Gangleri - 01.12.1870, Blaðsíða 31

31
seinni partin og um haustið, svo sumstaðar urðu
hey úti; vetur harðnr framan af.
1825 var hafís fyrir Norðurlandi og kalt vor fram á
Ilvítasunnu.
1827 var vetur þungur þá áleið, og vorið þó enn verra;
íjell þá sumstaðar kvildje manna; sumar mjög
kalt og íhlaupasamt. fá og hin næstu missiri á
undan gekk barnaveiki mikil, og dó mjög úr
henni.
1829 Koin mikið áfelli um sumarmál með snjóum og
illviðrum; fyllti þá allt með hafís, en að öðru-
leyti áraði vel.
1834 lagðist vetur snemma að, með jarðbönnum er
hjeldust við þar til 3 vikur af góu; vorið var
kalt, og ís fyrir norðan land; haustið var hret-
viðrasamt; kvefsótt gekk þá mikil.
1835 var vetur frá nýári í harðara lagi, með miklum
frostuin og jarðbönnum um allt land, víða fram
að fardögum, þó kum bati nokkur á góu, svo ekki
varð mikill fellir, en þó nokkur á Suðnrlandi. Ilaf-
ís kom fyrir norðan um miðjan vctur, og lá vest-
ur með landi allt til Grindavíkur. Grasbrestur var
rajög mikill um sumarið og heyafli sárlítill, því vor
var kalt og gróður lítið, og sumar bæði kalt og
vætusamt.
1836 má í einu orði segja, að hafi verið jafnt að tíðar-
fari hinu næsta ári á undan, nema ef til vill Öilu
harðara og afleiðinga verra, því á því komu stærri
áfelli, svo sem ofsa veðrið á túnaslætti, er feykti
lieyjum til stórskaða, og snjó áfellið í ágústmánuði.
1846 Var vetur harður fram í miðjan einmánuð.