Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.01.1913, Blaðsíða 52

Skírnir - 01.01.1913, Blaðsíða 52
52 [Jm „akta“-skrift. vega og til þessa dags sé verk sera unnið hefir verið sjálfs þess vegna, unnið af ást á mentun, án tillits til launanna, því þau hafa löngum engin verið. Það voru ekki aktaskrifarar, sem rituðu sögurnar okkar. Þeir settu ekki einu sinni nöfnin sin á þær, svo að eftirkomendurnir gætu þó að minsta kosti goldið þeim maklegt lof fyrir snildina. Og svo lengi hefir þetta yfirlætisleysi höfund- anna haldist hér á landi, að jafnvel langt fram á 19. öld má sjá tímarit, þar sem höfundarnir setja ekki nöfn sín við greinar sínar, sögur og kvæði. Svo er t. d. um »Fjölni«, »Norðurfara«, »Nýja sumargjöf«. Það er eins og höfundunum hafi fundist aðalatriðið það, að verkið væri unnið. Hitt gerði minna til hver heiðurinn fengi fyrir það. Þjóð vor hefir jafnan átt ýmsa menn er unnu þekk- ingu og mannviti og fundu köllun sína i því að bjarga frá gleymsku hvers konar fróðleik. Fram á þennan dag hafa jafnvel bláfátækir alþýðumenn, eins og Gísli Konráðsson, Daði Níelsson »fróði«, Jón Borgfirðingur, Brynjúlfur Jóns- son frá Minna-Núpi — svo eg nefni nokkra hina síðustu — unnið islenzkum fræðum stórmikið gagn með ritstörfum sínum. Ekki hafa þeir verið aktaskrifarar. Og þegar frá eru talin fornskáldin, sem oft ráku eins konar verzlun með skáldskap sinn, þá gætu víst flest íslenzku skáldin sagt eins og Páll Ólafsson: „Kveð ég mér til hugarhægðar, en hvorki mér til lofs né frægðar11. Þessi ódrepandi ást á fróðleik og listum,.sem íslenzkar bókmentir að fornu og nýju votta, virðist mér vera feg- ursta einkenni íslenzku þjóðarinnar. Hún hefir alt af átt sonu sem í allri sinni fátækt höfðu efni á því að gefa komandi kynslóðum ávöxt þeirra stunda sem neyðin rak þá ekki til að helga matstritinu. Þeir hafa eftirlátið oss í tungu vorri og bókmentum meiri andans arf en vænta mætti af svo fámennri sveit, og með verkum sínum hafa þeir alið upp í þjóðinni það vit og þann smekk sem hún nú er gædd.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96

x

Skírnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.