Skírnir - 01.01.1913, Qupperneq 9

Jón Borgfirðingur.
9
þessum árum og bar margt til þess. Um þær muudir tók
að harðna í ári norðanlauds og rak hvert harðindavorið
annað um og eftir 1860, svo að búhagur manna óhægðist
mjög, og fjárkláðinn og afleiðingar hans lögðust þungt að
bændum. Þetta varð til þess, að margir tóku að minka
við sig bókakaup, en svo ilia sem bækur seldust, greidd-
ist þó andvirði þeirra enn ver. Ymsir örðugleikar aðrir
voru og á bókasölunni um þær mundir. T. d. má geta
þess, að hreppstjóri einn í Þingeyjarþingi sýndi þá rögg
af sér að gera upptækar bækur nokkrar, er unglingspiltur
fór með til sölu í hrepp hans, — hefir að líkindum viljaö
afstýra því, að fátækir hreppsbúar sóuðu fé sínu í slíkan
óþarfa. Af þessum ástæðum og svo hinu, að lítið var um
bókbandsstörfin á Akureyri, svo að eigi var líft við þetta
hvorttveggja, tók Jón sig upp að norðan í júnímánuði 1865
og fluttist með fjölskyldu sína suður til Reykjavíkur. Á.ttu
þau hjón þá 3 börn, Guðrúnu (f. 1856), Finn (f. 1858) og
Klemens (f. 1862), en Guðny fæddist þá um sumarið, er
suður kom, og þrír synir síðar: Vilhjálmur (f. 1869, d.
s. á ), Vilhjálmur (f. 1870) og Ingólfur (f. 1874). Hafði Jón
þar nyrðra eitthvað kynst Baldvin klerki hinum kaþólskar
að líkindum hjá Einari í Nesi, og víst að einhverju leyti
gerst útsölumaður að ritum hans. Flutti Jón til hans að
Landakoti, er suður kom, og vantaði þá eigi að ýmsum
getum væri leitt um rétttrúnað hans, en ástæðulaus var
sá grunur með öllu. Um haustið andaðist Þorsteinn Bjarna-
son lögregluþjónn og urðu ýmsir til að sækja um starf
hans og þar á meðal Jón. Var hann svo heppinn — eða
óheppinn — að finna náð fyrir augum bæjarstjórnarinnar
og var skipaður til að gegna starfinu frá 1. des. s. á, með
150 rd. launum.
II.
Áður Jón fiuttist til Reyl^javíkur sumarið 1865 mun
hann ekkert hafa ritað, svo teljandi sé, nema smágreinar
nokkrar í blöðin Norðra og Norðanfara. En um þessar
mundir tók hann sér fyrir hendur að rita Söguágrip um