja Messu-
holti, Skagafirði, f. 25.6. 1928, d.
2.7. 1966 og Valgerð-
ur, listmálari, f. 1. júnf
1930.
Eiginmaður Erlu
var Indriði Sigurðs-
son, stýrimaður, f. 7.5.
1921 að Hofdölum,
Skagafirði, d. 6.11.
1986. Börn þeirra eru:
1) Anna Sigríður,
hjúkrunarfræðingur,
f. 5.4.1949. Eiginmað-
ur hennar er Jón S.
Ögmundsson efna-
fræðingur. Börn
þeirra eru: Berglind,
háskólanemi, f. 24.
ágúst 1976. Sambýlismaður henn-
ar er Kristján Ágústsson, við-
skiptafræðingur og eiga þau son-
inn Jón Tómas. Ögmundur,
iðnnemi, f. 24.10. 1978. Hrafn, f.
9.7. 1986. 2) Árni, menntaskóla-
kennari, f. 3.6. 1950. Eiginkona
hans er Kristín Klara Einarsdóttir,
skrifstofustjóri. Þeirra böm: Ein-
ar Baldvin, lögfræðingur, f. 6.12.
1974. Sambýliskona hans er Sigur-
björg Skarphéðinsdóttir iæknir.
Erla Kristín, háskólanemi, f. 11.8.
1976. Sambýlismaður hennar er
Birgir Tjörvi Pétursson, lögfræð-
ingur og eiga þau dótturina Krist-
ínu Klöru. Hildur, menntaskóla-
nemi, f. 21. mars 1981. Sonur Árna
og Önnu Hjaltadóttur er Iljalti,
lögfræðingur, f. 1. ágúst 1970.
Sambýliskona hans er Ingibjörg
Rósa Siguijónsdóttir. Dóttir
Hjalta og Birnu Jónsdóttur er
Hrafnhildur Olga. 3) Sigurður,
skrifstofumaður, f. 14.3. 1953.
Hann kvæntist 1976, Þuríði Þor-
bjarnardóttur. Þau skildu 1986.
Þeirra börn eru: Svala, háskóla-
nemi, f. 10.3. 1978. Hún á dóttur-
ina Huldu Bjarklind með Ivari
Bjarklind. Indriði, nemi, f. 12.10.
1981. Maki Sigurðar er Lára
Hjartardóttir, þjónustustjóri. Þau
eiga soninn Guðmund, f. 30.8.
1994. 4) Hrafn, f. 3.7. 1954, d. 14.9.
1964. 5) Kári, eðlisfræðingur, f.
13.12. 1961. Kona hans er Ina Ög-
mundsdóttir, læknanemi, f. 14.7.
1966. Þeirra böm eru Kolbeinn
Tumi, f. 30.12. 1990. Ögmundur, f.
3.7.1996.
Erla útskrifaðist frá Kvenna-
skólanum í Reykjavík. Hún vann
ýmis störf á sinni starfsævi, þ.á m.
hjá Búnaðarbankanum, Búnaðar-
félaginu, í Isbirninum á Seltjam-
amesi og á Lögfræðistofu Sigurð-
ar Baldurssonar, en lengst af vann
hún á Borgarbókasafninu við
Þingholtsstræti.
Utför Erlu fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Erla Árnadóttir, tengdamóðir
mín, er látin. Lát hennar kom þeim
ekki á óvart sem næstir henni stóðu,
því hún hafði lengi barist við erfið
veikindi. Samt er það sárt að sjá á
bak manneskju sem skilur eftir sig
jafn djúp spor og Erla. En dauðinn
verður ekki umflúinn og á þessari
stundu er því best að líta til baka og
minnast liðins tíma.
Ég kynntist Erlu fyrir rúmum 27
árum þegar við Anna Sigga dóttir
hennar og Indriða vomm í tilhugalíf-
inu. Það hafa auðvitað flestir reynt
hvemig það er að kynnast væntan-
legu tengdafólki og muna þær til-
finningar eftirvæntingar og óróa
sem fylgja því. En Erla tók mér vel,
eyddi öllum kvíða og lét mig finna frá
fyrstu stundu að ég væri velkominn
á heimili þeirra. Og auðvitað bar ég
strax frá upphafi virðingu fyrir
henni, enda var ekki annað hægt.
Hún var hnarreist og glæsileg kona
og kom afskaplega vel fyrir. Hún var
mikil útivistarkona og stundaði sund
daglega. Hún var létt í spori, teinrétt
og virtist áreynslulaust geta hlaupið
yfir stokka og steina.
Það var gaman að kynnast þeim
Erlu og Indriða og mér fannst þau
vera afskaplega merkileg hjón. Þau
vom samrýnd og fóru sínar eigin
leiðir, bæði í eiginlegri og óeiginlegri
merkingu. Það vom ömgglega ekki
margir sem höfðu gengið jafn víða á
íslandi og þau. Þau fóm í ógleyman-
legar gönguferðir um Strandir,
Austfirði, um Fjörður, yfir Kjöl og
miklu víðar. Þetta gerðu þau löngu
áður en það varð vinsælt tómstunda-
gaman.
Þau vom bæði hafsjór fróðleiks
um marga hluti, ekki síst þá sem
snertu sögu lands og þjóðar. Oft
gripu þau bók í miðju samtali og
flettu upp einhveiju atriði til að und-
irstrika frásögnina. Bókin var þeim
töm. En það var þegar talið barst að
skagfirskum ættum að þau náðu
virkilegu flugi, og þá einkum Erla.
Hún bjó yfir ótrúlegum fróðleik um,
að því er mér virtist, nánast alla þá
sem einhvern tíma höfðu búið í
Skagafirði. Mér fannst reyndar oft
gaman að fylgjast með því, að þegar
eitthvert nafn bar á góma snarsner-
ist samtalið skyndilega að ætt, upp-
mna og æviferli persónunnar. Frá-
sagnir af fólki vom skemmtilegar og
lýsandi, stundum gagnrýnar en
aldrei meiðandi.
Erla hafði yndi af kveðskap og
þekkti ógrynni af vísum og Ijóðum.
Hún skrifaði hjá sér fjöldann allan af
tækifærisvísum og hafði þær á hrað-
bergi. Þetta kom okkur hinum stund-
um í koll þegar Ámi sonur hennar lét
fjölskylduna keppa í jólaboðum, þar
sem gerð var krafa um almenna
kunnáttu, skarpskyggni og vísna-
þekkingu. Erla var alltaf í sigurliðinu.
Stundum læðist að manni sá gran-
ur að sumir þeir sem hæst láta séu að
bæta upp það sem þá skortir í mann-
viti og smekkvísi. Erla gerði aldrei
kröfu um að vera áberandi á manna-
mótum. Ég held að hún hafi einfald-
lega ekki þurft þess. Þeir sem
þekktu hana vissu hvern mann hún
hafði að geyma og virtu hana. Það
dugði henni. En hún sagði skoðun
sína afdráttarlaust og var mjög
hreinskiptin, sama hver í hlut átti.
Og hún var heiðarleg og sjálfri sér
samkvæm um alla hluti.
Erla lét sér mjög annt um allt sitt
fólk. Hún var hluti af stómm hópi
systkina og enn stærri var hópur
systkinabamanna, en hún fylgdist
þó með öllum. Hún var í sérstöku
sambandi við barnabömin sín og
vissi nákvæmlega hvað hvert þeirra
var að gera. Hún var trúnaðarvin-
kona Berglindar, dóttur okkar, og
sonardóttur sinnar, Erlu Kristínar.
Kynslóðabilið var fyrir aðra. Henni
tókst að varðveita barnið í sjálfri sér
lengur en við hin.
Erla heimsótti okkur nokkmm
sinnum þegar við bjuggum í
Hamborg. Það virtist vera henni jafn
einfalt og eðlilegt og að skreppa
austur yfir Fjall. Hún var heims-
borgari á sinn áreynslulausa hátt.
Gönguferðirnar með henni um skóg-
arstíga Hamborgar munu lifa í minn-
ingunni.
Erla var sterkur persónuleiki og
brotnaði aldrei, þótt mikið reyndi
stundum á hana. Hún missti son sinn
Hrafn aðeins 10 ára gamlan. Og
Indriði lést fyrir 14 ámm. Það var
mikið áfall fyrir Erlu, en hún tók því
með þeim styrk sem henni var eðlis-
lægur. Og síðasta áfallinu tók hún af
sama æðmleysi, þegar hún var orðin
ófær um gang og gat litla björg sér
veitt. Ég dáðist oft að því hvernig
hún brást við, hún sem vissi fátt
betra en að hreyfa sig, ganga og
synda og hitta fólk. Þetta var tekið
frá henni en hún gat sem betur fer
lesið og gerði mikið af því. Hún átti
líka góða bakhjarla þar sem börn
hennar vora. Þau önnuðust hana
eins vel og kostur var.
Erla missti aldrei sjónar á hinu
skemmtilega Og hún gat gert að
gamni sínu fram á síðasta dag. Hún
hafði ævinlega við höndina litla bók
þar sem hún skrifaði vísur sem vom
henni hugleiknar. Síðustu fjórar vís-
urnar sem hún skrifaði í bókina lýsa
Erlu betur en mörg orð. Tvær þeirra
em hugleiðingar við lífslok. En hinar
tvær em gamanvísur.
Erla lést í svefni að morgni 28.
september. Hennar er sárt saknað.
Jún Ögmundsson.
Ef ég ætti að lýsa Erlu tengda-
móður minni þá myndi ég segja að
fáir væm jafnmörgum kostum búnir
og engan hef ég hitt með jafn hlýlega
og fallega framkomu. Mér hefur allt-
af fundist eins og fólk vandaði sig í
samskiptum við Erlu, gæfi tilbaka þá
virðingu og hlýju sem hún sýndi öll-
um.
Þau ár sem kynni okkar vömðu
bjuggum við stærstan hlutann hvor í
sínu landinu. Við hveija Islandsferð
var stefnan sett strax á Skólabraut-
ina þar sem okkur var tekið opnum
örmum. Það er sárt til þess að hugsa
að samvemstundirnar verði ekki
fleiri. Eftir lifir minning um góða
konu sem gott var að þekkja.
Ina Kolbrún.
Okkur langar til að þakka ömmu
Erlu fyrir allar þær góðu stundir
sem við áttum með henni og allt sem
hún gerði fyrir okkur. Hún bar af öll-
um. Það var svo gott að tala við hana,
hún var svo góð vinkona. Það var
hægt að tala við hana um allt, hvort
sem það var um stráka, íþróttir eða
slúður, og alltaf var stutt í smitandi
hláturinn. Hún hafði frá svo mörgu
að segja og aldrei þreyttumst við á
að hlusta á sögurnar hennar.
Það er sorglegt til þess að hugsa
að langömmubörnin, Jón Tómas og
Kristín Klara, fái ekki að kynnast
henni betur, en við verðum bara að
vera duglegar við að segja þeim frá
henni svo að þau viti hversu yndis-
lega langömmu þau áttu. Hún ljóm-
aði öll upp þegar þau komu í heim-
sókn og það var ótrúlega gaman að
fylgjast með þeim þar sem þau sátu
uppi í rúmi hjá henni og hún var að
reyna að fá þau til að segja amma,
með misgóðum árangri þó.
Amma var alveg einstök, eins og
allir sem hana þekktu vita. Hún hafði
mjög ákveðnar skoðanir á hlutunum
og fór aldrei leynt með þær. Hún gat
til dæmis ekki orða bundist ef henni
fannst eitthvað athugavert við
klæðaburð okkar og fóru stuttar
kápuermar sérstaklega fyrir brjóst-
ið á henni. Alltaf tókum við mark á
þessum athugasemdum hennar, og
þegar við keyptum okkur föt veltum
við því alltaf fyrir okkur hvað amma
myndi nú segja við þessu.
Of mikið verk yrði að telja hér upp
alla hennar kosti og væri það satt
best að segja henni ekki að skapi,
enda var hún lítið fyrir athygli gefin.
Engu síður bar hún höfuð og herðar
yfir alla og munum við ávallt hugsa
til hennar með þakklæti og virðingu í
huga.
Takk fyrir allt, elsku amma okkar.
Þínar
Berglind og Erla Kristín.
Við systkinin viljum fá að minnast
Erlu ömmu í nokkmm orðum.