Morgunblaðið - 19.10.2000, Síða 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 19. OKTÓBER 2000 53
............i-.
INGOLFUR
BALDVINSSON
Bald-
+ Ingólfur
vinsson var
fæddur að Hálsi í
Oxnadal 21. janúar
1913. Hann lést 12.
október síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Helga Guð-
björg Sveinsdóttir
og Baldvin Sigurðs-
son er bjuggu á
ýmsum bæjum í
Oxnadal en lengst á
Hálsi eða til 1920 er
þau fluttu að Höfða
við Akureyri.
Systkini Ingólfs
voru: Guðbjörg Soffía, f. 3. maí
1909, d. 3. ágúst 1909; Þórey, f.
3. desember 1910, d. 31. júlí
1924; Sigurður, f. 30. mars 1913,
d. 1. desember 1915; Björn
Sveinn, f. 26. júní
1914, lengst bóndi á
Naustum; Sigurður,
f. 26. september
1915, d. 23. júlí
1995, skrifstofu-
maður á Akureyri;
Sveinbjörg Guðný
Sigurbjörg, f. 6.
desember 1916,
húsfreyja á Akur-
eyri; Þórdís Jónína,
f. 7. ágúst 1918,
húsfreyja á Akra-
nesi; Þórhallur, f.
20. mars 1920, d.
13. apríl 1920, og
Þórlaug Guðbjörg, f. 3. nóvem-
ber 1923, húsfreyja á Akureyri.
Útför Ingólfs fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30
í dag kveðjum við yndislegan
mann, sem farinn er frá okkur. Ingi
var ein af uppáhaldsmanneskjunum í
lífi mínu og hann gat ekki verið stór-
kostlegri en hann var. Ingi var með
hjarta úr gulli og hugsaði alltaf um
aðra, frekar en sig. Við Siggi minn
höfðum ávallt gaman af að heim-
sækja Inga og Svenna. Ingi gaf okk-
ur svo mikið og um leið og við sáum
hann, kom hann okkur í gott skap.
Við fundum fyrir svo mikilli hlýju frá
honum og ég efast um að hann hafi
vitað hvað hann skipti okkur miklu
máli. Verst þótti okkur að geta ekki
hitt hann á hverjum degi, þar sem við
bjuggum í Reykjavík. Eins eiga
drengirnm okkar eftir að missa af
honum. Eldri sonur okkar var þó svo
heppinn að fá að hitta hann og þó
hann hafi aðeins verið níu mánaða
gamaU, mann hann ennþá eftir hon-
um. í heimsókninni voru teknar
rnyndh- af Alexander í fangi Inga.
Eftir að þær komu í albúm skoðaði
hann þær á hverjum degi og alltaf
jafn spenntur að sjá þær. Þegar hann
gat náð í albúmin sjálfur, náði hann
aðeins í albúmið af sér, Inga og
Svenna. Svo skoðaði hann þær mynd-
ir aftur og aftur, skælbrosandi.
Svona áhrif hafði Ingi á Alexander
okkar og alla sem hittu hann. Því
miður náði nafni hans Kristófer Ingi
(sex mánaða) ekki að hitta hann. Að
vísu sagði amma Þórlaug mér að
hann hefði verið mjög ánægður að
eignast annan nafna og það gladdi
okkur mikið.
Við erum mjög þakklát fyrir allar
stundirnar sem við áttum með Inga
og eigum eftir að sakna hans á hverj-
um degi. Eitt er víst að hann á eftir að
lifa á heimili okkar þar sem við eigum
eftir að tala um hann við drengina
okkar.
Ingi minn, okkur Sigga þótti mjög
vænt um þig og þykir enn. Þú munt
lifa í hjarta okkar og að lokum vil ég
þakka þér fyrir hvað þú varst góður
við hann Sigga minn. Hann mun
varðveita allar stundirnar sem hann
átti með þér, þar sem þú varst ekki
aðeins frændi hans, heldur líka afi og
síðast en ekki síst besti vinur hans.
Ég veit ekki hvemig ég get launað
þér það, nema kannski bara að lofa
þér að elska hann alltaf og vera hon-
um góður vinur það sem eftir er.
Við sendum innilegar samúðar-
kveðjur til systkina hans og annarra
ættingja, megi guð vera með ykkur.
Kær kveðja,
Erika, Sigurður og drengimir.
það þyrfti úr skónum þegar gengið
var inn á fjóströðina til Inga, þar var
hreinlætið og umhyggjan í fyrirrúmi.
Naustakýrnar voru á sínum tíma
landsþekktar og voru kálfar þaðan
eftirsótth’ til undaneldis vegna afurða
sinna víða um land og til Noregs var
flutt sæði til kynbóta á norskum kúm.
Inga frænda var lítið um hól gefið og
var ekki maður fyrir mærðartal, svo
best er að stilla sig þegar á að minn-
ast hans. Sem barn fékk ég að vera í
sveit á Naustum, þar fékk ég að
kynnast kærleika frænda míns, holl-
ráðum og ástúð, enda Naustafólkið
annálað drengskaparfólk á rausnar-
heimili og í slíku umhverfi var gott að
fá að vera sem barn og unglingur.
Ingólfur frændi minn tók ávallt
málstað lítilmagnans og skipaði sér í
sveit með íslenskum sósíalistum og
vinnulúnum erfiðisvinnumönnum,
sem flestum eru gleymdir en börðust
þó fyrir og skópu þau lífskjör og þau
réttindi sem við þó njótum í dag.
Margir fengu hollráð og huggun hjá
Inga þegar eitthvað bjátaði á og
brást hann engum sem til hans leit-
uðu. Ég vona að sem flestum af okkur
afkomendum Naustafólksins auðnist
að líkjast Ingólfi Baldvinssyni að
skapgerð og drengskap, ég þakka
fyrir að hafa kynnst honum.
Baldvin Halldór Sigurðsson.
Þó að Ingi frændi hafi ekki mjög
meðvitað ætlað að ala okkur upp,
rollingana sem voru hjá honum og
Svenna í sveit, þá held ég að hann
hafi haft meiri og betri áhrif á líf
flestra okkar en hann grunaði.
Ég var svo heppinn að fá að vera
hjá þeim nokkur sumur á Naustum
við Akureyri. Ekki hefur nú vakað
fyrir þeim að nýta vinnukraft minn
þegar þeir buðu mér, er ég var í
heimsókn hjá þeim með foreldrum
mínum sjö ára gamall, að koma aftur
næsta sumar og vera hjá þeim í sveit.
Ég man helst eftir mér það sumar
eltandi annanhvom þeirra með enda-
laust spumingasuð. Út í fjósi með
Inga þar sem ég hélt að ég hefði verið
að mjólka ekki síður en hann og stóm
strákamir, sitjandi á traktornum eða
í jeppanum hjá Svenna, alltaf var mér
svarað, þolinmæðin var ótrúleg. Ég
minnist stunda með Inga í heyskapn-
um þegar verið var að keyra heyið
heim, og ég fékk að vera með honum
heima við hlöðu og moka í blásarann,
þá náðum við stundum að klára hlass-
ið áður en gamli Chevrolet-hertmkk-
urinn kom kjagandi með það næsta.
Þetta vom miklar dýrðarstundir,
sérstaklega ef ég náði honum í gott
spjall. Það var hægt að ræða við Inga
um allt milli himins og jarðar, hann
var alls staðar vel heima og fylgdist
með með ótrúlegustu málum.
Ingi var ekki jafn heppinn og ég að
geta bara leikið sér áhyggjulaus í
sveitinn þegar hann var átta ára
gamall, strax þá hafði hann mörgum
skyldum að gegna, og þá eins og ætíð
síðar leysti hann þær skyldur af alúð
og æðraleysi. Hann var vel menntað-
ur þrátt fyrir litla sem enga skóla-
göngu, gríðarlega vel lesinn, átti mik-
ið og gott bókasafn, í því safni var
engin bók ólesin. Eftir því sem sumr-
unum fjölgaði í sveitinni færðist meiri
alvara í leikina og þeir breyttust að
þó nokki-u leyti í störf, sækja kýmar,
vera virkur í heyskapnum og í fjósinu
og margt fleira. En alltaf var
skemmtilegt, alltaf var tími af og til
til þess að spjalla. Þó að mér þætti
spennandi að fá að vera á traktor við
að taka saman heyið, þá kaus ég oft
heldur að fá að vera heima við hlöðu
með Inga og moka í blásarann, ná þá
nokkmm góðum spjallstundum eða
bara fljúgast á við hann í heyinu. Ég
lærði margt af honum Inga, bæði
vinnubrögð og ýmis sannindi um lífið,
samt man ég aldrei eftir því að hann
væri beinlínis að kenna mér neitt.
Hann var bara góð fyrirmynd, allt
sem hann gerði vildi hann gera vel.
t
systir okkar, mágkona og
Ástkær dóttir mín,
móðursystir,
RAGNA KRISTÍN ÞÓRÐARDÓTTIR
kennari,
Blöndubakka 5,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans fimmtudaginn
12. október.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 20. október kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á líknardeild Landspítalans eða
Krabbameinsfélag íslands.
Kristín Guðmundsdóttir,
Ásgerður Þórðardóttir, Gunnar Karlsson,
Guðlaug Þórðardóttir,
Þórður Víkingur, Guðlaug, Guðmundur Birgir,
Kristín Þórunn, Þórður Hjalti
og Gunnar Karl.
Hinn 12. október síðastliðinn lést á
Akureyri föðurbróðir minn Ingólfur
Baldvinsson frá Naustum. Með hon-
um er genginn einn af traustustu son-
um aldamótakynslóðarinnar sem ólst
upp í skugga fátæktar, heimskreppu
og styrjaldai-firra. Maður sem var
vandur að virðingu sinni til orðs og
æðis, víðlesinn alþýðumaður með
hetjulund. Ingi frændi bjó á Naust-
um við Akureyri ásamt Sveini bróður
sínum um áratuga skeið, hirðusemi,
þrifnaður og virðing fyrir öllu lífi var
þeirra aðal. Ingi hugsaði um kýrnar,
Svenni um ærnar, hrossin og hæn-
urnar, maður fékk þá tilfinningu að
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
MARGRÉT JÓHANNESDÓTTIR,
Freyjugötu 17,
Sauðárkróki,
áður Þverárdal,
lést á Dvalarheimili aldraðra, Sauðárkróki,
mánudaginn 16. október.
Dætur, tengdasynir, barnabörn
og barnabarnabörn.
Þó vinnudagurinn væri langur þá
man ég aldrei eftir því að hann kvart-
aði undan þreytu, hann kvartaði
reyndar aldrei, það var ekki hans
stfll.
Ingi frændi var alla ævi „pipar-
kall“ eins og hann sagði sjálfur, eign-
aðist aldrei „eigin“ böm, en eignaðist
þess í stað hlutdeild í okkur, frænd-
systkinum sínum og öllum þeim ótal
krökkum sem vom á Naustum hjá
honum og Svenna. Hann gerði ekki
miklar kröfur til lífsins sjálfum sér til
handa, hann fór held ég aðeins einu
sinni til útlanda og þau vora ekkert
mjög mörg skiptin sem hann fór til
Reykjavíkur, samt held ég að hann
hafi verið víðsýnni og hafi lifað inni-
haldsríkara lífi en mjög margir aðrir
sem hafa allt til alls.
Ég er þakklátur fyrir þann tíma
sem ég fékk að vera hjá Inga frænda
mínum, hann var merkilegur maður.
Jakob Þór.
Hvenær sem kallið kemur
kaupirsérenginnfrí.
Þar læt ég nótt sem nemur,
neitt skal ei kvíða því.
Þessar hendingar úr sálmi sr.
Hallgríms Péturssonar komu í hug
mér er ég frétti lát frænda míns Ing-
ólfs Baldvinssonar frá Naustum.
Ég vissi að heilsa hans var þannig
að kallið gæti komið á hverri stundu.
Hann hafði dvalið á Hlíð um nokkur
ár og undi þar hag sínum, en kraftar
hans vora litlir orðnir eftir margra
ára erfiði.
Minningar margar koma í hugann,
er ég hugsa til þessa frænda míns.
Við voram systkinasynir.
Ein fyrsta minningin er frá því ég
var sex ára, Ingi, eins og ég kallaði
hann alltaf, var þá nýlega fermdur
og kom frá Höfða þar sem hann hafði
verið með föður sínum og systkinum.
Nú var hann ráðinn vinnumaður á
Naustum hjá Önnu föðursystur
minni og Valdimar manni hennar.
Nokkra eftir hann kom í Naust sá ég
hann vera að rista þökur niðri á túni.
Hann vann hraustlega að verkinu
eins og fullorðinn karlmaður. Ég
kom til hans, settist á þúfu og horfði
á hann vinna. Hann tók mér Ijúflega,
hélt áfram vinnu sinni en tók að
ræða við mig og spyrja mig að ýmsu.
Ég var hreykinn af því að hann
skyldi vilja ræða við mig, svona
drengsnáða. Þessari stund hefi ég
ekki gleymt. Þetta var upphaf að
kunningsskap okkar, sem seinna
þróaðist í vináttu. Sem aldrei brást.
Ingi var í tvö ár vinnumaður hjá
Önnu og Valdimar, en fór þá til systk-
inanna Helgu og Halldórs á Naust-
um, þar tók hann þátt í búskapnur^r
heils hugar og svo liðu ár og hann tók
við búinu ásamt Sveini bróður sínum.
Þeir bjuggu síðan á Naustum í ára-
tugi góðu búi, uns þeir fluttu í Lind-
arsíðu 4 á Akureyri.
Með búskapnum vann Ingi oft á
Bryggjunni við skipakomur, en síðan
þegar búskapurinn var orðinn minni
vann hann hjá Vatnsveitu Akureyrar
í nokkur ár. Ingólfur var maður hæg-
látur i allri framgöngu en vinnugef-
inn. Skapmaður var hann emkunni
vel með það að fara.
I uppvexti mínum fannst mér hann
alltaf vera vinnandi og gefa sér lítinn
tíma til hvíldar. En þó að svo hafi ver-
ið átti hann sínar góðu hvíldarstund-
ir. Hann las mikið og naut þess að
lesa og íhuga góðar íslenskar bók-
menntir. Einkum voru hin síðari ár
hans vel nýtt til slíkrar iðju. Oft
ræddum við um ljóð góðskáldanna og
undraðist ég hve vel hann var heima í
mörgu þar.
Ingi var bamgóður og naut ég þess
í æsku og oft var ég vitni þess hve
hlýlega hann umgekkst börn og ungl-
inga, bæði skylda og óskylda. Þeir
era áreiðanlega margir sem minnast
góðra stunda með honum.
Hann fór að engu óðslega en
drjúgur verkmaður, tryggur vinur og
trúr í starfi öllu. Það var alltaf gott at)
koma til þeirra bræðra á Naustum og
þiggja góðgerðir og spjalla við þá og
ekki síður er þeir komu í Lindarsíð-
una. Þar bjuggu þeir um sig notalega
og áttu góðar stundir. Ég kom oft til
þeirra þar. Svo var að Aðalbjörg
kona mín var um tíma í sjúkraþjálfun
á Bjargi. Og á meðan hún var þar leit
ég til þeirra bræðra og átti góðar
stundir með þeim. Þeir vissu að ég
myndi koma og höfðu alltaf til kaffi.
Fyrir þessar stundir sem ég átti
þarna með þeim er ég þakklátur.
Ég þakka Inga frænda mínum alla
góðvild er hann sýndi mér frá
bernsku til æviloka.
Kveðju og þakkir vil ég flytja hér
frá Steinunni dóttur minni. Hún
minnist margra stunda er hann vék
góðu að henni.
Við Aðalbjörg þökkum honum
samfylgdina og biðjum Guð að blessa
minninguna um hann.
Við sendum systkinum hans og
systkinabörnum innilegar samúðai’-
kveðjur.
Sigurður Guðmundsson.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HALLFRÍÐUR NJÁLSDÓTTIR,
Hlíðarvegi 44,
Siglufirði,
sem lést á Sjúkrahúsi Siglufjarðar miðviku-
daginn 11. október, verður jarðsungin frá
Siglufjarðarkirkju laugardaginn 21. október
kl. 14.00.
Njáll Sverrisson, Ólöf Guðmundsdóttir,
Jóhanndíne Sverrisdóttir, Valdemar Guðmundsson,
Vigdís Sverrisdóttir, Jónas Valtýsson,
Fríða Sverrisdóttir, Ingimar Jónasson,
Hallgrímur Sverrisson, Fanney Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
SIGURSTEINS JÓHANNSSONAR,
Merki,
Borgarfirði eystri,
sem lést á heimili sínu fimmtudaginn 12. októ-
ber, fer fram frá Egilsstaðakirkju laugardaginn
21. október kl. 14.00.
Jarðsett verður frá Bakkagerðiskirkju sama dag.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á Sjúkrahúsið á Egilsstöðum.
Þórdís Sigurðardóttir,
synir, tengdadætur,
afabörn og langafabörn.
L.
~