Morgunblaðið - 24.10.2000, Síða 48

MORGUNBLAÐIÐ
48 ÞRIÐJUDAGUR 24. OKTÓBER 2000
MINNINGAR
JÓN HILMAR
SIGÞÓRSSON
+ Jón Hilmar Sig-
þórsson var
fæddur í Reykjavík
21. október 1955.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut, 16.
október síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Oddný Jónsdóttir og
Sigþór Hilmar
Guðnason, d. 1962.
Systkini Jóns eru
Guðni, Guðrún Jó-
hanna og Sigþóra
Oddný.
Hinn 4. nóvember
1983 kvæntist Jón Helgu
ÓskarsOdóttur, for-
eldrar hennar eru
Jakobína Hafliða-
dóttir og Óskar
Sveinsson, d. 1983.
Sonur Jóns og
Helgu er Hafliði
Jónsson.
Jón lauk svein-
sprófi í húsasmíði
við Iðnskólann í
Reykjavík og starf-
aði að iðn sinni
lengstum.
Utfór Jóns fer
fram frá Langholts-
kirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Jón minn.
Eg sendi þér kæra kveðju,
núkominerlífsinsnótt.
Kg umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Pótt svíði sorg mitt hjarta
þásælteraðvitaafþví,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þínverölderbjörtáný.
Eg þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um huga minn fer.
Pó þú sért horfinn úr heimi
ég Mtti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
oglýsirumókomnatíð.
(Þórunn Sig.)
Guð geymi þig og blessi elsku Jón.
Þín
Helga.
í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Eg leita þín, Guð leiddu mig,
og lýstu mér, um ævistig.
Eg reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Eg geri margt sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ, Drottinn minn.
Kveðja frá mömmu.
Elsku bróðir, að setjast niður og
Varanleg
minning
er meitluö
ístein.
m S.HELGASONHF
11STEIHÍSMIÐJA
Skemmuvegi 48, 200 Kóp.
Sími: 557-6677 Fax: 557-8410
Netfang: sh.stone@vortex.is
skrifa minningarorð um þig er eitt-
hvað svo óraunverulegt, eitthvað svo
óréttlátt. Þegar þú veiktist fyrir ári
síðan trúði ég því að þú myndir lækn-
ast, þín létta lund, húmorinn, trúin
og læknavísindin yrðu sjúkdómnum
yfírsterkari það gat ekki annað verið
og í fyrstu reyndist það ætla að verða
en margt fer öðruvísi en ætlað er.
Nú ert þú farinn frá okkur og við
stöndum eftir agndofa, sorgin og
söknuðurinn fyllir hjarta okkar og
erfitt er að hugsa um lífið án þín. En
við vitum að nú líður þér vel, erfið-
leikar og þjáning veikindanna að
baki og þú heill heilsu, það gerir
sorgina bærilegri.
Eg veit kæri bróðir að lífið heima á
Sæfelli snerist mikið um mig, litlu
frekjuna, en þú lést mig aldrei finna
fyrir því, að vísu tókstu mig einu
sinni og rassskelltir og ég man hvað
ég var hissa, en skildi þá að ég hafði
gengið of langt í það skiptið.
Öll farartækin þín eru mér ofar-
lega í huga, fyrst bláa reiðhjólið,sem
þú hjólaðir á út í fiskbúð á laugar-
dagsmorgnum til að kaupa saltfisk í
hádegismatinn, svo kom skellinaðran
og ég hélt fyrir eyrun út af hávaðan-
um í henni, nú svo allir bílamir sem
ég held að enginn hafi tölu yfir. En
mér fannst þú alltaf eiga flottustu
bílana, hversu miklar druslur sem
þeir voru.
Ég man hvað mér þótti flott þegar
þú sóttir mig í vinnuna á hvíta
Bronconum eða lánaðir mér rauðu
fallegu Toyotuna til að rúnta á heilt
kvöld rétt orðin 17 ára. Það hefðu nú
ekki allir gert. En það lýsti góðsemi
þinni og greiðvikni vel, alltaf tilbúinn
að hjálpa þegar kallað var, hvort sem
það var til að leggja parket, laga eða
breyta, ég tala nú ekki um öll bíla-
kaupin í fjölskyldunni sem þú þurftir
að leggja blessun þína yfir.
Ég gleymi heldur aldrei þegar þú
komst í morgunkaffi til mín þegar ég
var nýbúin að eiga mitt íyrsta barn
og bentir mér á að það myndi hressa
afa Guðna mikið að fá lítinn nafna,
hann væri eitthvað svo slappur og
það reyndust orð að sönnu, sá gamli
hresstist allur við. Ég geymi í hjarta
mínu öll jólaboðin og gamlárskvöldin
okkar fjölskyldunnar, þar varst þú
hrókur alls fagnaðar og skemmti-
legri mann var ekki hægt að finna til
að skemmta sér með, alltaf líf og fjör
og mikið hlegið, húmorinn ofar öllu.
Minningin um þig lifir líka í verk-
um þínum, fallega íbúðin ykkar
Helgu ber merki um dugnað þinn og
vandvirkni, handverk þitt frá grunni.
En þú lifir áfram í honum Halla, litlu
perlunni ykkar Helgu, sem þarf að
kveðja þig aðeins níu ára gamall,
samrýndari feðga er varla hægt að
finna. Við fjölskyldan munum gera
allt sem við getum til að hlúa að
J,X 1111XXXXIXXXXXJU
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
Erfisdrykkjur
P E R L A N
Sími 562 0200
irrrrii rmnnil
Halla og Helgu, þeim tveim sem
stóðu þér næst og þú elskaðir svo
mikið og sýndir á svo fallegan hátt.
Hún Helga sem stóð við hlið þér
gegnum veikindin eins og klettur,
styrkti þig og hjúkraði, þá sást vel
hversu samrýnd hjón þið voruð.
Ég man, Jón, þegar við heimsótt-
um ömmu á sjúkrahúsið eftir jarð-
arforina hennar Astu frænku og þú
sagðir að fólk ætti ekki að þurfa að
jarða bömin sín, jafnvel ekki á tíræð-
isaldri eins og hún var. En í dag þarf
mamma að fylgja þér til grafar, eins
og hún fylgdi pabba fyrir 38 árum og
það er henni þung byrði en ég veit að
þið feðgamir vakið yfir henni og
styrkið hana í sorginni.
Elsku Jón, ég veit að pabbi og
tengdapabbi þinn, afarnir og ömm-
umar hafa tekið vel á móti þér og það
er okkur huggun. Við sættum okkur
aldrei við dauða þinn en lærum að
lifarneð honum.
Ég bið góðan guð að styrkja
Helgu, Halla, mömmu, Bínu og okk-
ur öll.
Minningin um Jón Hilmar Sig-
þórsson lifir.
Sigþóra og ijölskylda.
Um leið og litfógur haustlaufin
falla og vetur konungur boðar komu
sína berst sú frétt að Hilmar frændi
minn hafi dáið í nótt. Mér fannst tím-
inn standa í stað, þetta gat ekki verið
rétt, þótt ég vissi að þessi barátta
gæti farið á báða vegu vildi ég alls
ekki trúa því að Guð myndi ekki
bænheyra okkur og veita honum sig-
ur í þessari baráttu.
Elsku Hilmar, ekki datt mér í hug
að ég ætti eftir að setjast niður og
skrifa nokkur minningarorð um þig,
við eram jafngömul, ég fædd í apríl
en þú í október. Guð spyr ekki um
aldur, það eitt er víst. Þegar ég
hugsa til baka streyma minningar í
gegnum huga minn frá því þú varst
strákur hjá okkur í Lækjarhvammi.
Þá var nú oft gaman, þú varst hrókur
alls fagnaðar hvar sem þú komst
enda glaðværð þín og hnyttni alveg
einstök. Þú hafðir mjög gaman af því
að syngja og þegar ég varð þrítug
tókum við einn dúett saman, okkur
fannst við mjög góð en mér heyrðist
á mökum okkar og sumum gestanna
að þeir væru ekki eins hrifnir, en við
ákváðum að þau hefðu ekkert vit á
músík. Einu atviki ætla ég að segja
hér frá, þar sem þér er rétt lýst. Þeg-
ar Dóri varð fertugur var maður í af-
mælinu sem fannst hann kannast við
þig, hann vék sér að þér og spurði:
Þekkir þú afmælisbarnið? Og þú
svaraðir að bragði: Ég, nei, ég las í
blöðunum að hann ætti afmæli og ég
átti leið hér um og þá datt mér í hug
að líta inn.
Elsku HOmar, þú greindist fyrir
ári með þennan illkynja sjúkdóm
sem nú hefur lagt þig að velli. I byrj-
un september varstu orðinn mjög
veikur, en þú gast samt farið með
vinum þínum í lax norður í Laxá í Að-
aldal í þrjá daga, eins og þú hefur
gert undanfarin ár, og hafðir mjög
gott af því að anda að þér norðlenska
fjallaloftinu.
Elsku Hilmar minn, nú ertu búinn
að fá hvíldina og nú líður þér vel.
Lítinn mann, hann Halla þinn,
mun vanta stóra höndina á pabba
sem leiddi hann í ferðalögum og upp í
sumarbústað.
Síðustu dagamir vora þér og þín-
um erfiðir, Helga þín stóð eins og
klettur þar til yfir lauk og mamma
þín og systkini vora hjá þér síðustu
dagana. Égveitþað, Hilmar minn, að
það verður tekið vel á móti þér af
pabba þínum, ömmu og afa í Ysta-
hvammi og afa og ömmu á Sæfelli.
Margseraðminnast,
margterhéraðþakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margseraðminnast,
margseraðsakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
GekkstþúmeðGuði,
Guðþérnúfýlgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Helga, Halli, Oddný og aðr-
ir ástvinir. Guð styrki ykkur í þessar
miklu sorg. Við sættum okkur aldrei
við það að þú sért farinn, en við lær-
um að lifa með því.
Þín frænka,
Rán.
Elsku Jón. Nú er komið að kveðju-
stund. Það er margs að minnast eftir
margra ára kynni. Við unnum saman
í nokkur ár í Bílahöllinni þar sem þú
varst bílasali og sölustjóri. Við
skemmtum okkur oft saman, þá var
oft glatt á hjalla og mikið gaman. Það
er okkur mjög minnisstætt þegar þú
eignaðist litla Halla þinn sem allt
snerist um hjá þér. Manstu þegar þú
smíðaðh' litla Trölla handa honum?
Hann var alveg eins og sá stóri enda
varst þú frábær smiður eins og sýndi
sig þegar þú gerðir skúr í Kúrukoti.
Það er aldrei fullþakkað fyrir þann
sælureit og hvað það hefur gert fyrir
okkar sál. Þú áttir yndislega konu
sem búin er að standa eins og klettur
við hlið þér, hún er perla. Takk fyrir
samverana, sjáumst síðar. Guð
geymi þig.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig.)
Elsku Helga, Halli og aðrir að-
standendur. Við og fjölskylda okkar
sendum ykkur innilegar samúðar-
kveðjur. Við biðjum góðan Guð að
halda verndarhendi yfir ykkur. Miss-
ir ykkar er mikill við fráfall þessa
öðlings. Guð blessi minningu hans.
Petra og Jón.
Elsku Jón. Það er erfitt að kveðja
þig nú þegar leiðir okkar skiljast en
við eram sannfærð um að þær munu
liggja saman að nýju á betri stað.
Eftir sitjum við hin með ótal yndis-
legar minningar um samverastundir
okkar og munu þær alltaf vera á sér-
stökum stað í hjarta okkar.
Þeir deyja ungir sem guðirnir
elska.
Já, þinn tími var svo sannarlega
ekki kominn og er það sárt að sjá þig
fara á besta aldri. Það var okkur
mikið áfall en svona er nú einu sinni
lífið og verðum við að halda áfram
þótt það reynist svo erfitt á tímum.
Vegir guðs era órannsakanlegir. Þú
varst búinn að berjast lengi við sjúk-
dóminn og kraftarnir vora á þrotum.
En núna ertu kominn á góðan stað
ásamt pabba þínum.
Það er auðvelt að lýsa honum Jóni.
Hann var afar traustur og svo sann-
arlega vinur vina sinna. Það mátti
alltaf treysta á hann og sýndi hann
ekkert nema vinsemd og góð-
mennsku í garð annarra. Allt sem
Jón tók sér fyrir hendur gerði hann
vel og var hann laginn og vandvirk-
ur. Fáir vora eins skemmtilegir og
hann Jón og var alltaf gaman að tala
við hann um hitt og þetta. Okkur
verða afar minnisstæð allar sumar-
bústaðai’ferðimar og öll fjölskyldu-
boðin sem við áttum saman og verða
þau ekki þau sömu með hann fjarver-
andi. En það er öraggt að hann verð-
ur okkur alltaf ofarlega í huga og
hjarta.
Nú er komið að kveðjustund.
Elsku Jón. Takk fyrir tímann sem
við áttum saman og megi guð varð-
veita þig um allar aldir. Við teljum
okkur vera afar heppin að hafa
kynnst þér og þökkum við þér fyrir
samverana og allan þann kærleik
sem þú sýndir okkur. Við munum
varðveita minningu þína.
Elsku Helga og Halli, Oddný og
systkini, megi guð veita ykkur styrk í
sorg ykkar. Haldið áfram að vera
sterk á þessum erfiðu tímum. Við
sendum ykkur okkar dýpstu samúð.
Sveinn, Dadda, Ingvi,
Óskar og Sóley Guðrún.
Við viljum í nokkram orðum minn-
ast vinar okkar Jóns Hilmars sem
lést 16. október sl. eftir erfiða bar-
áttu við krabbamein.
Kynni okkar hófust í félasskap
frímúrara þar sem strax tókst með
okkur góð vinátta. Jón var einstakt
prúðmenni og góður félagi og vinur.
Hann hafði mikla kímnigáfu og naut
þess að vera í góðra vina hópi en var
jafnframt hógvær.
Jón var laghentur maður og list-
hneigður. Hann vann við parketlagn-
ir og var góður fagmaður og hafði
næmt auga fyrir fallegri hönnun og
listsköpun sem m.a. heimili hans og
Helgu konu hans ber vitni um ásamt
mörgum listilega lögðum gólfum sem
hann skilur eftir sig.
Fyrir rúmlega árið dvöldum við
nokkrir félagar ásamt fjölskyldum
okkar saman í útilegu þar sem glatt
var á hjalla. Engum datt þá í hug að
Jón ætti fljótlega í vændum að verða
greindur með krabbamein. Hann
barðist hetjulega við þennan sjúk-
dóm og lét engan bilbug á sér finna.
Hann kvartaði aldrei og hélt alltaf í
vonina fram á síðustu stundu.
Það er erfitt að þurfa að kveðja
góðan vin sem kallaður er í burtu á
besta aldri. Jóni hefur verið ætlað
hlutverk á næsta tilverastigi og því
hefur hann skipt um náttstað um
sinn. Við þökkum fyrir að hafa fengið
að njóta félagsskapar og vináttu
hans í þessu jarðlífi.
Ljósið snýr baki við litum fjallsins,
líf dagsins seytlar milli steina,
hverfur mjúklátt til myrkurs og þagnar
í mold djúpt undir hijúfu grjóti.
Eg leita mér náttbóls, finn lágan skoming
og leggst til hvíldar í faðm, armlög
tveggja myrkra, moldar og himins;
máttug kyrrð svæfir mig og geymir.
Og niðandi rödd þeirra rís, fellur,
roðar þögnina, streymir mér til hjarta,
í einum svip rennur ljós hins liðna
ljós hins ókomna dags yfir fjallið.
(Snorri Hjartarson.)
Elsku Helga og Hafliði, megi Guð
gefa ykkur styrk í sorginni.
Pétur J. Jóhannsson,
Benjamín M. Kjartansson.
Ég man þegar ég var lítill strákur
með bíladellu þá var það best í heimi
að eiga frænda sem bæði keyrði rallí-
bfl og átti jeppa. Maður með slíka
eiginleika skipaði strax heiðurssess
hjá litlum frænda. Þú varðst strax
uppáhaldsfrændinn. Þegar ég óx úr
grasi og bfladellan hvarf hélst þetta
hlutverk þitt óbreytt en með breytt-
um forsendum. Þú varst alltaf boðinn
og búinn til að aðstoða, öll verk vora
smávægileg í þínum augum, hversu
stór sem þau vora. Þú varst heiðurs-
þátttakandi í öllum mínum stærstu
stundum og gleði þín og húmor
gerðu hverja stund ógleymanlega. í
öllum fjölskylduboðum passaðir þú
að ekkert vantaði upp á gleðina og
þannig era liðnar hátíðarstundir enn
ljúfari í minningunni. Þegar ég fletti
gegnum albúmin mín ertu brosandi á
hverri einustu mynd og lífsgleðin og
þrótturinn skín af þér. I dag er tæpt
ár síðan við lágum í sagi upp fyrir
haus í nýju íbúðinni okkar Lindu og
lögðum parket. Mér finnst eins og
það hafi verið í gær. Því fá því engin
orð lýst hvernig mér líður nú er þú
hefur verið kallaður á brott úr þess-
um heimi á miðri lífsleiðinni, langt
um aldur fram. í daglegu amstri lífs-
ins finnst manni dauðinn fjarlægur,
en sýnt er að sjúkdómar og veikindi
fara ekki í manngreinarálit og geta
borið niður hvar og hvenær sem er.
Er slíkt gerist finnst manni lífið
óréttlátt og maður spyr sig, af hverju
þú frændi, af hverju þú, sem áttir svo
mikið að lifa fyrir, af hverju þú sem
við elskum svo mikið. Góðar minn-
ingar um þig munu þó hjálpa öllum í
gegnum sorgina og tryggja þér fast-
an sess í huga okkar alla ævi þótt þú
sért nú burt farinn.
Elsku Helga og Halli, ég votta
ykkur mína dýpstu samúð. Elsku
frændi, hvíldu í friði.
Sigþór Hilmar Guðmundsson.
Á þessu fagra og veðursæla hausti
sem nú er að líða, og jörðin skartar
sínum fegurstu haustlitum, barst
okkur sú harmafregn að Jón systur-
sonur minn væri látinn í blóma lífs-
ins, frá konu og litlum syni þeirra.
Það var sem veðurblíðan og haust-
fegurðin hyrfi í einni svipan og allt
varð dauft og drangalegt.
Þá fór ég að hugsa til áranna 1974
og 1975, en þá flutti ég með fjölskyld-