Gangleri - 01.12.1870, Blaðsíða 10

10
aö framan ern nefndar, er allar nmndn geta gengiö af
mannafli, hesfaafli eða vafnsafli, er vjer höfuin á öllu
góð ráð. Svo æftu þcir Iíka að Iiafa þá þekkingn, aö
þeir gæfu bent miinnuin á hvað hentugast væri að vinna,
hvort heldur væii prjónasauinur, voðir og dúkar, sæng-
ur-ábreiður eða gólf-ábreiður osfrv., epfir því sein þarfir
tíinans úiheimfu. En færi nú svo, að inenn þcir er
allað lielðu sjer þekkingar á ullarvinnu nieð vjeluin, sæju
þegar í uppliafi, að vjelarnar inunclu ekki geta þrifizt
lijer, þá ga'lu þeir þó keimt bændutn að vii.na tóvöru
sína sem útgengilegasta og aiðmesta í hönduin sínum,
og það tnundi þó veiða til tiiluverðs hagnaöar.
Eii vjer erum nú liræddir um að vjer sjeuin orðn-
ir svo langt á eplir tíinanum, að vjer getum alls eigi
með hönduin gjört vöru vora svo góða og ódýra, að
vjer getum staðið jafnfætis vinnuvjelunum, eða komið
frain með hana á úllenda markaði oss til hagsmuna, og
vjer Iiöfum því ekki önnur ráð, enútvegaoss vinnuvjelarn-
ar. En til bráðabyrgðar, meðan venð væri aö koma út-
veg þessum í kring, liölduin vjer að bændur ættu að
reyna að vinna og vanda tóvöru sína sein allra bezt,
svo sem sokka og vctlinga; því tvennt álífum vjer að
rcynslan hafi sýnt að mest bafi spillt fyrir tóvöru vorri, en það
er hvað hún er : ó n ý t til s 1 i t s og ó v e r k 1 e g a
u n n i n. Vjer þurfum ekki annað en stinga heijdinni í vorn
cigin barm og skoða það scm vjer vinnum handa sjálf-
um oss1; eða muiidi oss detta í bug, að taka til slits
1) pá rjer tölmn nu> þ<id, ■'eui rjer itetum lanrlti sjáljnm o*s,
þá vt/j niii rjer hrtdti luj-uitU á þud; þii þttd •ijnir þó
uuhkra Jramjör d ttiriuiiu rurri , luad iueiin tillrida, þar
ten tjer þeklcjum ttlt Itaja nti d seinustu drum láttd sjer annt