Skírnir - 01.01.1843, Blaðsíða 20

— 22
Frakklandi. j>að er tamt aubvitað , að |>eír mutii
kanuast við, að j>j<5ðiii sjálf eígi iiin aeðstu ráð, og
fulitrúar hennar sje eínir rjettir löggjafar, jivf sú
grein er undirstaða allra laga á Frakklandi; enn
j>eir vilja rifka konungsvaldið sem mest eerður,
án þess æðstu ifirráðiim jijóðariunar sjc haggað,
af (m' jieír óttast, að ella muni jiað verða minkað.
Af nímælum þeím er þeir hafa komið til Ieiðar
þetta ár, raá nefna fruravarp þeírra nm, að ieggja
skuli járnbrautir um þvert og endilangt Frakk-
land ; heíir Frökkum lengji þótt lítilniannligt, að
vera so mjög í [>ví efni eptir Bretum, og fleíri
öðrum jijóðum; varð og þeírri uppástuugu að mestu
leíti framgjengt, og á nú afc leggja járnhrautir frá
Farisarborg til landainæra Belgíu, enn aðra tii
Strasborgar í landnorður, þriðju til vesturs til út-
liafsins og Iiina fjórðu til Miðjarðarhafs, og er
[>að fjarska kostuaðarsamt fyrirta'kji. Af frum-
vörpum annarra fulltrúa skal lijer að eins minnzt
á tvö. Vrar tilgungur annars þeírra, að banna þeím
þingsetu, er nokkra síslu liefði af konungji, því
slíkjir mcun væri ráðgjöfum lians of mjög liáðir,
og væri ekkji undir því eiganda, hvurt þeír mundi
meta meir gagu [jjófarinnar enn viufeugji ráðgjaf-
anna, þar sein so bæri undir, að áforin ráðgjaf-
anna og uppástungur væri þvi eigi sainfara (sb.
Ski ni í flrra, bls. 47-48). Hjet fulltrúi sá Gan-
tieron, er þetta frumvarp gjerði. Lítið vantaði á,
að því irði framgjengt, því eín 8 atkvæði urðu
fleíri móti enn með. Var það mest að kjenua
inálsnild Lamartine skálds, er þvi var hrundið.
Ilitt var enn merkilegra í eðli sínu, þar sera [iað