Gangleri - 01.12.1870, Blaðsíða 5

5
En er farið var að beita henni svo mjög hjer á
landi, og ýmsar inótbárur fóru að hreifa sjer í þá átt,
að þá og þá væri beitt al-danskri Iöggjöf, sem
alls eigi gilti hjer, varð eitt’ af háyfirvöldum vor-
um til þess (1864) að vekja atbygli stjórnarinnar á
þessu gjörræði, og stakk upp á, að hún Ijeti semja frum-
varp til Iöggjafar fyrir ísland um sama efni, eður við-
víkjandi opinberra sjóða-og reikningahaldi m. m., lagað
eptir þörfuin landsins og ásigkomulagi þess, og Iegði
það svo fyrir alþingi 1865. En eigi að síður hefir þó
stjórnin ekkert gjört í þessu tilliti, svo oss sje kunnugt;
þvert á móti hefir hún, ekki einasta sjálf beitt, heldur
boðið háyfirvöldum landsins að beita hinni dönsku til-
skipun eins eptir sem áður.
Vjer neitum því ekki, að íslenzk lög sjeu nauð-
synleg í hinu umrædda efni; en vjer hikum oss eigi við
að neita því, að stjórnin hafi nokkra Iaga heimild til
þess, hvorki sjálf að beita, nje bjóða yfirvöldum að beita
danskri löggjöf á fslandi, sem aldrei hefir verið lögleidd
hjer af löggjafanum sjálfum. Hvað getur slíkt atferli
nelnst annað enn gjörræði? En hvað er það, sem hin
danska stjórn ekki leyfir sjer við oss íslendinga?
Það er eigi ætlun vor, að sýna fram á, eða tína
til allar þær ákvarðanir í tilskip. dönsku (8. júlí 1840),
er ekki geti átt við hjer á landi, nje hvernig þeim yrði
að breyta eptir ásigkomulaginu; því til þess þyrfti að
ræða nokkuð um hverja einstaka grein hennar, sem eigi
eru færri cn 58, og flestar langar; það kemur held-
ur ekki upp á neitt; því að voru áliti þyrfti svo mikið
að breyta henni, ef hún ætti að verða eptir þörfura og