Skírnir - 01.01.1843, Blaðsíða 35

37
til afc gjeta sett nítt fjör í Tirkji, og stjórna þeím
á rjettau tirkneskan hátt. Ilanii Iieítir Izzet Me-
hemed; og var ekkji langt að bíða, ábur hann fór
að reína til að koma öliu i hið forua horf. Ilauu
fjekk aptur jörlurn soldáus jarlsdæmin til leígu,
og Ijet [)á gjalda soldáni af ákveðinn skatt, enn
síðau vera sjálfráða um, hvurnig þeír fengji aptur
skattiun hjá undirmönnum sínum. Urðu þá jarl-
arniraptur að mestu leíti öldungjis sjálfráfcir, hvur
í siuti jarlsdæmi, og var varla við öðru að búast,
euii að af því mundii spretta óróar og nppreístir.
Annab tiltækji Izzets var enn merkjilegra. Kristnir
höfðingjar höfðu komið [»vi tii leiðar, að soldáu
liafði leift ifirinöiinuin hinna kristiligu trúarflokka,
er biggja i löndum hans, að heimta skatta þá, er
kristnir menn eíga að gjalda, til þess þeír gjæti
frelsast frá kúgunum tirkneskra tollheimtumanna.
Nú bar so við, afe hinn griski patriarki lísti því
tirir soldáni, að hann gjæti ekkji greítt skattinn,
af því undirmenn hans tregðaðist vife að gjalda.
Ljet þá Izzet tirkneska tollheimtumenn heíinta
skattinn af kristnum mönnum um allt ríkjife, og
urfcu þá hinir kristnu menn alstaðar að sæta afar-
kostum. Bæði þessi tiltækji Izzets hafa eflaust
að nokkru leíti æst menn til uppreista þeirra, er
gjörfear hafa verið þetta ár víða í Tirkjalöndum;
enn sumstafcar hafa og verifc til þeírra aðrar or-
sakjir. Siðan Uretar og hinir aðrir bandameiiii
ráku Ala jarl burt úr Sirlandi, liefir þar gjengjið
allt á trjefótum, enn þó hefir út ifir tekjið þettu
ár. A Líbanonsfjöllum búa Drúsar og Maronítar,
og hafa um langan aldur liaft sjer höfðingja nf