Skírnir - 01.01.1913, Síða 10

10
Jón Borgfirðingur.
prentsmiðjur og prentara á Islandi og gaf það út í Reykja-
vík á sinn kostnað. Rekur hann þar í stuttu máli sögu
prentlistarinnar á íslandi og getur helztu rita, er prentuð
höfðu verið í hverri prentsmiðju um sig. Agrip þetta var
svo til orðið, að hann hafði ritað sér til minnis ýmislegt,
er snerti prentsögu íslands. Nokkrir mentavinir í Reykja-
vík, er sáu þetta uppkast hans, hvöttu hann til að gefa
það út. Ekki varð honum samt rit þetta að féþúfu, því
það seldist ekki betur en svo, að nærri þrem árum síðar
vantaði enn 16 rd. til þess að hann fengi að eins sjálfan
prentkostnaðinn endurgoldinn, og gekk svo árum saman
að ekkert eða svo sem ekkert seidist af bæklingnum.1) Má
nærri geta, að þetta hefir ekki hvatt höfundinn til að
ráðast aftur í slík fyrirtæki, enda var fjárhagurinn svo
þröngur, að hann gat það ekki þótt bann vildi. Blöðin
höfðu heldur ekki látið svo lítið að minnast á bæklinginn,
og varð dr. Möbius fyrstur til þess í þýzku tímariti. Yfir
höfuð að tala veittu erlendir fræðimenn og bókavinir rit-
inu. miklu meiri eftirtekt en Islendingar sjálfir, og varð
Prentsmiðjusagan þess valdandi, að hann komst í kynni
við Thomas Lidderdale, bókavörð við British Museum í
Lundúnum. Skrifaði hann Jóni 1869 og bað hann gefa
sér titla á öllum þeim bókum og bæklingum, er prent-
aðar höfðu verið í Reykjavík og Akureyri frá því er
prentsmiðjurnar tóku þar til starfa. Við þetta verk sat
Jón í frístundum sínum veturinn 1869—70, og urðu titl-
arnir um 600 með öllu smáu og stóru, en 16 sk. setti
hann upp fyrir hvern titil. Lidderdale var ánægður með
verkið og bað hann enn á ný að skrifa upp fyrir sig
bókatitla frá Hrappsey, Beitistöðum, Leirárgörðum og
Viðey, og sat hann við það veturinn og vorið 1871. Þeir
voru fleiri, útlendingarnir, sem sneru sér til Jóns í þessu
efni, t. d. Hedlund bókavörður í Gautaborg, sem ritaði
honum 1878 og bað hann um skrá yfir allar íslenzkar
bækur frá upphafi, og sat ?Tón við það lengi vel, hve nær
sem tími vanst til frá daglegum störfum, en það var eink-
*) Bæklingur þessi er nú löngu uppseldur og ófáanlegur.