Gangleri - 01.12.1870, Blaðsíða 8

8
inni ull, er alla mætti vinna í Iandinn sjálfu, eí lands-
búar hefðu menningu til aö útvega sjer áhöld til þess,
og þekkingu til að brúka þau. Nei, slíkt ætti ekki að
viðgangast hjá neinni siðaðri þjóð er viil taka sjer
fram, að sleppa verkefninu úr höndum sjer, sízt með
hálfu minna verði en menn gætu fengið fyrir það,
ef úr því væri unnið; því eins og hver einstakur mað-
ur þarf ineð iðni og ástundun að vinna fyrir uppheldi
sínu, og þarf að fá vinnu sína launaða, svo þarf eins
þess hins sama þjóðfjelagið í heild sinni, og það þarf
hver er framförum vill taka, hvort heldur það er ein-
stakur maður, eða heil þjóð, að hafa hugfast, ef nokkuð
skal ágengt verða.
Pví miður eru menn nú hjer sem stendur svo
fáfróðir, að þeir geta eigi með vissu leyst úr þessu svo
mjög áríðandi atriði fyrir bændastjett vora; en þegar í
hið inesta óefni er komið, eins og virðist nú vera f
þessu tilliti, þá hljóta menn að vakna, og þá fyrst og
fremst að leita sjer upplýsingar og þekking-
a r, og þar næst, framkvæma þekkinguna með
verknaðinum. Það er nú ekki þar fyrir, að vjer
sem ritum línur þessar, finnuin oss færa til að veita
næga npplýsingu eða þekkingu á þessu atriði, en vjer,
viljum þó ekki Iiggja á liði voru, heldur benda á það
er oss hefir hugkvæmzt; en jafnframt viljum vjer skora
á alla landa vora, að þeir ekki heldur láti sitt eptir
Jiggja að styðja mál þetta; en einkanlega skorum vjer á
bændur vora, að gjöra það sjálfir hvað mest; því eðli-
hin minmtu aý öllum tóskap, þá htýdu. þó landsmenn fenijid
fyrir ad vinna ull sína þad árid 35,302 rd., en hefdi úr henni
verid tœtt smáyjurd vodt þá meir enn milljón dala.