Skírnir - 01.01.1913, Qupperneq 81

Frá útlöndum.
ítalir og Tyrkir. Á miSju síðastliðnu sumri komu fulltrúar
frá ýmsum ríkjum saman í Sviss, til þess að undirbúa friðarsamn-
inga milli ítala og Tyrkja. Ófriðurinn milli þeirra hafði lengi
gengið í mesta þófi. ítalir höfðu lýst yfir, að Tripólis og Kyrenaika
væru hernumin lönd á sínu vald'i, og höfðu skipað þar fyrir um
stjórn, en Tyrkir töldu þetta markleysu, með því að stöðugt væri
haldið uppi vörnum þar syðra af sinni hálfu og íbúa landsins. —
Ástandið var það, að ítalir höfðu tekið helztu borgirnar við sjóinn
og róðu strandlengjunni með herskipum sínum, sem þar vorn fyrir,
og með liðsafla þeim, sem þeir höfðu landsett í hafnarbæjunum við
strendurnar. En her Tyrkja og Araba vofði yfir þeim inni í land-
inu og gátu þeir ekki við hann ráðið og alls ekki friðað landið nó
haldið þar uppi yfirráðum sínum. Svo fóru þeir að taka eyjar
Tyrkja í Grikklandshafi og ógna þeim með ófriði austur á Ásíu-
ströndum. Gerðu jafnvel einu sinni árás á vígi Tyrkja við Ðar-
danellasundið, þótt Iítið yrði úr henni. Vildu þeir með þessu þófi
þreyta Tyrki, og krafan var jafnan sú ein, að Tyrkir afsöluðu sér
yfirráðum yfir Trípólis og Kyrenaika og viðurkendu þar yfirráð
ítala.
Meðan Tyrkir áttu í þessu þófi að snúast út á við, fóru að
koma upp meiri og meiri ýfingar gegn þeim heima fyrir á Balkan-
skaganum, fyrst innan Tyrklands sjálfs, í Makedóníu og Albaníu,
og síðan í nágrannaríkjunum. Albanir gerðu uppreisn og kröfðust
meira sjálfstæðis innan ríkisins en þeim hafði verið úthlutað af
Ungtyrkjastjórninni. Kristnir íbúar Makedóníu reistu á ný eldrj
kröfur um róttarbætur og var róið undir þetta úr nágrannaríkjun-
um i fyrstu, en síðan gerðu þau kröfurnar að sínum kröfum. Ut
af þessari óeirð heima fyrir fór svo, að Ungtyrl^ astjórnin sá sór
ekki annað fært en biðjast lausnar. Nýja ráðaneytið, sem þá tók
viÉS, var andstætt Ungtyrkjum. Það lót þegar rjúfa þingið, því
6