Skírnir - 01.01.1913, Blaðsíða 20

20
Jón Borgfirðingnr.
sem þingið ber á örmum sínum, að lifa hér ------Eg er
ónýtur til að »spekúlera«. Eg ætti nú að fara að hætta
þessu þursastarfi, svo illa launuðu, eins og Arni, sém sagði
af sér, en bera vatn og ösku, því þá hefðu krakkarnir
í sig og á, en eg léti þeim eftir peninga og föt, eins og
Haldór »absalon« um árið«. Það má og nærri geta, að
hann hefir kent á því ekki síður en aðrir, er hart var í
ári og erfitt um aðdrætti. Hann kvíðir oft á haustin fyrir
»ketföstunni«, sem hann kallar, og soðningarleysinu á
sumrin. Um sumarmál 1877 voru harðindi mikil víða
sunnanlands, og skrifar hann þá Eggert presti: »Hart er
líka á í Reykjavík, og aldrei hefi eg haft það eins skítlega
og nú, þótt á þröminní hafi eg áður verið. Fengi eg kaup-
anda að skruddunum, freistaðist eg til að selja þær«.
Hann hafði þá eftir að skift var um mynt 500 kr. í laun.
Af bréfum Jóns er það ljóst, að hann undi í sjálfu
sér ver starfinu, sem hann varð að gegna, en fátæktinui,
því hann var víst sjálfur neyzlugrannur og lítilþægur.
Hefði hann mátt gefa sig allan við bókastörfum og átt
þó við sömu kjör að búa að öðru leyti, mundi hann að
líkindum ekki hafa borið sig eius illa. Hann var víst eins
og hann sjálfur sagði »ónýtur til að spekúlera«, og var
ekki á því að hafa Mammon fyrir sinn guð. »Eg þekki
hann ei«, segir hann í einu af bréfum sinum, »enda gef
ei mikið fyrir hann. Ef skrokkurinn er ei kaldur og
svangur er mér nóg«. En auðvitað varð lögreglu-
starfið honum þess hvimleiðara, sem það fullnægði ekki
einu sinni þörfum munns og maga. »Eg er erginn yfir
sjálfum mér«, skrifar hann 12. júní 1878, »og vil hætta
þessu gangleradæmi fyrir lítil laun;------loks hefi eg
ekkert upp úr lífinu á efri árunum nema grá hár og ar-
mæðu; eg hefði átt að hafa sál fyrir ær og kýr, en skrokk
undir taðkláfa. En Herregud! fetin fækka til garðsins
góða«. Þó kastar fyrst tólfunum, þegar bæjarstjórnin ætl-
ar að fara að þröngva honum til að ganga í einkennis-
búningi 1879, og lá við sjálft að það yrði til þess að hann
segði af sér starfinu. Skrifar hann Eggert presti um